つる | Tsuru 🌟

“ไม่เป็นไรเลยค่ะ เรื่องเล็กน้อยไม่ต้องขอโทษหรอกนะคะ”

ดวงตาหยีลงพร้อมรอยยิ้มบาง มือโบกขึ้นปัดๆไปมาเบาๆ

ศีรษะเริ่มโคลงไปมาเบาๆเหมือนกำลังนึกอะไรบางอย่าง

“ไม่แน่ใจว่าเอนโดซังรีบไปไหนต่อรึเปล่าคะ?“

”ฉันอยากจะซื้อของตอบแทนให้เล็กๆน้อยๆน่ะ,,“

"ได้ค่ะ~ เอาไว้ฉันจะช่วยเก็บความลับให้เองนะ“

นิ้วชี้ยกขึ้นแตะริมฝีปาก ดวงตาขยิบเบาๆเป็นการบอกว่าเรื่องนี้เราจะรู้กันแค่สองคน..

“จะว่าไป..”

“อากิฮิโกะซังมาที่ทะเลสาบนี้บ่อยรึเปล่าคะ?“

เพราะตัวเองมาบ่อยจนแทบจะเป็นบ้านหลังที่สอง(?) แต่ไม่เคยแม้แต่จะเห็นอีกฝ่าย

🎄 #RKMSecretSanta2025

อีเวนต์สำหรับผู้เล่น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับสตอรี่ของตัวละคร

รับสมัครตั้งแต่วันที่ 9 พ.ย. - 16 พ.ย.
ประกาศรายชื่อและรีเควสภายในวันที่ 18 พ.ย.
ส่งผลงานภายในวันที่ 3 ม.ค. 2026

หากลงชื่อเข้าร่วมกิจกรรมแต่ไม่ส่งผลงานภายในเวลาที่กำหนดจะไม่มีสิทธิ์ในการเล่นอีเวนท์อื่น ๆ เป็นเวลา 1 ปี (นับตั้งแต่วันที่ 4 มกรา)

รายละเอียด
แบบฟอร์มสมัคร

“ถ้างั้นฉันจะปฏิเสธของกินจากเซมไปก่อนเลยนะคะ~“

หัวเราะออกมาเบาๆกับแผนการของอีกฝ่าย น่าเอ็นดูเสียจริงๆ(.....)

”แต่ฉันว่าไม่ได้เป็นการเสียมารยาทหรอกค่ะ..เราเป็นลูกค้านี่นา ฉันคิดว่าเราสามารถบอกความต้องการของตนเองได้ค่ะ“

”และทางร้านน่าจะยินดีทำให้ด้วยนะ,,?“

“เที่ยวให้สนุกนะคะเซนะจัง อาโอสึกิซัง“

ยิ้มให้ทั้งคู่ ไม่นานชาเขียวในแก้วของตัวเองก็หมดลง

”เดี๋ยวฉันไปส่งโทโมโยะจังที่ทำงานพิเศษดีกว่า”

เผื่อเพื่อนจะได้ไม่เหงา(...)
@rkmsena.bsky.social

[ 11.00 น. | สวนสาธารณะมิฮานาดะ 🍃 ]

เห็นว่าวันนี้อากาศดีแถมฝนก็ไม่ตก มิวะเลยตัดสินใจออกมาหาที่นั่งวาดรูปเล่นที่สวนสาธารณะ

“....”

ระหว่างเดินก็ชะเง้อมองหาต้นไม้ใหญ่ที่น่าจะเป็นที่ๆดีที่สุดให้เธอได้ปักหลักในตอนนี้

ตรงไหนดีนะ..?

(rkgk ช่วงนี้ค่ะ ✨🍂)

รอยยิ้มยังคงอยู่บนใบหน้า สายตามองคนตรงหน้าค้างไว้อยู่แบบนั้นครู่นึงก่อนจะเอ่ยตอบ

“พวกเขาชินกันแล้วค่ะ”

เลือกตอบออกไปแบบนี้

“เพราะฉันดื้อออกมาดูดาวอยู่บ่อยๆน่ะสิ~”

“แล้วทางฝั่งอากิฮิโกะซังช่ะคะ? คุณพ่อคุณแม่ไม่ได้ว่าใช่รึเปล่า..?”

“อ๋า...”

พยักหน้าลงเบาๆเป็นเชิงเข้าใจแล้ว

”บางทีฉันก็ไปสวนสาธารณะ แต่ไม่ได้ไปสนามกีฬาเลยค่ะเพราะว่าฉันเล่นกีฬาไม่เก่ง“

หัวเราะออกมา พูดคุยราวกับมันเป็นเรื่องขำขัน

”ปกติเล่นแค่บาสเหรอคะ? หรือว่าอย่างอื่นก็เล่นได้ด้วย“

“ของฉันเลี่ยงไม่ยากเลยค่ะ เพราะว่าของที่ฉันชอบทานส่วนมากก็ไม่ได้เอาพวกนี้มาใส่บ่อยๆเท่าไหร่”

”เขี่ยออกก็ง่ายกว่า“

เพราะชิ้นโต..

“กลับกันฉันชอบแตงกวาดองในแฮมเบอร์เกอร์มากเลยค่ะ ตัดเลี่ยนกันได้ดีทีเดียว”

หัวเราะเบาๆ

“แต่ว่าถ้าสั่งตามหน้าเคาท์เตอร์ก็รีเควสต์ไม่เอาได้ใช่มั้ยล่ะคะ?”

[วันศุกร์แรกของเดือนพฤษภาคม]

/กระเป๋ามีไอเทมใหม่งอกขึ้นมา! ได้มาจากมายโทโมดาจิเรวัจจินี่เอง
/ตั้งแต่เมื่อไหร่ และเนื่องในโอกาสอะไรเป็นความลับนะ! (เหรอ)

#KengakuRKM #FKIRKM_06

“ภารกิจทัศนศึกษาสำเร็จแล้วค่า~! ทุกคนกลายเป็นปลาบุ๋งๆกันไปหมดแล้วล่ะค่ะ! ✨”

@rkmhourika.bsky.social
@nayu-rkm.bsky.social
@rkm-yugirigiri.bsky.social

หลักฐานเต็มตาเลยค่ะ--

แต่ถ้าอีกฝ่ายว่าโอเคแล้วเธอเลยเลือกที่จะไม่คะยั้นคะยออะไรอีก

“เข้าใจแล้วค่ะ..”

ตักแกงกะหรี่กินคำตามด้วยทงคัตสึอีกคำ เป็นคำที่ช่างอบอวลไปด้วยความอร่อย,, สีหน้าเจ้าตัวดูพึงพอใจชัดเจน

“อ๊ะ..แต่สงสัยค่ะ แบบนี้เซมไปไม่ชอบพวกของดองอน่างอื่นด้วยรึเปล่า..?“

ถึงอีกฝ่ายจะบอกให้หันมาได้แล้วก็เถอะ

แต่ว่า …

หน้ายังร้อนอยู่เลย ตอนนี้คงแดงมากแน่ๆ

“เดี๋ยว..หันไป”

คงแปลกน่าดู แต่อย่างน้อยก็ขอให้อุณหภูมิใบหน้าเย็นลงกว่านี้สักหน่อย

“แต่ว่าเซมไปไม่ชอบทานผักดองกับต้นหอมซอยสินะคะ”

สรุปจากสิ่งที่เห็นตรงหน้าพลางกระพริบตามองปริบๆ(..)

“ฉันขอถ้วยใหม่ให้ได้นะคะ แบบที่ไม่ต้องโรยต้นหอมซอยน่ะ”

เผื่อว่ายังจะมีกลิ่นอยู่ หรือเศษชิ้นเล็กๆที่ตักออกไม่หมด

“คุณป้าแกใจดีนะคะ”

ริมฝีปากอมยิ้มบางมองอีกฝ่ายที่กำลังหัวเราะด้วยความเอ็นดู

“ฉันก็อยู่ได้ค่ะ วันนี้เราลองมานั่งโต้รุ่งด้วยกันดีมั้ยคะ?”

หรี่ตาลงเหมือนกำลังหยอกอีกฝ่าย ไม่รู้ว่าทสึรุถามทีเล่นหรือทีจริง แต่ก็ดูเหมือนจะเอาจริงได้อยู่แล้ว(?)

“ไหนๆพรุ่งนี้ก็วันเสาร์แล้วด้วยนะ~“

(มีต้นหอมซอยค่ะ(...))

“เป็นเรื่องที่เราควบคุมไม่ได้นี่นา..“

ยิ้มอ่อนใจ ดูเหมือนจะเข้าใจความรู้สึกของคนตรงหน้าอยู่ล่ะนะ

”ส่วนใหญ่ฉันกินได้เกือบหมดเลยค่ะ มีแค่ข้าวโพดอ่อนกับนัตโตะที่ไม่ค่อยชอบ”

“พวกผักที่เหม็นเขียวมากๆก็เหมือนกัน..”

อ้าปากงับแกงกะหรี่กับหมูทอดคำโต ยกมือป้องปากเคี้ยวตุ้ยๆจนหมด

“แล้วเซมไปมีอะไรที่ไม่ชอบบ้างเหรอคะ?”

กำลังอ่านเซียมซีตัวเองเหมือนกัน แล้ว แป้ะ!

อยู่ๆภาพตรงกลางก็มืดไปแปปนึง ก่อนจะหยิบออกมา

"...?"
ได้เซียมซี 2 อันแหละ

“ฉันไม่พลาดอยู่แล้วล่ะค่ะ ดาวตกทั้งทีก็ต้องรีบมาขอพรสิคะ”

อมยิ้มขำ มือเลื่อนมาวางตรงที่ว่างข้างตัวเอง

“ถ้าอากิฮิโกะซังไม่รีบไปไหน..“

”มานั่งเล่นด้วยกันก่อนมั้ยคะ?”

🐱

“มานั่งมองท้องฟ้าเล่นๆน่ะค่ะ เพราะว่าวันนี้มีแต่เมฆนี่นะ”

หัวเราะเบาๆ สายตามองตามอีกฝ่ายที่กำลังเดินเข้ามาหาก่อนจะหันกลับไปเงยหน้ามองท้องฟ้าเช่นเดิม

“ทั้งๆที่อยากจะเห็นดวงดาวแท้ๆเลย เสียดายมากค่ะ”

ผ่อนลมหายใจเบาๆก่อนจะหันกลับไปหา

“แล้วอากิฮิโกะซังล่ะคะ? มาเดินเล่นเหรอ?“

เหลือบมองโทโมโยะยิ้มๆตอนที่ไหล่สะกิดๆกัน

“เดี๋ยวฉันว่าจะไปทำธุระที่ย่านเมืองเก่าต่อน่ะค่ะ แต่ว่าไม่ได้รีบหรอก”

“แล้วเซนะจังกัลอาโอสึกิซังล่ะคะ..? มีไปเดทที่ไหนกันต่อรึเปล่าน้า..?”

ยิ้มจนตาหยี สีหน้าท่าทางเหมือนจะออกแซวนิดหน่อย

@rkmsena.bsky.social

ทสึรุนิ่งไปตอนที่ถูกส่งเสียงทัก ก่อนจะค่อยๆเอี้ยวตัวหันมามองว่าใครกันที่เรียกเธอในตอนนี้..?

ดวงตาเป็นประกายกระพริบมองปริบๆ พอเห็นว่าเป็นใครก็ระบายรอยยิ้มหวานออกมาทันที

“อากิฮิโกะซังนี่นา..?“

กำลังจะลงมือทานข้าวของตัวเอง แต่อีกฝ่ายเรียกทักได้ทันท่วงที--

“คะ...?”

หลุบตามองในถ้วยอีกฝ่ายก็เห็นกองผักดองอยู่เล็กๆ ทำให้เธอเข้าใจได้ทันทีว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร

“ถ้างั้นขออนุญาตนะคะเซมไป”

ยื่นช้อนไปตักผักดองออกมา แน่นอนว่าไม่ลืมที่จะตักข้าวส่วนที่โดนน้ำดองออกมาด้วย สะอาดปลอดภัยเรียบร้อย--!

“เซมไปไม่ชอบผักดองสินะคะ?‘

เอามากองไว้บนจานของตัวเอง

แวะมาร่วมขบวนการเบา ๆ

"ผมมีโบว์ด้วยล่ะ.."

กระซิบ

#BunkasaiRKM

🎊 ประกาศแพลนกิจกรรมงานวัฒนธรรมวันที่ 10 พฤษภาคม ผ่านอาจารย์ประจำชั้นและบอร์ดประกาศทุกโรงเรียน

⌛ Story Timeline
10 พ.ค. ประกาศแพลนงานวัฒนธรรม
8 มิ.ย -10 มิ.ย. วันงานวัฒนธรรม

⌛Active
8 พ.ย. - 14 ธ.ค.

รายละเอียดอีเวนต์

— สวนมิฮานาดะ, 07/05 ช่วงหลังเลิกเรียน

“นี่แกเป็นแมวเจ้าถิ่นตรงนี้เหรอ…”

นักเรียนเซย์โจท่านหนึ่งกำลังนั่งป้อนขนมแมวเลียให้แมวขาวหางกุดที่เจอเมื่อหลายวันก่อนโดยบังเอิญ

ดูเหมือนจะสนิทกันน่าดู คุยกันเป็นตุเป็นตะเชียว

“แล้วไงต่อ ได้เจออีกไหม?”

เมี๊ยว~

แต่คุยอะไรกัน…

#RKM_Commu

Kito Daiichi (鬼頭 大一)
Tomoyasu High School 3-B
179 cm | บ้านเปิดร้านราเมง [โอนิ] ในย่านเมืองเก่า

doc : in bio

(โคสตอรี่ / โรล ok ทักทายได้เสมอ ! )

(แวะลงรูปโปรเก่าก่อนจะกลายร่างมาเป็นอย่างทุกวันนี้ครับ | CMS: LavyPlus)

[ 20.00 น. | ทะเลสาบ 🌟 ]

คงเพราะวันนี้เป็นวันศุกร์ ทสึรุถึงได้มีเวลาออกมานั่งเล่นอยู่ที่ริมทะเลสาบแบบที่ไม่ต้องรีบร้อนกลับบ้านมากนัก

แต่น่าเสียดาย ที่วันนี้มีกลุ่มเมฆลอยบดบังกลุ่มดาวที่เธอหลงใหลไปเสียหมด ต่อให้เห็นก็เห็นได้แค่เพียงนิดเดียว

“....”

ทสึรุจึงทำได้แค่นั่งกอดเข่าเหม่อมองท้องฟ้าอยู่แบบนั้นเงียบๆคนเดียว