این که درد مشترکه کلا…هرچی پیرتر میشم، بیشتر شبیه پدرمادرم‌ میشم و رحمت خدا بر تراپیست و شکافتن اینجور مسائل.

می‌فهمم، در مورد بچه اضطراب مضاعف هم میاد. ولی کلا آدم‌ها متفاوت‌اند، من از وقتی بچه‌دار شدم احساس نزدیکی بیشتری با دوست‌هام که مادر هستند دارم، چون غر مشترک داریم.

اوه! من ۳ روز اول خوب کلا بیهوش بودم و یادم نیست😅.

بیمارستان، بخصوص اگر طولانی بشه خیلی جای تنها و غمگینیه. البته از راه دور و پیغام هم چیزی برای من تغییر نمی‌کرد. من هربار که ملاقاتی داشتم خیلی ذوق کردم.

ممنون :*

عمل آخر‌ هم‌ انجام شد و هرچی بود و نبود از صفحه و پیچ و الخ درآوردند. حالا بشینم ببینم میتونم ده روز استراحت کنم و این زخم و به عفونت نکشونم😬.

اوه اوه :/

برای آمریکا دو سال‌ونیم طول کشید؟

اکتبر

شنبه تراز که مامانم ۷۰ ساله شد🥳💐🥰

نه😅. اصل قضیه کمی پیچیده‌تره. کشش و چرخش و بهبود دادند.

MAMMOMAT B.brilliant
با تکرار اینکه ‘کمی’ بهتره و چون از دو جهت عکس می‌گیره، زاویه حرکت بهتری داره.

از پارسال یک مدل جدید در دسترسه که ‘کمی’ بهتره. البته گروهی هم که روش کار کرده ۷۰٪ زن و ۳۰٪ مرد داره. طول میکشه تا مدل‌های قدیمی و باهاش جایگزین کنند.

یکشنبه مرغوب🤌🏻

دست چپ‌ام تا شونه و پشت‌کمر ۳۸ تا نیش پشه زده! الان شمردم و دونه‌دونه با این یاروها داغ کردم که نخاره. دست راستم فقط ۸ تا نیش داره و پشت کمرم سمت راست ۳تا. نه کمپی و نه چیزی، یکشنبه فقط دو ساعت تو
باشگاه تنیس تماشا کردم🫣😭😫

دیدنش از چه جهت سخت بود برات؟
من صحنه‌های خیابونش برام سخت بود، و اونجایی که گفت اگر قساوت می‌کرد قضیه تموم بود. انگار درحال حاضر کسی زد تو گوشم که قساوت و ببین! هرگز تموم نمیشه.

دیروز که منطقه و خونمون۳ رو اعلام کردند، زنگ زدم با مامان و بابام تو حیاط گلهایی که کاشتیم و پیشرفتشون از عید تا حالا نگاه کردیم،با دخترم و مامانم سیب‌زمینی و هویج پوست کردیم و راجع‌به بهترین روش پوره درست کردن حرف زدیم تا صداوسیما رو زدن. یک ساعت از عجیب‌ترین ساعت‌های زندگیم بود که هیچوقت یادم نمیره.

اینم بگم که تو‌ این وضعیت دلم گرمه به همسایه و دوستهایی که دیروز برام پیام فرستادند و حال پدرمادرم و پرسیدند و گفتند دلمون باهاته. اونم آلمانی‌هایی که منتظرند یه‌چیزی بشه و عطف به سوابق تاریخی غش کنند بغل اسرائیل.

مسئله فقط استراحت نیست، برای بعضی از جلسه‌ها لازمه از قبل با چندین نفر هماهنگ کنی و اطلاعات به‌روز داشته باشی که وقتی قبلش تعطیلات باشی نمیشه.

یه‌چیزهایی تو چین عین ایران بود، کاشی‌های فرودگاه شانگهای که واردش شدیم. مترو و نحوه بلیط دادنمون، خود قطار، صندلی‌هاش…مدام میگفتم ا این عین تهرانه. یادم افتاد چقدر دلم تنگ شده و چه طولانی شد نرفتنم.

از چین برگشتم و جت‌لگ ازم برنمیگرده…

فردا باید برم چین، چمدون نبستم، بدعنقم، پام درد می‌کنه و کلا نوموخوام…

کی وقت کردم بعد از چند ماه بیام بخونم و بنویسم…در تعطیلات و رودس زیبا. باشد که در روزمره هم وقت کنم بیام (حالا انگار رییس‌جمهوری چیزی‌ام و خیلی سرشلوغ)