Burak Başkan

"Cumhuriyet, düşüncesi hür, anlayışı hür, vicdanı hür nesiller ister."

Devrimleriyle yolumuzu aydınlatan Mustafa Kemal Atatürk'ün en önemli eseri Cumhuriyet'in 102. yılı kutlu olsun.

Mustafa Kemal Atatürk'ün anılmadığı bir Cumhuriyet Bayramı kutlaması olamaz. Önümüzdeki iki gün boyunca Cumhuriyet'i kuran liderden hiç bahsetmeden güya Cumhuriyet'i kutlayan kişi ve kurumlar göreceğiz.

Unutanlar için hatırlatalım: Türkiye Cumhuriyeti'nin mimarı Mustafa Kemal Atatürk'tür.

"Laiklik, toplum ve devlet düzeninin akla ve bilime dayalı olmasıdır."

Cumhuriyet değerlerinin yılmaz savunucusu, siyaset bilimci Prof. Dr. Ahmet Taner Kışlalı'yı hain bir suikastle aramızdan ayrılışının yıl dönümünde saygı ve özlemle anıyorum.

Yaşlılığımın James Hetfield'ın yaşlılığına benzemesini isterim.

Netanyahu'nun uluslararası hukuk çerçevesinde hâlâ yargılanmıyor oluşu, insanlığın tarihinde kara bir leke olarak yerini alacaktır.

Futbol kitlelerin afyonudur.

FOMO (Fear of Missing Out), yani "bir şeyleri kaçırma korkusu" bildiğimiz bir kavram.

Fakat "kötü gelişmelerle karşılaşma korkusu" için de benzer bir kavrama ihtiyacımız var. Sabah uyandığımızda yeni bir kötü haberle güne başlama ihtimali yüzünden sosyal medyayı açmaya korkar olduk.

"Özgürlük ve bağımsızlık benim karakterimdir."

Mustafa Kemal Atatürk

30 Ağustos Zafer Bayramımız kutlu olsun.

Beyşehir Gölü'nün bir kısmı kurumuş ve alanı giderek küçülüyor. Aynı tehlike Eğirdir Gölü için de geçerli. Burdur Gölü çok daha kötü durumda. Her üç göl de o kadar güzeldi ki... Son hallerine kahrolmamak elde değil. Maalesef bu gölleri kurtarmak için hiçbir şey yapılmıyor.

"Kalemler vardır, eğilmeden bükülmeden yazar..."

İyi ki doğdun Uğur Mumcu

Eric Hobsbawm bugün yaşasaydı, muhtemelen 2020'leri anlatmak için "İlkesizlikler Çağı" diye bir kitap yazardı.

Bir zaman makinesiyle az önce gelmiş kadar yabancıyım içinde bulunduğum zamana. Bu zamanın ruhuyla aşılmaz mesafeler var aramızda.

Popülist politik ikliminden popüler kültür ürünlerine, gündelik yaşam pratiklerinden beşeri ilişki biçimlerine, her şeyine uzağım ve her şeyinden hoşnutsuzum.

Tatile çıkmadan eldeki tüm işleri tamamlama/sonuca bağlama takıntım var. Bu sebeple bu hafta sabahlayarak geçiyor. Son makalemi sisteme yüklediğimde bir miktar huzurla tatile çıkabileceğim. "Bir miktar" diyorum, çünkü ülkede "tam olarak huzurlu" olabilmenin şartları mevcut değil.

Sahte diplomalar, parayla yazdırılan tezler, parayla yazdırılan akademik makaleler ve bundan sonra herkesin uzmanlığına şüpheyle yaklaşmak zorunda kalacak bir halk...

Çürüme bu değilse nedir?

Dolayısıyla yapay zekâ konusunu sadece fayda/zarar üzerinden değerlendirmek pek doğru değil. İnsan, hayatını anlamlandırma krizini nasıl aşacak? Kendini nasıl gerçekleştirecek?

İnsan, kendini aklı ile gerçekleşiren bir canlı. Peki, insanın "başaracağı" ve "fark yaratacağı" hiçbir şey kalmayınca ne olacak?

Hiçbir alanda insan aklına ihtiyacın kalmadığı bir dünya, insan için yaşanmaz bir dünyadır. İnsan ikincil pozisyonda olmaya dayanamaz.

Sanayi devrimiyle birlikte insan gücünün pek çok alanda yerini makineye bırakmasıyla bugün insan zekâsının yerini yapay zekâya bırakmasını benzer süreçler gibi değerlendirenler var.

İnsan aklına ihtiyaç kalmaması, insanın fiziksel gücüne ihtiyaç kalmamasından çok başka bir şey.

Masaların eşit uzaklıklarla ve düzenli şekilde dizildiği, herkesin dikdörtgen alanlara sıkıştığı yapay piknik alanlarını görünce huzursuz oluyorum. Doğa düzensizdir, kaotiktir, sürprizlidir. Geçici süreliğine de olsa kendini doğada hissetmek isteyen insanı buralar tatmin edemez.

Ülke, insanına asla kendi mikro gündemiyle ilgilenme fırsatını vermiyor.

Erdal İnönü, İsmail Cem, Altan Öymen...
Bu ülkenin siyasetinden böyle kaliteli insanlar da geçti.

"Şimdi yollar daha başkaydı. İnsanlar yalnız yalan söylemezlerdi. Ben bahtsız mıydım? Değil: Ben ümitsizdim. Ninem benden milyonlar defa daha bahtsızdı ama ümitliydi. Yaşasın ninem, yaşamak sevinci, İzmir'e güverte seyahati, ümit..."

Sait Faik Abasıyanık

Organize kötülük, bireysel kötülükten çok daha kötü. Çünkü organize kötülerin birbirlerinden aldığı cesaret, kötülüğü bambaşka bir seviyeye çıkarıyor.

Umarım birileri bugünlerin 'gerçek' tarihini günün birinde yayımlanmak üzere yazıyordur.

Türkiye'nin en güzel ormanlık alanları yangınlarla yok oluyor. Daha da kötüsü, yok olan ekosistem ağaç dikmekle geri gelmeyecek. Yani bir alan yandığında oranın eski haline döndüğünü görmeye hiçbirimizin ömrü yetmeyecek. Gerçekten çok üzücü.

Ülkede aklı başında hiç kimse, şahsi meseleleri için sevinmeye ya da üzülmeye fırsat bulamıyor artık. Ülkenin can sıkıcı gündeminin yorgunu olduk hepimiz.

Toplumun belirli bir kesimi, haklı olmayı önemsemeyi bıraktı. Onlar için haklı olup olmamak hiç önemli değil. Yeter ki işleri yürüsün.

Haksız olduklarını/haksızların tarafında konumlandıklarını hatırlatmaya kalktığınızda, o konunun gündemlerinde bile olmadığını görüyorsunuz.

Ben bu tür hesapların takibine asla geri dönüş yapmıyorum. Buradaki takipleşme geleneğinin eski Twitter gibi olması gerekiyor. Yoksa iletişim kısmı havada kalacak. Binlerce kişiyi takip ederek kimseyle iletişim kuramazsınız.

Ayrıca bir insan 15-20 bin kişiyi aynı anda nasıl takip edebilir? Timeline'da kimin paylaşımını görebilir?

Bir hesap binden fazla kişiyi takip ediyorsa direkt spam muamelesi yapmak gerekiyor.

Bluesky'a göç önemli bir gelişmeydi.

Fakat on binlerce kişiyi takip edip doğru düzgün hiçbir içerik (fikir, yorum vs.) üretmeyen hesaplar bu mecrayı sulandırdı. Takip edilmeyi hak eden içerik üreticileri hâlâ çok az.

Çalışkanlığıyla ve dürüstlüğüyle örnek bir belediye başkanını kaybettik. Başımız sağ olsun. #FerdiZeyrek