أَبوریحانه | گراش

هنوز اینجا زندگی جریان داره؟

اضافه شدن یه فرزند دیگه برای خانواده است. خصوصاً ما که دو تا پسریم و دقیقا همین دو تا دختر رو خونواده کم داشت.

خانم با دو تا روسری می‌آد جلوم وایمیسه. می‌گه: کدوم بهتره؟
می‌گم: سمت چپی.
اگه موافق میلش بود که می‌گه: اوکی. و می‌ره.
اگر نظرش نبود، می‌گه: چرا؟
و هر دلیلی بیارم قانع‌کننده نیست و من راضی می‌شم بگم: آره، راست می‌گی. سمت راستی بهتره.

اصلا چرا می‌آی می‌پرسی؟ والا.

مثلا جونِ جونوم بلدی؟
یا پَنپیلی‌پَم پیلَمپو؟

ان‌شاءالله از اون هیاتی‌ها نبوده :)

این والیبال نمی‌ذاره توی این عیدی حال‌مون خوب باشه. حالا به قطر باید سِت بدیم؟ حالا باخت به اوکراین و آلمان هیچی.

یه رمان ۶۰ صفحه‌ای بود؛ لطیف و هولناک. یه بابابزرگ که داره حافظه‌ش رو از دست می‌ده... لابه‌لای قصه، خرده‌روایت‌هایی از عشق بابابزرگ به مامان‌بزرگ هم روایت می‌شه. اون‌قدر لطیف بود که دلم می‌خواد یه بار دیگه این شکلی عاشق همسرم بشم.

نوآ می‌گوید: «معلم مجبورمون کرد یه داستان درباره اینکه وقتی بزرگ شدیم می‌خوایم چیکاره بشیم، بنویسیم.»
«خوب تو چی نوشتی؟»
«نوشتم که در درجه‌ی اول می‌خوام تمرکز کنم که کوچیک بمونم.»
«جواب خیلی خوبیه.»
«خوبه مگه نه؟ من ترجیح می‌دم پیر باشم تا آدم‌بزرگ. همه‌ی آدم‌بزرگا عصبانی‌ان. فقط بچه‌ها و پیرها می‌خندن.»

از مستحبات شب نهم ربیع در شهر ما:
باقلا
نخود
نان و مئوه و روغن

شاید ظاهرش توی عکس خوب نیفتاده، اما مهم اینه که من و ریحانه مستقل شدیم. پیاز رو سرخ کردیم. هرچی ادویه داشتیم ریختیم توی قابلمه. سه تا تخم‌مرغ درشت قاطی‌ش کردیم. کمی هم رب گوجه. ده دقیقه صبر. آماده شد.
با شربت انبه معرکه است.

خانم اومد خونه. رفت توی آشپزخونه. گفت: «چرا غذاتو نخوردی؟»
- چون تکراری بود. مثل ظهر.
گفت: «تکراری بود؟» و شونه‌هاش رو بالا انداخت و رفت سر وقت کارهاش.
نیم‌ساعت بعد وقتی داشتم کُشتی ساروی رو می‌دیدم، گفتم: «غذا رو گرم نمی‌کنی بخورم؟»
غذای تکراری هم خوشمزه است. با خیارماست و سُس بیژن.

این گرایی فرق داره. فرقش یخی بودنشه. و استفاده از فنون پرتابی.

رنگرز نبود ضربه‌فنی بودیم.

شهروند نمونه‌ی بلو یعنی شما :)

توی تیم‌ شهر بازی کن حامدخان.

این گرایی، کاکوی شیرازی، دو بار تا مرز ضربه‌فنی شدن رفت، اما عین خیالش نبود. انگار بازی صفرصفره. الحق که مرد یخی بهترین لقب برای محمدرضاست. یه دقیقه آخر هم جون‌به‌لب‌مون کرد. آخر سر ۱۱ به ۱۰ برد.

آمریکایی‌وار جنگید؛ تا ثانیه‌ آخر. مزدش رو گرفت. دمت گرم پسر خوزستانی. 🇮🇷

@gerashi67.bsky.social
بیا شهادت بده که وقتی سفره جمع شد نمی‌تونستی از جات تکون بخوری و شدی مثل این عکس:

فارکری؛ بازی محبوب محله‌ی ما بود.

نیاز به پختن نیست. مقوی و متنوع. شام امشب ما یه صبحونه مفصل بود.

کاش می‌شد بشینیم یه دور مافیا بازی کنیم ببینم چکاره‌ای. میم‌واو هر وقت مافیا می‌شه، تیم مافیا باخته :)
@gerashi67.bsky.social

این‌ها چیه می‌بینی مهندس؟ برکینگ‌بد ببین. سرقت پول ببین. حال سریال نداشتی، کودا رو ببین:

بستگی به جهان‌بینی و ایدئولوژی و این حرف‌ها داره.
از نظر من نه!

در حد اسکافیلد ِ فرار از زندان.

پروفسور هستن. از یه سریال معرکه.

انصافاً خودشه!

یادم باشه یه عکس کنار که هم ایستادیم بذارم. اون‌وقت کامنت بذارم «درستش اینه که بقیه کوتاهن» 😎

از وقتی اومد بلو، ایستادنش هم شبیه مسئولین مملکتی شده.

ماشااللّه پسر خوزستان 💪

نمی‌شه. انصافاً نمی‌شه. دارم نیمه‌نهایی کشتی‌گیر بختیاری رو می‌بینم متأسفانه :)