Suiren🪷| 1-B

a child is laying on the ground in the rain ALT: a child is laying on the ground in the rain

🌧️ 9 เม.ย. 2025

ตั้งแต่ ~10.00 น. ฟ้าเริ่มครึ้มเมฆครึ้มฝน
หลังจาก ~11.00 น. ฝนเริ่มตกโปรยปราย

ทันใดนั้น !?

~12.00 น. ฝนดันตกห่าใหญ่ซะงั้น !

[ ประกาศเรื่อง QE ผ่าน @mikirekiei.bsky.social
สำหรับใครที่ไม่ต้องการเล่น QE สามารถใช้ข้อมูลในส่วนนี้โรลเพลย์ได้เลยค่ะ ]

ข้อดีของการเล่น QE
- QE ที่เกิดขึ้นอาจมีโอกาสสุ่มสร้างสตอรี่ให้ตัวละครและสุ่ม 'รู้จักเพื่อนใหม่' ค่ะ

☀️ 学期が始まる・・・
ฤดูกาลเปิดเทอมใหม่

ข้อมูลในเว็บไซต์

- Story สำหรับวันเปิดเทอม
- Shindan สุ่มเหตุการณ์ในวันเปิดเทอม
- Club ข้อมูลการรับสมัคร

WEBSITE

#RKM_Commu

"งาย~~~"
"นั่นน่ะเหมาะกับเธอมากเลยนะ"
_________________

Inui Akane • อินุอิ อาคาเนะ • 乾 茜
ปี 1 ห้อง B • โรงเรียนเซย์โจ
อายุ 16 ปี
_________________

Doc : in bio

#KengakuRKM

ประกาศแพลนทัศนศึกษา
สิ่งที่มีในเว็บไซต์
- สตอรี่ในวันที่ 14 เมษายน (วันนี้)
- การจับกลุ่มทัศนศึกษา
- รายละเอียดวันทัศนศึกษา
- รายละเอียดสถานที่

WEBSITE

🎉 ประกาศยกเลิกระบบและระบบที่เพิ่มพร้อมรายละเอียด / ข้อมูลที่แก้ เกี่ยวกับการเล่นชมรม / คำถามที่พบบ่อยเกี่ยวกับชมรม

ยกเลิกระบบและระบบที่เพิ่ม

❌ ยกเลิกระบบหักคะแนน
🟢 เพิ่มระบบคะแนนขั้นต่ำที่จะโดนปิดชมรมแทน

1/8

(แวะต่อรูทกับเราได้ค่ะ! 🙌 แต่เราก็อาจจะอืดๆเหมือนกันกัน🥹)

#RKMcommuSS1

เปิดโหวตแพลตฟอร์มสำหรับ RKMSS1

เนื่องจากทางเรคิเอย์ได้ทดลองใช้แพลตฟอร์มสำหรับการเล่นคอมมูทั้งหมด 3 ช่องทาง ได้แก่ Twitter, BlueSky และ Discord ซึ่งแต่ละแพลตฟอร์มต่างก็มีทั้งข้อดีและข้อจำกัดที่แตกต่างกันไป

ดังนั้นครั้งนี้จึงอยากให้ผู้เล่นทุกท่านร่วมกันโหวตเลือกแพลตฟอร์มหลักที่จะใช้สำหรับคอมมู RKMSS1 ในระยะเวลา 6 เดือน

(1/3)

#RKMcommuSS1

ที่หน้าจอของทุกคนในเมืองมิฮานาดะมีข้อความประหลาดเข้ามาในอีเมลราวกับเป็นไวรัสแต่ชื่อนี้กลับคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก..?

[ ฉันคือเจ้าของเว็บไซต์เรคิเอย์เองจ้า ฉันไปปิดปรับปรุงไปแป๊บนึงเพราะรู้สึกว่าให้แค่เด็กเล่นแล้วเหงาอา..ฉันเลยไปแฮกเอาข้อมูลพวกนายมา! ฮ่า! ถ้าไม่อยากให้ข้อมูลหลุดก็มาเล่นเว็บบอร์ดของฉันซะ!!

ปล. ไม่ใช่ไวรัสจริง ๆ นะ! ]

@miki

(1/3)

เห็นอีกฝ่ายเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะเอ่ยทวนนามสกุลของเธอ ก็เลยเหมือนพอจะเดาได้

...

คลี่ยิ้มบางรับ

"..ค่ะ โมริสึกิ" เอ่ยก่อนจะค่อยๆจับมืออีกฝ่ายแบออก ค่อยๆวาดนิ้วเขียนตัวคันจิลงไปบนฝ่ามือเป็นการยืนยัน

"เอ๋? หยาดโลหิตของพระผู้เป็นเจ้าหรอคะ?"

"แบบนี้นกโรบินก็เหมือนตัวแทนเหตุการณ์สำคัญเลยสินะ แต่ถ้าเอาเขามาเลี้ยงจะรู้สึกผิดบาปรึเปล่านะ.."

"อยากเห็นสักครั้งจังเลยค่ะ ถ้าเจอช่วงหน้าหนาวแบบนี้น่าจะอ้วนกลมน่าดู"

"อะ ฉันยังไม่ได้บอกชื่อกับคุณเลย โมริสึกิ ซุยเรน ค่ะ" ยิ้มบางๆให้

ซุยเรนกระพริบตาปริบ ก่อนจะคลี่ยิ้มบางๆ รับคำขอบคุณนั้น สีหน้าดูโล่งใจขึ้นกว่าก่อนหน้านี้

"ยินดีค่ะนิชิโนยะซัง"

"อาจจะช้าไปสักหน่อย.. แต่คงจะดีกว่าถ้าเราซึมซับช่วงเทศกาลให้ได้มากที่สุดกัน ขอโทษที่ฉันทำให้เสียบรรยากาศด้วยนะคะ ได้ขึ้นมาชิงช้าสวรรค์ทั้งที"

"ถ้านิชิโนยะซังอยากไปที่ไหนต่อ บอกได้เลยค่ะ ฉันอาจไม่รู้จักพื้นที่มากเท่าไหร่เพราะเพิ่งได้เข้ามาอยู่ที่นี่ไม่นาน ขอโทษด้วยนะคะ" ยิ้มแห้ง

“…ความรู้สึกทั้งหมดนี้…ก็คือเหตุผลที่ฉันชวนเธอมาเดตวันนี้”

เธอสูดลมหายใจเข้าอีกครั้ง ก่อนจะพูดประโยคที่สำคัญที่สุดออกมา

“เพราะว่าฉัน…กำลังคิดว่าตัวเองชอบไคโตะอยู่น่ะ”

เว้นระยะกันพูดไปครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะเอ่ยออกมากับมองเขาอย่างลุ้น ๆ แล้วเอียงคอถามเบา ๆ

“…เธอจะเชื่อฉันรึเปล่าล่ะ?”

"ถือเป็น ตัวช่วยประหยัดเวลาตอนแต่งตัวออกจากบ้านก็แล้วกันนะคะ"

"แต่ว่างานจัดตรงไหนหรอคะ ต้องทำอะไรบ้างนะคะ💦" ดูล่กๆนิดหน่อยพลางมองรอบๆ ไม่เคยมาลองตำโมจิมาก่อนเลย

"รับทราบค่ะคุณเกรซ เอาไว้เราตกลงเรื่องนี้กันทีหลังก็ได้ค่ะ!" ยิ้มบางให้ พอดีกับที่จัดการของหวานในถ้วยจนหมด

"อะ คุณเกรซรีบกลับไหมคะ? ต้องเข้างานช่วงเย็นกี่โมงหรอ?" อีกฝ่ายบอกไว้ว่าทำงานตอนเย็นนี่นะ

(แอบเอาภาพที่ไปร่วมวงล้อสีมาแปะค่ะ! ผ่านช่วงวิกฤติมาได้เริ่มกลับกลับไปเคลียร์โรลนะคะ 🥹 สวัสดีวันมิโกะค่ะทุกคนน ⛩️🪷🌕)

⚔️ Special Event ! #Isekai_RKM

เมื่อหลับใหลสู่ห้วงนิทราความฝันก็บังเกิด คุณตื่นมาอยู่ในโลกใหม่ที่มีแต่สิ่งที่น่าตื่นตาตื่นใจหรือเรียกอีกชื่อ [ โลกอิเซไo ]

สามารถโควท/ทวิตพร้อมแท็กเพื่อเล่นได้เลย !

* เพิ่มเติมในส่วนของ Story อยู่ด้านล่าง *

th.shindanmaker.com/1234234

"ถ้าเจอในช่วงฤดูใบไม้ร่วง สีคงดูกลมกลืนกันแน่ๆ ใบไม้คงจะมีสีส้มคล้ายๆกับนกโรบิน.."

"แต่ถ้าเป็นฤดูหนาว สีของนกคงจะโดดเด่นขึ้นมาพออยู่ท่ามกลางหิมะ" เอ่ยขณะที่มองรูปไปด้วย

"แต่ทำไมถึงเป็นสัญลักษณ์ของคริสต์มาสกันนะ?"

"อ้า ม ไม่เป็นไรค่ะ" เลิ่กลั่กไปเล็กน้อย ไม่รู้ว่าควรจะรับคำขอบคุณนั้นได้หรือไม่

"ฉันเองก็เคย.. ต้องรับมือกับความสูญเสียเหมือนกัน.. จนถึงตอนนี้ก็ไม่คิดว่าตัวเองจัดการได้ดีเท่าไหร่" เธอยิ้มบางๆพลางหลุบตาลง

"..ฉันอาจ..ไม่ใช่เพื่อนที่คุณวางใจด้วย หรือช่วยอะไรไม่ได้มากนัก แต่ฉันก็ไม่อยากให้คุณแบกรับความเจ็บปวดนั้นด้วยตัวคนเดียว..น่ะค่ะ"

"ขอโทษที่ฉันถามอะไรไม่ดีออกไปด้วยนะคะ"

"นิชิโนยะซังก็มีสิ่งที่อยากจะเปลี่ยนแปลงเหมือนกันสินะคะ"

"ฉันคิดว่าปีหน้าก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีในการเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่าง บางทีซานต้าอาจจะตอบรับคำขอของเราแล้วช่วยอยู่ก็ได้ค่ะ"

"เอาไว้เรามาคุยกันอีกครั้งก็ได้ว่ามีอะไรที่เปลี่ยนไปบ้าง ฉันเองก็คิดว่าตัวฉันก็คงจะเปลี่ยนไปเหมือนกัน.." เธอเงยหน้า มองท้องฟ้าสีน้ำเงินประดับด้วยแสงไฟ

"ฉันอาจจะรู้จักเฉดสีที่มากขึ้นอย่างที่คุณว่าก็ได้ค่ะ"

อ่านแชทแล้วก็เงยหน้ามองซ้ายมองขวา ตาโตขึ้นนิดนึงพอเห็นคนที่นัดพอดี แถมยังใส่ชุดที่เลือกให้ด้วย

"คาวาอาริซัง!" โบกมือให้ทั้งรอยยิ้ม พออีกฝ่ายเดินมาก็โค้งให้

"สวัสดีปีใหม่นะคะ! อะ ใส่ชุดนี้มาจริงๆด้วย" ทักเรื่องชุดก่อนเลย

"ดีใจที่ชอบนะคะ!"

(ส่วนซุยเรนใส่ชุดประมาณนี้‐)

"งั้น..คุณมาที่หอพักของฉันก็ได้ค่ะ ฉันอยู่อพาร์ตเม้นต์ใกล้ๆกับศาลเจ้าคาเซะคาวะ เดี๋ยวฉันส่งโลเคชั่นให้อีกทีก็ได้ค่ะ" สีหน้าดูสดใสขึ้นอย่างชัดเจน ดูออกว่าดีใจที่จะมีเพื่อนมาบ้าน—

"ถ้าเป็น.. ช่วงวันหยุดหลังฉันเลิกงาน..ได้ไหมคะ?"

"นกที่มีขนสีส้มอมแดง.." เอ่ยก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาเสิร์ชดูรูป

"อะ! น่ารักจัง! สีส้มดูเด่นมากๆจริงๆด้วยค่ะ ดูเหมาะกับคุณด้วย" ยิ้มพลางเลื่อนดูรูปไปเรื่อยๆ

"เคยเจอที่ไหนหรอคะ?"

"เอ๋!? ที่ซาลอนหรอคะ" ท่าทางดูสนใจขึ้นมา

"คุณเกรซชอบทำผมด้วยสินะคะ อะ แต่เจ้าของร้านยังไม่ได้ให้ช่วยนอกจากสระผมสินะคะ.." เธอทำหน้าคิดสักพัก

"..ที่จริง ฉันมีที่หนีบผม กับเครื่องดัดลอนอยู่ 2-3 แบบ.."

"คุณเกรซลองกับฉันก็ได้นะคะ" เงยหน้าพร้อมกับยิ้มให้ เชื่อใจสุดๆ—

[01/01]
ซุยเรนมายืนรอที่ศาลเจ้าก่อนเวลานัดเพราอยากมาเห็นบรรยากาศ เห็นด้านในกำลังเตรียมของกันแล้วก็ดูตื่นเต้นขึ้นมา

หยิบโทรศัพท์ส่งข้อความไปหาคนที่นัดไว้

[คาวาอาริซัง]
[ฉันอยู่ด้านหน้าศาลเจ้าแล้วค่ะ]
/ส่งสติ๊กเกอร์กระต่ายไปอีกหนึ่งที

(เดี๋ยวเราโควทไปเปิดก็ได้ค่ะ!💕)

"..ฉันจำที่เราเคยคุยกัน เรื่องภาพ Blue period ของปิกัสโซ่ ในตอนนั้น ฉันรู้สึกได้ว่าสีฟ้าของเขา..คงคล้ายกับสีฟ้าแห่งความกลัวที่เรามีน่ะค่ะ"

"ถึงจะแก้ไขความจริงที่การสูญเสียมันน่ากลัวไม่ได้ ..แต่ก็ทำให้รู้ว่า ไม่ได้มีแค่เราที่เผชิญหน้ากับความกลัวแบบนี้อยู่คนเดียว"

"การรับรู้ว่ามีผู้คนที่เจอแบบนี้เป็นเพื่อน อาจจะ..ช่วยให้ก้าวต่อไปได้ในระดับนึง ละมั้งคะ?"

"..การทำตัวให้ชินกับความสูญเสียไม่ใช่เรื่องง่าย.. สำหรับฉันแล้ว ฉันเองก็จัดการความกลัวในเรื่องนั้นไม่ได้เลยค่ะ"

"การตื่นมาโดยที่รู้ว่าไม่มีสิ่งสำคัญอยู่กับเราอีก แล้วก้าวเท้าเริ่มแต่ละวันด้วยความรู้สึกนั้นมันยากลำบากจริงๆ

..แค่พยุงตัวลุกขึ้นมาได้ ก็สุดยอดมากแล้วค่ะ"

เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนลง พลางคลี่ยิ้มบางๆ
+

"ม ไม่ใช่นะคะ คือว่า.." เธอเอ่ยทั้งน้ำเสียงปนความสั่นเครือ ค่อยๆลดมือลงกุมไว้ที่ตักเหมือนเดิม ขณะที่ยังไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา

"ฉันไม่อยากให้คุณเข้าใจผิด ..ว่าคุณทำให้ฉันร้องไห้ ไม่อยากให้คุณไม่สบายใจน่ะค่ะ.."

ถึงจะรู้ว่าพูดไปอาจไม่ได้ช่วยอะไร แต่เธอเองก็ไม่อยากให้เขาเข้าใจไปในทิศทางนั้น

พอสงบใจได้ เธอค่อยๆเงยหน้าขึ้น ใต้ตายังมีรอยแดงอยู่เล็กน้อย ดวงตาไหววูบไปครู่หนึ่ง

+

เธอเงยหน้าเมื่อได้ยินคำถาม เลิกคิ้วก่อนจะเอียงคอนึก

"สำหรับฉัน.. สิ่งที่ไม่เปลี่ยนไปกลับมีเยอะยิ่งกว่าอีกค่ะ" ยกยิ้มแห้ง

"ช่วงปีสองปีที่ผ่านมา มีหลายอย่างที่เกิดขึ้นน่ะค่ะ.. มีเรื่องที่เปลี่ยนไปเยอะมากๆ รวมถึงตัวฉันเองด้วย ได้ย้ายมาอยู่เมืองใหม่ เข้าโรงเรียนใหม่ เจอกับคนใหม่ๆ.."

"..ในปีหน้า ที่ตรงนี้ก็คงจะเปลี่ยนไปอีกไม่มากก็น้อย"

"นิชิโนยะซังล่ะคะ?"

ดวงตาสองสีมองภาพในสมุดของอีกฝ่ายที่พลิกเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เหมือนกับแอนิเมชั่นขนาดช้า เห็นถึงบางอย่างที่เปลี่ยนไป และอารมณ์ที่แตกต่างในแต่ละภาพ

"แบบนี้ นิชิโนยะเหมือนเป็นนักประวัติศาสตร์เลยค่ะ" คลี่ยิ้มบางๆ ขณะที่สำรวจสีฟ้าที่แตกต่างในสมุดเล่มนั้น

ซุยเรนรู้จักสีฟ้าเพียงไม่กี่แบบ การเห็นสีโทนเดียวกันที่มีทั้งมืด-สว่างและการจับคู่สีที่หลากหลายก็ยิ่งทำให้ตื่นตาตื่นใจ

"สวยจัง.." พึมพำออกมาเบาๆ
+