Emel

arayıp tüm yükü ellerime bırakıyor.

Kendime ait olmayan bir acının sızısını çekiyorum günlerdir.

hayatımın kendimi en yalnız hissettiğim dönemindeyim bir de yetmiyormuş fıtığım var benden hiç ayrılmayan:(

Deprem olmuş hala fotoğraf, şarkı paylaşıyorlar. Aceleniz ne, bırakın da bugün buna üzülelim.

Geçmişin sürekli hafızamı işgal etmesinden yaşlandığımı anlıyorum artık.

gün boyu gördüğüm her şeye “sen ne ırkçı bir ahmaksın” diye yükseldim sonra durup nefes alıp yazdıklarımı sildim. şimdi çay demleyip esen rüzgara boş boş bakıyorum.

müthiş bir tiksinme hali, herkesten ve her şeyden.

Bu defa çok güzel tökezledim.

Bugün o konuşmanın hiç yapılmamış olmasını o kadar isterdim ki

Hastalanmamak için direniyorum, böyle anlarda imdat diye bağırasım geliyor.

Delila dinleyerek kendime işkence ediyorum.

o görsün diye, o bilsin diye yapılan her şey hem de koşullara rağmen midemi bulandırıyor.

Depremden de hissiyatından da bir an sonrasının muğlak olmasından da nefret ettim, bıktım vallahi bıktım.

Israrla sınırını bilmeyen insanlara bir şeyler anlatır buluyorum kendimi, düpedüz nezaketsiz sığır insanlarsınız demek lazım.

Bir fotoğrafı var, hala gördüğümde içim burkuluyor.

Allah ailenin tüm stresini bana vermiş, yazığım geliyor kendime.

Azam Ali’nin O’felix şarkısını dinleyecek kadar mutsuz,yorgun ve kederliyim bugün.

Burada kimsenin olmaması şahane bir şeymiş.

rüyamda onu görmekten nefret ediyorum.

Deprem korkusu yetmiyormuş gibi bir de pencere ittirmeli fırtına başladı, vallahi bıktım.

onu özlüyorum.

Kendi sesimin duvara çarpıp yankılandığı saatler

Allah bunların ömründen alsın Sırrıya versin.

“Tu buyî deng û rengê jiyan û azadiyê”

Nazım’ın Simavne kadısı oğlu şeyh bedrettin destanını okurken öyle bir gaza geliyorum ki🌞

Yılmaz özdil, İsmail saymaz ve Ahmet Hakan böyle suratlarını gördüğümde tüylerim diken diken oluyor.

bu fotoğrafı çok seviyorum, burada da dursun🌿

Allah seni alsın Elon.