جدیدا افتاده توی سرازیری افت؛ به خصوص از وقتی که خیلی معروف شد. قبلش باز بهتر بود.

دقیقا همین‌طوره :(

یعنی ایرانی از به حکومت رسیدن احمد شرع آنقدر ناراحت و عصبانی نیست که از انتخاب ممدانی. از سلطنت‌طلب و برخی از چپ‌ها بگیر تا روزنامه‌ی شرق!

چهار روز گذشته که به یک نفر پیام دادم و دعوتش کردم برای شام و حتی پیامم رو سیم نکرده. از این بابت از خودم عصبانیم!

مغزم قفل کرده از این فصل پایان‌نامه؛ خسته‌ام و از اضطراب تز دکترا و آینده‌ی بعد از دکترا بی‌حال‌ و بی‌انگیزه‌ام.
طبق معمول سهمیه‌ی این اضطراب هم یه تب‌‌خاله که امروز تحویل گرفتم😖

متاسفانه همین‌طوره اون هم در این شرایط واقعا اورژانسی؛ حتی انتظار زیادیه که انگار معنی کلمه‌ی اضطرار رو بفهمن.

گربه‌ام با یک سیسی میخوابه که انگار از ۲۴ ساعت ۲۰ ساعت داشته کار میکرده. اما استاد فقط ۴ ساعت به زور شاید بیدار باشه که اون هم به خوردن و عوض کردن جای خواب از یک اتاق به اتاق دیگه اختصاص داره.

جدی جدی این پزشکیان گفته اگر بارون نیاد تهرانیها باید شهر رو تخلیه کنن؟! اون وقت هنوز دعواشون سر امر به معروفه. به جای اینکه تغییرات آب و هوایی اولویت اول و اضطراری کشور باشه.

درفشانی ایرانی همه چیزدان که تجربه‌ی خودش رو مرکز ثقل عالم می‌دونه.
عزیزم گاهی سکوت بد نیست در مورد کسی که ازش و دیدگاهش هیچ اطلاع درستی به گوشت نرسیده.
حالا نقد هم بکنی آدم‌ها بهت حمله میکنه که این زندان بوده. تو حرف نزن و اینا.

کاش می‌شد رزومه بفرستم ! به خدا هم تجربه‌اش رو دارم و هم تحصیلات.

میشه این فصل
moral economy of transactional sex
که دارم می‌نویسم تمام بشه:(
خسته شدم. از فقه می‌پرم توی مارکس. از مارکس می‌پرم توی فمنیست‌های ضد پورن. بعد یهکو توی واژه‌شناسی کلمه‌ی آبرو سیر میکنم. خوبه ها خیلی اما مغزم خسته شده.
میخوام بپرم توی آب

دیدن خنده‌های محمود خلیل در جشن پیروزی ممدانی خیلی خوشحالم کرد. چه روزهایی رو از سر گذروند.

چه گیری افتادیم بین شیعیان 😆

معلومه که روزنامه‌ی سازندگی از پیروزی ممدانی ناراحته. کم مونده تیتر بزنه بچه‌ شیعه‌ی نیویورک. حالا تناقض ماجرا اینکه حزب سازندگی خودش بچه شیعه است.

امیدوارم بتونیم یک روز از تروماهایی که جمهوری اسلامی بهمون وارد کرده گذر کنیم و ببینیم که دنیا و مردمش بزرگتر از گذشته دردناک ما هستن

این هم مثلا موضعی دیگر از چپ ایرانی در مورد ممدانی؛ بماند که چرا باید ایران باشد سنگ محک تجربه‌ی کل جهانیان!
بعد این آقا که من از نزدیک می‌شناسمش و چقدر مدعی در علوم انسانی ‌است انگار با الفبای اولیه‌ی علوم اجتماعی در مورد دین و نقد نگاه‌های ذات‌گرایانه هیچ آشنایی نداره.

رو تحقیر کنه باید جلوش ایستاد. جامعه‌ی ایرانی هم چه خوشمون بیاد و نیاد مسلمان زیاد داره و آدم‌های مذهبی در اون زندگی میکنن. سوال اینکه در فردای ج.ا میخوایم با افتخار بگیم اسلام‌فوب هستیم؟!

نیاز به بازسازی گفتمانی هر دو نیروی راست و چپ ایرانی است. وقتی عبدی کلانتری از طیف چپ و خضرحیدری هم از سر دیگه‌ی طیف هر دو به خاطر مسلمان بودن ممدانی بهش می‌تازن باید ترسید؛ این خشم و نفرت می‌تونه آدم‌ها رو کور کنه. بالاخره جامعه تنوع داره و همه‌ی افراد شبیه هم نیستن. اما تفکری که حذف رو بطلبه و دیگری

وقتی مثلا روزنامه‌نگارشون میشه خضرحیدری و پرپنچی چه انتظاری میشه داشت:(
فکر کنم فقط کلباسی خوب پوشش داده.

ممدانی عزیز 😍 این پیروزی مثل نوری در این دوران تاریکه. امیدوارم سرآغاز تغییرات خوبی باشه. خوشحالم که امشب حال فاشیست‌ها و بیلونرها گرفته شده.

دیروز کم کم داشتم گریه‌ام میگرفت از سختی یه متن به فرانسه. چرا آنقدر پیچیدگی :(((

این خواهر پژمان جمشیدی چه بیشعوریه! هویت شاکی رو فاش کرد:/

مثلا روزنامه‌نگار! و اینکه با افتخار می‌نویسه اسلاموفیبا حق مسلم ماست بدون اینکه سرسوزنی نگاهی انتقادی داشته باشه به اسلام. تنها همان تفکر متصلبی که ادعای بیزاری از آن را داره به شکل دیگه‌ای داره بازتولید میکنه.

چند تا پژوهشگر دیگر رو هم بازداشت کردن. چه خبره؟! چه آشی برامون پختن:/

صداقت و مالجو رو ج. ا دستگیر کرد؛ یعنی حتی تحمل نقد‌های نرم این دو نفر رو هم ندارن.

به همین حمایت هم‌دلانه از پژمان جمشیدی که حتی در این سیستم زن‌ستیز قضایی ج.ا محکوم شده بود خود نمونه‌ی کوچکی از نشان‌دهنده این نظم استوار مردانه است. البته که این به معنی نادیده گرفتن مقاومت زنان نیست. اما متاسفانه به معنی کشیدن این بار ظلم به تنهایی است.

زنان به اموری فراتر از پوشش مثل حق طلاق یا خروج از کشور یا آزار و تجاوز پیوند زده بشود مثل مسئله‌ی حجاب تا قبل از ۱۴۰۱ از پشتیبانی مردان برخوردار نخواهد بود. به همین دلیل انقلاب فمنیستی شکل نگرفت. این تصور غلط است که بگوییم مردان به خاطر حقوق زنان ۱۴۰۱ تیر خورده‌اند. نظم مردانه دست‌نخورده است. نگاهی

منافع مردان در این موقعیت خاص. مردان هم از وضع افتصادی فعلی و اداره‌ی امور روزمره به ستوه آمدن. اما در موقعیت فعلی امری که حالت انقلابی و مخالفت با کلیت این سیستم پیدا کرد به خصوص از سال ۱۴۰۱ موی زنان بود. درواقع مردان بار مبارزه با این حکومت را بیش از پیش بر بدن زنان انداختند. در عین حال اگر مسئله‌ی

سال ۱۴۰۱ که زن زندگی آزادی رخ داد، بعضی‌ها سریع نوشتن در ایران اولین انقلاب فمنیستی اتفاق افتاد. برای اینکه امری انقلاب محسوب بشود باید نظم سابق تغییر بنیادین کند. اما این اتفاق بعد از ززآ نیافتاد. درسته که پوشش زنان به مسئله تبدیل شد و مردان هم از آن حمایت کردند. اما ماجرا هم‌پوشانی لباس زنان بود با

که قسم به دونه دونه خاک‌های مادرت برمی‌گردی ایران! مرتیکه‌ی دروغگوی متجاوز.