(สวัสดีค่ะ ขอโทษที่หายไปนานนะคะ🥹 ไม่ทราบว่าทางนั้นยังสะดวกต่อรูทนี้อยู่มั๊ยคะ?)
31.07.2025 16:03 — 👍 0 🔁 0 💬 1 📌 0@rkm-asana.bsky.social
#RKM_Commu อุโอซึมิ อาซานะ (16y) | 157cm 45kg | โทโมยาสึ ปี 1-B รหัส 492003 | ชมรมหนังสือพิมพ์ ผปค. @3iki.bsky.social profile : https://3iki.notion.site/Profile-17a5826384d781da903bd4b8e777accf?pvs=4
(สวัสดีค่ะ ขอโทษที่หายไปนานนะคะ🥹 ไม่ทราบว่าทางนั้นยังสะดวกต่อรูทนี้อยู่มั๊ยคะ?)
31.07.2025 16:03 — 👍 0 🔁 0 💬 1 📌 0(ไม่เป็นไรเลยค่ะ ทางเรายังสามารถเล่นต่อได้เรื่อยๆ ค่ะ เพียงแต่หลังหลังจากนี้อาจจะแอคทีฟช้าลง
หากทางนั้นไม่สะดวกยังไงก็สามารถเปลี่ยนเป็นโคแทนได้นะคะ 🫶🏻)
Special Event (ไม่บังคับ)
🍁 #RKMxHomework 2 : Animal Cross(ing)word
รูปแบบกิจกรรม : คอมมิค / อิลลัส / แดรบเบิ้ล
ระยะเวลา : 8 มีนาคม - ไม่จำกัดเวลา
อย่าลืมขอบคุณอาจารย์กันล่ะ !
[รายละเอียดและวิธีการเล่นเพิ่มเติม]
- docs.google.com/document/d/1...
(ขอบคุณเช่นกันค่ะ! และขอโทษที่ทางเรามาๆหายๆ ด้วยนะคะ🥹)
07.03.2025 00:56 — 👍 1 🔁 0 💬 1 📌 0(แอบเอาภาพที่ไปร่วมวงล้อสีมาแปะค่ะ! ผ่านช่วงวิกฤติมาได้เริ่มกลับกลับไปเคลียร์โรลนะคะ 🥹 สวัสดีวันมิโกะค่ะทุกคนน ⛩️🪷🌕)
05.03.2025 03:23 — 👍 4 🔁 12 💬 0 📌 0พากันเดินออกจากร้าน มองเด็กสาวตรงหน้าสลับกับของในถุงกระดาษเล็กน้อย
"เรื่องเล็กน้อยค่ะ อีกอย่างเราก็อยากไปดูสินค้าใกล้ ๆ ด้วย"
"ถ้าอย่างนั้นเราขอตัวกลับก่อนนะคะ ไว้พบกันใหม่นะคุณนัตสึมิ"
ผงกหัวให้เล็กน้อยเพื่อเป็นการกล่าวลา
คลี่ยิ้มบางๆ "อื้อ ต้องเหมาะมากแน่ ๆ"
พี่พนักงานเดินเข้ามาถามสองสามคำก็รับแว่นกันแดดจากคุณไปทำการห่อแพ็คให้อย่างดี
ไม่นานนักถุงกระดาษที่ด้านในบรรจุกล่องแว่นตาและของแถมก็ถูกวางลงบนเคาน์เตอร์
'ทั้งหมด 12,xxx เยนค่ะ'
⚔️ Special Event ! #Isekai_RKM
เมื่อหลับใหลสู่ห้วงนิทราความฝันก็บังเกิด คุณตื่นมาอยู่ในโลกใหม่ที่มีแต่สิ่งที่น่าตื่นตาตื่นใจหรือเรียกอีกชื่อ [ โลกอิเซไo ]
สามารถโควท/ทวิตพร้อมแท็กเพื่อเล่นได้เลย !
* เพิ่มเติมในส่วนของ Story อยู่ด้านล่าง *
th.shindanmaker.com/1234234
“หมดครับ”
#Isekai_RKM
(ขอบคุณเช่นกันค่ะ และต้องขอโทษด้วยที่ทางเรามาๆหายๆ บ่อยนะคะ🥲)
23.02.2025 15:09 — 👍 0 🔁 0 💬 0 📌 0คลี่ยิ้มน้อยๆ พร้อมค้อมหัวขอบคุณอีกฝ่ายเล็กน้อย
"เราต่างหากที่ต้องขอบคุณ"
"ขอบคุณที่ให้โอกาสเราได้ให้คำแนะนำค่ะ
"ถ้ายังไงวันนี้เราขอตัวก่อนนะคะ ไว้พบกันโอกาสหน้าค่ะ"
เห็นว่าใกล้ครบชั่วโมงการเล่นรอบของตัวเองแล้วเลยเริ่มกล่าวลาอีกคน
นอกจากคิ้วที่ลู่ลงกับสายตาที่มองออกไปด้านนอกก็เหมือนจะไม่มีท่าทีอย่างอื่นให้เห็นนะ อาจให้ความรู้สึกเหมือนเป็นเด็กสาวที่น่าเบื่อคนนึงเลยล่ะ
"คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษเราเลยค่ะ เราอาจจะมองคนพลาดเอง"
"ถ้ายังไงให้เราค่อยๆ เรียนรู้และทำความเข้าใจคุณใหม่ที่ละเรื่องเป็นยังไงคะ?"
"ที่รู้สึกว่าแปลกอาจเป็นเพราะคุณไม่ชินก็ได้นะคะ อาจจะต้องลองสวมบ่อยๆ"
🤔
"เราไม่แน่ใจว่าคุณนัตสึมิอยากจะนำไปมอบให้ใคร หรือเขาเป็นคนแบบไหน แต่คิดว่าสีดำน่าจะดีกว่าค่ะ
หยิบแว่นทั้งสองสีมาดูไม่นานก็วางแว่นตากรอบดำลงบนมืออีกฝ่าย และวางอีกสีคืนที่โต๊ะ
"สีดำแมตช์กับเสื้อผ้าได้ง่ายกว่า แล้วก็ดูเท่แบบคลาสสิคหน่อยๆ ถือว่าเป็นตัวเลือกที่ดีค่ะ 🙂"
/มองปริบๆ/... เข้าใจเลยค่ะ
ไม่ว่าจะตอนที่แสงแดดส่องผ่านในช่วงกลางวัน หรือ กระทั่งยามค่ำคืนที่มีแสงจันทร์ ...
ภาพบรรยากาศแบบนั้นก็ชวนให้หลงใหลมากจริงๆ
"ไม่ ไม่ใช่แบบนั้นหรอก" 😫💦
"เราแค่รู้สึกว่าประโยคเมื่อครู่สามารถตีความได้สองแบบน่ะค่ะ อย่างเช่น... "
ยกนิ้วขึ้นมาประกอบระหว่างที่อธิบาย
"1. จะเล่นสเก็ตเป็นเพื่อนเราในวันนี้ และตั้งใจเล่นในส่วนของวันนี้ให้ดีที่สุด"
"2. หลังจากนี้จะเล่นสเก็ตเป็นเพื่อนเราอีก จะไม่ล้มเลิกความตั้งใจในการฝึกเล่น และยังคงเล่นต่อไปอีกเรื่อยๆ จนกว่าจะเล่นเป็น"
ค่อยๆ ลดมือลง "ประมาณนี้น่ะค่ะ"
"เอ๊ะ.. ไม่มีนะคะ—"
ส่ายหน้าประกอบนิดๆ ก่อนจะชะงักไปเล็กน้อย
"อะ คงเป็นเพราะคำถามเมื่อกี้ทำให้คุณไม่สบายใจรึเปล่านะ?" 💦💦
ลองถามกลับเพื่อความแน่ใจ
"จดจำได้ตลอดกาลงั้นหรอ?" ทวนคำของอีกคนเบาๆ
"ตราบใดที่คุณรักษาบาลานซ์ได้ดีก็จะไม่มีวันล้มลงค่ะ"
สายตาทอดมองตรงไปด้านหน้า ครุ่นคิดบางอย่างในใจเงียบๆ
"ขอถามอีกคำถามได้มั๊ยคะ?"
"ที่บอกว่าเล่นสเก็ตเป็นเพื่อนนี่หมายถึงแค่เฉพาะวันนี้ หรือว่ารวมครั้งถัดๆ ไปหรอ?"
"นอกจากนี้เรายังคิดอีกว่า การที่คุณคาเมะทานิเลือกที่จะแบ่งปันพื้นที่ตรงนั้นและร่วมสร้างสรรค์ผลงานกับคนที่มีความชอบแบบเดียวกันเป็นเรื่องที่วิเศษและยอดเยี่ยมมากจริงๆ"
อาจจะฟังแล้วดูเหมือนคำพูดยกยอปอปั้นไปสักหน่อย แต่ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นคำพูดจากใจจริงทั้งสิ้น
หืมม??
"อืม ถึงแม้จะเป็นเพียงกลุ่มเล็ก ๆ แต่ก็คงเต็มไปด้วยเรื่องราวและความทรงจำมากมายอย่างแน่นอน"
"เราคิดว่างานอดิเรกของคุณฟังดูแล้วน่าสนุก และค่อนข้างท้ายทายมากทีเดียว..."
ครุ่นคิดอยู่ครู่นึงก่อนจะพูดเสริม
"อีกทั้งก็คงไม่ใช่เรื่องง่ายที่ใครนึกอยากจะทำก็ทำได้ เพราะนี่เป็นสิ่งที่ต้องอาศัยทั้งความรัก ความทุ่มเท รวมถึงความสามารถเฉพาะตัวของแต่ละคนมากพอสมควร"
+
"ชมรมกรีฑานั่นเอง"
พินิจมองอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบ
"สดใสและน่ารักมากค่ะ" ยิ้มบาง
"ถูกใจจริง ๆ หรอ? ตอนแรกเราคิดว่าคุณไม่ได้อยากซื้อซะอีก" คาดเดาจากการที่เห็นเธอละงเลนอกร้านเมื่อสักครู่
"ในเน็ตบอกว่าเป็นร้านยอดนิยมน่ะค่ะ"
นอกจากแนะนำชื่อร้าน อาซานะก็ไม่ได้เดินเข้าเข้าร้านไหนเป็นพิเศษ ปล่อยให้โชได้มองสำรวจและเลือกร้านที่ตัวสนใจ
แน่นอนว่าในระหว่างนั้นไม่ได้พูดขัดสมาธิแต่อย่างใด
หลังจากได้ฟังก็รู้สึกว่านี่มันเกินความคาดหมายไปมาก เพราะไม่คิดว่าอีกคนจะเป็นนักแต่งเพลงเสียได้
นัยน์ตามีความชื่นชมปรากฎแต่น่าเสียดายที่เธอชมคนไม่เก่ง จึงไม่รู้ว่าควรพูดอะไรออกไป
"เป็นนักแต่งเพลงด้วยหรอคะ?"
"ดูท่าแล้วคุณคาเมะทานิคงรักเสียงเพลงมากแน่ๆ ถึงได้มีสตูดิโอส่วนตัวด้วย"
แอบคาดเดาเอาว่า หรือทางบ้านจะทำธุรกิจเกี่ยวกับค่ายเพลงอะไรแบบนั้นรึเปล่านะ ? 🤔
/พยักหน้ารับนิดๆ พร้อมชวนเธอเดินไปทางสวนสาธารณะเซย์โจว/
คุณอิโรฮะมีสถานที่ไหนที่ชอบ หรืออยากจะไปเดินเล่นเป็นพิเศษมั๊ยคะ?
มองอีกคนปริบๆ (' ',,
ไม่คิดว่าจะถูกชมมากขนาดนี้
"ขอบคุณค่ะ เราคิดว่าคุณเองก็น่าประทับใจไม่แพ้กัน"
ระบายยิ้มนิดๆ เอนศีรษะเล็กน้อย
"งานอดิเรกของเราค่อนข้างจำเจน่ะค่ะ ส่วนใหญ่แล้วเราจะเล่นอินไลน์สเกต"
"หากวันไหนที่เบื่อก็จะเปลี่ยนมาเป็นสเก็ตน้ำแข็งแทน... ที่นอกเหนือไปจากนี้ไม่มีแล้ว"
"ทางคุณคาเมะทานิล่ะ?"
พักหายเหนื่อยครู่หนึ่งก็กลับไปหาคุณด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
"เป็นยังไงบ้างคะ"
"เห็นแบบนี้แล้วคุณคาเมะทานิ พอจะมีกำลังใจในการฝึกซ้อมเพิ่มขึ้นมั๊ย?"
(ยูโกโร่คุงก็น่าเอ็นดูนะคะ ตลกด้วย! ไว้ถ้ามีโอกาสมาเล่นด้วยกันอีกนะ)
31.01.2025 06:06 — 👍 1 🔁 0 💬 0 📌 0(กลับมาแล้วค่ะ)
"เราว่าอาจจะบดบังทัศนวิสัย ไม่สู่เก็บไว้ใช้ในโอกาสพิเศษ หรือเดินทางท่องเที่ยวไหม?"
"คุณนัตสึมิเป็นนักกีฬาหรอ?"
ถามขณะที่หยิบแว่นกันแดดกรอบน้ำตาลขึ้นมาลองสวมดู
จากนั้นเด็กสาวก็เริ่มเร่งจังหวะในการไถลตัว ใบมีดรองเท้าที่ขูดกับพื้นน้ำแข็งดังก้องเบาๆ แขนทั้งสองข้างกวัดแกว่งไปมาอย่างอิสระ ประสานกับการเอนตัวไปตามแรงเหวี่ยง
เธอหมุนปลายเท้าซ้ายเล็กน้อยเพื่อเปลี่ยนทิศทาง จากนั้นร่างทั้งร่างก็เอนตัวเข้าสู่จังหวะการถอยหลัง
pin.it/Jk9BYBaFh
(เรากลับมาแล้วค่ะ)
หรือว่าท่าทางของเธอจะทำให้คุณเข้าใจผิด?
"คิดมากเกินไปแล้วค่ะ"
"ความหมายของเราก็คือ เราสะดวกใจ เพียงแต่ไม่อยากให้คุณคาดหวังว่ามันเป็นสิ่งที่เพอร์เฟค"
อธิบายเพิ่มสักหน่อย ก่อนจะก้าวขาไปข้างหน้าโดยเริ่มจากท่าพื้นฐาน การเคลื่อนไหวค่อนข้างเรียบง่าย จนทิ้งระยะห่างจากคุณไปได้ 2-3 เมตร
+
มองเวลาแล้วก็พยักหน้าตกลง
"โอเคค่ะ ถ้างั้นเราขอตัวกลับก่อนนะ"
"ไว้พบกันที่โรงเรียนค่ะ" ลุกขึ้นยืนพร้อมค้อมศรีษะให้ ก่อนออกไปก็ไม่ลืมที่จะบอกเธอว่าไม่ต้องไปส่ง
หลังสวมรองเท้าเสร็จก็จัดการเปิดและปิดประตูให้เจ้าของบ้านเรียบร้อย
(จบเลยเนอะ? ขอบคุณสำหรับรูทนะคะ!)