hayatında 2. sefer herşeyinin alt üst olması arkadaş çevren, işin, herşeyinin değişmesi ve bunun için şartları sağlamaya çalışmam, çaresiz kaldığım çok anlar oldu.

insanın duvara dönüşen yollar karşısında hissettiği o ağır his. ne yapsan olmuyordur, ne denesen yetmiyordur. en kötüsü de alışmaktır.evet alışmak. Karşındakini görememek, paylaşımlarına bakamamak hatta durum paylaşır ona bile bakamamak. ( senden gizlemiştir)

çünkü bazı insanlar sadece hayal eder.
bazı insanlar hep yarım kalır.
ve bazı insanlar...
kendini ne kadar sevmeye çalışırsa çalışsın, içindeki eksik sesi susturamaz.

sanki birileri sen daha dünyaya gelmeden önce oturmuş, “onun yolu bu olacak” demiş.
ve sen ne kadar direnmeye çalışırsan çalış, o yol hep aynı yere çıkıyor.
bir çıkmaz sokak.
bir duvar.
bir hiçlik...

elinden gelebilecek; yapabilecek hiç bir şey olmaması, bunun sonucu olarak aklı binlerce düşüncenin kemirmesi; ve insanın içini garip ama kötü bir hissin kaplaması durumuna ne diyoruz çaresizlik mi? Karşı tarafa psikolojik baskı...? Bunu gözümle görmek son tükenişim..

hayatımda son kez yapmış olduğum her şey potansiyel pişmanlıktır. keşke son kez olan her şeyi bilseydim.

❤️

❤️❤️❤️❤️

👍

❤️❤️❤️❤️❤️❤️

👍

Meral gizli tanık olabilir 😁

🙏🙏

parantez kapandığında tüm keşkeler.. yaşanmışlıklar.. yaşanamayanlar.. aldatmalar.. aldatılmalar.. fotograflar.. yazılar..yazılamayanlar.düşler. düşlenemeyenler..acılar.. keyifler.. dokunuşlar..içinde kalır..(devrik cümleler için çok özür)

Aklımın erdiği andan itibaren, hiç aklım ile kalbim çelişmedi. Hislerimden zerre şüphe etmedim. karşımdakine de şüphe ettirmedim..büyük hatalar yapıp ruhen dibe çöktüm. Dediğim gibi hislerimden şüphe etmedim. Onlarıda rafa kaldırdım.

Şu hayatta ki tek faydam sanırım, sigara içip, dumanı ile atmosferi zehirliyor olmamam.. Gerisi fazlalık ve gereksiz gibiyim gibi hissediyorum..