Rob Van Essen

ik heb nooit een lange regenjas gehad In 1977 vroeg De Revisor een aantal schrijvers om een zelfportret te tekenen. Veel van de gevraagden deden mee, de resultaten werden in twee opeenvolgende nummers van het tijdschrift geplaatst. Een…

O god, dacht ik toen ik deze blogpost plaatste, ik ben nu zo oud dat ik herinneringen ophaal naar aanleiding van verschenen boeken.

rvessen.wordpress.com/2025/08/06/i...

Column: Hoe Marnix Peeters de extreemrechtse hordes op Dalilla Hermans en Ish Ait Hamou afstuurt - Tzum Hoe Marnix Peeters de extreemrechtse hordes op Dalilla Hermans en Ish Ait Hamou afstuurt Twee weken geleden was Mehdi Hasan regelmatig in het nieuws omdat

"Misschien kan Peeters beter eerst gaan werken aan de schimmel in zijn eigen redeneringen, voordat hij de extreemrechtse hordes bedient." Coen Peppelenbos op Tzum over de laatste (helaas in de betekenis van: meest recente) column van Marnix Peeters.

www.tzum.info/2025/08/colu...

take me to the bridge

84 of 85, balkon studentenflat Bijltjespad, Kattenburg

ja, en dan dat vredesbeeld ook weer terug

Geen flamboyant ego, maar een bescheiden laatbloeier: Rob van Essen is zo’n schrijver die je zijn succes gúnt Tweevoudig Librisprijswinnaar Rob van Essen heeft niet het aplomb van collega’s als Tommy Wieringa of Ilja Leonard Pfeijffer. Is die bescheiden houding het geheim van zijn succes?

O shit. Nu zit er maar één ding op: ik moet ik onsympathieker worden. Of onbescheidener. Om te beginnen zal ik mijn ego flamboyeren.
(Ik heb trouwens nooit een uur lang over Vestdijk gepreveld, die items duren nooit langer dan een kwartiertje.)

www.volkskrant.nl/boeken/geen-...

Het gaat om het woord "meteen", als tegengesteld aan geleidelijk; het versterkt het beeld van het labyrint, het benadrukt de verwarring van de verteller.

nee, je kan ook geleidelijk de weg kwijt raken

Signalement: Rob van Essen - Museumstukken - Tzum Rob van Essen gaat naar het museum Een van de vermakelijkste stukken in Museumstukken van Rob van Essen is getiteld 'Van twee kanten'. De schrijver gaat

Gesignaleerd op Tzum: "De uitgave is voorbeeldig vormgegeven door Martien Frijns en vormt weer een fijne toevoeging aan de reeks boeken van Artstiek Bureau. Een must voor de liefhebbers van het werk van Rob van Essen."

www.tzum.info/2025/06/sign...

Nu ook op papier: mijn nieuwe verhaal in De Gids, 'Hou je even aan mijn schouder vast'. Hier de eerste pagina. Ook blij dat de redactie mijn biootje heeft overgenomen.

B.S. Johnson, over wie Jonathan Coe ooit een biografie schreef, had ooit toch zoiets gedaan?

uitgedroogde boeken als losbladig systemen - dat zou een sombere fotoserie kunnen worden

ik heb zelfs dezelde editie

Rob van Essen is weer naar het Stedelijk gelopen - Vers Twee - Literatuur, popmuziek, beeldende kunst ‘Geen bordjes lezen in musea, dat kan helpen’. Rob van Essen komt tot dit inzicht en advies wanneer hij in 2019 in het S.M.A.K. loopt, het Stedelijk Museum voor Actuele Kunst in Gent. Zo is het maar n...

ik zwijg als het graf

verstwee.nl/literatuur/4...

Het nieuwe nummer van De Gids staat online. Zoals altijd zijn er vele redenen om het blad te lezen, dit verhaal van mij zou er een van kunnen zijn:

www.de-gids.nl/artikelen/ho...

Rob van Essen, Museumstukken De ratelende machines van Tinguely, de fel oplichtende etsen van Segers, de verfstreken van Rembrandt: Rob van Essen zet alle zintuigen open zodra hij een museumzaal betreedt. Lichtvoetig beschrijft h...

www.artistiekbureau.com/product-page...

Nieuw boekje, uitgegeven door Artistiek Bureau van Nick ter Wal: MUSEUMSTUKKEN, in een oplage van 250. Voor meer info zie de foto van de verantwoording en de link hieronder

‘Literatuur wordt het medium voor brave jongens’, zegt Tony Tulathimutte Tony Tulathimuttes roman Afwijzing is veel meer dan een ‘incelboek’: het is een kille, maar diep menselijke dissectie van online isolement en alledaagse afwijzing, bevolkt door onsympathieke maar herk...

www.groene.nl/artikel/21-v...

Tony Tulathimutte in de rubriek 21 vragen op de site van De Groene Amsterdammer (link in comments)

de roman waaraan ik nu werk speelt in de jaren tachtig, negentig en de redelijk verre toekomst, maar misschien kan ik iemand laten verzuchten: 'O, was er maar iets als een ov-fiets' of: 'Ach, vroeger had je tenminste nog ov-fietsen.'

de herzieningen zijn niet echt opvallend, hier en daar een zin of een passage iets strakker aangetrokken, hier en daar de boel iets meer verduidelijkt...

de scheidsrechters komen uit Visser, Koen! (Niet aan gedacht, toen die herdrukt werd, zou ook nog kunnen, nieuwe scheidsrechtersnamen...) Het einde heb ik zo gelaten al was er wel even de verleiding om van Matthijs inderdaad...

Deze ligt nu echt in de winkel mensen, en is voor wie Ik kom hier nog op terug heeft gelezen en dat mooi vond eigenlijk noodzakelijk; dat zeg ik niet snel, maar laat ik voor een keer niet de twijfelaar uithangen maar zoals het een oud-Rijssenaar betaamt beslist wezen.

Lees het dan maar op de meest positieve manier

Mooi hoor

Ik schreef een verhaal voor de nieuwe Detective & Thrillergids van Vrij Nederland - met prachtige illustraties van Aart Taminiau

nee, ik heb de herzieningen tot een minumum proberen te beperken - geen nieuwe passages, geen geschrapte passages

dank!

Binnenkort in een boekhandel bij u in de buurt, bij mij is hij al binnen: de nieuwe editie van mijn derde roman, Kwade dagen, uit 2002. Zeer licht herzien, met een speciaal voor deze herdruk geschreven nawoord. 'David Lynch ontmoet Belcampo,' schreef het Nieuwsblad van het Noorden destijds.

Lanark is inderdaad geweldig. Verder las ik alleen nog Janine, die vond ik minder, zelf vond hij dat zijn beste geloof ik