加瀬山 涼也

#THK_卒業

ผ่านมาปีหนึ่งกว่าแล้ว ที่เขาอยู่ที่นี่ เขามองเด็กๆที่มาถ่ายรูปด้วย ส่งของ แลกเบอร์กัน และไหนจะรูปถ่ายสุดท้ายที่ถ่ายด้วยกันตรงหน้า รร.

เวลาผ่านไปเร็วเสียจริง

"......"

"นักเรียน"

ริมฝีปากขยับออกมา เขาไม่ได้คลี่ยิ้มออกมา แค่ยกมืออย่างช้าๆขยับแว่น

"ถ้ามีอะไรอยากปรึกษา หรืออยากโทรมาหาผม ติดต่อมาได้เสมอนะครับ"

อวยพรให้พวกคุณหลังจากนี้โชคดี

[ประกาศปิดคอมมูอย่างเป็นทางการ]

แม้ตลอดทางที่ดำเนินคอมมูมาจะทุลักทุเลไม่น้อย แต่ทาง Taihei Koukou community ต้องขอขอบคุณผู้เล่นทุกท่านสำหรับความสนใจในคอมมูและอยู่ด้วยกันมาจนถึงวันสุดท้ายนี้ด้วยนะคะ🙇🏻‍♀️

รายละเอียดเพิ่มเติม : docs.google.com/document/d/1...

เปิดเทอมมาก็โดนขุน

@thk-hayato3.bsky.social
@thk-suzuharu.bsky.social
@thk-takara.bsky.social

📢สมาชิกสภานักเรียนปีถัดไป📢

ฟุจิวาระ ริริกะ ปี 2 : ประธานนักเรียน
ฮิงาชิ โควฮะ ปี 2 : รองประธานนักเรียนฝ่ายชาย
โทโมยะ ไมโกะ ปี 2 : รองประธานนักเรียนฝ่ายหญิง
ชิมงคุคาวะ คิตซึ ปี 2 : ประธานฝ่ายดูแลจัดการด้านการกีฬา
ยูกินะ มาซากิ ปี 2 : ประธานฝ่ายดูแลตรวจตราความเรียบร้อยด้านกฎระเบียบ

ตำแหน่งที่เหลือ : NPC

ขอบคุณทุกท่านที่สนใจด้วยค่ะ🙇🏻‍♀️

#THK_COMMU #THK_STORY

[STORY EVENT : เรื่องเล่าผ่านข่าว]

[ฉบับที่สอง 25/12/2025]

*หมายเหตุ จะลงข่าวประจำวันแบบวันเว้นวัน เวลา 20:00 น. จนกว่าจะถึงอีเวนต์ [???] รวม 6 ฉบับ

(เซมไปคุณก็น่ารักดี)

(เหยินขนาดไหน)

ไม่รู้ว่าใช่ความหนาว หรือหัวใจที่เต้นระสับระส่ายตอนนี้ไหม

แต่ว่า

"พี่ครับ"

นัยต์ตาสองสี ช้อนสายตามองอย่างช้าๆ

"จะรอคำตอบนั้นนะ"

อ่า ตัวเขา

สามารถคาดหวังคำตอบตอนได้เห็นปฏิกิริยาแบบนี้ได้ไหมนะ?

--

อาจารย์หนุ่มแว่นนิ่งค้างกับปฏิกิริยาที่เขาได้เห็น ในขณะที่เขาลุกขึ้นค่อยๆ สบตามองดวงตาคู่สวยที่หลบใบหน้าเขา

"..."

ก่อนฝ่ามือหนาจะขยับมือรอยแผลเป็นข้างหนึ่ง ทาบลงบนแก้มของตัวเอง แม้ว่าแก้มทั้งสองข้างจะแดงทีละนิดแล้วก็ตาม

เรียวยะไม่เคยรู้ว่าตัวเองได้ทำสีหน้าแบบนั้นมาก่อน หรืออาจจะเป็นสิ่งที่เขาหลบซ่อนความรู้สึกนี้เอาไว้

[@thk-kazeyamaryoya.bsky.social]

(แวะมาแปะโมเม้นเมื่อนานมาแล้วค่ะ//ยืนตัวแดง)

“ พี่ครับ ”

“ ผมรักพี่นะ ”

เมื่อเคนโซได้ยินคำตอบ นัยตาเล็กๆก็ปรากฏขึ้นบนดวงตาของเขา

เสียงหัวใจเต้นถี่ จนกวนสมาธิ
ใบหน้าเริ่มร้อนฉ่าขึ้นมาจนต้องเอามือบังไว้
ก่อนเขาจะตอบด้วยเสียงที่แผ่วเบา

“ อืม….. ”

“ ผมขอคิดดูก่อนนะครับ…. ”

.
.
.

#โรลเปิด #THK_TWITTER

ศูนย์สัมบูรณ์ที่สาม @ Yamikawa :

[แนบภาพกระดาษหนังสือพิมพ์หน้าประตู]

ศูนย์สัมบูรณ์ที่สาม @ Yamikawa : โดนกลุ่มชวนเชื่อส่งมา ถามแบบคนไม่รู้นะ พิธีสัตย์สาบานนี่คืออะไร มีจริงเหรอ?

#THK_COMMU #THK_STORY

[STORY EVENT : เรื่องเล่าผ่านข่าว]

วันเวลาเข้าใกล้ทุกนาที เสียงโห่ร้องจากมุมมืดเริ่มฉลอง เสียงเคาะประตูสามครั้ง พร้อมกับหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งที่ถูกสอดเข้ามาผ่านช่องว่างใต้ประตู แม้จะไม่มีใครสั่งซื้อมันเลยก็ตาม

[ฉบับที่หนึ่ง 22/12/2025]

*หมายเหตุ จะลงข่าวประจำวันแบบวันเว้นวัน เวลา 20:00 น. จนกว่าจะถึงอีเวนต์ [???] รวม 6 ฉบับ (ต่อ)

(จำลองการพูดคุยกับโฮเนะซาโตะ โอริน
จะมีอีโมชั่นวน ๆ อยู่ประมาณนี้ล่ะ)

#THK_EVENT09 #THK_สอบปลายภาค2

ชะตากรรมเด็กเรียน
-----------------

#THK_EVENT08 #THK_วันวัฒนธรรม #THK_เรื่องเล่าผีไทเฮ

หน้าบูธเรื่องเล่าสยองขวัญ คุณได้พบเข้ากับยอดนักสืบจิ๋วในเวอร์ชั่นแต่งตัวไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่ยืนแจกใบปลิวอยู่

“เอ๊ะ คอสตูมนี้สยองตรงไหนงั้นเหรอ?”
“ก็เทพแห่งความตายเมืองเ⚪︎กะไปที่ไหนก็มีแต่คนตายนี่ครับ น่ากลัวเนอะ~”

แวะเข้ามาฟังเรื่องเล่าและอุดหนุนเมนูพิเศษกันได้นะ! 🔍✨

(เลทไม่หน่อยแต่มาแว้วค่ะ😭)

(สิบนาทีก่อนหน้านี้ยังเป็นนักสืบจิ๋วที่แต่งตัวเรียบร้อยอยู่ แต่ทนอึดอัดไม่ไหวก็เลยขอปลดโบว์ไทกับพับแขนเสื้อนะคับ เฮะๆ)

มองอาหารที่ได้สลับกับอาจารย์แล้วก็หัวเราะออกมา

“เซนเซย์ ที่วันนี้ไม่สวมแว่นก็เพราะเอามาให้คุณหัวกะโหลกยืมหรอกเหรอครับเนี่ย?”

“คาริมุ”

“นึกว่าจะไม่บอกกันต่อหน้าแล้วซะอีก“

ใบหน้าหวานเผยรอยยิ้มอันอ่อนโยนออกมา

เธอดีใจจนเก็บอาการไว้ไม่อยู่เมื่อได้ยินสิ่งนั้นจากปากเขาตรงๆ

.
เพียงแค่ชั่วครู่เท่านั้น รอยยิ้มนั่นก็หุบหายลงไป

“แต่…แต่เรา…เรายังจำได้ที่นายบอก…ว่านายจะกลับไปอยู่กับคุณพ่อ”

คิ้วบนใบหน้าสวยขมวดลงเล็กน้อย

“ถ้าเป็นแบบนี้…เราจะทำยังไงดีล่ะ”

“อย่าไปได้มั้ย”

“อย่าไปนะ”

คาริมุทิ้งตัวหนักนั่งลงข้างๆนางิสะ นั้นคงเพราะโล่งใจมากกว่าที่จะเหนื่อย

มือใหญ่สัมผัสกรอบหน้าคมคายของเธอขึ้นมาสบตา สีหน้าของเขาดูจริงจังแต่ก็อ่อนโยน เขาคงไม่โกหกกับความรู้สึกที่มีให้เธอแม้แต่น้อย

“ ตอนนี้สำหรับฉันเป็นเรื่องของเราซะแล้ว ”

เขาตอบเสียงทุ้มละมุน

มือที่รองกรอบหน้าเปลี่ยนมายกมือเรียวขึ้นมาสัมผัสที่หน้าอุ่นๆของเขา

“ ไม่เป็นไร ฉันอยู่นี่แล้ว ”

+

(เหมือนไปต่อสู้กับแซนวิซฝันร้ายมา)

น่ากลัวกว่าผีก็แคลอรีส่วนเกินนี่ล่ะค่ะ

( จริง ๆ อาร์ตสมัยเรียนอยู่ไทเฮก็มี วาดไว้นานมาก แปะนี่ละกัน )

( ลองเขี่ยบรัชใหม่ที่ได้มาค่ะ

Fact ขำ ๆ

ช่วงมัธยมชิระเบะไว้ผมสั้นคล้าย ๆ ปัจจุบัน แต่พอขึ้นมหาลัยก็ปล่อยยาวเพราะยุ่ง ๆ อ่านหนังสือหัวฟู

แต่พอถึงจุดหนึ่งก็ชักจะรำคาญที่มันทิ่มตาเลยเอากรรไกรเล็มเอง แต่ก็กะผิดจนพลาด

ตอนนั้นเองที่ได้ค้นพบสัจธรรมว่า หน้าม้าเต่อนี่มันสบายชะมัด ก็เลยตัดหน้าม้าเต่อมาตั้งแต่ตอนนั้น )

(16.07

วันนี้วันเกิดแมง(มุม)ซามอยด์
ชิโรคุโมะซังอายุ 42 ขวบแล้ว)

ทำไมก็ไม่รู้ตัวเขามักจะได้รับของกินที่ไม่รู้ฝีมือคนทำอยู่ตลอดเลย และสิ่งนี้ดูไม่เป็นมิตรเอาซะเลย

---หงับ

"..." อยู่ดี ๆ ก็คิดว่าไม่ควรจะกินของเข้าไปมั่วซั่วจริง ๆ

“ ใครเป็นคนตั้งชื่อนะคะ ”

ไม่รู้ว่าเจ้าหล่อนถือจับอิท่าไหนสภาพถึงได้ออกมาราวกับไปห้ำหั่นต่อสู้เพื่อลงมือกินแซนวิชฝันร้ายนี่มาจริง ๆ

แต่เอาเข้าจริง ๆ ก็แค่จับพลาดแล้วมันเลอะเท่านั้นแหละ ซอสและมะเขือเทสล้วน ๆ

(เห็นอาจารย์ผมขาวๆไหมครับ แกตั้งเอง)

ชื่ออาหารโดนเส้นอย่างแรงจนหลุดหัวเราะ

หลังจากได้ชิมรสแล้วก็สงสัยขึ้นมา

"อาจารย์ เคยคิดบ้างไหมว่าทำงานผิดสาย"

(สาปเธอข้อหาทำแว่นครู)