レオン

#RKM_commu

🌸 เดือนพฤษภาคม

สามารถดูอุณหภูมิได้ที่แอคเคาท์
@rekiei10am.bsky.social

สามารถดูอีเวนต์ล่วงหน้าเดือนอื่น ๆ ได้ที่ Website ใน Bio
(มีกำหนดการทางดาราศาสตร์ระบุไว้ให้ด้วยค่ะ)

(สรุปเราโรลกันทำไมนะ)

(ขอบคุณเช่นกันนะคะ ไว้มาเล่นกันอีกนะคะเอมิริจัง🫶🏻✨)

“งั้นนายไปเลย“

คนไปแล้วจะให้ไปอีกทำไม ไหนๆ แล้วก็ขอไปตามทางของตัวเองเลยแล้วกัน

ยกมือขึ้นโบกลาแล้วเดินจากไปโดนไม่พูดอะไรแบบคนเก๊กคูล

👻 Special Halloween Event

What if #SilentHill_RKM

สภาพบ้านเมืองและสัตว์ประหลาดซึ่งเดินเต็มทั่วเมืองรูปร่างของพวกมันขึ้นอยู่กับ “บาป” ในใจของแต่ละคน

เพราะงั้นแล้ว...จะชำระบาปนี้อย่างไรดีนะ

Trigger Warning : horror, graphic violence, gore, abuse, self-harm

docs.google.com/document/d/1...

ตรงกันข้ามกับเธอที่สดใส เลออนทำเพียงโบกมือลาเพราะคิดว่าคีพคูลดี

(จบเลยนะคะๆๆ)

“ไปเล่นมาริโอ้มา”

”จะไปไหนต่อ?“

ปลีกวิเวกมานาน กลับมาเกาะกลุ่มกันเถอะที่รัก

(แล้วแกจะ)

ขมวดคิ้ว ทำไมเรียกไม่หัน ยื่นมือไปคว้าดึงคอเสื้อฮายาโตะ

“เห๊ย!”

(1จ้ะ)

ท่ามกลางหมู่คนมากมาย สะดุดตาไอ้หน้าหล่อดีเลยส่งเสียงทัก

“เห๊ย”
“ไปไหนมา”

หลังผ่านการต่อคิวอย่างยาวนาน ในที่สุดก็ได้เล่นเครื่องเล่น

ฟิ้ววววว วิ้ววววว ว้าวววววว

จบละนึกขึ้นได้ว่าลืมอ่านแชทเพื่อน โซนจูราสิค? ไม่รู้ตอนนี้จะยังอยู่ไหมก็ดุ่มๆเดินไปก่อนแล้วกัน

เลออนเองก็เดินไปตามทางของตัวเอง ไม่ทันสนใจโทรศัพท์ที่แจ้งเตือน

เดินไปเดินมามาโผล่โซนมาริโอ้ ต่อแถวเล่นเครื่องเล่นสักหน่อย

(โรลต่อไปเพื่อดูว่า2คนมันจะมาเจอกันได้ไหม)

เจ้าตัวอ่านข้อความอย่างผ่านตาก่อนจะไปเล่นตู้คีบตุ๊กตาก่อน

หลังจากความพยายามครั้งที่ 300จบลง ค่อยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาตอบ

: อยู่ไหน?

ตอบกลับคำถามด้วยคำถาม ไม่ทันรอคำตอบก็เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าแล้วเดินทอดน่องไปเรื่อยต่อ

“เดี๋ยวฉันคงกลับบ้านแล้วล่ะ”

ออกมาข้างนอก สูดอากาศนานแล้ว ได้เวลากลับไปหาเตียงเสียที

“เธอเองก็อย่ากลับดึกนักล่ะ อากาศมันหนาว”

“ฉันไม่มีธุระกับคนอย่างนายหรอกนะ”

พูดก็พูดไป เอ็งนั่นแหละมาทักเขาก่อน

“แต่ว่าไอ้เจ้าเด็กนี่ไปทำอะไรมาล่ะ?“

#KengakuRKM

ประกาศแพลนทัศนศึกษา
สิ่งที่มีในเว็บไซต์
- สตอรี่ในวันที่ 14 เมษายน (วันนี้)
- การจับกลุ่มทัศนศึกษา
- รายละเอียดวันทัศนศึกษา
- รายละเอียดสถานที่

WEBSITE

หัวหงอกหันไปทางต้นเสียง ไม่ได้โฟกัสเด็กประถมผู้น่าสงสารเลยแม้แต่น้อยแต่กลับสนใจไอ้เจ้าคนร่างสูงตรงนั้นเสียมากกว่า

"เห๊ย แกน่ะ"
"มาทำอะไรที่นี่"

ทำตัวเหมือนเจ้าถิ่น ความจริงผมแค่เดินผ่านมาครับพี่ จนสิ้นสุดประโยคถึงได้สังเกตเห็นเจ้าเด็กน่าสงสารคนนั้น

"คิดบัญชีเรอะ"

ยืนรอจนกระทั่งเธอจ่ายเงินเสร็จแล้วเขาจึงจ่ายส่วนของตัวเองบ้าง ถุงนึงให้ตัวเองอีกถุงนึงยื่นให้อีกคน เป็นชิ้นที่เอมิริเลือกเองเมื่อครู่

"ค่าไกด์"

ถือเป็นน้ำใจเล็กๆน้อยๆ ที่คนอย่างเขานานปีมีหน

เลออนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เช็คเวลาก่อนจะถามเธอต่อ

"จะไปไหนต่อไหม"

พอถูกอีกฝ่ายถาม เห็นว่าเป็นล่วงเทศกาลพอดีก็คงต้องเลือกต้นคริสต์มาสอยู่แล้ว

“เอาอันนี้” เขาชี้ให้ดู

“แค่นี้ใช่ไหม?“

ถามเพราะเขาเตรียมตัวจะไปจ่ายเงินแล้ว

เจ้าตัวคนผมหงอกมองดูบรรยากาศโดยรอบสลับกับคุณไกด์นำทาง เมื่อมาถึงร้านก็รู้สึกว่าการตกแต่งดูดีพอสมควร

“ปกติก็ไม่ค่อยหรอก นานๆ ทีกิน”

และคงเพราะนานๆ ทีกิน พอมาเห็นขนมช่วงเทศกาลแบบนี้ถึงได้เริ่มรู้สึกอยากซื้อขึ้นมา

เลออนเลือกซื้อแยกไปก่อนสองสามชิ้น จึงต่อยหันไปถามคนที่มาด้วยกัน

“เธอเอาชิ้นไหน”

“เธอจะซื้อให้ใช่ไหม?”

แกล้งหยอกถามคนตัวเล็กก่อนจะมองไปยังทางเดิน

“นำทางไปเลยยัยหนูแฮม”

(ต่อกันก็ได้นะคะ เอาที่คุณสะดวกเลยค่ะ💪)

พอได้ยินคำว่าปีสามก็ยิ้มกระตุกนิดหน่อย ตกใจได้ไม่นานก็กลับมายิ้มกวนตีนอีก

“เหอะ ปีสามงั้นหรอ”

ปกติมีแต่แย่งกันเป็นคนเด็กกว่า อันนี้ไม่ยอมเด็กกว่า เรื่องอะไร ทำไมต้องยอม ขืนยอมตอนนี้ก็โดนยันนี่ข่มน่ะสิ

“ฉันเองก็อยู่ปีสาม เซย์โจว“

“โฮชิโนะ เลออน”

ในที่สุดก็ได้แนะนำตัวสักที อยู่กันคนละโรงเรียน ยังไงก็คงไม่โป๊ะหรอก

#RKM_commu
ประกาศปิดคอมมู(ชั่วคราว)อย่างเป็นทางการ

หลังจากนี้คอมมูของพวกเราจะหยุดให้ทำการตั้งแต่วันที่ 31 มีนาคม เป็นต้นไป
ทุกคนในคอมมูจะหยุดเวลาในเดือนมีนาคม และในซีซั่นถัดไปจะมีระยะเวลาเล่น 6 เดือนเพื่อให้ครบ 1 ปีการศึกษา โดยมีกิจกรรมก่อนเรียนจบดังนี้

(1/3)

(ปิดเลยค่ะๆ ไว้มาต่อยกันใหม่นะคะเซมไป)

หัวหงอกรับลูกอมมา เครื่องหมายคำถามโผล่ขึ้นมามากมายในหัว

หมอนี่.. ตกลงเป็นคนยังไงกันฟะ..

ตอนเจอกันครั้งนู้นก็ต่อยตีกัน ครั้งนี้ดันมาทำทรงใจดีปลอบใจเฉยเลย

งง

“ไอ้ลูกหมา..”

หรือว่า..

ความจริงหมอนี่เป็นไทป์ซึนเดเระที่เป็นห่วงคนอื่นแต่ไม่ยอมพูดออกมา!?

ใช่แน่ๆ! หมอนี่! เป็นห่วงฉัน!

คิดเสร็จก็พิงเสาต่อ

แม่*งเอ้ย ทำไมต้องเป็นตัวผู้..!!!

(โมโมะเดินไปไกลแล้วสินะ..)

นี่ไง หนุ่มเทพบุตรตัวจริงไปช่วยคุณยายแล้ว

เพราะเลออนกำลังอีโมชั่นนอลดาเมจจากคำพูดของนายอยู่

ภาพที่จิอากิจังยิ้มมีความสุขกับเพื่อนรักของตัวเองลอยขึ้นมา

อะ—เฮี๊อก!!!

เจ็บกว่าการปล่อยหมัด คือการบอกว่าเธอไม่รักกัน

เถียงอะไรไม่ได้เพราะเป็นแฟค .ยืนพิงเสาแบบหมาเฉาเหี่ยว

หมอนี่ดูเป็นเด็กดีในสายตานายรึไงกัน

เขาหันไปมองคุณยายผู้น่าสงสาร ก่อนจะขมวดคิ้วแล้วหันมามองนายอีกที

“อะไร?”

“นั่นยายนายหรอ”

ตอนนี้คนที่เท้ากระตุกไม่ใช่แค่เธอแต่รวมถึงตัวของเขาด้วย

เขาถึงกับต้องหยุดเดินเพื่อหันมาคุยกับเธอให้รู้เรื่องแทน

“ห๊า?”

“เธอเนี่ยนะ 18 โกงอายุรึเปล่าเนี่ย”

”เด็กโกหกนิสัยไม่ดีอย่างเธอฉันจับส่งตำรวจแน่“

แน่นอนว่าเขาเองก็ตกใจพอสมควร ถ้าอีกฝ่ายพูดความจริงแปลว่าที่ผ่านมาเขากวนตีนรุ่นพี่อยู่หรอเนี่ย

เห็นสายตาของเธอแล้วแอบรู้สึกอยากดีดเหม่งขึ้นมาอีกครั้ง

ยัยนี่.. หาว่าเขาหน้าแก่งั้นหรอ!?

“มหาลัยบ้าอะไร ฉันหน้าเด็กขนาดนี้ก็ต้องเป็นยังเป็นเด็กม.ปลายอยู่แล้วสิ”

“เธอนั่นแหละ เป็นเด็กม.ต้นแท้ๆ เรียกฉันว่ารุ่นพี่ซะทีสิ”

ยัง ยังคงคิดไปเองว่าเธออยู่ม.ต้น

“มากกว่าเธอแล้วกัน”

เจ้าตัวตัดสินจากภายนอกล้วนๆ ไม่รู้ชื่อ ไม่รู้อายุกัน แถมยังไม่มีแรงจูงใจจะบอกหรือถามกันอีก จะได้รู้จักกันไหมนะ..

“แลกรางวัลเสร็จ แปลว่าเดี๋ยวพวกเราจะแยกจากกันแล้วใช่ไหม”