Emre Gökmen

A dome-shaped clay vessel with a handle, displayed in a museum case. The upper part is perforated with evenly spaced rows of small holes.

A #Roman pottery colander found in Vindobona, present-day Vienna. Just like today, colanders were also an important utensil in #Roman kitchens - and the form hasn't really changed. Form follows function.

Dating 2nd/3rd c. AD

📷me

🏺 #archaeology

My photo shows a small luxury rock crystal rhyton (a ritual vessel for pouring liquid offerings), masterfully carved about 3,500 years ago. About 16 cm tall. Seen from its side profile with handle to the right hand side, the rock crystal vessel has an ovoid body ending in a point. It appears creamy-beige in colour. There is a collar of crystal beads alternated with gilded ivory discs between the body and neck of the vessel. The neck has a splayed rim. A tall, curved handle is formed of fourteen spherical rock crystal beads, which appear a pale greenish colour, threaded onto a bronze wire. Excavated from the Central Sanctuary Complex at the Palace Of Zakros, Crete. Dated 1500-1450 BC.

Wondrous Minoan artistry from Bronze Age Crete!

Small luxury rhyton carved from rock crystal. The artisan who created this vessel some 3,500 years ago, had an eye for beauty as well as immense technical skill!

Heraklion Archaeological Museum 📷 me heraklionmuseum.gr/en/exhibit/r...

#Archaeology🏺

#MosaicMonday

Happy 2,778th birthday Rome founded this day 753 BCE.

Roman mosaic flooring showing the she-wolf feeding Romulus and Remus which is central to the founding myth of the city. From the cubicle in the Domus della Fortuna Annonaria in Ostia.

📷 Ostia Antica Park

#ancientbluesky

The photo shows a detail of a Roman mosaic featuring a rabbit.

For #MosaicMonday and #Easter Monday a lovely image of a #rabbit, a detail from a mosaic showing Orpheus surrounded by enchanted #animals.
Found in Antioch, modern-day Antakya, #Turkey. Dating 4th c. AD.

On display at Museum Kestner Hannover.

📷 me
🏺
#archaeology

A square mosaic on the floor of a ruined roman house with scenes of figures hunting on horseback, spearing wild boar and other scenes. In the centre is a brown muddy patch

#MosaicMonday Mosaic from House of the Laberii in Uthina, #Tunisia, depicting Rural Life and Hunting Scenes

It is open to the elements (the brown patch is rainwater & mud) but thankfully it is just a copy. The original is in the Bardo Museum in Tunis

📸By me #archaeology #arthistory #photooftheday🏺

Why Turkey’s democratic future matters for the world | Opinion My arrest in the government’s attempt to crush dissent shows how important the stability of my country is

Why Turkey’s democratic future matters for the world | Opinion

https://www.ft.com/content/4bf40350-ea4f-4b24-b8a1-c85d9277e6cc

Bu oksidasyon, zamanla bronzun doğal özelliklerinin bir sonucu olarak ortaya çıkmış ve eserin görünümünü değiştirmiştir. Bronz malzemenin oksitlenmesi, yalnızca estetik değil, aynı zamanda zamanın ve çevresel faktörlerin etkisini simgeleyen bir olgudur.

Heykelin yüzü, genellikle sakin, ancak aynı zamanda içsel bir acıyı veya hüzünlü bir durumu yansıtan bir ifadesiyle tanınır. Bununla birlikte, heykelin özellikle dikkat çeken özelliği, bronz kirpiklerinin oksidasyon sürecinin bir sonucu olarak yanaklarında görülen belirgin lekeleridir.

Akropolis Müzesi'nde sergilenen "Ağlayan Genç Kız" heykeli, özellikle Hellenistik dönemin tanrıça betimlemelerine dair önemli bir örnek teşkil etmektedir. Bu heykelin başı, yüksek ihtimalle Aphrodite’ye ait olup, geleneksel olarak tanrıçanın duygusal bir ifade taşıyan betimlemeleriyle dikkat çeker.

Söz konusu yazıtlar, Julia Domna'nın "Mater Castrorum" unvanıyla birlikte "Augusta" sıfatını da taşıdığını ve bu unvanların çoğunlukla askerî zaferlerin ardından ya da önemli politik eşiklerde kullanıldığını göstermektedir.

Bu unvanın verildiğini belgeleyen birkaç yazıt mevcuttur; özellikle Lambaesis ve Carnuntum gibi askerî merkezlerde bulunan yazıtlar, bu onurlandırmanın yalnızca Roma çevresiyle sınırlı olmadığını, imparatorluk genelinde tanındığını göstermektedir.

Aynı zamanda Domna’nın, Roma’daki entelektüel çevrelerle kurduğu ilişkiler ve felsefi çevreleri destekleyen tutumu da, onun kamuoyu nezdindeki yerini güçlendirmiştir.

Julia Domna’nın bu unvanı alması, Severuslar Hanedanı’nın özellikle Suriye kökenli bu figür üzerinden meşruiyet üretme çabasının bir parçası olarak da değerlendirilebilir.

Bu unvan, yalnızca imparatoriçenin askerî çevrelerdeki meşruiyetini artırmakla kalmaz; aynı zamanda onun kamusal görünürlüğünü, politik temsil kabiliyetini ve özellikle askerî seferler sırasında imparatorun yanında bulunmasının simgesel bir karşılığıdır.

Mater Castrorum" unvanı, Roma İmparatorluğu’nda ilk kez Marcus Aurelius’un eşi Faustina Minor’a verilmiş olup, daha sonra Julia Domna ile birlikte tekrar gündeme gelmiştir.

Bu unvan, Julia Domna’nın devlet yönetiminde sergilediği etkin rol ve özellikle imparatorla birlikte yürüttüğü kamu faaliyetleri neticesinde verilmiş olup, bu durum Augustus döneminde Livia’nın benzer biçimde icra ettiği rolü çağrıştırmaktadır.

MS 195 yılında, İmparator Septimius Severus’un eşi Julia Domna, ordu tarafından ‘Mater Castrorum’ unvanıyla onurlandırılmıştır.

Aynı zamanda Domna’nın, Roma’daki entelektüel çevrelerle kurduğu ilişkiler ve felsefi çevreleri destekleyen tutumu da, onun kamuoyu nezdindeki yerini güçlendirmiştir.

Julia Domna’nın bu unvanı alması, Severuslar Hanedanı’nın özellikle Suriye kökenli bu figür üzerinden meşruiyet üretme çabasının bir parçası olarak da değerlendirilebilir.

Bu unvan, yalnızca imparatoriçenin askerî çevrelerdeki meşruiyetini artırmakla kalmaz; aynı zamanda onun kamusal görünürlüğünü, politik temsil kabiliyetini ve özellikle askerî seferler sırasında imparatorun yanında bulunmasının simgesel bir karşılığıdır.

"Mater Castrorum" unvanı, Roma İmparatorluğu’nda ilk kez Marcus Aurelius’un eşi Faustina Minor’a verilmiş olup, daha sonra Julia Domna ile birlikte tekrar gündeme gelmiştir.

Bu unvan, Julia Domna’nın devlet yönetiminde sergilediği etkin rol ve özellikle imparatorla birlikte yürüttüğü kamu faaliyetleri neticesinde verilmiş olup, bu durum Augustus döneminde Livia’nın benzer biçimde icra ettiği rolü çağrıştırmaktadır.

Aynı zamanda, mezar steli Atinalı yurttaşların savaşta ölenleri nasıl anımsadıklarını ve kamusal hafızada bu kişilere nasıl yer verdiklerini göstermesi bakımından da değerlidir.

Sanatsal üslup olarak stel, geç Klasik Dönem’in idealize edilmiş gerçekçiliğini yansıtır. Figürün anatomik ayrıntıları, draperi işçiliği ve yüz ifadesindeki duygusal derinlik, bu dönemin heykel anlayışının önemli unsurları arasında yer alır.

Stel, figüratif anlatımı ve kompozisyonu açısından dikkat çeker. Demokleides, kayalıklı bir sahil kenarında oturmuş vaziyette, başı önüne eğik, düşünceli bir pozda betimlenmiştir. Bu sahne, yalnızca bir ölüm anısını değil, aynı zamanda ölümün trajik ve içsel boyutunu da yansıtmaktadır.

Demokleides’e ait mezar steli, MÖ 394 yılında bir deniz savaşında hayatını kaybeden Yunan hoplitine aittir. Atina Arkeoloji Müzesi'nde sergilenmektedir.

Bu durum, dönemin siyasal meşruiyeti ile entelektüel yönelimleri arasında kurulan estetik ve ideolojik bağı görünür kılmaktadır.

Ferrara’daki Palazzo Schifanoia’da yer alan tasvirlerde, yalnızca ayların sembolik betimlemeleriyle yetinilmemiş, aynı zamanda Este hanedanının saray yaşantısına dair sahnelerle birlikte hümanist kültür anlayışının da özlü bir temsiline yer verilmiştir.

Rüştü Asyalı'nın sesinden "İstemem Eksik Olsun" tiradı.

Cyrano de Bergerac, Jean-Paul Rappeneau (1990)

A fragment of painted wall plaster from a Roman domus.

A fragment of painted wall plaster from a Roman domus. Dating to the 1st century AD, the fragment is part of the collections Palazzo Altemps in Rome. 📸 My own. #FrescoFriday #Rome #PalazzoAltemps