つる | Tsuru 🌟

“ฉันก็เหมือนกันค่ะ..ปกติก็ไม่ค่อยอยู่ติดบ้านอยู่แล้วน่ะ”

เหมือนจะพูดขำๆเช่นกัน แต่ดวงตาหลุบลงชั่วครู่ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้อีกฝ่าย

“ออกมาข้างนอกอย่างน้อยก็มีอะไรทำนี่เนอะ?“

”ปกติคุณชอบไปที่ไหนคะ?“

(พอดีร้านนี้เป็นแบบโลคอล เพราะงั้นผักดองกองเล็กๆจะถูกวางไว้มุมจานนะค---)

“ยังไม่ได้สักดวงเลยค่ะ”

”แค่สุดท้ายก็คิดได้ว่า ดวงดาวอยู่บนท้องฟ้าน่ะดีที่สุดแล้วล่ะ“

พูดขำๆระหว่างที่ช่วยเลื่อนจานกับแก้วน้ำไปให้อีกฝ่าย กลิ่นแกงกะหรี่หอมๆชวนให้น้ำลายสอเสียจริง

ทสึรุยกมือขึ้นประกบกัน

”ทานแล้วนะคะ,,“

(ยินดีค่า มาเลย🥺)

กำลังมองซ้ายมองขวาไปพลางๆ พอได้ยินเสียงเรียกของคุณแล้วถึงได้หยุดเดินพร้อมกับหันไปมอง สีหน้าดูงุนงงว่าเกิดอะไรขึ้นรึเปล่า?

“...?”

มองปริบๆก่อนจะชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง

“เรียกฉันเหรอคะ..?”

กระพริบตามองคนตรงหน้าปริบๆ ยิ้มค้างไปก่อนจะหลุดหัวเราะออกมาเลย(...)

ใช้เวลาหัวเราะอยู่ครู่นึงถึงค่อยปาดน้ำตาที่หางตาออกไป ดูท่าจะถูกใจมากทีเดียว

“ไม่ใช่สักหน่อยค่ะเซมไป”

“ตอนนั้นไม่ได้มีเรื่องให้ต้องอพยพสักหน่อย“

อมยิ้มขำ แล้วคุณป้าก็เข้ามาเสิร์ฟของกินกับเครื่องดื่มพอดี

Buudchi

#โปรโมทร้านค้าRKM #dunran-rkm

'ร้านดันรัน'
ร้านที่ตั้งมานานกว่ายี่สิบปีในย่านมินามิโกะ
ร้านอิซากายะสไตล์ครอบครัวที่คุณต้องมาสักครั้งในชีวิต

วันไหนถ้าคุณเหน็ดเหนื่อยจากปัญหา ร้านดันรันยินดีต้อนรับพร้อมเสิร์ฟอาหารร้อนๆปลอบประโลมจิตใจที่เหนื่อยล้าอยู่เสมอ

bit.ly/4olXNOp

( มาเปิดร้านอย่างเป็นทางการค่า สามารถใช้ร้านดันรันประกอบโรลได้ตามสะดวกเลยค่ะ! (2) )

( ขออนุญาตมาลงภาพที่เคยวาดไว้เมื่อนานมาแล้วค่ะ ! )

ละเลียดตักเค้กกินจนพร่องไปเรื่อยๆ ปล่อยให้คู่รักตรงหน้าเติมความหวานให้กันและกันไป--

@rkmsena.bsky.social

cms : aprilntea

「見つけた！」📸

(เก็บภาพคมช.อิตคุงคับ มะมี๊ใจเหลว😭🤲✨💖)

[ 18.00 น. | ทางเดินแถวย่านการค้า ]

เพิ่งทำธุระแถวย่านการค้าเสร็จ ทสึรุถึงได้มีเวลาเดินเล่นไปตามทางเรื่อยเผื่อนึกว่ามีอะไรต้องซื้ออีก

“ซื้อขนมปังดีมั้ยนะ...”

พึมพำเสียงเบากับตัวเองไปตามทาง มือล้วงหยิบกระเป๋าตังค์ขึ้นมาเก็บแบงค์กับเศษเหรียญ แต่เหมือนจะไม่ทันสังเกตบัตรนักเรียนที่เผลอร่วงหล่นจากช่องเสียบบัตรไป

ตอนนี้บัตรนักเรียนของทสึรุนอนแอ้งแม้งอยู่ที่พื้นโดยที่เจ้าตัวเองก็ไม่รู้ตัว--

“ฉันเข้าใจเลยค่ะ..ตอนที่ได้มองฉันรู้สึกเหมือนเวลาหยุดเดินไปขณะนึงเลย.. ดวงดาวที่กำลังเปล่งประกายช่วยเยียวยาจิตใจฉัน”

“อาจจะดูเพ้อฝัน แต่ว่าฉันรู้สึกแบบนั้นจริงๆค่ะ”

สองมือกุมเข้าหากันพร้อมกับวางลงบนโต๊ะ

”อ้อ..สมัยเด็กๆฉันเคยปีนต้นไม้ด้วยนะคะ“

ตอนนี้ก็ยังปีน--

”ฉันเคยเชื่อว่ายิ่งเราอยู่สูงก็จะเอื้อมจับดาวได้น่ะ~“

หัวเราะเบาๆ

”เป็นความคิดที่ตลกมากเลยค่ะ“

#โปรโมทร้านค้าRKM #UsaariXRKM

✨ Attention please ✨
ประกาศเปิดรับสมัครพนักงานพาร์ทไทม์
พบได้ทั้งในเว็บไซต์ของร้าน เว็บบอร์ด
ป้ายประกาศอย่างเป็นทางการหน้าร้าน

🐰 รายละเอียดของร้าน
🔖 หย่อนใบสมัครได้ที่นี่
🪪 เช็คสถานะการสมัคร

ขอบคุณที่ให้ความสนใจด้วยนะคะ 😊✨
หากมีข้อสงสัย สามารถเมนชั่น/DM สอบถามได้เลยค่ะ

(ได้เลยค่ะ!! ไว้มีโอกาสจะไปจอยด้วยใหม่นะคะ 🥺🌟✨✨✨)

อมยิ้มเขินๆตอนที่ถูกสะกิดๆ ก่อนจะชะงักไปพอโทโมโยะทักขึ้นมา

ตาโตขึ้นพลางกระพริบปริบๆ

“จริงด้วยสินะคะ....”

เพราะคนที่ตัวเองชอบก็อยู่อีกห้องนี่นะ(...)

@rkmsena.bsky.social

[20:45 น.] ทะเลสาบ

เป็นอีกครั้งที่สถานที่แห่งนี้ถูกเขาแวะมาเยี่ยมเยือนท่ามกลางฟ้ามืดและแสงดาว

แขนเสื้อสีเทาถูกดึงลงให้ปิดถึงฝ่ามือก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งกับพื้นหญ้า สวมหูฟังบลูทูธแล้วยกแขนกอดเข่าสบายอารมณ์

ไม่มีแผน
ไม่มีความกลัวต่อเรื่องเล่าลี้ลับ
มีเพียงเขาที่อยากซึมซับบรรยากาศดี ๆ เท่านั้น

"ตอนนั้นแค่นึกถึงเขา ในใจฉันก็เต้นไม่เป็นจังหวะแล้วน่ะค่ะ..“

พอมาพูดตรงๆแบบนี้ก็ออกจะเขินนิดหน่อย หลุบตาลง มือยกขึ้นทาบอกตัวเองจับจังหวะหัวใจ

“อยากจะเจอบ่อยๆ อยากจะเห็นหน้า แค่ผ่านหน้าห้องฉันก็ละสายตาจากเขาไม่ได้เลย“

หัวเราะ

”ความรู้สึกก็คงจะประมาณนี้ล่ะนะ?“

@rkmsena.bsky.social

“ฉันแข็งแรงแล้วค่ะ ไม่ป่วยซ้ำสองแน่นอน”

ยิ้มขำ แต่ก็ไม่ปฏิเสธที่อีกฝ่ายเอียงร่มมาทางตัวเองเยอะกว่า

“บางทีอยู่แต่ในบ้านก็อุดอู้เกินไปนี่นา..“

“ขอบคุณค่ะ มิคังจังเองก็ด้วยนะ”

โน้มตัวเล็กน้อยมองคนที่นั่งลงบนม้านั่ง ริมฝีปากระบายรอยยิ้มกว้างจนตาปิด

“เที่ยวให้สนุกนะคะ..อย่าลืมดูแลแผลด้วยนะ”

“โชคดีค่ะ..”

โบกมือให้อีกฝ่ายเบาๆก่อนจะเดินกลับไปทางเดิมเพื่อรวมกลุ่มกับเพื่อนๆบ้าง

(ขอบคุณเช่นกันนะคะที่ให้มาจอยย 🥺✨ มิคังจังน่ารักมากๆๆๆ)

“อืมม..สำหรับฉัน ความรู้สึกตอนดูดาวไม่ใช่ปลอดภัยแต่เป็นอุ่นใจน่ะค่ะ”

“จำความได้รู้ตัวอีกทีก็ผูกพันกับมันไปแล้ว ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะเอื้อมแตะด้วย”

หัวเราะเบาๆ พอเป็นเรื่องนี้แล้วพูดมากกว่าทุกที

“เซมไปชอบดูดาวรึเปล่า..?”

#SilentHill_RKM

(เวิร์สโยไคเป็นคิตสึเนะ มาเวิร์สนี้เลยเป็นลูกหลานตระกูลจิ้งจอกท่านหนึ่งค่ะ! ใส่หน้ากากจิ้งจอก แต่ถอดหน้ากากแล้วก็ยังหน้าเป็นจิ้งจอกอยู่ดี เอ๋..?)

ได้ยินแบบนั้นก็ยกมือป้องปากหัวเราะออกมาเลยด้วยความชอบใจ(...)

“น่ากลัวจังเลยค่ะ~“

พูดไปแต่สีหน้าไม่มีความกลัวเลยสักนิด ก่อนจะหยุดหัวเราะแล้วกลับมาระบายรอยยิ้มบางเช่นเดิม

”ฉันชอบดูดาวค่ะ“

”ท้องฟ้ากว้างใหญ่แต่งแต้มไปด้วยแสงดาวระยิบระยับน่ะ แค่มองก็รู้สึกสบายใจแล้วล่ะ..”

“เข้าใจแล้วค่ะ..ค่อยๆเดินนะคะ”

กุมมืออีกฝ่ายเอาไว้หลวมๆ ก่อนจะค่อยๆพาเดินไปสะพานอีกฝั่งตามที่ว่า โชคดีที่ไม่ไกลจากตรงนี้มากนัก

เดินกันมาไม่นานก็ถึง..

“เดี๋ยวฉันคงต้องขอตัวก่อนแล้วล่ะ มิคังจังรอตรงนี้ได้ใช่มั้ยคะ?”

เอียงศีรษะมองอีกฝ่ายยิ้มๆระหว่างที่ถาม

“จะว่าต่างมั้ยมันก็ต่างน่ะค่ะ..เหมือนมีเส้นบางๆกั้นอยู่

“แบบว่า..พออยู่กับเขาแล้วบางทีก็รู้สึกอยากจะใกล้ชิดกันขึ้นมาน่ะ”

ยิ้มจนตาปิด พูดเรื่องนี้ได้หน้าตาเฉยๆไร้ซึ่งความเขินอาย(...)

@rkmsena.bsky.social

#RKM_Commu

📒 三浦 真中 Miura Manaka

เธอไม่แม้แต่จะเอื้อนเอ่ยคำใด
เพียงแค่เหลือบมองก่อนจะเบนสายตาไปอ่านตัวหนังสือนั่นอีกครั้ง

Mihanada Highschool
2-A

Profile and Status page

🔑

cms - Muki Swan

ได้แต่ยิ้มแหะๆปล่อยให้เพื่อนจิ้มๆตัวเองไป ไม่มีข้อแก้ตัว--

"ที่ต้องใช้เวลาก็เพราะว่าโมโมโยะจังเองก็ต้องการความมั่นใจในความรู้สึกตัวเองไม่ใช่เหรอคะ?”

ยิ่งใช้เวลาก็อาจจะยิ่งมั่นใจ..

”เพราะงั้นค่อยเป็นค่อยไปในความสัมพันธ์น่ะ มันดีแล้วล่ะค่ะ”

@rkmsena.bsky.social

"ก็..อาจจะเป็นเศษเสี้ยวนึงของชีวิตม.ปลายล่ะมั้งคะ?“

หันไปหัวเราะเบาๆกับโทโมโยะ

“เหลือเวลาอีกตั้งปีกว่าเลยนะ ไม่แน่ว่าอาจจะเจอคนๆนั้นก็ได้นี่เนอะ~?“

ใช้ส้อมจิ้มขนมที่ตัวเองสั่งมาเข้าปากไปด้วยเรื่อยๆ

”ถ้างั้นก็..ฝากดูแลหัวหน้าห้องของพวกฉันด้วยนะคะเซนะจัง“

@rkmsena.bsky.social

#SilentHill_RKM

(ลองจอยรถไฟแบบสายๆ โดยที่ไม่เคยเล่นเกมกันครับ จับใส่ชุดล้วนๆ เพราะเหมาะแค่นั้น 🗿)

ทสึรุพยักหน้าลงยิ้มๆ เธอเห็นทั้งคู่มีความสุขแล้วก็อดยิ้มตามออกมาไม่ได้เลย..

“ตอนแรกฉันก็นึกสงสัย อีกใจนึกกังวลว่าคนที่เซนะจังคบด้วยจะเป็นแบบไหนกันนะ?”

“แต่เห็นเซนะจังเล่าเรื่องแฟนให้ฟังมาตลอดแล้วท่าทางมีความสุขอยู่เสมอเลยค่ะ“

มองสบตาหัวหหน้าห้องของตัวเอง

”ดีแล้วล่ะที่เป็นอาโอสึกิซังน่ะ“

เพราะเห็นมาตลอดว่าเขาเป็นคนแบบไหน

“ยินดีด้วยนะคะ,,”

@rkmsena.bsky.social

เธอพยักหน้าลงยิ้มๆตอบคำถามแรกของอีกฝ่าย ก่อนจะเป็นฝ่ายลุกขึ้นยืนขึ้นมาก่อน มือถูกส่งไปตรงหน้าอีกฝ่าย

“ไม่ต้องเกรงใจหรอกนะคะ”

“จะจับมือหรือแขนฉันไว้ก็ได้ค่ะเดี๋ยวประคองไปส่งเอง”

ยิ้มจนตาหยี

“นัดเพื่อนๆไว้ตรงไหนคะ?”

หัวเราะออกมาเบาๆเมื่อได้ยินว่าอีกฝ่ายจะไม่มาที่นี่ต่อ

”พวกห่านมันก็ไม่ได้ดุทุกตัวนะคะ~”

ปกป้องห่าน(?)

“จะบอกว่าชอบก็ใช่ค่ะ แต่จริงๆฉันชอบทะเลสาบช่วงกลางคืนมากกว่า”

“ที่นี่มองเห็นดวงดาวได้ชัดกว่าที่อื่นๆน่ะค่ะ”