Lotfi El Hamidi

Lees het maar eens, deze afsluitende alinea in
@standaard.be over kinderen in Gaza. Lees het dan nog eens.

De subtiele poëzie van Mahmoud Darwish gaat over veel meer dan de Palestijnse wereld Mahmoud Darwish wilde dat zijn dichterschap veel meer omvatte dan zijn Palestijnse identiteit. Dat bleek uiteindelijk een luxe die hij zich niet helemaal kon veroorloven.

Het vlindereffect gaat over veel meer dan de Palestijnse wereld, zoals Mahmoud Darwish veel meer was dan een Palestijn. Maar het lot van zijn volk hangt als een sluier over zijn teksten. Ook de achteloze, niet-Palestijnse lezer kan zich niet aan die metafoor onttrekken.
www.groene.nl/artikel/meer...

‘En zo zijn de Palestijnen een volk geworden waar de wereld naar kijkt alsof het er al niet meer is, verleden tijd. Een volk waarover je zegt: zo is het ze vergaan, die arme drommels, als in psalm 103 – hun dagen waren als het gras, toen blies de wind en niemand weet waar ze hebben gestaan.’

‘Behalve moslims, vooral hun vrouwen met die achterlijke sluier, uit dat ding. We zijn niet in Marokko.’

What I said. Blijft maar terugkomen.

Ik herinner me het verhaal van een martelaar die maar niet de gewenste doodstraf kreeg en telkens weer de openbare orde verstoorde. Werd uiteindelijk verbannen naar Tunis waar hij ook maar door de qadi als gek en dus ontoerekeningsvatbaar werd beschouwd. Uiteindelijk wel gelyncht door een menigte.

Wat een ziek, cynisch spelletje. Alles voor pr. We zijn niet achterlijk.

Grootse bespreking in @groene.nl 'Het vlindereffect' van Mahmoud Darwish. Vertaald door Richard van Leeuwen. Recensent @lotfielhamidi.bsky.social

De subtiele poëzie van Mahmoud Darwish gaat over veel meer dan de Palestijnse wereld Mahmoud Darwish wilde dat zijn dichterschap veel meer omvatte dan zijn Palestijnse identiteit. Dat bleek uiteindelijk een luxe die hij zich niet helemaal kon veroorloven.

Mahmoud Darwish wilde als dichter vrij kunnen bewegen, dromen, beminnen. Maar de bezetting strekt zich uit tot de artistieke ruimte. De Palestijn is zelfs niet vrij in zijn dichterlijke vrijheid, hoe hard hij ook zijn best doet om de schijn op te houden. @groene.nl www.groene.nl/artikel/meer...

(Minus het woordje zich. Zucht)

De subtiele poëzie van Mahmoud Darwish gaat over veel meer dan de Palestijnse wereld Mahmoud Darwish wilde dat zijn dichterschap veel meer omvatte dan zijn Palestijnse identiteit. Dat bleek uiteindelijk een luxe die hij zich niet helemaal kon veroorloven.

De subtiele poëzie van Mahmoud Darwish gaat over veel meer dan de Palestijnse wereld. Heel mooi stuk @lotfielhamidi.bsky.social www.groene.nl/artikel/meer...

Ik weet één ding: dat de horror in Gaza veel en veel erger moet zijn dan we kunnen zien, horen en lezen. En de verantwoordelijken, de medeplichtigen hier, die weten dat ook.

Jackson Lears · The Righteous Community: Legacies of the War on Terror Once the US became the world’s only superpower, universalist fantasies proliferated. But after 9/11 they widened,...

‘Once the US became the world’s only superpower, universalist fantasies proliferated. But after 9/11 they widened, intensified and solidified into a new consensus.’

Jackson Lears on the ‘war on terror’: www.lrb.co.uk/the-paper/v4...

Op hun knieën. Een soort gang naar Canossa. Straks gaan ze nog in hongerstaking om Israël te smeken om wat kruimels door te laten. Wat een farce.

Meknès is voor mij jeugdsentimenten.

A loud and hearty fuck you to everyone who has subsidized this, endorsed it, ignored it, justified it.

Sinds 9/11, en eigenlijk lang daarvoor al, is het simpelweg acceptabel geworden om moslims massaal te bombarderen. Bij drone-aanvallen onder Obama werden alle omgebrachte mannen ‘in de strijdbare leeftijd’ in de statistieken beschouwd als terroristen. Die man kreeg de Nobelprijs voor de Vrede.

Ik wil wel aannemen dat het kritiekloos adoreren van Israël voortkomt uit een diepgevoelde verbondenheid. Alleen mis ik in dit verder uitstekende essay nog iets wat héél diep zit: de minachting voor islamitische levens.

Dan maar de dolle hond van het Midden-Oosten blijven voeren, dat kalmeert de boel wel.

Dat mythische afweersysteem piepte en kraakte binnen een week. Zullen ze wel onthouden daar in Teheran.

Betraand een artikel 'redigeren', gebeurt me heel soms. Bij een essay over de vluchtroute van een jonge Senegalees door Oost-Europa. En bij dit hartverscheurende stuk dat journalist Malak Hijazi vanuit Gaza voor @oneworld.nl schreef over, eigenlijk, haar eigen vernietiging. Lees het onvoorstelbare.

Achter de schermen.

@peterdebode.bsky.social

Dan zeg ik eerlijk: fuck jullie waarden. Ik wíl helemaal geen onderdeel zijn van de samenleving die jullie voorstaan. Tyfen jullie maar op.

Poeh poeh, nu zijn ze teleurgesteld.

De Maccabi-rellen, Douwe Bob: rechtse politici staan te dringen om de joods-christelijke waarden erbij te halen Veel christenen voelen zich verbonden met de joden. Voor sommigen is Israël de plek waar de eindtijd zal plaatsvinden, anderen hechten aan de ‘joods-christelijke’ traditie – maar die miskent een lange...

De 'joods-christelijke traditie': sinds 9/11 vaste slogan van rechtse politici. Het gekke is alleen: vóór WOII komt de term nauwelijks voor. Over de geschiedenis vh christelijke antisemitisme en de onvoorwaardelijke steun aan Israël schreef ik een essay in @groene.nl
www.groene.nl/artikel/een-...

Internet moet in Israël kennelijk nog uitgevonden worden.

Vrij naar James Baldwin: ‘There’s just a difference in the way they castrate you.’