Istvan Kops

Maar nu toch zeker op een derde van de eerste versie aangekomen. 800 pagina's is nog steeds mogelijk. En nog heel wat onderbroken nachten.

Alleen op het dakterras van mijn hotel tegenover het Koninklijk Paleis. Vandaag weer veel mooie dingen gezien, maar weinig aanspraak. Soms is een reisgenoot toch prettig.

Als je alleen maar kunt verliezen, dan kun je inderdaad denk ik het beste gokken op een uitspraak van de rechter die toch nog iets van een opening geeft. Het beste was natuurlijk geweest als ze het meteen had verwijderd. Dan was er minder gedoe over geweest.

Ja, dat was wel een robuuste opening.

Op het ogenblik 36 graden. Een paar graden 'koeler' dan gisteren.

Dit levert zo veel politieke schade op. Ze kan de post weghalen en rectificeren (ik zat fout) of daartoe tot de rechter gedwongen worden (want ik zie Bob dit niet verliezen); in beide gevallen gaat ze de politieke bietenbrug op.

Michel is er niet van overtuigd dat hij het einde van het boek haalt.

Wat een panter!

Mijn werkplek in Madrid. Een goed deel van het verhaal dat ik schrijf speelt zich ook daar af. De fictieve versie van @michelbestaat.thereforeiam.eu is er in gesprek met Franz Kafka.

Met zo'n naam.zou ik het ook bijna teleurstellend vinden als je géén legende werd.

Ja. En de punt komt tegenwoordig intimiderend over.

Fantastische aankomst daar.

Nee, ik schrijf een roman, merk ik dan maar knorrig op. Ik geloof niet dat ik daardoor minder professoraal overkom.

Ondertussen zit ik gewoon wel heel hip in een Madrileens café tussen allerlei studentikoos uitziende types van in de twintig op een scherm te tikken. De jongedames en jongemannen zijn druk op hun laptop aan de slag. Maar dan vraagt een jongedame of ik een werkstuk aan het nakijken ben. 😡

Ik heb ze er telkens keurig op gewezen dat ik de hoofdprijs moet betalen. Ik val ook nog steeds niet in het seniorentarief.

Gekoeld ja, dat vind ik ook prima. Maar wijn aanlengen met frisdrank moest ik even doorheen.

Ik heb er drie keer voor gestaan in mijn leven en ik ervaar het telkens weer als een intense en emotionele gebeurtenis. Wat een kracht gaat er van dat werk uit.

Nou zeg!

Ik kon tot twee keer toe gratis een museum in, omdat ze dachten dat ik een professor was?

Ik weet het niet met die Spanjaarden.

Oke, dan moet ik het misschien toch eens een kans geven.

Hier drinken ze het ook vooral vanwege de warmte. Ook ouderen. Bij 40 graden ga je niet lekker rode wijn pimpelen.

Oh ja? Het lijkt me zo'n vreemde combinatie.

Dit laatste heb ik nog niet aangedurfd.

En ze hebben hier ook - hou je vast - kalimotxo, een mix van cola en rode wijn.

Ze drinken in Madrid bijna overal Tinto de Verano. In het begin moest ik er even aan wennen, maar nu begrijp ik het bij een buitentemperatuur van 40+ graden.

Schrijven is precies zoals ik het me een paar jaar geleden had voorgesteld. De hele dag blanco uit het raam staren en dan midden in de nacht wakker worden en vier pagina's tekst produceren.

Haha ja, iets te snel getikt.

Ik ga nooit een perfect mens worden. Verre van. En ik heb daar vrede mee. Ik zou ook niet willen dat mijn vrienden dat zijn. Een ergernis is meer waard dan veel mensen denken.

Dat laatste niet hoor. Zodra ik heb uitgevogeld hoe ik in elkaar zit, hoeft het van mij niet meer. Ik wil mezelf blijven verrassen en me blijven verwonderen over de fouten en voltreffers die ik maak.

De emotie zou inmiddels niet meer onverwacht moeten komen, maar ze overviel me toch weer.