Berrin SAKA

Geçmiş olsun. Acil şifalar diliyorum.

Gece sessizdir ama doludur. Düşünceler, dualar, dilekler… Sessizlik bazen her şeyden fazlasını anlatır.
İçinden konuştuğun anlar vardır, yalnızca gecenin duyduğu…

İyi geceler, söyleyemediklerine.
İyi geceler, içinde tuttuklarına.
İyi geceler, kalbindeki tüm kelimelere.

Bizi görmezden gelenleri asla affetmeyeceğiz.
Bu yazı, ne bir sitemdir ne de bir isyan. Bu, yaşanmış bir gerçeğin, hâlâ atılmayan bir adaletin ve unutulmaması gereken bir hafızanın sesidir.
Çünkü bazı acılar, unutmamak için yazılır.

Biz kışın doğalgazı kısmayı öğrenirken, siz yaz kış ayrı lüks tatiller planladınız. Biz pazarda gramla meyve sebze alırken, siz ihaleleri kiloyla değil, torbayla götürdünüz.Ülke küçüldü… Toprakları değil belki, ama değeri, itibarı, umudu küçüldü.

O gün, aslında sadece binalar değil; güven, vicdan ve insanlık da yıkıldı. Biz unutmadık. Unutamayız. Çünkü hâlâ o günkü gibi titriyor kalbimiz. Ve bugün, o sessizliğin içinde büyüyen bir çığlıkla söylüyoruz:
Bizi görmezden gelenleri asla affetmeyeceğiz.

Bizi sinirlendirmeyin…
Çünkü sabrımızı taşırırsanız, suskunluğumuzun arkasında biriken öfke sel gibi önüne kattığını sürükler.
Bizim öfkemiz boş laf değil, yüzyıllardır sahip çıktığımız onurumuzun, emeğimizin ve birbirimize olan bağlılığımızın savunmasıdır.

Gece karanlıktır ama içinde yıldızlar vardır.Korku gelir geçer,ama cesaret sabit kalır.
Her gece,içimizde bir ışık yanar:güven,sevgi,huzur…

İyi geceler,korkularıyla baş edenlere.
İyi geceler,yalnız olmadığını bilenlere.
İyi geceler,yıldızları izleyenlere.

Bir yanda işsiz bir baba, aç bir çocuk, yarım kalmış bir hayat; öte yanda lüks içinde yaşayan, halktan kopmuş bir sınıf.
Biz her gün biraz daha yok olurken, siz her gün biraz daha var oldunuz. Biz sırtımızı duvara yaslayamazken, siz arkanızı dağlara yasladınız.

"Kurtarılacaklar"listesinde yoktuk belki de.Kameralar açıldığında gelenler,kameralar kapandığında bizi unutanlardı.Çaresizliğimizi izlediler,sessizliğimizin üzerine sustular. Biz acı çekerken,birileri sadece konuştu.Sözler verildi,tutulmadı.

Çanakkale'deki orman yangınına ekipler havadan ve karadan müdahale ediyor.

Çanakkale'de itfaiye aracı alevlerin arasında kaldı.

Çanakkale'deki yangının ilk çıktığı anlara ait görüntüler ortaya çıktı.

Ülke her geçen gün biraz daha küçülürken;umutlarımız, hayallerimiz, sofralarımız daralırken. Sizler büyüdünüz. Malınız büyüdü, makamınız büyüdü, cepleriniz şişti, koltuklarınız yükseldi. Gözleriniz doymadı, vicdanınız suskun kaldı.

Enkaz altında çocuklarımız annesinin ve babasının soğuyan ellerini tutarak hayatta kalmaya çalıştı. Ama birileri için biz yoktuk. Birileri sadece seyretti.
Yardım geç geldi… Hatta bazı yerlere hiç gelmedi. Öncelikler yanlış belirlendi, insan hayatı sayıdan ibaret görüldü.

Uyanmak umuduyla iyi geceler diliyorum 🕊🕊🕊

Her gece bir son değil, yeni bir başlangıcın eşiğidir. Sabahın ışığı, gecenin huzuruyla parlar.
Yarın, bugünden daha güzel olabilir. Yeter ki gözlerini umutla kapa.

İyi geceler, yarına umutla bakanlara.
İyi geceler, her şeyin daha iyi olacağına inananlara.

İyi geceler…

😔😔😔

Ülke küçülürken sizler büyüdünüz. Ama unutmamanız gereken bir şey var: Bu ülkenin asıl büyüklüğü, halkının onurundadır. Ve bu onur, bir gün size de hesap sorar.

Deprem yıktı, insanlar öldü, şehirler sustu… Ama en acısı neydi biliyor musunuz? Göz göre göre, bile bile görmezden gelinmek. Sesimizi duymadılar. Yardım çığlıklarımız enkazın altında boğuldu. Bazılarımız nefes alırken ölümü bekledi.

Halkın sırtına basılarak yükselen her refah, aslında çürümeye mahkûmdur. Ve unutulmamalıdır ki, halkın sesini kısmak, bir ülkenin vicdanını susturmaktır.

6 Şubat 2023…Takvim yapraklarında sıradan bir gün gibi görünse de,bizim için zamanın durduğu,enkazların altında sadece bedenlerimizin değil,umutlarımızın da kaldığı gündü.Bir felaketti yaşadık;sadece yerin değil,yüreklerin de sarsıldığı bir an. Ve o an,çok şeyin farkına vardık.

Bazıları büyüyor.Çünkü hesap vermiyorlar.Çünkü sorgulanmıyorlar.Çünkü sistem onlar için çalışıyor.Onların çocukları geleceğini garanti altına alırken,halkın çocukları işsizlikle,belirsizlikle,umutsuzlukla mücadele ediyor.

Günaydın 🕊🕊🕊

Günaydın 🕊🕊🕊

🕊🕊🕊

Günaydın…
Yeni bir günün,taptaze umutlarla başladığı o sessiz an.Güneşin yavaşça yükseldiği,gökyüzünün renk değiştirdiği,kuşların şarkı söylediği o büyülü zaman dilimi.Her "günaydın"bir merhaba değil midir hayata?Yeni başlangıçlara,alınacak kararlara,atılacak adımlara…

Bu bir sitemdir.Ama aynı zamanda bir hatırlatmadır:Felaket,sadece fay hatlarında olmaz.İnsanlık çöktüğünde de olur. Ve siz,o çöküşte yoktunuz.
Unutmayın:Bir gün herkes kendi vicdanının enkazında kalacak.

Ülke küçülüyor.Çünkü liyakat geri plana atılıyor,eğitim sistemi yozlaşıyor,bilim gölgede kalıyor.Gençler hayal kuramıyor,çünkü hayatta kalma mücadelesi veriyor.Çocuklar soru sormaktan korkar hale geliyor.İnsanlar konuşmaktan,yazmaktan,hatta düşünmekten bile çekiniyor.

Siz belki lüks koltuklarınızda depremi birkaç saniyelik bir haber olarak izlediniz. Ama bizim hayatımız hâlâ o saniyelerde takılı kaldı. Ve biz, hâlâ oradayız. Yalnız bırakıldığımız o anlarda.

Büyüme, sadece servetle açıklanamaz.Gösterişli arabalar,şaşaalı villalar,yurt dışı seyahatleri,sayısı bilinmeyen şirketler.Bir yanda bu lüks yaşam tarzı,diğer yanda ay sonunu getiremeyen milyonlar.Bir yanda israf, diğer yanda isyan.