Steven Vanden Bussche

Nu, 't zou natuurlijk wel helpen dat zij die met die wetenschappelijk onderbouwde voorstellen afkomen geen smart ass zijn.

U zegt letterlijk dat "de grootste winst is er m.i. te boeken door minder dubbel te doen." Fijn als dat zo is, maar ik vraag u dus naar cijfers achter die claim. Ik wil weten over welke bedragen het precies gaat.

Opnieuw: op wélke cijfers is dat gebaseerd?

Exact, maar daarom maak ik er geen claim over. Ik betwijfel echter ofdat besparingen die u voorstelt ook substantieel zijn. Daarom vraag ik u naar de cijfers. U verwijst naar dat document terwijl ze er niet instaan. Tja

Ben er even snel doorgegaan. Ik vind nergens concrete bedragen qua besparing. Wat het dichtst in de buurt komt is een vergelijking van de gemeentelijke uitgaven binnen Europa als percentage van BNP, maar die zijn binnen België reeds laag.

www.serv.be/sites/defaul...

Ik ben voorstander van een staatshervorming, maar is er een concreet onderzoek waarnaar je verwijst waar ik een raming van de besparing kan zien?

Dan zouden we in onze buurlanden wél productiviteitsgroei zien, terwijl België gewoon in de Europese lijn ligt.

Bovendien zijn Europese aandelen tout court allesbehalve het interessantst voor aandeelhouders. Waar komt dat van "het verdwijnt bij de aandeelhouders" toch vandaan het laatste jaar.

Twee vragen over wat ik hierboven lees:
1. Waarom zou er beleid moeten worden uitgestippeld op basis van een productiviteitsgroei die we empirisch (nog) niet waarnemen? Is dat geen groot risico?
2. Kan je binnen België, gegeven ons overheidsbeslag van ruim 54%, wijzen naar inkomstenzijde?

Volmondig eens.

Zelfverklaarde progressieven willen revolutie, Trump voert ze uit De westerse economie is progressief en behoeft geen revolutie

Ik schreef een stukje over hoe het Westen op veel progressieve waarden het best oké doet en hoe revoluties zich ook tegen die waarden kunnen keren.

stevenvandenbussche.substack.com/p/zelfverkla...

Ik denk oprecht dat wanneer je in België een Israëlische vlag aan je raam hangt, je meer kans hebt op vandalisme dan een Palestijnse. (Toegegeven, ik ga het niet uitproberen 😅)

Ik denk niet dat "alles in het teken moet staan om geweld te vermijden". Ik denk dat er steeds trade-offs zijn. Maar ik zie bininen onze samenleving allesbehalve dat zionisten met alles zouden wegkomen itt mensen die opkomen voor Palestina.

Uiteraard kan ik het niet bewijzen, maar lijkt het niet aannemelijk dat iemand met een Israëlische vlag of Zionistische slogan eveneens de toegang zou zijn ontzegd?

Jazeker. En de Belg had groot gelijk.
En we zijn het eens dat zij die geweld uitoefenen het primaire probleem zijn, maar ik denk dat een organisator van een evenement van die orde wel voorzorgsmaatregelen moet nemen om geweld - dat quasi altijd onterecht is - te vermijden.

Dat de politicus in kwestie dan uithaalt tegenover de Belgische voetbalbond om te insinueren dat zij een genocide niet serieus nemen, is wat mij betreft dan weer illustratief voor hoe alle beslissingen gerelateerd aan Gaza wordt gereduceerd tot (een gebrek aan) moraliteit.

Ik neem aan dat voor een match besproken wordt wat getolereerd wordt en wat niet. Als je het bovenstaande niet tolereert, dan lijkt 't me niet zo onredelijk om dat conflict/verregaande oorlogsmisdaden/genocide (you name it) tout court buiten te houden.

En als we het omdraaien? Zouden ze pro-Israëlboodschappen beter toelaten en erop vertrouwen dat er geen geweld richting hen uitbreekt? Het argument gaat evenzeer voor hen op: als een dergelijk attribuut de veiligheid in het stadium in gedrang zou kunnen brengen...

Frank Caprio is heengegaan Progressief zijn draait rond het mooiste in mensen naar boven halen en het slechtste achterwege laten

Gisteren las ik het nieuws dat Frank Caprio, de empatische rechter die rondging op social media, is heengegaan.

Ik schreef een stukje over waarom hij voor mij een inspiratie is, zéker in tijden waarin het debat zo verhard is.

open.substack.com/pub/stevenva...

The Anti-Abundance Critique on Housing Is Dead Wrong Antitrust critics say that homebuilding monopolies are the real culprit of America’s housing woes. I looked into some of their claims. They don’t hold up.

Van 'graaiflatie' over marktfalen tot grote projectontwikkelaars die louter focussen op het luxesegment. Er worden duizend-en-één redenen aangehaald voor dure woningen met amper empirisch bewijs. Dit stuk is ook bij ons pijnlijk relevant.
www.derekthompson.org/p/the-anti-a...

Absoluut, ik zie dat bij andere partijen veel te weinig. Jammer genoeg is de strategie waar nu gekozen voor wordt bij Groen niet duurzaam. Mensenrechten worden te pas en te onpas sloganesk bij allerlei thema's betrokken. Dat polariseert de term nodeloos.

Het klopt zeker dat geen politiek plan ooit een catch-all oplossing is. Echter: er is steeds een verhouding van in hoeverre mensen een intellectuele interesse hebben en in hoeverre mensen zich focussen op virtue signalling.

Die verhouding slaat door naar virtue signalling.

Ik denk niet dat een mismatch aan interne en externe incentives van vandaag op morgen zal verdwijnen.

Toch denk ik dat progressieven er goed aan doen om meer aandacht te hebben voor zij die reële stappen in de goede richting etten ipv zij die het scherpst communiceren, zonder concreet gevolg.

Gegeven hoe de partij uitgedund is, zijn exact zij die het beste de interne incentives konden capteren diegenen die nu een rol van betekenis speelden. Geen wonder dan ook, dat zij op dit moment alle moeite ondervinden om hun populariteit te verbreden.

Maar die geloofwaardigheid heeft De Wever niet bij het héle electoraat. De huidige groene achterban loopt niet warm van zo'n antwoord. Ze willen vooral voeelen dat hij moreel aan hun kant staat.

Incentives om intern te scoren zijn tegengesteld aan incentives om extern te scoren.

Herinner u hhet fragment bij het GroteDebat voor de verkiezingen: toen Naji een vrouw op leeftijd stigmatiseerde voor een racistische uitspraak, focuste De Wever op het oplossen van wantrouwen binnen de samenleving. Niet op het labelen van de wantrouwige. Dat maakte hem breed geloofwaardig.

Die ernst en dat au sérieux is overigens ook gewoon het imago waarmee Bart De wever bij de overgrote meerderheid van Vlaanderen een geloofwaardigheid heeft opgebouwd.
(Dit is niet zomaar de klaagzang van een politieke nerd: het wón ook verkiezingen bij het brede publiek.)

Ik denk dat de partij meer kan betekenen voor mensenrechten, minderheden enz. (en evenzeer die peceptie kan hebben) indien ze mensenrechten, armoede en discriminatie op een redelijke, ernstige manier op de kaart zouden zetten.

Dat zorgt voor een paradoxale situatie: intern krijgen politici applaus door zich activistisch te gedragen en groteske vergelijkingen te maken omtrent onrecht.

Maar het kiespubliek dat ze zijn verloren raakt zo steeds meer van hen vervreemd.

Groen is een partij die sterk is uitgedund. De overgebleven achhterban is de eerder radicalere vleugel. De eerder gematigde/centrum-linkse achterban is nagenoeg volledig verdwenen.

Een cynicus zou opmerken dat het groenen helemaal niet om oplossingen te doen is. Dat is naar mijn ondervinding voor de overgrote meerderheid niet het geval.

Het is eerder een kwestie van incentives, vaak zelfs zonder dat politici dat zelf beseffen.

Echter: inhoudelijke oplossingen zijn een pak schaarser (Neen: louter het erkennen van Palestina, het steunen van studentenprotesten aan de universiteiten of het oproepen tot sancties is te pover om inhoudelijk te noemen. Het is roepen en 'hoping for the best.'