Takuya! (ข้อมือแหก🏥 ตอบช้าค่าบบ)

(โกลเด้นดีใจ โกลเด้นได้ของขวัญ โกลเด้นส่ายหางรัววว ๆ ๆ ๆ🐶🐶 /เดี๋ยวเค้าช่วยซ่อมหลังคาให้นะ แล้วก็บึ้มใหม่-😣🙏✨)

และเมื่อได้ก้าวเข้ามาภายในวิหารแล้ว เขาถึงกับอ้าปากค้างเล็กน้อยกับความสูงของบันได ทำเอาเขาเงยหน้าจนแทบจะบนสุด แต่ไม่ทันไรหลังจากหันไปได้ยินเสียงที่ตื่นเต้นจากคนข้างๆเขาแล้ว ก็ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นตามไปด้วย

"พร้อมสุดๆไปเลยล่ะ! เอ้า เลสโกวว!"

คราวนี้เขาเป็นฝ่ายออกตัวนำก่อน จูงมือเพื่อนชายขึ้นบันไดพร้อมรอยยิ้มหัวเราะเหมาะสมกับช่วงวัยรุ่น

(เค้ามาแล้ววว ขอโทษที่มาตอบช้าค้าบบ😫🙏)

เขาเงยหน้าเล็กน้อยนึกย้อนไปช่วงเวลาที่อยู่ในคาเฟ่ พยายามนึกถึงชื่อของขนมชนิดนั้นขณะที่ยังคงเดินตามอีกฝ่ายอยู่ช้าๆ

"เอ อะไรน้า...อ้ะ ใช่ๆ! คาเนเล่! ป้ายเขียนไว้แบบนั้นล่ะ!" นิ้วชี้ยกขึ้นมาอย่างกะทันหัน เมื่อนึกชื่อได้ในที่สุด

"ถ้าตอนกลับยังพอมีเวลาจะแวะซักหน่อยก็ได้นะ~"

(+)

"อ้ะ ใส่เจ้านี่ไปโรงเรียนทุกวันเลยดีมั้ยน้า"

เขาพึมพำกับตัวเองหัวเราะคิกคักเบา ๆ เล็กน้อย ขณะที่ยังคงเหลือบตามองต่างหูที่หนีบอยู่กับหูตัวเอง ปลายนิ้วแตะจี้มงกุฎเล่นเบา ๆ ดูเหมือนเขาค่อนข้างจะชื่นชอบของขวัญชิ้นนี้ไม่เบาเลย

(เค้ามาแล้ววว💣)

"เอ๋? อ้ะ!"

นิ้วยกขึ้นมาแตะที่หูเบา ๆ เมื่อรู้สึกถึงการสัมผัสจากคนตรงหน้า และพบว่าเป็นต่างหูที่มีจี้มงกุฎประดับอยู่ เหมาะกับการที่เขาได้ลองแสดงบทเป็นเจ้าชายในวันนี้จริง ๆ

ดวงตาของเขาเปล่งประกายขึ้น เมื่อสิ้นคำอวยพรของรุ่นพี่ การที่มีใครคอยเฝ้าดูการเติบโตของเขานั้น ทำให้เขารู้สึกตื้นตัน และพร้อมที่จะพัฒนาตนเองมากขึ้นไปอีก

"ผมจะเก็บเอาไว้อย่างดีเลยล่ะครับ!"

(+)

(เค้าไม่ยอมมมๆๆๆ ได้โปรดรอเค้าก่อนนะคะะะ😭😭 เค้าจะรีบกลับมาพร้อมของขวัญญ แงงง🎁🎁✨✨)

(กลับเข้ามาแล้วจั้มสแกร์มาก นี่ มัน อะ ไร กัน คะ คุณณณณ!!!😭😭😭✨✨ ฝากไว้ก่อนเถอะ! ฝากเอาไว้ ผ้ แค้น รอผ้มก่อนเถอะะะ!!✍️✍️)

ต่างหูเล็กแวววาวรับกับกิ๊บที่อีกฝ่ายติดไว้ได้อย่างพอดิบพอดี

“ของรางวัลให้เจ้าชายฝึกหัดที่มาช่วยกันวันนี้ล่ะ”

“ถ้าเป็นโกลเด้นน้อย เดี๋ยวก็คงกลายเป็นเจ้าชายที่น่าภาคภูมิได้แน่”

เรียวยกยิ้ม ดวงตาเปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยนในถ้อยคำที่พูดออกมาจากใจจริง เพราะในสายตาของเขา พรสวรรค์และความพยายามของรุ่นน้องตรงหน้ากำลังเติบโตอย่างงดงาม

(รุ่นพี่หล่อละมุนขนาดนี้ ทางนี้จะอยู่ยังไงไหวอ่า😔💖💖)

(ถึงงานจะท่วมหัวแต่ก็อยากมาแปะยัยรินร่างซีไว้ด้วย😖)

"ถ้ามีโอกาสอีกเอาไว้มาถ่ายรูปด้วยกันนะ! ฉันยินดีเสมอเลยล่ะ~"

ชายหนุ่มผู้เป็นรุ่นพี่ขยิบตาข้างนึงและชูนิ้วโป้งให้หญิงสาวข้างๆเป็นสัญลักษณ์สื่อถึงความพร้อมเสมอแค่เพียงอีกฝ่ายมาเชิญชวน

(ต่อจบเลยก็ได้นะค้าบ แงงง ขอบคุณที่พาน้องเรกิมาเล่นด้วยไม่ปล่อยให้รุ่นพี่คนนี้นั่งเหม่อเหงาๆนะคะะ🥺🙏✨ รุ่นพี่คนนี้ดีใจม๊ากมากกก ได้เล่นกับรุ่นน้องแล้ววว💖 /ต้นโรลชวนให้มา+สั้นๆ แต่ผ้มดันพาลากซะยาวเลย ฮาา😂)

"เอ๋ ไม่รบกวนหรอกน่าา มีคนมานั่งคุยด้วยก็ไม่เหงาน้า ดีออกจะตายไป~" รีบส่ายมือไปมาเล็กน้อยกันไม่ให้อีกฝ่ายคิดมากเกินไป

"ฉันยังไม่รู้ว่าจะไปไหนต่อดี ก็เลยกะจะนั่งอยู่นี่อีกซักพักเหมือนกันน่ะ เพราะงั้นช่วยคุยเป็นเพื่อนจนกว่าเธอจะไปหน่อยนะ~ ฮ่าๆ"

เขายิ้มหัวเราะเบาๆ ก่อนจะยืดแขนขึ้นเพื่อยืดเส้นยืดสายซักเล็กน้อย ป้องกันการปวดเมื่อยหลังจากนั่งพิงเป็นเวลานาน

(+)

ชายหนุ่มก้าวเท้าเดินตามทางที่อีกฝ่ายจูงมือนำไปอย่างว่าง่าย ยิ้มหัวเราะเบาๆกับท่าทีของเพื่อน

"อาา ฉันยังไม่ค่อยได้เดินไปไหนเท่าไหร่หรอก มีแวะคาเฟ่แถวนี้ไปนิดนึงน่ะ"

"คนในคาเฟ่น่ะนะ เยอะมากกกเลยล่ะ! ฉันรอคิวตั้งเกือบชั่วโมงแหน่ะ!"

เขาพูดน้ำเสียงลากยาวและหนักแน่นพยายามสื่อว่าเจอฝูงคนเยอะมากมายแค่ไหน

"อ้ะ แต่ขนมหวานที่นั่นอร่อยมากเลยน้า โธ่เอ้ย~ น่าจะซื้อมาฝากนายด้วยแฮะ!"

📢Event​ 07🌼

งานวัฒนธรรม​

เทศกาลฮาโลวีนกับงานวัฒนธรรม! สองเทศกาลที่ทั้งสนุกแล้วก็ท้าทายการทำงานเป็นทีม​ เพราะงานนี้มีเดิมพันด้วยอนาคตของพวกเรายังไงล่ะ!

ระยะเวลา​ : 23-31 ตุลาคม​ [รวมเตรียมตัว]​

Doc : docs.google.com/document/d/1...

"เรียบง่ายแบบนี้ ก็ดูไม่เลวนะครับ~"

มือเอื้อมไปหยิบต่างหูห่วงเล็ก ๆ สีเงินที่ดีไซน์แบบเรียบ ๆ ขึ้นมา ด้วยความที่พื้นเพเป็นคนสบาย ๆ ไม่ค่อยคิดอะไรเยอะ เขาจึงเลือกหยิบต่างหูที่มักเป็นตัวเลือกทั่วไปส่วนใหญ่สำหรับคนที่คิดจะเริ่มต้นเจาะหู

"อา แต่ไม่ว่าอันไหนก็คงเข้าหมดล่ะน้า"

เขาพูดพลางหัวเราะ ในสายตาของเขา ถ้าเป็นรุ่นพี่ที่เขาเคารพแล้วล่ะก็ ไม่ว่าจะทำอะไรเขาก็คงมองว่าเท่ไปหมดนั่นแหละ

ระหว่างที่เส้นผมได้รับการขยี้เบา ๆ จนยุ่งเหยิงเล็กน้อย ชายหนุ่มก็ยิ้มตาปิดดีใจกับคำชมของรุ่นพี่ตรงหน้าไปด้วย ราวกับเด็กน้อยอายุ 10 ขวบ

"แหะ ๆ ต้องกลับไปศึกษาให้มากกว่านี้ซะแล้ว~" ยิ้มหัวเราะรับคำแนะนำก่อนจะหันมองตามสายตาของอีกฝ่าย

"เอ๋? เจาะหูหรอครับ? อืมม ถ้าเกิดรุ่นพี่คิดจะเจาะล่ะก็...อ้ะ!" สายตามองไล่เรียงต่างหูแต่ละแบบจนกระทั่งเจอสิ่งที่เขาตามหาอยู่

(+)

(หลานยายมาเสิร์ฟความสดใสให้แล้วค้าบบบบ😆💖💖)

เมื่อได้ยินคำสัญญาดังนั้นแล้วเขาก็ถอนหายใจยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ และยิ้มกับคำอวยพรของรุ่นน้อง

"ฮะๆๆ ขอบใจน้า ฉันว่าเธออาจจะเคยเห็นเขาผ่านๆตาอยู่บ้างนี่ล่ะ~ เป็นคนที่สุดยอดมากเลย!"

มือของเขาทำท่าทางแผ่ขยายใหญ่ๆ สื่อให้เห็นถึงความนับถือในตัวพ่อของเขา

"อะ จะว่าไป เธอต้องไปที่ไหนอีกรึเปล่า?"

หันไปถามหญิงสาวข้างๆ ถ้าอีกฝ่ายมีธุระ เขาก็ไม่อยากเผลอรบกวนชวนคุยเป็นเวลานาน

(กี้ดด ขอบคุณค่าาา💖 และแล้วเรกิจังก็จะมีรุ่นพี่สาวมาแชะๆรูปด้วยกันนน> <✨)

สายตาค่อย ๆ พิจารณาต่างหูทั้งสองที่แตกต่างกันตรงหน้าอย่างสุขุม ก่อนจะตัดสินใจเอื้อมมือไปหยิบ 'ต่างหูห่วงสีเงิน' มา

"ถ้าใส่เป็นประจำปกติ คงจะเป็นอันนี้ล่ะครับ~" ถือโชว์ให้อีกฝ่ายดูพร้อมรอยยิ้มโชว์เขี้ยวอันเป็นเอกลักษณ์ของตน ดูเหมือนว่าเจ้าชายผู้อบอุ่นจะหายไปแล้วล่ะ

"ส่วนต่างหูอีกอัน คงจะเหมาะกับการใส่ออกงานสำคัญเวลาต้องเจอผู้คนเยอะ ๆ มากกว่าล่ะมั้งครับ ถ้าลองมองในมุมเจ้าชายน่ะน้า~"

"..."

เวลาผ่านไปร่วมนาที ท่ามกลางเสียงเล็กเสียงน้อยภายในร้าน มีเพียงชายหนุ่มยืนหลับตาทำสมาธิเงียบ ๆ วิเคราะห์ถึงสิ่งจำเป็นในการเป็นเจ้าชายผู้อบอุ่น จนกระทั่งดวงตาสีน้ำเงินค่อย ๆ ถูกเปิดออก

บรรยากาศค่อนข้างต่างจากตัวเขาโดยปกติเมื่อครู่นี้ แต่ก็ไม่ถึงกับจะกลบตัวตนดั้งเดิมของเขาไปทั้งหมด ไม่บ่อยนักที่เขาจะได้ลองเป็นเจ้าชาย การแสดงของเขาจึงอาจจะยังไม่สมบูรณ์แบบมากขนาดนั้น

(+)

เมื่อได้ยินจุดประสงค์ในการซื้อแล้ว เขาก็ยืนยิ้มแย้มคอยเป็นแบบนิ่ง ๆ ให้คนตรงหน้ายืนทาบอย่างว่าง่าย

"เอ~ เจ้าชายผู้อบอุ่นงั้นหรอครับ" ยืนกอดอกพร้อมท่าทางครุ่นคิดพลางนึกย้อนไปถึงบทบาทแต่ละบทที่เขาเคยได้แสดง

ถึงจะพอมีผลงานการแสดงอยู่บ้าง แต่พอลองมานึกดูแล้ว ตัวเขาก็ไม่ค่อยได้รับบทแนวเจ้าชายซักเท่าไหร่ เพราะโดยปกติเขาคงเหมาะกับบทแนวอัศวิน องครักษ์เจ้าหญิงมากกว่าล่ะมั้ง?

(+)

(งุ้ยย ถ้าเกิดรุ่นพี่ตาพร่าจนมองไม่เห็น ทาคุยะเกิร์ลคนนี้ก็จะช่วยพยุงพาเดินเอ้งง!💪☀️☀️)

(อ้ยยย ปากหวานที่สุดด ทาคุยะตัวลอยออกไปนอกโลกแร้ว!😖💖💖)

(ง้ยย ทาคุยะเกิร์ลขอแจกความสดใสให้แบบเต็มพิกัดด💖💖✨)

(กลายเป็นสาวน้อยทั้งที ขอโชว์น่ารักซักหน่อยย😖✨)

(จงมารับความสดใสจากสาวน้อยคนนี้ซ้าา ปิ๊ว ๆ 😖🏹💖)

(น่ารักกว่านั้นคือคนชมมม😣💖)

"อย่าพึ่งบอกใครนะ! ไม่งั้นคนแซวคงไม่ได้มีแค่พ่อฉันคนเดียวแน่ๆ-"

ชายหนุ่มพูดกำชับรุ่นน้องข้างๆ ถึงแม้คนในวงการแสดงแทบทุกคนจะรู้อยู่แล้วเงียบๆจากการบอกเล่าของพ่อเขาก็เถอะ-

"ฉันอยาก...มีโอกาสได้แสดงหนังในเรื่องเดียวกันกับพ่อฉันน่ะ แหะๆ"

มือของเขาลูบท้ายทอย ยิ้มหัวเราะเบาๆ การที่เขาตัดสินใจเหยียบเข้ามาในวงการนี้ นั่นก็เพราะเขามีพ่อของตัวเองเป็นไอดอลนี่ล่ะ

"อาาา ทุกครั้งที่พ่อฉันนึกได้นะ ฉันโดนแซวไปเป็นอาทิตย์ๆเลย!" บ่นออกมาด้วยสีหน้างอแงเล็กน้อย นึกถึงช่วงเวลาที่พ่อของเขาแกล้งแซวไปด้วย

(+)