Toriya Mai 🐦 (บวกได้ทุกรูท)

เลื่อนสายตาขึ้นสังเกตคุณที่ส่งเสียงขึ้นมาสบตา

..?

"..."
ปากก็เคี้ยวหงุบไป เป็นคนกินเร็วมากเลยล่ะ

เพราะเธอเป็นเด็กผู้หญิง เลยมีท่าทีที่แสดงออกต้อนรับและอ่อนโยนกับเธอกว่าแฝดชายมากเกือบจะเรียกได้ว่าสองสามสี่มาตรฐาน/...

คนทางนี้ยิ้มตอบอย่างใจดี แขนท้าวพนักพิงด้านหลังมองเธอแล้วหงกหัวตอบ

"หวัดดี ..มาคนเดียวเหรอ?"
เริ่มสังเกตรอบข้างหน่อย
เพราะเธอยังไม่นั่งลงคนทางนี้เลยเขยิบไปอีกฝั่งที่ตนไม่ได้นั่งเพราะแสงมันส่องลงมาแทน

เธอเอียงคอ

รูปปากกำลังบีบแปลได้ว่า..

"นั่งด้วยไหม"

ด้วยท่าทีนิ่ม ๆ อย่างทุกที

เพราะรู้สึกจากเซ้นส์ว่าคงมีใครสักคนทองอยู่ถึงได้ลืมตาขึ้นช้า ๆ /...

หันไปทางที่อีกครโบกมือ จากที่กอดอกอยูาก่อนสังเกตได้ว่าเป็นใครก็คลายมือนั้นออกแล้วยกขึ้นโบกตอบช้า ๆ ตาม

ไม่ได้พูดอะไรตอบ เพียงแค่โบกมือหยอย ๆ

/นั่งสวยๆลูกรักแสงแดดใต้ร่มไม้พริ้มพักสายตาอยู่บนม้านั่งสีขาว ใส่ชุดกระโปรงยาวสีฟ้าเสื้อคลุมสีขาวรองเท้าส้นสูงดูเป็นผู้ใหญ่— พอสังเกตดี ๆ ก็คงเริ่มคุ้น.. เพื่อนเธอเองนี่นา--

แกะห่อแร๊พออกครึ่ง อีกครึ่งถือไว้
ท่าทีไม่ได้ดูตั้งใจจะรอคอยคำของคุณเสียเท่าไหร่

แต่เมื่อคุณตอบออกมาคนทางนี้ถึงผล็อยหลุบยิ้มให้เห็น—

ก่อนจะกัดเบอร์เกอร์ลงไปแล้วหงกหัวตอบรับคุณเฉย ๆ

".."

"หรือ กลัวฉันรึเปล่านะ..?"
ตอบต่อพลางแกะห่อแร๊พเบอร์เกอร์ออก

...

เหมือน🐕‍🦺/..

ฉีด ๆ สเปรย์สองสามทีก็เก็บกลับมา สเปรย์กลิ่นแอลกอฮอล์ลไร้การแต่งกลิ่น

สังเกตเห็นอาการประหม่าของคนตัวโตกว่า

"สึมิซัง.. ขอโทษนะคะ"
เป็นเรื่องที่ติดค้างในใจมานาน

"หรือปกติไม่ชอบกินข้าวกับผู้หญิงหรือเปล่านะ.."

#KengakuRKM

EVENT ย้อนหลัง

Y.3 HOKKAIDO - Otaru Music Box Museum
21 เมษายน

Handmade Experience Youkobo!
3,000 เยน ต่อ 1 กล่อง

ทำ Music Box ของตัวเอง
สามารถแต่ง Music Box และเลือกเพลงได้ใส่ลงไปได้!

Picrew
picrew.me/en/secret_im...

ไฟล์ .psd สำหรับอยากทำไปทำเอง
drive.google.com/file/d/1QcQe...

#KengakuRKM

EVENT ย้อนหลัง

Y.2 OSAKA - Cup Noodles Museum
22 เมษายน

My COPNOODLES factory
500 เยน ต่อ 1 ถ้วย

เลือกได้ทั้งรสชาติ ท็อปปิ้ง และการแต่งถ้วย !

ดูขั้นตอนการทำได้ที่
www.youtube.com/watch?v=Y3dd...

ไฟล์ .psd สำหรับนำไปวาด
drive.google.com/file/d/114P5...

#OSKRKM_01
#KengakuRKM

20/04 | Namba Yasaka Shrine

ดูเหมือนว่าจะได้จับกลุ่มกับเพื่อน ๆ ต่างโรงเรียนด้วยล่ะ เหมือนจะได้รับภารกิจอะไรสักอย่าง [ ตามหากระดาษโน้ตรับเควส ]

“นี่ ๆ เรามาทำภารกิจนี้ให้สำเร็จกันเถอะน่าสนุกจังเนอะว่าม๊า~!”

“อ้ะจริงสิ ฉันชื่อคิริฮาระ เซนะ ขอฝากตัวกับทุกคนด้วยน้า ~( ⁎ᵕᴗᵕ⁎ )”

ภาพโดยผปค.ชิองจังค่ะ✨

(ก้อนโมโมะน่ารักมากขออนุญาต—!!)

(ไม่รู้สิ)

(เพื่อนใครน่อ)

#RKM_commu

澄井 桃太 | Sumii Momota | สึมิ โมโมตะ
Seicho Y.2 | 2-B | Swimming club

“ให้ผมสอนตรงที่คุณไม่เข้าใจได้นะครับ…”

“ถ้าว่ายน้ำไม่เป็น… ผมพอสอนได้นะครับ…“

”ไม่ได้หมายความแบบนั้นนะครับ…“ หน้าแดง

Doc : Bio

(ฝากหนุ่มเนิร์ดคนนี้ด้วยนะ มาเล่นด้วยกันได้นะคะ 🥺)

เผลอคิ้วกระตุกกับที่คุณทักที/..
แต่ก็หยิบขวดสเปรย์ออกมาหน้ายิ้ม ๆ ก่อนจะผลักแก้วห่างออกไปหน่อยราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"งั้น..ฉันขอมือหน่อยค่ะ"

แชะ เสียงถ่ายรูปดังขึ้น

รีบเดินไปดูว่าถ่ายได้อะไรบ้าง แต่ดูจากท่าทางที่มองจากด้านหลังตะกี้แล้วก็คง… ไม่น่าคาดหวัง…

”อุ๊บ— คิกคิก อะไรกันนี่…”

กลั้นขำจนไหล่สั่นไปหมด แล้วก็โชว์ให้คนอื่นมุงดูด้วย

@rkmtomoyo.bsky.social

[ #KengakuRKM | 22 April | ช่วงเช้า วัดโกทันโจจิ @ฟุกุอิ]

/เดินเรื่อยเปื่อยชมแมว กินขนมที่ซื้อจากมินิมาร์ทไปพลาง/
/โดนดาเมจน้องแมวไปแทบจะทรุด/

เหะเหะหิหิหุหุ /กลั้นขำไม่อยู่/ ย้อนกลับไปซื้อแมวเลียดีกว่า… 🥺😳🥰🤤

"โทษทีนะ"
ยังไม่นั่งลง แต่เอนตัวไปฝั่งคุณเล็กน้อย
เธอวางที่รองแก้ว หลอด และเฟรปเป้ให้คุณอย่างระวัง

"ของสึมิซังค่ะ.."
กล่าวเสร็จก็นั่งลงเช็ดมือด้วยแอลกอฮอล์ลที

ส่วนของเธอนั้นมีทั้งเบอร์เกอร์ชิ้นโต ทั้งเฟรปเป้สีชมพูหวานอันเดียวกับคุณเลย

"ล้างมือด้วยไหมคะ?"

ไม่นานก็เดินถือถาดกลับมา เดินตรงสวยงามมีประกายแวววับอย่างกับว่ากำลังเดินอยู่ในรันเวย์(?)

วางถาดลง
..

เฟรปเป้สองแก้วที่สีเหมือนกัน
แต่แตกต่างกันที่เลขออเดอร์

พนักงานคงเห็นว่าเราทั้งคู่เดินมานั่งโต๊ะเดียวกันเลยจิ้มเลือกสักคนไปรับ

เพราะลืมไปแล้วว่าตอนนั้นเคยพูดแบบนั้นไว้เลยไม่ได้นึกเอะใจอะไร

ยกมือขึ้นมากุมบนโต๊ะ

"เรื่องในตอนนั้น.. ฉันขอ—"

-ตริ๊ดๆๆ

เสียงแจ้งเตือนของคิวเพจดังขึ้นขัดพอดี ทำเอาเธอพูดค้างเก้อจรช็อกไปแปป(..)

"..ขอ..ไปรับเครื่องดื่มแปปค่ะ"

...

/ลุก

/เดิน

(แวะมาลงรูปเก็บในแอคค่ะ แม้จะไม่ค่อยโผล่มาหน้าไทม์ไลน์.. แต่ก็ดูเหมือนจะวาดยูเซย์เป็นอยู่คับ 🤏)

(Chu~ 🤭💗✨)

"..ครั้งที่แล้ว ที่เราเจอกัน..ที่สวนสาธารณะตอนกลางดึก,ผ่านมานานแล้ว.. ไม่รู้สึมิซังจะยังจำมันได้อยู่หรือเปล่า ..."
เธอเริ่มต้นบทสนทนาอีกครั้ง น้ำเสียงเรียบแต่แฝงความเก้อเขินขัดกับสไตล์การแต่งตัว

ภายในคาเฟ่กลางสวนสนุกแห่งนี้ ผู้คนรอบข้างยังคงพูดคุยและหัวเราะเบา ๆ บ้างมีสายตาแอบมองมาทางเธอเป็นพัก ๆ —

"โทริยะ มาอิค่ะ อยู่ปีสองมิฮานาดะ"
เธอแนะนำตัวพร้อมรอยยิ้มบาง ก่อนเอียงหน้าเล็กน้อยเมื่อสบตาคนตรงหน้า

"สึมิซัง...สินะคะ"
กล่าวทวนชื่อนั้นอย่างนุ่มนวล ราวกับรู้มาก่อนนี้แล้วก่อนจะเบี่ยงสายตาไปอีกทาง

โดยปกติแล้ว เธอไม่ค่อยเปิดใจผูกมิตรกับผู้ชายสักเท่าไหร่
แต่กับเขา...นับเป็นอีกกรณี

ภาพจำจากครั้งก่อนยังคงติดอยู่ในหัว — จังหวะที่เธอเผลอทำให้เขาตกใจจนถึงขั้นล้มลง ความรู้สึกผิดเล็ก ๆ นั้นยังหลงเหลืออยู่ในมุมหนึ่งของใจ

"ฉันไม่มีเพื่อนน่ะค่ะ"
สิ้นสุดคำพูด ทางนี้ก็หย่อนตัวนั่งท้าวคางมองกลับในทันที

..?

"ถ้าไม่มีใครมาด้วยก็น่าจะดีนะ .."
ที่หมายถึงว่าโต๊ะมันเล็ก แค่สองคนก็เต็ทพอดีแล้ว(..)

😀..!

ยืนยิ้มอึ้งกับสิ่งที่คุณทำเพื่อประมวลผลอีกแปป

"..เอาจริงดิ?"
ที่หมายถึงจะให้ฉันไปเดินกับเธอเรอะ

"อะไรไม่ดีก็ปัดทิ้งสินะ..." คิดตาม

"นั่นสินะครับ" แล้วก็ยิ้มออกมาเหมือนว่าจะตัดสินใจอะไรได้

"แทนที่จะสนใจว่ามันจะไม่ดี สู้มาพยายามให้มันออกมาดีด้วยตัวเองจะดีกว่า"
"วันนี้ก็มาพยายามด้วยกันเถอะครับ โทริยะซัง!"

ว่าแล้วก็จับชายแขนเสื้ออีกคนเนียนๆ ซะเลย(????)