YUTO | 悠叶 (SLOW)

( แวะกลับมาปัดฝุ่นแอคพี่ยูโตะค่ะ 🥹 เราจะกลับมาแอคทีฟเดือนหน้าหลังจบไฟนอล คิดถึงทุกคนค่ะ อ๊าก )

#THK_COMMU #THK_STORY

02 : ทานาบาตะไร้ดวงดาว

รายละเอียด : bit.ly/4iAEfC4

ระยะเวลาการเล่นอีเวนต์ : วันที่ 27 เมษายน - 29 เมษายน (เล่นย้อนหลังได้ตลอดเวลา)

#THK_COMMU

“ มองเห็นอะไรในตัวฉันหรอ?^^~ ”

林野 桜凱 • รินโนะ โอไก • 2年 • ชมรมศิลปะ • 186/72

โค /โรล /เวิ่น /จีบ DM24/7 OK!!

Doc: bit.ly/3QYx6jM

📢แจ้งเตือนสำหรับอีเวนต์ดอกไม้ไฟเรื่องร้านค้าในงาน📢

ขออภัยที่แจ้งช้าด้วยค่ะ🙇🏻‍♀️

แจ้งรายละเอียดพื้นที่ที่สามารถตั้งร้านค้าได้ พร้อมแบบฟอร์มสำหรับจองที่ตั้งของร้านค้าค่ะ

(สามารถกรอกได้ตั้งแต่วันนี้ - 8 พฤษภาคม เวลา 18:00 น.)

รายละเอียดเกี่ยวกับร้านค้าและฟอร์ม : bit.ly/4m58ILN

**หากสต๊าฟตกหล่นข้อมูลหรืออยากให้แจ้งเรื่องใดเพิ่มเติมสามารถทักท้วงได้เลยนะคะ

“ซากิโมริจังนี่เอง”

ยิ้มแป้น ออร่า 🌻🌻🌻 เต็มพิกัด
“ไม่ได้เจอกันสักพักแล้วนี่นะ“
โบกมือน้อย ๆ กลับ

“ออกมาเดินเล่นเหรอ ?

โฮ่?

“ใคร ๆ ก็ว่าแบบนั้น” ที่ว่าน่ารัก

เจ้าตัวคลี่ยิ้มมองอีกฝ่าย พอได้ยินคำว่าเหม็นเหงื่อก็หัวเราะเบา ๆ

“ก็พอรู้ตัวอยู่ แต่มันก็ช่วยไม่ได้..”
“เฮียวกะจังรังเกียจฉันขนาดนี้ ฉันคงต้องกลับไปร้องไห้พร้อมอาบน้ำที่บ้านแล้วล่ะ”

ปาดน้ำตา(ที่ไม่มีจริง)ก่อนจะเก็บสัมภาระส่วนตัว

“งั้นฉันกลับเลยแล้วกัน ขอบคุณสำหรับไอติมอร่อย ๆ น้าเฮียวกะจัง”

ตาหยี

“ดีจังเลย”
ผงกหัวตามหน่อย ๆ ก่อนจะส่ายหัวมห้กับคำเชิญของอีกฝ่าย

“ไม่ล่ะ ผมวิ่งเสร็จแล้วน่ะ”
“เลยกำลังคิดว่าจะกลับบ้าน.. อ.จะวิ่งต่ออีกนานมั้ยครับ ?”

เอ่ยถามยิ้ม ๆ

( ขอบคุณที่มาแจมโรลนะคะ 🥺)

( /แวะมากรี๊ดคาสุมิจัง )

#THK_EVENT03 #THK_ทานาบาตะ #THK_โรลเปิด (แยกรูท n/5)
📌 งานทานาบาตะนอกโรงเรียน | แถวคฤหาสน์คุโจว | 19:30 น.

ในขณะที่ด้านนอกต่างเฉลิมฉลองเทศกาลกันอย่างมีสีสัน ในพื้นที่เล็กๆอย่างคฤหาสน์ของคุโจวใกล้หมู่บ้านโอโมรินี่เองก็เช่นเดียวกัน

ทว่ามันก็เงียบเหงาเกินจะฉลองกันอยู่คนสองคน

[คุณ] ที่กำลังจะเดินทางเข้าไปฉลองเทศกาลนอกรร.ก็บังเอิญพบเขาระหว่างทางพอดี จึง​?

( เท่ไม่เท่าน้องโจหรอกค่ะ >< )

เอียงคอตามอีกฝ่าย

“เกลืองั้นเหรอ?”
“นั่นสินะ”
หัวเราะเบา ๆ ไม่ใช่สิ่งที่ยูโตะอยากได้เป็นคำตอบ แต่ก็เหมือนจะเดาได้อยู่แล้วว่าคำตอบจะออกมาแบบนี้

“อืม สีหน้าแปลกๆ”
“อย่างกับว่า ได้กินเนื้อคนอะไรแบบนั้น”

เอ่ยพูดจบก็รับแซนด์วิชมาทานหนึ่งคำ
ประมวลผลอยู่ครู่หนึ่งจึงคลี่ยิ้ม

“อร่อยนะ”

“อืม อรุนสวัสดิ์นะ” เอ่ยตอบ ก่อนร้อง อ๋า เบา ๆ หลังได้ยินคำตอบจากอีกฝ่าย

”วันนี้อากาศดีนะ ดีแล้วที่ออกมาเดินเล่น“
“อืม? ก็ ไม่ได้ขยันขนาดนั้นหรอก แค่มันชินไปแล้วน่ะ”

ตาหยี

“ประมาณสี่วันต่ออาทิตย์ ถ้าไม่ได้ออกมาวิ่งจะรู้สึกร่างกายไม่ค่อยกระฉับกระเฉง”
“ประมาณว่า ร่างกายฝืด ๆ ล่ะมั้ง?“

“เอ๊“
”มันน่าจะใกล้เคียงกับเวลาโดนแมงกระพรุนช็อตมากกว่า สำหรับฉันน่ะนะ“ แต่ก็พยักหน้าตามว่าเชิงเข้าใจ

”ใช่ สี่วัน..“
”มากไปสินะ ฟูจิวาระจัง“

หัวเราะเบา ๆ

”อืมอืม อย่าลืมหาอะไรประคบด้วยน้า ถ้าปวดมากน่ะ“
”ไว้เจอกัน”

โยกมือลาอีกฝ่ายด้วย 👋

หัวเราะ

”เข้าใจเลย ฉันเองก็ตื่นจนชินแล้วล่ะ ร่างกายมนุษย์นี่สุดยอดเลยเนอะ“
พอเห็นอีกฝ่ายหยิบบางอย่างขึ้นมาก็มองหน่อย ร้อง โอ้ เบา ๆ

”จะดีเหรอ“
”แต่ฉันไม่ใช่พวกขี้เกรงใจด้วยสิ ขอรับไว้นะ?“

รับมาอย่างว่าง่าย
”เธอชอบรสอะไรที่สุดเหรอ“

แกะซองทานมัน

( 🥳 แน่นอนค่ะ พี่ยูโตะทพจร )

“เช้าจัง”
“เซนเซย์ไม่โดนอะไรแปลก ๆ มาหลอกบ้างเหรอ”
เอียงคอหน่อย ๆ

“อืม ผมมาออกให้ชินครับ”
“แบบว่า ทำเป็นกิจวัตรตั้งนานแล้ว ถ้าไม่ทำก็จะรู้สึกแปลก ๆ ใช่ม้า ?”

“แต่เซนเซย์นี่ เข้มงวดจังเลยเนอะ”
เอ่ยแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

เดินไปนั่ง ชะเง้อมอง

“โอ้”
“เยอะชะมัด”

“อคิฮิโกะจังขยันจังเลยนะ”
“มีเคล็ดลับอะไรรึเปล่า ?”
เอ่ยยิ้ม ๆ ขณะมองอีกฝ่าย พลางเอ่ยต่อ

”ฉันเองก็ชอบทำอาหารมากเลย แต่ทำให้คนอื่นทานทีไรก็มีสีหน้าแปลก ๆ ทุกที“ ยักไหล่ ก่อนที่สายตาจะเบนกลับมามอง

”ฉันขอลองชิมสักคำได้รึเปล่า อาหารของเธอน่ะ“

“งั้นเหรอ”
“ว่าแบบนี้ เดี๋ยวไว้ฉันต้องแอบย่องไปหาเฮียวกะจังที่บ้านแล้วสิ ?”

ใบหน้ายังคงรอยยิ้มไว้ดังเคยไม่มีตก

“ฉันก็ทำตัวน่ารักตลอดนะ.. เฮียวกะจังไม่คิดแบบนั้นเหรอ”

เอียงคอไปอีกทาง ขณะเก็บมือ
“อืม วิ่งเสร็จแล้วน่ะ ไม่ใช่พักหรอก”
“ก็ว่าจะกลับแล้ว แต่ดันเจอเฮียวกะจังก่อนนี่นา ?”

”อดแวะคุยไม่ได้น่ะ“

มองสภาพอีกฝ่ายแล้วก็คิดอะไรในใจ

“อืม.. ต้องพยายามยืดเส้นยืดสายเยอะ ๆ นะ ?”
”ฉันมาออกประมาณ 4 วันต่ออาทิตย์.. ถ้ามาไหวล่ะก็ มาวิ่งด้วยกันก็ได้นะ“

ยิ้มสบาย ๆ พลางชูนิ้วสี่นิ้วด้วย

”แต่ดูเหมือนฟูจิวาระจังจะกล้ามเนื้อตึงน่าดู ให้ฉันนวดให้ดีมั้ย ?“

“ก็ว่า”
“เหมือนเห็นเธออยู่แวบ ๆ น่ะ” เอ่ยขณะสายตามองของในตะกร้าอีกฝ่าย

”อืม?“ เอียงคอ
“เอาสิ ตรงนั้นมีที่นั่งว่างอยู่นะ”

ชี้ม้านั่งที่อยู่ไม่ไกลนัก

“อคิฮิโกะจังทำอะไรมากินเหรอ” เอ่ยถามขณะสลับมองหน้าอีกฝ่ายกับตะกร้า

“งั้นเหรอครับ” หยิบน้ำมาดื่มขณะมองอีกฝ่าย
“ตื่นเช้าจังเลยน้า ?”

ยิ้ม

”เซนเซย์ตื่นกี่โมงเนี่ย ?“
เอ่ยถามด้วยรอยยิ้มเฉพาะตัว

“ฉันตัวใหญ่ กินจุ แถมยังชอบกินเนื้อคน”
“เฮียวกะจังเลี้ยงฉันไม่ไหวหรอก”

เหมือนมีคำแปลกๆแทรกมาในคำตอบ แต่เจ้าตัวก็ยิ้มแป้นทำพูดเหมือนเรื่องปกติไป

วางมือลงบนมืออีกฝ่ายอย่างว่าง่าย
”โฮ่ง ?“
แถมเอียงหัวไปอีกทาง สวมบทบาทหมาบ้านอย่างสมบูรณ์แบบ

“ฮึฮึ”
“ฉันเหมือนหมาพอรึยัง?”

“อืม?”
“ขอบใจที่ชมกันนะ”

ดูท่าจะชอบใจกับคำชม

“โฮ่ง”
มีเอียงคอร้องตอบอีกต่างหาก

”เฮียวกะจังเลี้ยงหมาเหรอ ที่บ้านน่ะ“
เอ่ยถามขึ้นมาเฉยเลย

“รู้ใจจังเลย เฮียวกะจังเก่งมาก“ ยิ้มแป้น รับไม้ไอติมมาแต่โดยดี ก่อนจะกัดไอติมที่เหลือกินต่อ

“อืมอืม ไม่ต้องบอกก็จะกินให้หมดอยู่แล้วล่ะ”

คาบไม้ไว้

“ได้กินไอติมตอนออกกำลังกายเสร็จใหม่ ๆ นี่ดีจังน้า..“
”ต้องขอบคุณเฮียวกะจังเลยนะเนี่ย“

”แสนรู้สุด ๆ“

“องุ่นงั้นเหรอ..” นึกบางอย่าง ก่อนจะสัมผัสได้ถึงความเย็นที่เปื้อนแก้มตน

ยูโตะยิ้ม

“ป้อนอีกทีได้รึเปล่า เฮียวกะจัง”
แต่ก่อนอีกฝ่ายจะได้ขยับอะไรต่อ ยูโตะก็คว้าข้อมืออีกฝ่ายจับเสียแน่น แล้วโน้มตัวไปกัดไอติมมาคำนึงไว ๆ แล้วผละออก

“อะ โทษที”
“พอดีอดใจไม่ไหวน่ะ” ตอบในรูปประโยคคล้ายอีกฝ่าย

ก่อนใช้นิ้วปาดรสไอติมที่ติดแก้มออกด้วย ใบหน้าของยูโตะก็ยังยิ้มอยู่แบบเดิม

หยิบกนะบอกน้ำที่ติดตัวมายกดื่มนิดหน่อย
ก่อนเจ้าตัวจะกอดอกยิ้มมองอีกฝ่าย

“ให้จริงเหรอ” เอียงคอ
“ถ้าให้จริงละก็ งั้นฉันขอแท่งที่เฮียวกะจังเพิ่งกัดไปได้มั้ยนะ”

ตายิ้มเสียด้วย ไม่ทันไรก็หาเรื่องจะแกล้งอีกฝ่ายอีกแล้ว

”ว่าแต่ เฮียวกะจังชอบรสไหนที่สุดเหรอ” ชะเง้อมองดูของในถุง

มองสภาพอีกฝ่ายแล้วก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้

“ฟูจิวาระจัง ดูไม่ได้เลยน้า”
“ขาสั่นเหมือนลูกกวางเลยแน่ะ”
หยิบกระบอกน้ำที่พกมาด้วยยกดื่ม

“อืม ? ไม่ทุกวันหรอกขนาดนั้นหรอก แค่ทำเป็นประจำ ๆ น่ะ“ ส่ายหัว
”ทำให้ร่างกายแข็งแรงอยู่ตลอดมันดีกว่านี่“

ยิ้มแป้น

”..แล้วฟูจิวาระจัง เพิ่งเคยออกมาลองวิ่งดูเหรอ สภาพเลยเป็นงี้น่ะ“

“อืม ช่วงเช้า ๆ ต้องทำตัวให้สดใสต้อนรับวันใหม่นี่”
หัวเราะเบา ๆ

“ใช่ เพิ่งเสร็จเลย —อย่าเข้าใกล้มากนะ ฉันน่าจะเหม็นเหงื่อ” ถอยหลังหนึ่งก้าว

“เช้าเกินไปเหรอ.. ก็..ใช่ล่ะ”
“คิดยังไงถึงออกมาเดินเล่นล่ะ ?“ ยิ้ม

( น่าจะจบโรลได้ตรงนี้พอดี ขอบคุณที่มาแจมโรลมากเลยค่ะ น้องโจน่ารักม้าก 😭 /เพ้ท ((แต่พี่ยูโตะมานนิสัยม่ายดีจิงๆ น้องโจหนีไป)))