𝙻𝚢𝚗𝚡𝚌𝚛𝚞𝚎𝚕 | 🦚

#Ratiorine #เรโชรีน

#AllAventurineWeekly

หิมะ

อเวนจูรีนเกลียดความหนาวเย็น เขาเกิดที่ซิโกเนียร่างกายทนทานอุณหภูมิร้อนและทะเลทราย ดังนั้นเขาจึงไม่ชินกับอุณหภูมิหนาว ปกติเขาจะอยู่ในห้องปรับอุณหภูมิทว่าภารกิจหนึ่งต้องส่งเขามายังดาวที่ห่างไกล ความจริงภารกิจนี้ไม่ยากเสียเท่าไรแค่ต้องตามหาคนเขาจึงได้ขอความช่วยเหลือจากสถาบันปัญญา

#เรโชรีน
🗿🦚
⚠️ เงือก , ผีโจรสลัด , ใต้ทะเล

Read >> x.com/hydaezz3005/...

รอร.ลงวันศุกร์ค่ะ

#aventio
🏴‍☠️x🧜‍♀️

でけた🤗
#イトルシ

#イトルシ

แวะมาลงงานลายกระเป๋าผ้าของคาเฟ่เรโชรีนค่ะ! เป็นเกียรติมากๆที่ได้เป็น1ในสต๊าฟงานวาด🥺
(ภาพจริงที่อยู่ในกระเป๋าอาจสีไม่ตรงกัน)

ﾁｲｻｲﾈｺのレイチュリ
#ratiorine

#เรโชรีน

ฟิคใหม่ลงทวิตวันนี้ค่ะ
Read > x.com/hydaezz3005/...

ในรอร.ลงตามไปทีหลังนะคะ 🙇‍♀️

Shh... don't tell anyone.
#Ratiorine

Loves deep underwater 🌊
#Neuvithesley

🌼

ค่อยๆ ทยอยเอาฟิคมาลง ฟิคที่มีอยู่น้อยนิด 😔

ด้อมใส่นัวเชิญทางนี้เลยควัฟคุณลูกค้า ~

จะโควทรึจะแท็ก #ด้อมใส่นัวขออนุญาตมานัว ก้ได้คับ

มาแนะนำตัวโชว์ตัว หรือ มาแปะผลงานการนัวพี่ๆได้เลยคับหมู่เฮา 🫵❤️

#ใส่นัวแฟมิลี่

สวัสดีครับ ผมจ๋า ประจำการเป็นบอทอยู่ที่ช่องพี่เบส 1000PRUENI
เป็นแหมะสุดนุ่มมม~
ที่ถนัดต่อย 👊🏻👊🏻 หยอกๆ

ผมเป็นสายซัพพอร์ท นานๆ จะวาดรูปทีครับ มาทำความรู้จักกันได้
#ด้อมใส่นัวขออนุญาตมานัว

คลังเก็บฟิคของคิงออฟอู้ [ All Zhongli ] [ Genshin Impact ]: ฟิค Boy Love (แชท) รวมแฟนฟิคออลจงหลี ทั้ง all zhongli weekly, อีเว้นวันต่างๆ (วานเลนไทน์, ไวท์เดย์ ฯลฯ) และโมเม้นเล็ก ๆ

www.readawrite.com/a/3b5294cbf3...

bsky.app/profile/lynx...

"นอนเถอะครับเซนเซย์ก่อนผมจะทนไม่ไหวแล้วไข้คุณจะไม่หายสักที" รอยยิ้มเจ้าเล่ห์กลับมาอีกครา

"ฮะๆ โอเคฉันนอนก็ได้" ร่างโปร่งล้มตัวนอนในขณะที่ไชล์ดได้ขึ้นมานั่งอยู่บนที่นอนด้วยเป็นความเคยชินที่เค้ามักจะทำ ถ้าไม่นับว่าก่อนหน้านี้เขาวูบเลยฟุ่บอยู่ข้างเตียง

"ราตรีสวัสดิ์ครับ เซนเซย์"

- END -

"ขอบคุณที่ดูแลฉันเมื่อไม่กี่ชั่วยามก่อนหน้านี้ด้วย ทาร์ทัลเลีย" จงหลีประทับจุมพิตลงบนริมฝีปากอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบาแล้วผละออกมาไม่อยากจุมพิษนานไปกว่านี้เพราะเกรงว่าอีกฝ่ายติดไข้เขาเสียก่อน แต่แค่สัมผัสแผ่วเบาเมื่อครู่เรียกริ้วแดงจางๆ ขึ้นบนใบหน้าของอีกคนได้ไม่ยาก

(22)
(+)

"ผมดูเหมือนคนยังเคืองคุณอยู่เหรอครับเซนเซย์" รอยยิ้มของเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลออกส้มถูกประดับขึ้นบนใบหน้าเรียกริมฝีปากบางของอีกคนให้เหยียดยิ้มบางๆ หัวเราะเบาๆ ก่อนจะยกมือขึ้นปัดเส้นผมสีส้มที่ปรกหน้าอีกคนไปทัดหูให้อย่างเบามือ

(21)
(+)

"ยังจะต้องให้ผมตอบอีกเหรอครับ" นัยน์ตาสีอำพันคู่สวยสบเข้ากับนัยน์ตาสีท้องทะเล อา.. แค่นี้ก็รู้แล้ว..ว่าอีกฝ่ายคิดอย่างไงอยู่ ไม่เห็นแววตาของความไม่พอใจใดๆ หลงเลืออยู่มีเพียงแค่ความห่วงที่ปรากฎเด่นชัดอยู่ในดวงตาอยู่นั้น

"ไม่เคืองฉันแล้วรึที่นำเธอมาใช้ในแผนตอนนั้นน่ะ"

(20)
(+)

"ทำไมต้องให้ผมเป็นห่วงคุณขนาดนี้ด้วยครับเซนเซย์" คราวนี้ไชล์ดไม่นั่งพูดอีกต่อไปเขาขยับตัวลุกขึ้นและโน้มตัวลงไปใกล้ร่างของคนป่วยบนเตียงจนเขาผงะถอยหลังไปเล็กเพราะไม่คาดคิดว่าอีกคนจะโน้มตัวลงมา แต่เมื่อกี้เขาไม่ได้หูฟาด? เป็นห่วงงั้นเหรอ?

"เธอเป็นห่วงฉัน?"

(19)
(+)

"...ครับ ผมพาคุณกลับมาเองแถมไข้สูงมากด้วย" น้ำเสียงเรียบนิ่งถูกเอ่ยออกมาจากริมฝีปากของผู้มีดวงตาดั่งทะเลลึก ร่างโปร่งที่นั่งอยู่บนเตียงกำลังจะเอ่ยต่อแต่กลับถูกขัดด้วยอีกคน

"คุณเป็นเทพ ผมรู้แต่คุณไม่มีโนซิสแล้วนะครับ"

"........."

(18)
(+)

จงหลี่เฝ้ามองอีกคนอย่างเงียบๆ รู้สึกถึงบรรยากาศที่เปลี่ยนไป เหมือนตอนนั้นที่อีกฝ่ายรู้เรื่องทั้งหมดว่าเป็นแผนการของเขาแต่ตอนนี้มันดูมากกว่ารึเปล่านะ? ความเงียบนี้มันน่าอึดอัดมากกว่าที่เคย

"คุณไชล์ด... เธอเป็นพาฉันกลับมาที่นี่งั้นหรือ" เอ่ยปากเพื่อทำลายความเงียบที่น่าอึดอัดนี่ น้ำเสียงที่ส่งออกไปดีขึ้นกว่าในตอนแรก แต่ยังคงมีความแหบพร่าลงเหลืออยู่

(17)
(+)

ไชล์ดไม่เอ่ยอะไรออกไปเขาเพียงแค่เท้าคางมองคนบนเตียงที่กำลังยกแก้วน้ำขึ้นจิบให้หายระคายคอ ใบหน้าที่แสนขี้เล่นของผู้บริหารลำดับที่สิบเอ็ดในยามนี้กลับไม่แสดงความรู้สึกใดๆ โกรธ? อา ใช่... โกรธที่คนตรงหน้าไม่สนสุขภาพตนเอง แต่ก็แค่ความหงุดหงิดเล็กมากกว่านั่นล่ะ แก้วเมื่อครู่ถูกส่งกลับมาเขารับมันไว้และนำไปไว้ยังที่ของมัน

(16)
(+)

"คุณ... ไชล์ด?" น้ำเสียงที่เอ่ยออกมาในยามนี้ช่างแหบพร่าไร้ซึ่งเรี่ยวแรงใดๆ แต่เพราะอยู่แค่สองคนมันจึงดังพอที่จำให้คนที่ฟุบหลับอยู่ด้านข้างรู้สึกตัว
เจ้าของนามเมื่อครู่ปรือตาขึ้นมองขึ้นเรียกก่อนจะหันไปหยิบแก้วที่บรรจุน้ำอุ่นแล้วยื่นให้คนป่วยที่นั่งอยู่บนเตียง

(15)
(+)

มือเรียวถูกยกขึ้นมากุมไว้อย่างทุกทีเมื่อต้องการใช้ความคิด แต่ไม่ว่าจะคิดแค่ไหนเขาก็ไม่อาจรู้ได้ว่าตนมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไง มือข้างที่ว่างอยู่ขยับผ้าห่มขึ้นมาห่มตนเองก่อนจะชะงักเมื่อสัมผัสกับบางอย่างข้างตัวใบหน้าสวยหันไปมองก่อนจะค้นพบคำตอบของทุกอย่าง ทั้งการที่เขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ผ้าผืนนั้นมาได้เช่นไร

(14)
(+)

ผ้าผืนเล็กที่วางแวะอยู่บนหน้าผาล่วงลงมาที่ตักเรียกความสนใจให้เขาก้มมองด้วยความแปลกใจว่าสิ่งนี้มาอยู่ตรงนี้ได้เช่นไร เท่าที่จำได้เขากำลังเดินทางกลับที่พักแต่เพียงไม่นานทุกอย่างก้เหมือนกับภาพมันตัดไป ตื่นมาก็พบตัวเองอยูในห้องแล้ว

(13)
(+)

ภายในห้องที่คุ้นตา บรรยากาศที่คุ้นเคยต่างไปก็เพียงแค่แสงสว่างที่เปลี่ยนจากดวงอาทิตย์มาเป็นดวงจันทร์ที่ส่องแสงสีนวลตา นัยน์ตาสีอำพันคู่สวยกระพริบตาปรับความความเคยชินในห้องที่มีเพียงแสงสลัวๆ จากโคมไฟที่คอยให้ความสว่าง ไม่นานดวงตาก็ชินกับความมืด จงหลียันกายลุกขึ้นนั่ง

(12)
(+)