---

" ผมว่าเราค่อยๆหากันเถอะครับ พวกเราทำได้อยู่แล้วล่ะ "

พูดปลอบใจอีกฝ่ายและช่วยมองไปที่โปสเตอร์ตามทาง

ให้ตายสิมันก็เยอะเอาเรื่องอยู่นะเนี่ย แต่ว่าเขาจะใจร้ายขนาดนั้นเลยหรอ..

แอบมึนหัวจัง..

" โอ๊ะ-จริงด้วยสินะครับ สงสัยผมคงต้องรบกวนฟูจิวาระอีกแล้วล่ะ "

" ผมฝากด้วยนะครับ "

จริงๆก็ยังประมวณผลสิ่งที่ต้องทำอยู่น่ะแต่ว่าถ้าเป็นคนตรงหน้า ต้องช่วยได้แน่นอน!!

" ฮ่าๆ น่ารักจังเลยนะครับ อันนี้ของผมล่ะ "

พอเขาอ่านกระดาษที่เขียนข้อความเสร็จ ก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ก่อนที่จะยื่นให้คนตรงหน้าดูในสิ่งที่เขาเขียน มันไม่ได้น้อยไปหรอก.. ใช่ไหมนะ

" เป็นคำอวยพรที่น่ารักมากๆเลยล่ะครับ ฮ่าๆ "

เขายิ้มให้กับหญิงสาวตรงไหน ก่อนที่จะหยิบปากกามาจากอีกฝ่าย

" ขอบคุณนะครับฟุจิวาระซัง "

" รบกวนด้วยนะครับฟูจิวาระซัง "

ระหว่างรอหญิงสาวเรือนผมสีชมพูไปหยิบโน๊ตมาให้ เขาก็เปิดอ่านคำอวยพรที่อยู่ตรงถุงคุกกี้ขึ้นมาอ่าน

พออ่านข้อความที่เขียนอยู่เสร็จก็ยิ้มหวานออกมา หวังว่าคนที่เขียนข้อความนี้จะสมหวังเหมือนกับที่เขียนมานะ

" คุกกี้หรอครับ..? "

จะว่าไปแล้วซื้อขนมไปฝากพี่ตัวเองหน่อยดีกว่า เห็นบ่นว่าอยากกินขนมมาหลายวันแล้วด้วย

" งั้นผมคงรบกวนฟูจิวาระซังแล้วล่ะครับ "

ยิ้มหวานให้กับคนตรงหน้า ถึงจะไม่ซื้อไปฝากใคร เขาเองก็ชอบที่จะสนับสนุนของเพื่อนๆอยู่แล้วล่ะ

" งั้นพวกเราไปเขียนคำอวยพรกันก่อนดีไหมครับฟูจิวาระซัง? "

เพราะเป็นอะไรที่ง่ายสุดเขาเลยเลือกที่จะไปทำก่อนล่ะนะ

" ฟูจิวาระซังเองก็อยู่เซย์โจวด้วยหรอครับ?? "

ก็ว่าทำไมคนตรงหน้าคุ้นๆ เธอเองก็อยู่เซย์โจวเหมือนกันหรอเนี่ย

" ผมอยู่ปี2ห้องBน่ะ "

พอเขาเห็นคนตรงหน้าก้มหัวให้ก็รีบทำตามทันทีและไม่ได้ลืมที่จะแนะนำตัวเอง

" อ่า.. ผมยูกิมุระ โจเมอินะครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะ "

( มาครับ ✊️ )

( ทักมาโคได้ตลอดเลยนะครับ ดูทรงผมน่าจะไม่มีใบโคไปอีกสักพักใหญ่ๆเลย- )

( ทางนี้เองก็ด้วยนะครับ! ไว้ว่างๆจะมานั่งดีดกีตาร์ให้ฟังอีกนะ!! )

หยิบกีตาร์ใส่กระเป๋าและแบกขึ้นเหมือนเดิม พร้อมกับเอามือถือใส่กระเป๋ากางเกง

" ผมคงต้องไปแล้วล่ะครับทาคุมิซัง ถ้าอยากฟังเพลงก็เดินไปหาผมได้นะครับ อยู่แถวๆตรงที่มีคนเยอะๆน่ะ "

พูดไม่ถูกเหมือนกันแต่เอาเป็นว่าตรงนั้นแหละ เขาโบกมือลาคนที่นั่งอยู่

" นี่ยังไม่เสร็จอีกหรอครับนั่น? ถ้าเป็นผมคงเรียกว่าเสร็จแล้วล่ะ "

เขาคอยๆกวาดสายตามองรูปที่อีกฝ่ายยกให้ตัวเองดู วาดรูปเก่งจังเลย ถ้าเป็นเขาวาดคงจะเป็นวันกว่าจะเสร็จ

" ไม่เป็นไรเลยล่ะครับ เรื่องแค่นี้เอง- โอ๊ะ..ดูเหมือนว่าจะโดนโทรตามแล้วล่ะ "

เขาหยิบมือถือขึ้นมาดูแล้วก็ปิดจอลงก่อนที่จะลุกขึ้น

(+)

" ถ้ารอบหน้าพี่มาด้วย ผมจะพาไปรู้จักนะครับ "

" เขิน? ไม่หรอกครับ ผมไม่ได้อะไรกับเสื้อผ้าที่ใส่ขนาดนั้น แค่มีใส่ก็พอแล้วครับ "

เขายกยิ้มให้คนตรงหน้า เสื้อผ้าอะไรก็เหมือนๆกันหมดนั่นแหละ จะชายจะหญิงแค่ใส่ได้ก็พอแล้วล่ะ

พอร้องจบเขาก็ยังไม่ได้หันไปมองคนข้างๆทันทีแต่กลับหันไปหยิบขวดน้ำจากกระเป๋ามาดื่มแทนซะงั้น

" วันนี้ผมคงไม่เหมาะกับร้องเพลงสินะเนี่ย.. "

บ่นๆกับตัวเองเล็กน้อย รู้สึกว่าเสียงจะดูแหบๆกว่าปกติกับเริ่มแสบคอขึ้นมานิดหน่อยเลยแหะ

" ว่าแต่วาดถึงไหนแล้วหรอครับนั่น?"

เขาหันไปดูรูปวาดของคนข้างๆอีกสักรอบ

ไม่นานนักเขาก็เดินออกมาพร้อมกับใส่ชุดที่อีกฝ่ายเป็นคนเลือกให้ จริงๆแล้วก็สวยเหมือนกันนะ

" ซาเอะซังนี่ตาถึงจริงๆเลยนะครับ ถ้าพี่สาวผมอยู่ด้วยคงกรี๊ดลั่นร้านไปแล้วล่ะ"

ก็เพราะว่าโจเมอิชอบแต่งตัวเดิมๆแถมยังโดนพี่ตื้อให้ลองใส่แนวอื่นด้วยถ้าเธอมาเห็นจริงๆคงดีใจตายเลย

" ผมเองก็ว่างั้นครับ เธอชอบบ่นว่าไม่มีอะไรทำเลยเอาเวลาไปนั่งเล่นดนตรี จนเล่นเองได้หมดแล้วล่ะ "

เขามองชุดที่ถูกถืออยู่แต่ว่าก็ไม่ได้มีท่าทีไม่ชอบนะ

" ไม่เป็นไรหรอกครับซาเอะซัง จริงๆแล้วลองใส่อะไรใหม่ๆ ก็ไม่ได้แย่น่ะ ฝากของหน่อยนะครับ "

หยิบชุดมาจากอีกฝ่ายก่อนที่จะเดินไปเปลื่ยนที่ห้องลอง

(+)

( ชมเยอะแบบนี้ผมเขินหมดแล้วนะครับ >///< )

( ผมขอริมหน้าต่างหลังห้องนะครับเซนเซ ( ᐛ )👍 )

" วงครับ ผมพี่แล้วก็เพื่อนพี่อีกคนครับ พี่สาวของผมก็เล่นครับ เธอเล่นได้หมดแทบจะทุกอย่างเลยแต่ว่าเธอเป็นนักร้องนำน่ะ "

" เล่นเพลงแนวๆrock r&b มีpopบ้างน่ะครับ ส่วนผมเองก็เล่นกีตาร์ไฟฟ้าน่ะ แต่ว่าวันนี้มาร้องคนเดียวเลยไม่ได้เอามาด้วย "

เขาชอบแต่งตัวสบายๆ แขนกุดนี่ชอบมากๆเลยล่ะ ส่วนกางเกงก็ชอบใส่ขาสั้นส่วนมากล่ะนะ

" ชอบสิครับ ชอบมากๆเลยล่ะ ´･ᴗ･` "

" จริงๆ ผมพึ่งเล่นดนตรีเสร็จเมื่อกี้เองครับ แต่ว่าอยากมาซื้อเสื้อผ้าไปฝากพี่เลย มาเดินๆดูเล่นน่ะ "

" งั้นหรอครับ? แล้วถ้าเพลงนี้ล่ะ? "

พอพูดจบเขาเองก็เริ่มเล่นกีตาร์ เพลงThe lazy song -Bruno Mars พร้อมกับร้องเพลงให้คนข้างๆฟัง

" today i dont feel like doing anything.. "

" ไม่จำเป็นครับ ผมไม่ได้ยึดติดกับเสื้อผ้าที่ตัวเองใส่ขนาดนั้นอยู่แล้ว แค่.."

" ไม่เล็กไปก็พอครับ "

วางกระเป๋ากีตาร์ลงไว้ข้างๆเพราะดูทรงน่าจะนานแต่ว่าเจ้าตัวเต็มใจนะ👍

" มามิซังก็เก่งเหมือนกันครับ อยากจะร้องอีกสักเพลงไหม? ผมยังไหวอยู่น่ะ "

วันนี้ไปร้องเพลงแค่คนเดียวมันก็เลยจะเหนื่อยๆหน่อย แต่ว่าเขาน่ะเป็นโปรแล้วต่างหาก แค่นี้สบายมากๆ

" this year.. to save me from tears i gave it to someone special... "

เขาดีดกีตาร์ตามทำนองของเพลงที่พอจำได้อยู่บ้าง ไม่สิ.. แทบจะไม่ต้องดูเนื้อก็สามารถทำได้อยู่แล้ว

" เพลงนั้นอีกแล้วหรอครับ..?? "

น้ำเสียงของเขาดูจะเบื่อหน่ายกับเพลงนะ ไม่ใช่ว่ามันไม่ดีหรอกแต่ว่า..ได้ยินจนเบื่อแล้วน่ะ

แต่ในเมื่อคนข้างๆขอมาแล้วก็ไม่ได้ตอบปฏิเสธแต่อย่างใด เขากลับเริ่มเล่นกีตาร์เพลงตามที่รุ่นน้องขอมา

" ได้สิ ว่าแต่อยากฟังเพลงอะไรล่ะครับโฮริ มามิซัง(´･ᴗ･`)?"

หันไปหยิบกีตาร์ออกมาจากกระเป๋าแล้วนั่งปรับสายรอคำตอบจากหญิงสาวเรือนผมสีชมพู

เมื่อเขาเห็นรุ่นน้องตัวเองกำลังนั่งอยู่จึงถือวิสาสะไปนั่งข้างๆด้วยซะเลย พึ่งเลิกเล่นดนตรีเสร็จแล้วยังไม่อยากกลับบ้าน

" มาทำอะไรตรงนี้คนเดียวหรอครับ? ยังไม่กลับบ้านอีกหรอ? "

วางกระเป๋ากีตาร์ลงข้างๆ

" เพลงที่ผมชอบหรอครับ? ผมชอบฟังrock , r&b แล้วก็ popน่ะครับ จริงๆผมน่ะ ฟังได้หมดเลย "

จะว่าไปแล้วเขาเองก็เป็นคนฟังเพลงหลากหลายอยู่เหมือนกันนะเนี่ย

" แล้วทาคุมิซังล่ะครับ?? มีเพลงแนวไหนที่ชอบฟังเป็นพิเศษรึป่าว?"

พอพูดจบก็หันไปหยิบกีตาร์ของตัวเองออกมา เหมือนจะตั้งใจมาเล่นเพลงให้ทางนั้นฟังแบบvipเลยล่ะ