Kişisel gelişim iyi gene bunu kimi sağlık profesyonelleri tıpta yapıyor😬

Sakin olmak stresi azaltmak öyle kolay bir şey değil. Tüm yaşamınız değişmeli. Ya hep ya hiç gibi bir şey.

Olabilir😬

Ömrüm artar sana baktıkça perestişle benim.
Klasik Türk müziğinin bu naifliği beni bitiriyor ya. Hele bir de müziği ile dinleseniz…
Çiğdem yarkın yorumunu öneririm.

Psikopatça bir zevkim var: Bir başkasının beni sokmaya çalıştığı kalıpları dinleyerek onun kim olduğunu açık seçik net olarak görmek.

Bence nesil çatışmalarının nedeni çoğunlukla büyük nesilin ölüme yaklaştığının inkarı/isyanı.

Yıldız tilbe’nin aşkperestine taktım bu ara. Kızım diyor ki anne böyle türkü tarzında şeyleri nerden buluyorsun (aşağılayıcı tarzda) 😳
yeni nesille aramızda uçurumlar

Şunu kalabalık biyerlerde paylaşıp linç yiyesim var afsfsgshf

Psikologların sorunu ne biliyo musunuz. Olumsuz duyguları ifadeye fazla takıklar. Olumlu duyguları yaşamaya teşvik etmedikçe, üzgünüm kimsenin psikolojisi düzelmez. Doğa boşluk kabul etmez. Olumlu yoksa olumsuz vardır, ifade et et bitmeyecek.

Allahım 🤣

Aniden gelen Erdal-gülendam dinleme isteği

Duygularımızdan öte bir biz var.

Burun sızlamasını bilir misiniz. Bazı duyguların bedene iniş şeklidir.

Asshshs özlemek

Sosyal medya çok vaktimi alıyor zaman kaybı diyorlar. Ben orada ne cümleler buluyorum ne insanlarla iletişim kuruyorum ve ne şarkılarla tanışıyorum. Resmen yaşadığımı hissediyorum. Bence içinizde ne taşıyorsanız sosyal medya sizi onu yansıtıyor.

Ananem de dedem de türkü söylerdi sık sık. Tek başlarına, kimseye aldırmadan. Bende o gen var.

Birinin hayat anlayışını en net sahiplendiği kedi köpeğin mutluluğu ve yetiştirdiği çocuğun neşesinden anlarsınız. Özgür olmayan hayvanlar, kendine saygı duyulmayan çocuklar. Sahibinin egosu her şeyi mahveder. Farketmese de en çok kendini.

Akşamüstü deliriyorum. İdrak kapıları mı açılıyor ne oluyor. İyi geçirdiğim için çok mutlu oluyorum. İyi geçirmek biz: kendimle başbaşa olabilmek.

Acayip örnek alma usulüyle gelişiyorum. Formatım bu. Küçükken sosyal ilişkileri çok iyi bi abi vardı. Gözüme kestirip bunun gibi olucam demiştim. Resmen aynısı oldum. Bu ne şimdi? Genetik mi çevre mi ne bu

Günümün iyi geçmesi için iyi yemek, ılık duş, varlığımı onaylayacak bir iki muhabbet ve müzik yetiyor.
Daha ne istiyoruz gerçekten anlamıyorum.

“Aşk bir mevsim” diye bir şarkı var. Şarkımın kendisi mi yürek dağlayıcı, benim hormonlar mı oynak bilmiyorum. Bıraksalar da bi köşede deli gibi ağlasam.

Kabul edildi😬

İtirazım var. Ham hallerinden gelişmişe doğru giden süreçte, birbirlerine ihtiyaç duyuyorlar. Bu tamamlayış hali iki ucu olan bir şey değil, tam aksine uzun bir yolculuk.

Küçüklükten beri bir insan hayranlığım vardı. Sade, gerçek insan hayatları. İnsanın (ve kendimin) kötülüğüne şahit olduğum çok anlar oldu ama bu sevgi bitmedi. Seneler sonra anladım, meğer bu ilahi bir yansımaya duyulan bir sevgi imiş. Bu kavrayıştan sonra konu bambaşka yerlere açıldı.

Yaşlanmak şöyle bişi mi (öyleyse kesin bana uğradı): Yol kenarlarında, her bi yerde kendiliğinden biten ve müthiş güzellikte olan yabani otların varoluşuna hüngür hüngür ağlamak 😁

Bazılarıyla aynı ortamda olmak bile şifa. O anda dinlediğin müzik bile efsane. Kahveden aldığın tad zirve.

Mustafa Sandal’ın “iki tas çorba” diye bi şarkısına denk geldim. Şarkının bendeki kelimesi İngilizce olacak ama tam olarak “chill” be☺️

😂

Dünyada kaybetmekten en çok korktuğum şeylerin başında ağlamak vardır. Kendi kendime, sessiz sessiz, müzik eşliğinde. Ben bu kadar insana iyi gelen bir şey bilmiyorum.

Tüm bunların tam ortasındayız kızlar nedeniyle 😬