Luciano (ยืนยันแล้ว)

Nokata

#HWWW_B2HW #HWWW_MainEvent

“𝗠𝗺… 𝗹𝗼𝗼𝗸𝘀 𝗹𝗶𝗸𝗲 𝘆𝗼𝘂’𝘃𝗲 𝘀𝗹𝗶𝗽𝗽𝗲𝗱 𝗶𝗻𝘁𝗼 𝘁𝗵𝗲 𝘄𝗿𝗼𝗻𝗴 𝘀𝗲𝗮𝘁.”
“ 𝗧𝗼𝗼 𝗹𝗮𝘁𝗲 𝘁𝗼 𝗺𝗼𝘃𝗲 𝗻𝗼𝘄”
“𝗪𝗵𝘆 𝗱𝗼𝗻’𝘁 𝘆𝗼𝘂 𝘀𝘁𝗮𝘆… 𝗮𝗻𝗱 𝗺𝗮𝗸𝗲 𝗶𝘁 𝗶𝗻𝘁𝗲𝗿𝗲𝘀𝘁𝗶𝗻𝗴?”

#HWWW_B2HW #HWWW_MAINEVENT

[โรลเปิด| โกงเวลา | แยกรูท | บนขนวนรถไฟ ]

หมดสนุกสำหรับปิดเทอมแล้ว ได้เวลาหวนคืนสู่สถาบันของผู้วิเวศ

แต่ละโบกี้แน่นเอี๊ยดจน คุณ เดินมาเจอโบกี้ท้ายขบวนที่ยังว่าง ภายในมีเพียงร่างของชายหนุ่มสวมเพียงเสือกั๊ก เชิ้ตตัวใน กางเกงสแลคและรองเท้าผ้าใบแบบมักเกิ้ลนิยม

“ ถ้าเธอมองหาที่นั่ง ”

“ ตรงนี้ยังว่างนะครับ ”

เลียมเอ่ยถาม พร้อมยิ้วหวาน

#HWWW_Class01
โรลเปิด/แยกรูท/วิชาคาถาปี 7

บทเรียนนอกสถานที่ในวิชาคาถา ครั้งนี้มอร์เวียนน์ค่อนข้างมั่นใจในฝีมือตัวเองระดับนึง เพราะคาถานั้นคือ ‘ อิมเพอร์วิอุส ’ เธอเคยใช้คาถานี้มาก่อนแล้วจากการเรียนรู้ในหนังสือ มันช่วยป้องกันเครื่องสำอางได้ดีในวันที่ฝนตก

เธอเดินออกมานอกปราสาทไปยังน้ำตกที่ถูกจัดแจงไว้สำหรับการเรียนรู้ในครั้งนี้ พร้อมกับนักเรียนคนอื่น ๆ ที่ได้ร่วมเรียนวิชาเดียวกัน

โรลปิด | @hwww-dorothy.bsky.social @hwww-timothy.bsky.social
_
#HWWW_B2HW
#HWWW_MAINEVENT

ตรอกไดแอกอนสถานที่ที่มักจะเต็มไปด้วยผู้คนเสมอ แต่วันนี้กลับดูหนาแน่นกว่าทุกครั้ง อาจเพราะเป็นวันที่เหล่านักเรียนต่างพากันกลับสู่ที่แห่งนี้

ท่ามกลางเสียงจอแจที่ดังก้อง เคลิสส์ก้าวฝ่าฝูงชนอย่างเอื่อยเฉื่อย อย่างที่รู้กัน สถานที่พลุกพล่านไม่เคยเป็นที่ที่เขาสบายใจนัก

+

[Flashback scene — end of last term]

“ฟินน์ เดี๋ยวผมจะแสดงเวทมนตร์ของโลกมักเกิ้ลให้ดูนะครับ”

“ทาดา! มงกุฎดอกไม้สำหรับฟินน์ครับ ผมขออวยพรให้ปีสุดท้ายในฮอกวอตส์ของฟินน์เต็มไปด้วยความสุข และเปล่งประกายงดงามราวกับมงกุฎดอกไม้อันนี้เลย”

“เพราะฉะนั้น สำหรับปีสุดท้ายนี้ ผมขอฝากตัวด้วยนะครับ”

“แล้วเจอกันที่ฮอกวอตส์อีกครั้งนะครับ”

@hwww-finley.bsky.social

เมื่อได้รับการลูบหัว รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นอีกเล็กน้อย ก่อนที่ลูเซียโน่จะพยักหน้ารับ

"จะว่าไป, ปิดเทอมนี้อเบลเป็นยังไงบ้างเหรอครับ?"

เขาถาม ขณะที่มือลองเปิดเช็คหนังสือที่หยิบมาเมื่อครู่

หนังสือหนาเตอะ
แถมตัวอักษรยุบยิบไปหมด

ท่าทางจะยากขึ้นอีกระดับ สมกับที่เป็นปีเรียนปีสุดท้ายจริงๆ

ลูเซียโน่มีการลังเลเพียงครู่หนึ่ง—ก่อนที่สองมือจะแตะเข้าที่หัวไหล่ ไล่มาต้นแขนของอีกฝ่ายแผ่วเบา

"เซมลินโตขึ้นมาก"
"รู้ตัวอีกทีก็สูงกว่าผมซะแล้ว"

หัวเราะในลำคอ

"จะต้องเปลี่ยนชุดก็ไม่แปลกเลย..."

"ถ้าไม่ว่าอะไร ผมขอไปเป็นเพื่อนเซมลินได้ไหมครับ?"

ใส่ไม่พอดี?

เหมือนลูเซียโน่จะทำหน้าแปลกใจเล็กน้อย เป็นสีหน้าแห่งความสงสัยมากกว่าเสียมารยาท

แล้วดวงตาก็มองท่าทีของรุ่นน้องตรงหน้า
ก่อนที่สีฟ้าอมเทาคู่นั้นจะอ่อนโยนลง

"อื้ม...จริงๆ ผมก็กำลังจะกลับน่ะครับ" รอยยิ้มยังคงยกบางเบา "แต่ไม่รีบเท่าไหร่"

ลูเซียโน่หัวเราะแผ่วเบาในลำคอ ก่อนจะยิ้มแห้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินประโยคท้าย

"อ่า...ฮ่ะๆ เอางั้นเหรอครับ"
"ให้ผมช่วยน่าจะ...ดีกว่านะ?"

หมายถึง, ถ้าช่วยสอนการบ้านน่าจะดีกว่าการให้ลอกนี่นา ใช่ไหมล่ะ 💦 แต่ลูเซียโน่ก็ไม่กล้าต่อความยาวในเรื่องนี้ ถึงได้เปลี่ยนเรื่องแทน

"ว่าแต่คุณแอร์ดส์ซื้อของสำหรับตอนเปิดเทอมครบรึยังครับ?"

"ผมซื้อครบพอดี เหนื่อยแทบแย่เลย"

(ยินดีมากๆ ค่ะ!)

"โอ้ แน่นอนจ๊ะ"

คุณยายเจ้าของร้านทำเสียงหวาน ในขณะที่คนถือลูกแก้วนั้นทำหน้าเลิ่กลั่กพร้อมกับหันมองผู้มาใหม่

ลูเซียโน่แค่เป็นห่วงว่าอีกฝ่ายจะโดนหลอกล่อเหมือนเขาก็เท่านั้น

"ลูกแก้วนี่เป็นลูกแก้วโบราณนะ" หล่อนยังพูดต่อ "ทำนายแม่นยำมาก!"

"นอกจากจะล่วงรู้อนาคตแล้วว่ากันว่ามันยังล่วงรู้อดีตได้อีกนะ ถ้าพ่อหนุ่มมีความสามารถมากพอ"

ทำเป็นกระซิบกระซาบ
แต่ดูยังไง
ก็โม้อยู่ชัดๆ

"อ่า..ฮ่าๆ.."

หัวเราะแห้งแบบก่อนหน้านี้ไม่มีผิดเพี้ยน แต่หัวเราะไปก็ยังหอบไป ร่างกายเขาก็ไม่ได้ดีนักน่ะนะ

"จริงๆ...ก็หิวน้ำเหมือนกันนะครับ..."

ก็เมื่อครู่เขาก็ยืนสนทนากับคุณยายท่านนั้นอยู่ตั้งนานนี่นา

"ว่าแต่...บังเอิญจัง..."
"ที่เจอกัน"

"ดีใจจังเลยล่ะครับ"

เขายกยิ้มเจือจาง ก็ยังเป็นคนที่ใจดีอยู่เสมอมา, เหมือนเดิมตลอดที่ได้รู้จักกัน

และเขาก็ไม่โทษว่าทั้งหมดนี่เป็นความผิดรุ่นน้องเลย

#HWWW_B2HW

[ โรลเปิด : แยกรูท | บนรถไฟ ]
⚠️ คาร์หน้านิ่งพูดน้อย ไม่ค่อยเปิดบทสนทนา

ในโบกี้ตู้หนึ่ง มีเด็กบ้านเรเวนคลอนั่งอ่านหนังสืออยู่ในนั้น—เขานั่งริมและใช้มือเท้าคางกับบานหน้าต่าง สงบนิ่งราวกับรูปปั้น

พอประตูเปิดออก แพทริคจึงเงยหน้า

“ระวังนะครับ”

เขากล่าวเสียงเรียบนิ่ง

และทันใดนั้นเอง, กบช็อคโกแลตที่เหมือนถูกเปิดกล่องค้างไว้จากใครซักคนก็โดดแหมะเข้าที่หน้า [คุณ]

[ #HWWW_B2HW |1st Sep|โรลเปิดแยกรูท-รถไฟสายด่วนฮอกวอตส์ ]

"หิวจะตายอยู่แล้ว..."

"ปกติต้องมีรถเข็นมาขายขนมมาบ้างสิ หายไปไหนหมดกัน"

เสียงพึมพัมนั่นออกมาจากริมฝีปากของชายหนุ่มเรือนผมสีม่วงเข้ม นั่งพิงกับขอบหน้าต่างสภาพน่าอดสูเสียเต็มแก่

[คุณ] บังเอิญเปิดเข้ามาเจอเขาพอดิบพอดี

จะช่วยเขาสักหน่อยไหม? หรือจะนั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามเฉยๆรอจนกว่าขบวนรถไฟจะถึงโรงเรียน

#HWWW_B2HW
[ โรลเปิด : แยกรูท | บนรถไฟ ]

สิบเอ็ดนาฬิกา รถไฟเริ่มเคลื่อนตัวออกจากชานชาลาเก้าเศษสามส่วนสี่ และตัวเขาที่เกือบจะตกรถครั้งแรกในรอบหลายปีที่ผ่านมา

—โชคยังดีที่เก้าเท้าขึ้นมาทันเวลา

ส่วนที่โชคไม่ดีคงเป็นที่นั่งหลาย ๆ ตู้ล้วนถูกจับจองหมดแล้ว

เว้นเสียแต่ตู้นี้ที่ยังว่าง และมีเพียงแค่ [ คุณ ] ที่จับจองอยู่

”ขอนั่งด้วยได้ไหมครับ ?“

”พอดีที่อื่นเต็มหมดแล้ว“

A boy with silver-blonde hair, amber eyes, and round silver glasses leans into the train cabin. Warm sunlight filters through the window, casting soft shadows across his tidy uniform and the prefect badge pinned to his chest.

[ #HWWW_B2HW ] – [ โรลเปิด | แยกรูท ]

[ TH / ENG ] – At The Hogwarts Express

เสียงหัวเราะและบทสนทนาแผ่วเบาลอยมาตามโบกี้รถไฟ ขณะที่ธีโอดอร์ อลาริก มอร์ริสัน พรีเฟ็คปีหกกำลังเดินตรวจตราบนขบวนตามหน้าที่หลังเสร็จสิ้นจากการประชุมพรีเฟ็ค เขาเดินทอดน่องด้วยท่าทีผ่อนคลายในเครื่องแบบเรียบร้อยพร้อมตราพรีเฟ็คที่ติดแน่นอยู่บนอก

+

#HWWW_f.r.e.e.Club #HWWW_Costory

( มาหาสมาชิกเข้าชมรม F.R.E.E. – Freedom and Rights for Every Elf / อิสระและสิทธิสำหรับเอลฟ์ทุกตน ค่ะ✨

เพราะพอดีตั้งใจให้เป็นชมรมแบบที่คนส่วนมากไม่ทราบด้วยซ้ำว่ามีชมรมนี้อยู่🤣 เลยอาจต้องดิลสตอรี่กันนิดหน่อย👉🏻👈🏻

นักเรียนหรือบุคลากรท่านไหนสนใจร่วมด้วย ทักเค้ามาได้เลยนะคับ )

🌷 docs.google.com/document/d/1...

#HWWW_B2HW #HWWW_MainEvent
โรลเปิด | แยกรูท | รถไฟสายด่วนฮอกวอตส์

ช่วงเที่ยงวันแสนน่าเบื่อในตู้สี่เหลี่ยมเสียงดังกึงกังจากล้อกระทบราง ชาร์ลีมองไปยังหน้าต่างไร้ขอบเขตพลางขบคิดอะไรบางอย่างในหัวอย่างอารมณ์ดีจนไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มเอาไว้ได้

ไม่นาน ‘ชินนาม่อน‘ เจ้านกฮูกอ้วนกลมก็บินกลับมาพร้อมกับเสียงดังกึกก้องของเสียงแสนคุ้นเคยไล่มาตามหลัง

[+]

#HWWW_B2HW
#HWWW_MainEvent

ช่วงเวลาใกล้เปิดภาคเรียนอันแสนวุ่นวาย ณ ตรอกไดแอกอน

การได้บังเอิญเจอกันโดยไม่ได้นัดหมายไว้เนี่ย มันตื่นเต้นดีจริงๆนะ

(แฟชั่นสาวๆๆๆ ก่อนเปิดเทอม)
w/
@hwww-elinor.bsky.social
@hwww-dakota.bsky.social
@hwww-seren.bsky.social

"ใช่เลยครับ"

เป็นลูเซียโน่ที่ได้รับหนังสือหยิบยื่นมาอีกครั้ง ทั้งที่คิดว่าจะไม่รบกวนแล้วแท้ๆ เชียว

"ขอบคุณ...นะครับ"

เพราะงั้นเขาก็เลยถือหนังสือไว้ ทำหน้าเกรงใจเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไรต่อ คงไว้แค่รอยยิ้มเจือจางบนใบหน้าเพื่อกลบเกลื่อนเท่านั้น

ทำทีเป็นเปิดหนังสืออยู่ข้างๆ

เผื่อว่าอีกฝ่ายจะได้มีโอกาสหาเล่มอื่นๆ ที่น่าสนใจด้วย 💦

(น้องพี่... 😭💔)

[ 1 Aug • Story ]

หลังจากเหล่านักเรียนใหม่ปี 1 ทั้งหมดคัดบ้านจนเสร็จสิ้น ก็ถึงคราวที่เด็กนักเรียนจะได้พักผ่อนและแยกย้ายกันไปตามหอพัก

เสียงเจื้อยแจ้วจากกลุ่มเด็กนักเรียนกริฟฟินดอร์ยังคงดังมาอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะจากเด็กชายผู้มีเรือนผมสีน้ำตาลแดงนั้นกลับยิ่งดังเป็นพิเศษ

และเด็กผู้นั้นก็คือ ' เลโอนาร์ด ดัสกลิ้นด์ ' น้องชายต่างบิดาของตัวพอลลักซ์เอง

+

#HWWW_B2HW

ในทันใดที่ได้ขึ้นมาถึงบนรถไฟ หญิงสาวนัยน์ตาสีฟ้าได้จัดแจงเก็บสัมภาระตนที่ถือมาด้วยให้เข้าที่เรียบร้อย พร้อมกับวางกรงนกเอาไว้ข้างกายไม่ห่าง

"ฟู่ว..ได้นั่งพักสักทีเนอะมีมี่?"

หลังจากที่ทนฟังคุณย่าบ่นมานานนับชั่วโมง ในที่สุดริต้าก็สามารถปลีกตัวออกมาจนขึ้นมาถึงบนรถไฟจนได้

โชคดีที่ในเวลานี่คนยังไม่เยอะมากนัก จึงทำให้เธอสามารถเลือกที่นั่งได้อย่างเต็มที่

+

#HWWW_Costory

(มาหาคนโคให้คามิโลยามดึกค่ะ 🥺 ✨

แนะนำให้อ่านดอคก่อนตัดสินใจโคนะคะ

Doc: shorturl.asia/Z0dOa
คิดไม่ออกเราช่วยคิดให้ได้ค่ะ ! อื่น ๆ เสนอได้ค่าา

🔁 เนียนรู้จก/ช่วยหาเพื่อน
💚 สนใจโค เดี๋ยวเราวิ่งไปก็อก ๆ ค่ะ)

ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
แค่อีกฝ่ายขยับเข้ามาใกล้

ก็ดันเผลอกลืนน้ำลาย
แล้วก็ทำตัวลีบลงแบบห้ามไม่อยู่...

"เอ่อ"
"ไม่เป็นไรครับ..."

ลูเซียโน่เอ่ยตอบ ขณะที่ดวงตาก้มมองพื้นเหมือนมันมีอะไรน่าสนใจนักหนา

"—ไม่ใช่ว่าผมคิดว่าตัวเองโชคดีอยู่แล้วนะ" เมื่อมีโอกาสก็พลันแก้ตัว "แต่ว่า..."

"เท่าที่ฟังจากการคุยมา"
"ผมไม่คิดว่ามันจะเป็นน้ำยาโชคดีหรอกครับ"

หมายถึง
มันน่าจะเป็นของเก๊ หรืออะไรสักอย่าง

ถึงแม้จะไม่ใช่เจตนาดั้งเดิม แต่ในเมื่อมันเป็นแบบนี้ เขาก็รีบหาข้ออ้างแล้วโฉบตัวรุ่นน้องของมาจากตรงนั้นอย่างรวดเร็วด้วยใบหน้าซีดๆ

เมอร์ลินเป็นพยาน

เขารู้สึก...
ทรมาณจังเลย Y—Y

"..."

เกาะแขนอีกฝ่าย เดินหนีมาไกลเกินพอ
ก็ถอนหายใจเสียยืดยาว

"เรา...เกือบไปแล้วมั้ยล่ะครับ..." ยิ้มเจื่อนให้

ว่าแต่นายรู้ตัวรึยัง
ว่าพวกเราน่ะเป็นเหยื่อการค้าอยู่นะ (!?)

หากลูเซียโน่พินิจใจอีกฝ่ายได้
เขาคงกรีดร้องไปแล้วว่านายกำลังเข้าใจผิด

เข้าใจผิดมหันต์

"โธ่พ่อหนู ยายก็มีโอกาสขายแค่ช่วงเปิดเทอมเนี่ยแหละ—"

ท่ามกลางสถานการณ์ต่อราคาอันแสนดุเดือด ลูเซียโน่ที่ได้รับสัญญาณการจับแขนเสื้อของคนข้างๆ ...

เขาก็หลับตาปี๋พูดเสียงดังขึ้นมาทันที

"พ พวกเราคงซื้อไม่ได้จริงๆ ครับ!"

"ขายแพงเกินไปครับ-! ขอโทษด้วยนะครับ!!"

ถึงจะไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว

แต่อย่างน้อย—สำหรับลูเซียโน่—ก็ยังคุ้นหน้าอีกฝ่ายอยู่บ้างล่ะนะ

ถึงจะไม่ใช่มุกชวนขำ

แต่คนที่ฟังแล้วมองตาปริบ
กลับเหมือนหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ นิดหน่อย

ลูเซียโน่เอามือจรดปิดปากตัวเองเล็กน้อย, น่าจะเป็นการหัวเราะไปตามอีกฝ่ายเสียมากกว่า

"อย่างนี้นี่เอง"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณแอร์ดส์"

เขาพยายามออกเสียงในครั้งแรก
แต่ถ้ามันยากเกินไป เขาคงเรียกได้แค่ชื่อที่ง่ายกว่านั้น

"เหมือนว่าเรา...น่าจะอยู่ชั้นปีเดียวกันนะครับ"

แต่ลูเซียโน่ก็ใช่ว่าจะใช้งานเพื่อนอย่างเดียว เขาเองก็พยายามมองหาหนังสือเล่มอื่นบ้าง ก่อนจะสะดุดตากับหน้าปกสีน้ำตาลตรงนั้น

"เอ แล้วนั่น—"

"เหมือนจะเป็นหนังสือคาถานะครับ"

ชี้นิ้วไปที่ชั้นบนสุดที่อยู่ไม่ห่าง

ลูเซียโน่จึงขยับตัว
พยายามเอื้อมไปหยิบข้างบนนั้น...

ต แต่ไม่ถึง ;;;

"อ้าว งั้นเหรอครับ ;;"

ลูเซียโน่เกาแก้ม
ก่อนจะมองตามไปยังหนังสืออีกเล่ม

เขารับมันมา ดวงตาสีฟ้าเทานั้นลองไล่พิจารณาดู, ทั้งหน้าปกและชื่อผู้เขียนถูกต้อง จึงยกยิ้มกว้างให้

"ใช่จริงๆ ด้วย" น้ำเสียงชื่นชม "ขอบคุณนะครับ! อเบลหาเก่งจัง"

เมื่อมีเพื่อนมาด้วย
อะไรๆ ถึงได้รวดเร็วทันใจแบบนี้เอง