Nika

صبح از همخونهٔ س ع پرسیدم چی به نظرت لازمه که برگشتنی بگیرم یه کم فکر کرد گفت هیچی سبک و بی‌مسئولیت برگرد و لبخند ملوسش رو زد

به آرزوم رسیدم ساعت نه صبحه دارم از یه شیفت کوچولوی آروم سر صبحی برمی‌گردم خونه

واقعاً روتین ۱۰-۱۲ ساعت خواب شبانه با آدم چه می‌کنه مدتها بود با احساس از خواب سیر شدم بیدار نشده بودم

بچه بودم خیلی خواب می‌دیدم که مامانم مرده دیشب خواب دیدم بابام مرده برای اولین بار

قدم‌زنون رفتم یه خونهٔ دیگه دیدم که بدبختانه ازش خوشم هم اومد (چون تنها محافظ این بود که ازش خوشم نیاد) و حالا هنوز اسیرم که بهم می‌دنش یا نه صبح هم قرار امضای قرارداد اونیکی خونه رو تا جای ممکن دیر گذاشتم شاید معجزه شد

بابای دوست حالا دورمون مرده و حالا اون خیلی غم‌انگیزه خصوصاً که من خیلی عمدی و علنی ازش فاصله گرفته بودم ولی در نگاه کلی‌تر دعوا سر لحاف ملاست که حالا سرسنگینی من و اونیکی دوستمون به خاطرش ماست‌مالی بشه

تفاوت سنی ۲۸-۳۵ به وحشتناکی ۲۲-۲۹ نیست آدم یادش می‌ره دنیا دست کیه

پسر اصلاً حوصلهٔ شنیدن زبونهای دیگه رو ندارم

تنها نمی‌شم و وقت ندارم گریه کنم مثل تو فیلمها وقتی از ماشین پیاده می‌شم تا برسم جلوی در گریه می‌کنم

دوستهای گاهی هم رو می‌بینیمم گفتن با یکی از افراد مشترک بعلت سلسله‌کارهای کیری اون قطع رابطه کردن و من خیلی خوشحالی زایدالوصفی پیدا کردم چون از یارو هیچوقت خوشم نمی‌اومد و به نظرم عقلمقل نداشت ولی خب حالا سالی یه بارش آدم رو نمی‌کشه

دلیل اول اشتیاقم برای اتمام تحصیل اینه که تازه بذارم حال‌مرگیم رو باشم ببینم تا کجاست

بلوسک برای باز شدن راه صدا

خیلی هیجان‌زده‌م برای ایدهٔ سیالیت و همزمان هم نمی‌دونم چه قدر می‌تونم در عمل موفق شم بلغزم و سر بخورم و از این جمله

باید جواب ندی مثلاً دو سه روز بعد جواب بدی

صبح سر خریت و ماجراجویی به یه آدم رندوم که اصلاً نمی‌دونستم چیه گفتم چتریهام رو کوتاه کنه و خلاصه کار به جایی کشید که فقط کارش رو تأیید می‌کردم که تموم کنه بیش از این کوتاه نکنه و ادامه نده که پاشم برم یه جا دیگه

خنگم بدون آب نشستم تو ترافیک یک ساعته یعنی یادم نبود نداشتن آب موقع نرسیدن چیه

چه رفته چه برگشته چه مانده چه خوانده زندگی بدون دانشگاه=بی‌نظیر و استثنایی

واقعاً دوست دارم بدونم اگه تمام این دفعاتی که برگشتم مشق وحشتناک نداشتم حالم چطور بود حدس خودم؟ خیلی بهتر واقعاً لح ظه ش ما ری می‌کنم که دانشگاه از زندگیم بره بیرون

امیدوارم فردا هم مثل امروز پنج و نیم صبح بیدار شم قول می‌دم فردا مثل امروز فکر نکنم یعنی چند برلین و اوه حتی تو تهران هم زوده پس بخوابیم و از تخت بیام بیرون

خ عجیبه که تو شهر آدم قابل معاشرتی که من هم بشناسم فقط یه نفر حالا دیگه به زور بشمری همه رو هم به بالا گرد کنی یه نفر و نیم باقی مونده

انقدر مثل آفتاب‌گردون بیداریم وابسته به نوره که تو این اتاق‌تاریکه اصلاً خوابم دراختیارم نیست و هیچوقت بیدار نمی‌شم واقعاً هیچ مهاری نیست

گول بالام رو خوردم فکر کردم فردایی نیست الان که دارم با کله می‌افتم پایین حالا انگار اصلاً بالایی نبود که نبود

از هر چار نفری که می‌‌بینم سه نفر کاری به تعادل بین حرف زدن و گوش دادن نداره یا آدم وسط و مزاحم اینرمونولوگشونه یا باید با زور و ترفند سعی کنه چار کلمه حرف از طرف بکشه بیرون خب معاشرت چیه مگه دیالوگ جزوش نیست

دوستان دوستی دوستی (اصلاً دیگه با نصف بیشتر آدمها ن می تو نم)

اونور نشسته بودم داشتم چاییم رو می‌خوردم یه لحظه از ذهنم گذشت گه مامانم بدونه چه قدر امروز چاییهای خونهٔ بابام بم دارن می‌چسبن دیگه باهام تموم نمی‌کنه

به نظر من هم بدفازی طبیعیه و حتی سالمه چون دو نفر توش دخیلن ولی اعمال قدرت و رفتارهای کنترلی رو آدم می‌بینه می‌خواد خودش رو بندازه پایین

امروز حساب کردم دیدم حدوداً دو ساله به هم زدم هنوز مووآن رو شروع هم نکردم واقعاً بیچاره روابط موازی یکی رو باید آدم استخدام کنه به کارهای اداری اونها رسیدگی کنه در طوفان حوادث ول‌معطل ما نمونن

به نظرم زرنگی کردم امروز یه قدم مکفی خوبی زدم تا هنوز تکنیکلی همه جا تعطیله و ولگردهای روزهای تعطیل و باز هنوز پیداشون نشده خیلی نفرت دارم از مردمی که تو روز فراغت دارن که بیان تو خیابون

یه وقتهایی یواشکی به این فکر می‌کنم که شاید از بازیگر و نویسنده و معلم منظورم دکتر بوده :)))))

این دفعه فهمیدم یه سری از استرسهایی که اینجا تجربه می‌کنم به وضوح استرسهای مامانمن و من فقط سیم انتقالم دیشب مثلاً نگران آتیش‌سوزی موبایلم تو شارژ بودم