静司 ( ป่วย )

( เล่นเซย์จิคุงแฮปปี้มากๆ หวังว่าจะได้เล่นกับทุกท่านอีกนะครับ )

( ไม่แน่ใจว่ามูจบรึยัง คิดว่าน่าจะไม่ได้แอคทีฟเซย์จิคุงแล้วครับ 😭🖐🏻 ด้วยปัญหาหลาย ๆ อย่างของทางนี้เอง ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่มาเล่นด้วยกันนะครับ

ใครสนใจแลกคอนแทคสามารถเฟบได้เลยนะครับ )

📢ประกาศจากทางคอมมู📢 #SSR_Event
เลื่อนการยุบอีเว้นท์บุงคะไซ - ระยะเวลาคอมมูเซ็ตสึเร็น

( ระหว่างนี้สามารถเล่นอีเว้นท์ย้อนหลังได้ตลอดเวลา)

ฮือ —

อีกนิดจะร้องไห้แล้ว แต่ว่าไม่เป็นไร ฮึบอยู่ รสหวาน ๆ ที่ได้ในปากทำน้ำตาไหลย้อนกลับขึ้นมา

“ อร่อยครับ TT ”

พูดตอบออกไปทั้งแบบนั้น เลื่อนสายตากลับลงมามองที่สายไหม เอาเข้าปากกินต่อ

“ ล แล้ว.. รุ่นพี่ไม่ซื้อของตัวเองหรอครับ.. ”

คนน้องชะโงกหน้ามองอย่างตื่นเต้น แม้จะพยายามกดเอาไว้ แต่มุมปากก็ยังยิ้มน้อย ๆ อยู่ดี

สายตาจับจ้องมองที่ขนมหวาน จนกระทั่งมันมาอยู่ในมือตน รูปกระต่ายด้วยน่ารักจัง

ยกมือขึ้นไปรับมันมา และกำลังชื่นชมมันเต็มที่เลย ในหัวคิดว่าจะมองอีกสักพักแล้วค่อยกิน

แต่พอรู้สึกตัวอีกทีหูของกระต่ายน้อยก็หายไปแล้ว เจ้าตัวสะดุ้งน้อยๆและเลื่อนสายตาขึ้นมองคุณ

“ . . . ”

ดูจะงอนอยู่นิดหน่อย

#SSR_event #SSR_ทัศนศึกษา

6.25 น. | หน้ารถบัส | โรลเปิด | แยกรูท

ช่วงเวลาที่รถใกล้ออก ยาคุโมะประจำอยู่ที่ประตูรถบัส เช็คชื่อเด็กนักเรียนของห้องเขาทีละคนเพื่อไม่ให้ขาดตกใครไป

แล้ว[คุณ]ก็เดินเข้ามา
> ถาม รถบัสห้อง xx จอดอยู่ไหน
> เข้ามาทักทาย
> นักเรียนห้องที่ยาคุโมะประจำชั้นมาเช็คชื่อ

(ขึ้นรถเร้วเด่กๆ)

(โผล่มาอวดคมช.ที่ไปจ้างมาค่ะ แฮะ ๆ 😚 // cr.หาง ปุย )

เจ้าตัวก้มลงต่ำ ใบหน้าเห่อร้อนและขึ้นสีแดงจางๆ พอนึกว่าตัวเองพูดของที่อยากทานออกไปเยอะแยะแล้วมันก็ อายสุดๆไปเลย

“ อ เอ๋ ได้หรอครับ ”

พอได้ยินที่คุณว่า กวางน้อยก็รีบเงยหน้าขึ้น ดวงตาเป็นประกาย เอียงศีรษะนิดหน่อย ก่อนจะยิ้มร่าออกมา

“ ขอบคุณนะครับ รบกวนรุ่นพี่แล้ว.. ”

สิ้นเสียงถึงได้เห็นว่ามาถึงหน้าร้านแล้ว มืออีกข้างที่ว่างยกขึ้นเกาแก้มแก้เขิน ค่อยๆดึงมือคุณ เดินเข้าไปหน้าร้าน

— ตกใจน้อยๆ เมื่อจับมือกับคุณ และก็ทำเพียงแค่กระชับมือให้อยู่ในองศาที่ตนถนัดขึ้น

“ อ เอ๋.. สีชมพูครับ.. ”

คนถูกถามเงียบไปเพราะกำลังคิดเรื่องขนาดปกติอยู่

“ ไม้เดียวพอแล้วครับ .. ”

“ ถ ถ้าเป็นอย่างอื่น... อยากกินทาโกะยากิครับ.. แล้วก็บานาน่าช็อก.. น้ำแข็งใสก็ดีครับ.. ช่วงนี้ร้อนพอดี.. ”

พอรู้สึกตัวอีกทีก็พูดเรื่องของกินออกมาทีเดียวซะแล้ว ทำเอาเจ้าตัวปิดปากเงียบ เลิ่กลั่กไปเลย

#ssr_obon

(มาแบบช้ามามาก ๆ อยากวาดริรินะจังใส่ชุดกิโมโนเฉย ๆ ค่ะ // เค้าไม่รู้จะเล่นอะไรดีทักมาชวนเล่นได้นะคะ 🎇)

⋆⁺₊. ⋆ ☾ ⋆⁺. ₊⋆ ☁︎
°　.　° ☆

[Happy birthday to Nene chan🎂💗🎉]
. 　　　★ 　° :. ★　
.　 * 　.　 　　　　　.

#SSR_event #SSR_ทัศนศึกษา

ออกสัมผัสประสบการณ์ของหน้าร้อนที่หาไม่ได้ในรั้วโรงเรียน การออกทัศนศึกษามาถึงแล้ว มาสนุกกันตลอดสามวันเลยเถอะ! 🚌

ระยะเวลา : 29 - 31 สิงหาคม เล่นย้อนหลังได้

รายละเอียด :

docs.google.com/document/d/1...

แปลกๆ... ยกมือขึ้นนวดบริเวณแก้มตนช้าๆ

“ ค ครับ สายไหมครับ ”

พอคุณพูดด้วย ก็รีบอ้าปากตอบ เม้มปากน้อยๆ แต่สุดท้ายก็พยักหน้ารับ ก็.. รุ่นพี่ไม่รู้นี่หน่าว่าร้านอยู่ตรงไหน

ลังเลไปชั่วครู่ แต่ก็เอื้อมมือไปจับแขนเสื้อของคุณไว้ เดินนำไป ตามทางที่ตนจำได้

( มาลงรูปคู่กับอิจิโกะที่วาดบ้างค่ะ สาว ๆ ยูกาตะสีชมพูขาว ฮี่ ๆ > <🥰🤍🩷❤️ )

#SSR_Obon

[ ร้านขายยากิโซบะ ; มาโมริ]

ในยามค่ำคืนของงานเทศกาลที่ประดับไปด้วยแสงไฟ หากคุณตามกลิ่นของซอสผัดมา ก็จะพบกับร้านมาโมริที่วันนี้อยู่ในรูปแบบของแผงลอยขายยากิโซบะ ที่มีหลานชายคุณยายเจ้าของร้านและมิตรสหายรับหน้าที่จัดการร้านอยู่

"สนใจมากินยากิโซบะสูตรพิเศษหน่อยไหมล่ะ !"

@kouhei-ssr.bsky.social @daiichi-ssr.bsky.social

#SSR_Obon

“ให้ผมเป็นโชคดีของคุณไหม”

“คัพเค้กเสี่ยงโชคของเด็กๆ ผมได้โชคดีมากเชียวนะ”

(อายาโตะเซนเซย์กับการขายตรงครั้งใหญ่-)

[โรลปิด] | เทศกาลโอบ้งวันแรก🌸
#SSR_Obon

เวลาค่ำวันงานโอบ้ง อิจิโกะรีบเร่งฝีเท้าออกจากบ้านเผื่อไปเดินงาน แต่วันนี้พิเศษหน่อยเพราะเธอได้นัดเพื่อนสาวของตนไว้
และเมื่อมาถึงใกล้ทางเข้าหน้างานเธอก็กวาดสายตาหาจนเจอ และเธอคนนั้นก็คือ

"ยูนากะจังจ๋า!" อิจิโกะย่องมาทางด้านหลังเพื่อนก่อนมือทั้งสองข้างจะจับบ่าเล็ก มั้บ!! ตั้งใจจะทำให้เธอตกกะใจ!!😆
@yunaka-ssr.bsky.social

「誕生日、おめでとう…俺。」

( เย่ วันเกิดน้องชิโยะแล้ว อายุเพิ่มขึ้นอีกปีแล้ว ขอให้ปีนี้ผ่านไปได้ด้วยดีนะก๊าบลูก💘🎂🎉 )

( ขอเป็นกวางรับใช้พี่ตลอดไป )

( ฮือ มันสำคัญต่อชีวิตหนูมากค่ะ .ไหว้ )

#SSR_Obon

/เดินไปตามทางพร้อมขนมในมือ ก่อนหยุดมองบรรยากาศรอบๆ

'เทศกาลเนี่ย...ดีจังนะ'

(โดนงานรุมนิดหน่อยแต่ยังอยู่ดีค่ะ😭✌️ แวะมาแปะสกินแบบเลทๆ)

#SSR_ซ้อมอพยพ
(เก็บของนานเกินไปเป็นเหตุ รู้ตัวอีกทีเพื่อนๆก็หายไปไหนหมดแล้วก็ไม่รู้—)

เจ้ากวางเม้มปากมองต่ำลงอย่างประหม่า ในใจสั่นไหวอย่างควบคุมไม่ได้ พอหายใจช้าๆให้ตนใจเย็นลง

เสียงหัวเราะเบาๆของคุณ ทำเขาเลื่อนสายตาขึ้นมามองด้วยความงุนงง

แต่ก็ยิ้มน้อยๆตอบกลับคุณ

“ งั้น…ถือว่าตกลงนะครับ ”

“ ไว้เจอกันในห้องนะครับ คุโรซาวะซัง ”

เจ้าตัวก้มศีรษะลงน้อยๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นเดินออกไป

( ตัดจบได้เลยนะครับ 🙌🏻 )

( ชอบครับ น่ารักที่สุดเลย fc น้องแล้ว )

เจ้าตัวเม้มปากน้อยๆ ไม่ได้เอ่ยขอให้คุณรอหรือว่าช่วย พอถูกถามก็ส่ายหน้าปฏิเสธ

“ ไม่เป็นไรครับ ผมไหว.. ”

ไม่ถึงขนาดเดินไม่ได้ เพียงแค่ช้ากว่าปกติเท่านั้นเอง...

ก็มีคนเยอะแยะอยู่ตรงนี้.. แค่ยืนอยู่ท่ามกลางคนก็รู้สึกกลัวขึ้นมาจะแย่อยู่แล้ว

แต่เรายื่นมือไปจับเสื้อพี่เขามันก็ดูประหลาดเหมือนกันใช่มั้ย มือทั้งสองข้างกุมบีบๆกันเองพร้อมกับท่าทางที่ไม่สบายใจเท่าไหร่

ขอโทษอีกก็น่าจะโดนดุ.. จึงทำแค่เหลือบมองเป็นระยะๆ

“ . ... ”

— เงยหน้าขึ้นตามแรงดึงรั้งของคุณ

ทำไมถึงจับแก้มอีกแล้วเนี่ย ? กระสับกระส่ายเลื่อนสายตาหลบลงมาเมื่อตนรู้สึกว่าจ้องนานเกินไปแล้ว

“ อ อ่า ครับ..”

สิ้นเสียงที่คุณพูด เจ้าตัวสะดุ้งน้อยๆแล้วปล่อยมือทันที ทำไมถึงขู่ว่าจะอุ้มล่ะเนี่ย...

“ ร รุ่นพี่ครับ.. แก้มผม.. ปล่อยหน่อย ครับ.. ”

เสียงอู้อี้นิดหน่อยจากมือคุณที่จับอยู่ และ ความไม่สบายใจของเขาเองด้วย

+

อ เอ๋ . ... คนที่ฟังอยู่ขมวดคิ้วมุ่นไม่รู้ว่าควรจะอธิบายอะไร และอธิบายยังไงดี

“ ม ไม่ได้ตัวเล็กนะครับ... ”

แล้วทำไมคำที่พูดไปถึงเป็นการเถียงได้ล่ะเนี่ย

“ อ อ่า.. ถ้าทานตรงนี้ไม่เยอะ.. ก็จะทานตรงอื่นได้เยอะๆไงครับ.. ”

เขายกมือขึ้นจับ จำที่ชายเสื้อของคุณไว้อย่างหลวมๆ

( อห น่ารักมากเลยครับ😭🫳🏻🫳🏻 )