璃紗菜🍵

เลยไม่ได้หมุนตามที่เขาหวังไว้หรอก—(โกเมน🥀)

” ร- เหรอ.. “

สายตาหลุบมองไปทางเส้นขอบฟ้าทะเลพร้อมกับรอยยิ้มที่เบาบางปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ ส่วนความรู้สึกเธอในตอนนี้ก็ไม่ต่างจากอีกคนเลย

แต่ก็แค่ไม่มั่นใจ…ว่าเธอรู้สึกยังไงกันแน่เลยไม่สามารถพูดความรู้สึกออกไปตรง ๆ ได้

“ อืม…ก็ไม่เลว.. ”

เธอว่าพลางก้มมองมือของทั้งคู่ที่กำลังจับกันอยู่พลันเลื่อนสายตาขึ้นมาสบตากับเขาอีกครั้ง

ส่วนเท้าเธอก็ยังคงก้าวขาทีละนิดทีละน้อยตามความเร็วความช้าของอีกคนไป

?

แต่ก็มาถึงจุดที่เขาชูแขนขึ้นก็ทำเธอต้องเอียงคอมองเพราะสงสัย เพราะงั้นเซนส์เรื่องโรแมนติกแบบนั้นเธอไม่มี

+

( มะ มาดูสาวๆน่ารักกันค่ะทุกคนนนนน😭😭😭💕💕 /ควักมือเรียกทั้งน้ำตา<<<บุคคลที่โดนบอม )

@.Mala Umai

☘️🍓🍵

( แวบมาแปะสามสาวให้หายคิดถึงค่ะ >< ! ! )

ควบคู่กับสายลมที่พัดผ่านเข้าชายฝั่งชวนทำให้รู้สึกจิตใจได้ผ่อนคลาย

-!?

…

ก่อนที่จะกลับมามองในระดับปกติจนเผลอสบตาควบคู่กับรอยยิ้มที่เขาส่งมาให้จนต้องหลบสายตาหนีเพราะไม่ทันตั้งตัว

? ?

หลังจากที่เขาคว้าจับมือและพาเธอวิ่งไปยังริมชายทะเลแบบไม่ทันตั้งตัว

“ อะ- ”

จนเท้าได้มาสัมผัสกับน้ำที่เย็นจนด้วยสะดุ้งไปนิดสายตาเลื่อนระดับก้มมองไปยังผิวน้ำทะเลที่ซัดเข้ากับข้อเท้าเล็ก โดยที่เธอก็คอยจับยกชายกระโปรงยาวไม่ให้เปียกน้ำ

ระหว่างนั้นก็สังเกตุเห็นท้องฟ้าที่สะท้อนกับพื้นน้ำที่ไม่หยุดนิ่ง จนต้องเงยหน้าขึ้นมองและได้เห็นภาพท้องฟ้าที่ไล่สีสวยงามกับดาวที่เปล่งประกาย

+

ย่านการค้าเมืองเก่า | วันหยุด ช่วงสายของวัน

แวะดางะชิยะ(ร้านขายขนมย้อนยุค) ในระหว่างที่เดินสวนกับกลุ่มลูกค้าที่ส่วนใหญ่มักเป็นเด็กเล็ก ก็ได้ยินเสียงบีตทุ้มก้องอก ชะโงกเข้าไปเห็นใครสักคนง่วนไปมากับหูฟังและแผงอุปกรณ์อิเล็กโทรนิกส์ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ เลยไปยืนลีลาแถวนั้นไม่ยอมออกร้าน 🧍

'เทคโน? ไม่สิ เฮ้าส์...'

“ เอ๊ะ-? ท-ทำอะไรของนาย!? “

แต่แล้วก็ต้องก้มหน้าลงมองอีกคนที่ย่อระดับลงมา ก่อนจะย่อตัวลงตามและยื่นมือออกไปจับมืออีกคนพยายามห้าม

” น-นายลุกเถอะ! เรื่องแค่นี้ฉันทำเองได้ !!💦 “

เดินตามและนั่งรถไฟไปกับอีกคนด้วยใบหน้าที่เหม่อลอยเอาสุด ๆ ระหว่างทางก็ไม่ได้พูดคุยอะไรอีก

จนมารู้ตัวอีกทีก็ยืนตรงชายหาดเสียแล้ว..

ＯＯ

“ ฮะ ? ”

ยอมให้อีกคนยึดข้าวของสัมภาระไปเพราะตอนนี้เธอกำลังอยู่ช่วงรีโหลดทรัพยากรข้อทูลอยู่

+

“ ม-ไม่รู้สิ.. ”

“ ก็ไม่ได้ไม่ชอบมั้ง ? ”

ตาปริบเข้าไปใหญ่ พอเห็นว่าเริ่มจะพาเธอไปที่อื่นก็รีบคว้ากระเป๋าสะพายใบเล็กไว้บนบ่า ทั้งยังกอดเสื้อแจ๊คเก็ตของอีกฝ่ายเอาไว้

มือเล็กที่ว่างของเธอก็ปล่อยให้เขาจับและนำพาเธอไปตามที่เขาอยากจะพาไป

เพราะงั้นทุกอย่างมันดูไวไปเสียหมดเลยไม่มีช่องว่างให้เธอปฏิเสธอะไร..

🌸 #BunkasaiRKM

ในดิสคอร์ดตอนนี้มีการเปิดโหวตเลื่อนเวลาการเล่นงานวัฒนธรรมค่ะ

สามารถเข้าไปโหวตกันได้นะคะ

?

ตาปริบมองอีกคน

" กะ-ก็ได้อยู่หรอก... "

เธอตอบกลับพลางลุกขึ้นตามแรงของอีกคนและค่อยดึงมือกลับมาปัดกระโปรงยาวของตัวเองไปมา

" แล้ว...จะไปไหน ? "

เงยหน้าขึ้นถามสองตากระพริบขึ้นลงอย่างอดไม่ได้พร้อมเอียงคอเล็กน้อยเพราะสงสัย

พอถูกแรงของน้ำที่ออกมาจากก๊อกเธอจึงสะดุ้งเล็กน้อยตามประสา แต่ไม่ได้ถึงขั้นทีเสียงร้องออกมา

ริซานะเธอทึ่งกับเด็กสาวที่ช่วยล้างแผลยันซับน้ำบริเวณแผล ถึงแม้จะเจ็บอยู่หน่อยแต่ก็เป็นความรู้สึกที่เลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว มันเป็นเรื่องปกติ

' เก่งจัง.. '

แต่แค่นี้ก็สร้างความประทับใจให้เธอสุด ๆ ไปเลยล่ะ✨

" อยู่ในกระเป๋าสีฟ้าใบเล็ก... "

เธอว่าพลางหันไปมองกระเป๋าใบใหญ่ของตนเอง

" ก็ "

หลังจากที่ได้รับความอ่อนโยนผ่านปลายนิ้วมือของเขาก็ทำให้รู้สึกใจเย็นลงทีละนิดทีละหน่อย

ซึ่งต่างจากปลายนิ้วของเธอที่แข็งกระด้างที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างยาวนาน

" พักตามปกตินั่นแหละ... "

เธอตอบเสียงค่อย เธอตอบไปตามตรงไม่ได้โกหกแม้แต่น้อย แต่มันมีปัจจัยอื่นที่เท่าให้เจ้าตัวไม่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่นั่นแหละ

" อึก-- "

โดนซ้ำเติมเข้าก็ยิ่งเขินเข้าไปใหญ่จนต้องเอ่ยพูดออกมาด้วยเสียงเบา

" พะ พอได้แล้ว... "

////

" อืม "

" เธอก็ด้วย... "

โค้งตัวให้หน่อย ๆ ก่อนจะก้มลงไปหยิบสัมภาระบนพื้นหญ้า แล้วค่อยเดินออกไปจากที่ตรงนั้น..

( ได้เลยค่ะ!!✨💖 ขอบคุณที่มาเล่นกับยัยคุณหนูคนนี้ด้วยนะคะะะะ🥺🥺💖💖 )

(สวัสดีค่ะ ขออนุญาตแจ้งเรื่องบุงคะไซชั้นปีที่ 2 โรงเรียนมิฮานาดะนะคะ เราไม่สามารถ DM แจ้งรายละเอียดได้เพราะไม่ได้ฟอลกันและกัน เลยขอเมนชั่นแจ้งแทน สามารถอัปเดตดอคของร้านงานบุงคะไซได้ที่ดิสคอร์ดของห้อง B ได้ หรือสามารถฟอลโลแอคเค้าท์เซนเซย์ แล้วเราจะวางลิงก์ดอคให้ผ่านทาง DM ค่ะ ขออภัยหากเป็นการรบกวนนะคะ) @shion-rkm.bsky.social @aoi-rkm.bsky.social

เก็บกรรไกรเข้ากระเป๋าก่อนหยิบเทปกาวสองหน้าที่อยู่ด้านในกระเป๋าออกมาอีกอย่าง

แปะไว้ด้านหลังของรูปที่ถูกตัดก่อนจะบรรจงติดลงบนหน้ากระดาษที่ถูกลงสีไว้ก่อนแล้ว

ตกแต่งอะไรเล็กน้อยจนคิดว่าโอเคแล้ว พลันยกมือที่ยังกำเทปกาวแน่นขึ้นมาปาดเหงื่อเนื่องๆ ก่อนจะเลื่อนสายตาขึ้นเช็กรูป

(เราๆๆ วาดมือให้ผิดข้างค่ะ ฮื่ออ5555😰🙏🏻)

เธอหลีกทางให้อีกคนช่วยเปิดก๊อกน้ำก็รู้สึกละอายใจตัวเองที่ทำอะไรไม่ค่อยได้

จนตอนนี้ใบหน้าก็เริ่มแดงขึ้นเล็กน้อยเพราะรู้สึกอับอายสุด ๆ //

“ ข-ขอบคุณ.. ”

ผงกหัวให้เล็กน้อยก่อนจะเริ่มล้างแผลที่ละนิดละน้อย ตัวก็มีสะดุ้งหน่อย ๆ เพราะรู้สึกแสบ

“ ล้างปะมาณนี้ใช่ไหมนะ.. ”

เพราะไม่แน่ใจเลยลองถามคนที่ช่วยแบกกระเป๋าข้าง ๆ เธอ…

มือที่ปิดบังใบหน้าต้องลดลงมาเพราะโดนกุมจนตอนนี้ก็ทำให้เห็นใบหน้าที่เป็นสีแดงของเธอได้ชัด

“ พูดอะไรของนาย—??? ”

ไม่เข้าใจ

ดวงตาเธอลนลานไปมาไม่คิดจะมองอีกคนเหมือนกำลังคิด เพราะไม่เข้าใจสิ่งที่อีกคนจะสื่อนี่สิ

////

( ห้ามมองค่ะไม่ให้มอง🧎‍♀️‍➡️ )

“ อืม ”

ผงกหัวให้หน่อย ๆพร้อมตอบกลับเสียงสั้น พอคืนอะไรให้เสร็จสรรพก็ยืนเก้ออยู่พักหนึ่ง

….💦

เหมือนไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อ

“ งั้น-ฉันขอไปก่อนนะ… ”

“ ละ แล้วก็…ขอบคุณที่ช่วยฉัน.. ”

ทั้งเรื่องช่วยอยู่ดูแลและให้ยืม

ทีแรกริซานะเธอก็ลนลานพอควรแล้ว ยิ่งเห็นเพื่อนสาวที่กำลังร้องไห้ทำเอามือไม้เธออยู่ไม่สุข

!?

จนกระทั้งก็โดนโผกอด เธอก็มองหน้าเพื่อนอีกคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ด้วนสีหน้ามึนงงก่อนจะกลับไปก้มมองคนที่พุ่งเข้ามากอด

“ ร-รู้แล้วหน่า ”

” ไม่โกรธแล้ว… “

ตอบสั้นพลางใช้มือตบหลังคนที่เข้ามากอดอย่างเบา ๆ เป็นการปลอบโยนอีกฝ่าย

#SilentHill_RKM

(มาช้าแต่มานะครัฟ)

sites.google.com/view/manaka-...

(แวะมาลงงาน masterpice ของมานากะจังค่ะ วาดตั้งแต่สองปีที่แล้ว ก่อนน้องย้ายมาอยู่มิฮานาดะล่ะ 🌸 )

“ อ่า… ”

พอมาถึงก็จะเปิดก๊อกน้ำเองอยู่หรอกแต่พอลองหมุนก็รู้สึกเจ็บนี่สิ… อีดทั้งหมุนยังไงก็ไม่ไปด้วย

ทำให้ตอนนี้ทำได้แค่พยายามหมุนอยู่อย่างนั้น—

พยักหน้าให้ก่อนจะก้มมองอีกคนที่แบมือมา ใจจริงก็อยากจะปฏิเสธไม่ใช่เพราะไม่ไว้ใจก็แค่รู้สึกเกรงใจน่ะ

แต่ถึงอย่างงั้นก็ปากแข็งไม่ได้อยู่ดี เพราะแค่ฝ่ามือมีแผลจังหวะแค่จะหยิบจะถือก็เจ็บแล้ว…

“ ร-รบกวนด้วยนะ… ”

ยืนให้เสร็จก็เริ่มเป็นฝ่ายเดินนำไปเส้นทางตามอีกคนว่าไว้ เพียงใช้เวลาไม่นานก็ถึง

+

“ มะ ไม่เป็นไร-….//// ”

พอทำอะไรที่ดูซุ่มซ่ามก็รู้สึกเขินอายขึ้นมากกว่าเดิม

จนต้องเอามือปิดบังใบหน้าเพื่อหลบซ้อนใบหน้าสีแดง ในขณะที่ตอนนี้ก็ยังนอนกลิ้งตะแคงข้างไปด้วย

“ ช-ช่างฉันเถอะ— ”

แม้จะปิดไม่มิดแล้วก็ตามเพราะมันลามไปยันหูและคอไปหมดแล้ว-

////

( อย่ามองแบบนั้นสิคะ😭💖💖✨ )

"โอยะ—"

เห็นคนลนลานทำท่าจะล้มก็รีบออกตัวไปประคองร่างและศีรษะลดการกระแทกกับพื้นไว้

ถึงท่าทางที่ออกมาอาจจะดูไม่ค่อยดีแต่สิ่งที่เขาสนใจตอนนี้มีแค่ความปลอดภัยของอีกฝ่ายเท่านั้น

"เป็นอะไรมากไหมครับ?"

คราวก่อนเพิ่งบอกให้ระวังแท้ ๆ นะ-