Aydin Adrian Bahar

"Oluş ve Boşluk arasında Baladlar" yakında kitapçılarda.

“İkinci kitabım olan Oxfordian için yaptığım çizimi paylaşıyorum. Romanımda bir tarihsel kişiliğin zihninde geziniyor, varoluşsal ve feminist saikler ile ilerliyorum. Benim için bu eser; kimliğin yitimine, kitlesel bağlamlar kurma alışkanlığına yönelik ikinci bir reddediş, bireysel bir negasyondur.”

Nietzsche’s critique of modernity’s cyclical nihilism, in which concepts and experiences become repeatedly hollowed out. Heidegger’s concept of authentic openness toward Being, urging us to gaze beyond our habitual forms. Deleuze’s creative becoming is possible only if we consciously craft it.

Hangi anlatıya tutunduğumuz, hangi ideoloji ya da dine yakın hissettiğimiz artık anlamını yitirdi. Adalet kavramının kartonlaşması, bugünün sessiz yığınlarının gelecekteki olası seslerini de ellerinden alacaktır. Elimizde kalan tek şey o sestir. Farkında olmamız gereken tek şey.

We may now hear the shattering glass clearly, yet in truth, the windows have long been fractured. The fading light, a quiet metaphor, reminds us that decay often precedes awareness, and our recognition arrives only when shadows lengthen beyond denial.

The scarecrow stands tall not because it is strong, but because no one dares to test its hollowness. Evil may be banal, but standing up to it is never a banal act.

The Last Supper

The Herd Street and Freedom

Harmony of Connections

There is no goodbye

Hear the Music

Follow the black rabbit

Fallen of Masks and Existence

Anthropocene and Faust

Blindness and Lilith