𝕀𝕍𝕐

"เรียกจอมพลตามตำแหน่งจะเหมาะสมกว่า พลเรือตรี"

"ตั้งใจทำงานของแกด้วยล่ะ ไม่ว่าแกจะขาดส่วนไหนของร่างกายไปสิ่งที่ฉันคาดหวังจากคนของกองทัพเรือคือความทุ่มเทและความสามารถ ไม่มีข้อยกเว้น"

" อะตรงนี้!... " เดินตามมาตามคำสั่งก่อนจะก้มหัวลงขอบคุณ

"งั้นไว้เจอกันใหม่นะคะคุณ'ความยุติธรรม'~" โบกมือหยอยๆแล้วเข้าห้องทำงานไป

" อ๋า สาเหตุสินะคะ....อืม ฉันโดนพวกโจรสลัดบุกเกาะน่ะค่ะ รู้ตัวอีกทีก็ตาบอดไปซะแล้ว "

" อืม จิตใจคนเราน่ะแข็งแกร่งและบอบบางต่างกันนี้คะ คุณฟูจิโทระเขาคงจะเจอเรื่องแย่ๆมามาก แล้วคุณละคะทำไมถึงมาเป็นทหารเรือ? "

" อืม เสียงพลุดังซะจนประสาทสัมผัสฉันสับสนจนชนเสาเลยล่ะค่ะ.... "

"สวยดีนะครับ ผมชอบ! ถ้าแค่คุณพยายามวาดมันมันก็น่ารักแล้วหล่ะครับ!"

เขาหยิบกระดาษนั้นมาดูใกล้ๆแล้วก็ยิ้มออกมา

"สวัสดีปีใหม่ทุกคนด้วยนะครับ~ ขอภาวนาให้งานมันน้อยลงด้วยเถิด"

" สวัสดีปีใหม่ค่ะ...แต่เสียงพลุมันดังจังเลยแฮะ คุณไคโรว่างั้นมั้ยคะ "

"อืม...นี่ค่ะ ถึงจะวาดไม่สวยเท่าคุณไคโรแต่ว่าฉันก็จะพยายามต่อไปนะคะ"

ท่าทางคุณจะได้พู่กัน(?)กับถาดสี(?)นะ

" อืม แป๊บนะคะ....เสร็จแล้วล่ะ! "

คุณได้รูปกระต่ายที่ดูไม่เหมือนกระต่าย(?)เลยสักนิด

" ไม่เป็นไรค่ะ..ฉันแค่สับสนทิศทางนิดหน่อย "

" ฉันตาบอดน่ะค่ะ แต่ว่าโดนคุณฟูจิโทระช่วยไว้น่ะค่ะ คุณฟูจิโทระน่ะใจดีมากเลย✨ "

" อืม เดินตรงไป... " ใช้ไม้เท้าเคาะเตาะแตะ

"อืม! น่าจะเขียนว่าพลเรือตรีไอวี่มั้งคะ ฉันเองก็ไม่เคยเห็นด้วยสิ"

"อืม...ไม่รู้สิ ปกติก็ตามเสียงท่อท้องเรือเอา แต่น่าจะมีป้ายห้องอยู่มั้งคะ ถ้าคุณช่วยนำทางไปก็คงจะดีนะคะ"

" หืม...ก็ว่าจะกลับห้องทำงานน่ะค่ะแต่เสียงพลุมันดังจนสับสนไปหมดเลย "

"...ว่าแต่นั้นใครคะ" เสียงพลุดังจนจำเสียงไม่ได้

* หูดับเดินชนเสาเพราะมีคนจุดพลุก่อนเวลา *

(ถึงจะตาบอดก็เถอะนะแต่ก็อยากลองดูนี่นา)💭
* วางทิ้งไว้แล้วไปทำงานต่อ *
#จะวาดรูปให้คนที่มาเมนชั่น

" ~♪ จะว่าไปตอนนี้เช้าหรือกลางคืนกันนะ "

นั่งเล่นอยู่ในบ้านพัก

" เห งานเอกสารนี่เยอะกันหมดเลยหรอ ฉันไม่เคยได้ทำเลยแหะ ปกติออกไปลาดตระเวนมากกว่า "

แหงล่ะ เธอตาบอดนี้

" จะว่าไป...ช่วงนี้ฉันรู้สึกว่าคนที่อยู่ที่นี่หายไปกันหมดเลยนะ ทั้งเฟธจังทั้งลาร่าซัง มีเรื่องอะไรมั้ยนะ? "

" อืม! อะไรกันตกใจขนาดนั้นเลยหรอ~ "

หล่อนหัวเราะคิกคักเมื่อได้แกล้งคนสำเร็จ

" ช่วงนี้เป็นไงบ้างละคุณโนอาห์? "

" อืม นั้นสินะ ฉันไม่ได้มานั่งตากลมนานแล้วด้วยสิ~ "

อยู่ๆก็โผล่มา

"มีแต่คนคอแข็งทั้งนั้นเลยแหะ..."

"เจอกันครับ คุณไอวี่~"

เขาโบกมือกลับพร้อมกับปัดฝุ่นจากตัวเองเล็กน้อย

" อืม เอาสิคะ ฉันเองก็คอแข็งใช่เล่นนะคะ💪🏻 "

ลุกขึ้นก่อนจะปัดน้ำหมึกออกจากตัว

" วันนี้สนุกมากค่ะ แต่ฉันต้องไปทำงานต่อแล้วละ หวังว่าจะได้พบกันอีกนะ👋🏻 "

" อ่า...ฉันยอมแพ้แล้วค่ะ "

ยิ้มๆนิดหน่อยก่อนจะค่อยๆใช้ดาบฟันหมึกออก

" ก็นะ....ทั้งที่ตาบอดแบบนี้กลับยังคิดถึงคนอื่นได้คงต้องงี่เง่าจริงๆแหละนะ "

พอเห็นว่าตนกำลังโดนหมึกที่กลายมาเป็นเหมือนโซ่ล็อกคอตัวเองไว้อยู่ก็รู้ทันทีว่าคงต้องยอมแพ้แล้ว

" อะ....ฮ่ะๆ ท่าทางฉันต้องยอมแพ้แล้วสินะ "

" บางทีฉันเองก็เดาใจตัวเองยากเหมือนกัน... "

รีบปัดพู่กันของคุณออกไปก่อนจะได้ใช้พลัง

" ฉันเองมีฮาคิสังเกตแท้ๆก็บางทีก็ไม่ยอมใช้มันเพราะกลัวไม่ยุติธรรมกับตรงข้ามซะงั้นน่ะ... "

" อะ- แย่ละ... "

สัมผัสได้ว่าเหมือนจะเป็นอะไรที่ใหญ่มากๆจึงถอยออกมาก่อนจะใช้ประโยชน์จากขนาดของงูลอยโจมตีด้านหลังอีกฝ่าย

" ♪~ ถึงคุณวาดอะไรมาฉันก็มองไม่เห็นหรอก วางใจเถอะค่ะ "

ยังคงตั้งท่าเตรียมรับอยู่

" เขาเรียกว่าหลอกให้ตายใจต่างหากค่ะ "

ว่าแล้วก็ใช้ศอกกระแทกตัวคุณออกไป ก่อนจะตั้งท่าพร้อมรับการโจมตี

" ลองรุกดูบ้างสิคะ? "

" หืม "

คนหนุ่มสาวนี่ขยันซ้อมจังเลยเนอะ

" หืม...มีอันสำรองสินะคะ "

พิจารณานิดหน่อยก่อนจะยักไหล่แล้วพุ่งเข้าหาคุณ พยายามจะปัดพลังของคุณออกไป