Akimasa

เห็นท่าทีเลิกลั่กอีกฝ่ายก็ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนโบกมือปัดๆ

"ถ้าเป็นโคมไฟเล็กๆก็ด้านโน้นเลยครับ...แต่ว่านะ..."

โน้มตัวลงมาหน่อย แล้วกระซิบเบาๆ

"เอาไว้เจอของที่รู้สึกชอบจนอยากซื้อจริงๆค่อยซื้อก็ได้นะครับ ผมพูดจริงๆนะ..."

นายคิดถูกแล้วที่รับไป-- หลังจากอีกฝ่ายยอมรับหนังสือไปก็ดูโล่งใจขึ้นมาหน่อย

"ไม่เป็นไรเลยครับ" ยิ้มกว้างให้ตอบก่อนจะกระพริบตาปริบๆ

"หือ? เอาแบบนั้นหรอครับ?...ถ้าไม่รบกวนจนเกินไป..."

/เด็กๆก้มหัวขอโทษคุณอย่างสุภาพมาก เพราะกลัวพี่จ๋าจะโกรธจริงๆ(...)/

...พอดีที่บ้านผมเด็กๆเยอะน่ะครับ สงสัยทะเลาะกันเลยหนีออกจากบ้านมา

/ถอนหายใจหน่อยๆ/ งั้นผมขอตัวนะครับ

/จับคอเสื้อเด็กๆไว้มั่น แบบกลับบ้านพวกเธอโดนแน่--/

ยิ้มออกมาน้อยๆก่อนจะพยักหน้าอย่างสุภาพ

"ครับ วันคริสมาสต์จะจัดเต็มกว่านี้อีก"

หัวเราะเบาๆ มือไพ่ไปด้านหลัง

"เดินดูได้ตามสบายนะครับ เจ้าของร้านเองก็ยินดีถ้าดูเฉยๆได้"

ถึงจะได้ฟังแบบนั้นแต่ความISFJก็ดันรู้สึกผิดซะแบบนั้น (....) แต่ก็หลุบตามองหนังสือหน่อย

"อันที่จริงผมคิดว่าคนที่ฝากผมซื้อคงยังไม่ได้อ่านมันเร็วๆนี้หรอกครับ"

ยื่นให้อีกรอบ

"จะอ่านเลยไหมล่ะครับ? ผมคิดว่ายังไงเล่มนี้คงจะต้องเป็นกองดองไปอีกสักพักใหญ่ถ้ามาอยู่กับพวกผม(...)"

ค้อมศรีษะอย่างสุภาพให้อีกฝ่ายนิดหน่อย ก่อนจะเดินจากไป

(กี๊ดๆๆๆ พี่มาปิดรูทๆๆๆๆ)

/เด็กๆไปยืนสงบข้างๆพี่จ๋าของพวกเขา/

ผมขอโทษจริงๆนะครับ... /สีหน้ารู้สึกผิดมากก่อนจะจับหัวน้องๆให้ก้มลง--/

ขอโทษพี่เขาเดี๋ยวนี้เลย...

/เด็กๆงอแงนิดหน่อยก่อนจะก้มตัวขอโทษอย่างสุภาพสุดๆ--/

[1 JAN, 00.00]

เสียงพลุแห่งการเฉลิมฉลองดังไปทั่ว วันแห่งการเฉลิมฉลองแห่งการเริ่มต้นใหม่ เขาเหม่อมองพลุนอกหน้าต่างห้องนอน

อาคิมาสะไม่ชอบวันปีใหม่
ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน มองน้องๆที่กำลังหลับสนิทแม้จะมีเสียงพลุดัง เขายิ้มออกมาน้อยๆ ก่อนจะเดินไปจุดธูป

"สวัสดีปีใหม่ครับ"
"ผม...อายุ17แล้วนะ"

แต่ไม่มีใครตอบเขา
ไม่มีทั้งปีใหม่ และ วันเกิด

"ยินดีครับ เชิญเลย"

เขายิ้มให้อีกฝ่ายจนตาปิด ก่อนจะเปิดประตูให้เข้าไปข้างใน ภายในร้านตกแต่งอย่างอบอุ่น ของข้างในดูจะขายพวกจานชาม ของประดับตกแต่งต่างๆที่เข้ากับตีมคริสมาสต์ มีพวกเทียนหอม ดีฟิวเซอร์บลาๆ-- ((ฟีล H&- HOME))

"มีอะไรถามผมได้นะครับ ผมอยู่แถวๆนี้นี่แหละ ดูได้ตามสบายเลยนะครับ"

เห็นอีกฝ่ายหยิบหนังสือเล่มอื่นมาถือไว้ก็หลุบตาลง ค้อมศรีษะนิดหน่อยอย่างสุภาพ

"ขอโทษนะครับ แล้วก็ขอบคุณด้วย"

เงียบไปหน่อย

"แต่อันที่จริง ... ถ้าใช้เวลาหานานขนาดนั้น ทำไมไม่ไปลองคุยกับทางเคาท์เตอร์ดูล่ะครับ? ... คือผมเคยทำงานพิเศษที่ร้านหนังสือน่ะ บางเล่มอาจจะมีสต็อคไว้ ไม่ก็กำลังจะมาส่ง"

"จะได้ไม่ต้องเสียเวลานั่งรถไฟ"

ได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะหน่อยๆ

"รายนั้นน่ะไม่กินขนมหรอกครับ ช่วงนี้ พอโตเป็นสาวแล้วก็รักสวยรักงามตามปกติ"

ยิ้มหน่อยๆ

"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ขอบคุณมากๆเลย"

ผมขอโทษจริงๆครับ /รีบโค้งให้เขาแล้วรีบพยายามแกะเด็กๆออกมา--/

พี่ไม่ทำแบบนั้นหรอกน่า อย่าไปเชื่อคุริสิ... /ใช้ไม้แข็งไม่ได้ก็ใช้ไม้อ่อน/

ลงมาเร็ว พี่ชายเขาลำบากนะ พวกเราชอบทำให้คนอื่นลำบากหรอ? /เด็กๆชะงัก หยุดร้องไห้ มองหน้ากันแล้วค่อยๆปีนลงมา--/

(ผมมา--)

ผมเป็นพนักงานพาร์ทไทม์หน้าร้านที่อีกฝ่ายยืนอยู่ กำลังขนของออกมานอกร้านก็ยิ้มให้หน่อยๆ

"ครับ สวยใช่ไหมล่ะครับ ช่วงใกล้คริสมาสต์ จะสวยกว่านี้อีกนะ"

มือไพ่หลังหน่อยๆ

"ลองเข้าไปดูไหมล่ะครับ?"

ดูเป็นร้านขายพวกของตกแต่ง ของที่ระลึก ภายในร้านตอนนี้เป็นตีมคริสมาสต์น่ารักเชียวล่ะ

รู้สึกไม่อยากให้อีกฝายเงยหน้ามองแบบนั้นเลยนั่งยองๆลงเป็นเพื่อน แล้วยิ้มให้หน่อยๆ

"ไม่ใช่ของผมหรอก มีคนฝากเลี้ยงน่ะ...ชิโระจัง ขอมือ" เป็นหมาปอมตัวสีดำแต่ชื่อชิโระจัง (...) ยกมือแปะกับมือของเธออย่างเดะดี--

"หือ? อ้าว;; แบบนี้ได้ลองโทรหรือยัง? เขามีเหตุจำเป็นอะไรหรือเปล่า?"

ยิ้มอย่างสุภาพให้อีกฝ่าย ก่อนจะเงียบไปหน่อย เงียบไปนาน

"ยังไง สำหรับที่ช่วยเหลือ...หยิบขนมมาสักอย่างได้ไหมครับ"

หัวเราะเบาๆ

"คือ ไม่รู้ว่าทำแบบนี้ดูประหลาดในสายตาคนอื่นหรือเปล่า(...) แต่น้องสาวผมคงโมโหน่าดูถ้าขอใหคนอื่นช่วยแล้วไม่ตอบแทนอะไรเลย"

/คนวิ่งมาก็ตาเหลือก--/ ลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ... อย่าไปเกาะคนอื่นแบบนั้น

/เด็กๆก็ดูแตกตื่นก่อนร้องไห้จ้า-- เด็กผู้หญิงที่เคาะคอคุณอยู่ก็ร้องไห้/

พี่คุริน่ะโทรไปฟ้องอัคกี้แล้วแน่ๆ ว่าพวกเราเล่นบอลในบ้านแล้วกระจกแตก ฮือออ อัคกี้วิ่งหาพวกเราจะเอาพวกเราไปใส่ลูกท้อแล้วลอยน้ำไปปราบยักษ์! (...)

/คนเป็นพี่ได้แต่ปวดหัว/

ขะขอโทษจริงๆนะครับ... เด็กๆลงมาก่อน

ส่วนคนนี้เงียบไปเลย เพราะมาหาร้านแรกก็เจอเลย (...) ก็รู้สึกเห็นอกเห็นใจขึ้นมา

"..." มองหนังสือในมือตัวเอง ก่อนจะยื่นให้อีกฝ่าย

"งั้นคุณเอาไปก็ได้ครับ"

ก็ง่ายแบบนี้เลย!

/กำลังมองหาน้องๆเห็นเด็กที่กอดคอเกาะแขนอีกฝ่ายก็หน้าซีด รับวิ่งไปด้วยความเร็วสูง-/

โคโย! ยูยะ!

/เหมือนสองจิ๋วที่เกาะคุณอยู่ก็ร้องกว่าเดิม-- อัคกี้น่ากลัว อัคกี้จะดุ--แล้วไม่ปล่อย-/

ทางนี้ไม่ได้สนใจเสียงอุ๊ย เสียงว๊ายอะไร พออีกฝ่ายปล่อยมือแล้วก็ยิ้มน้อยๆ แต่ดูมีสีหน้าลำบากใจ

"...อยากได้มากหรอครับ?"

ใช่ครับ ผมหมายถึงหนังสือ

เขายิ้มน้อยๆ ส่ายศรีษะเบาๆ

"ไม่หรอกครับ แค่ซื้อของพวกนี้ควรเป็นเรื่องปกติ ไม่ใช่เรื่องที่ต้องเก่งอะไรเลยเลย"

ค้อมศรีษะนิดหน่อย

"ไม่แล้วล่ะครับ ขอบคุณที่ให้รบกวนนะครับ"

(ผมขอมาบวก--)

กำลังเดินอยู่ในสวนสาธารณะพร้อมกับจูงสุนัขพันธ์ปอม (...) เมื่ออีกฝ่ายนั่งยองจังหวะเดียวกับที่เดินมาพอดีก็หันไปมอง

"โอโนะ?"

ทักเพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนในห้อง

"สวัสดีตอนบ่ายครับ นัดเพื่อนหรอ?"

🎄 Special Event #โปรโมทร้านค้าRKM

~ ฤดูกาลรับสมัครพนักงานพาร์ทไทม์

เด็กนักเรียนที่ต้องการสมัครงานสามารถดูรายละเอียดการรับสมัครและกฎตามแต่ละร้านค้าได้เลย

* แต่ละร้านรับมากที่สุด 15 คน
* นักเรียนที่สมัครงาน ต้องทวิตหน้าไทม์ไลน์เกี่ยวกับงาน 1 ครั้ง/เดือน

รับสมัครพร้อมกันในวันที่ 6 - 12 มกราคม 2025
ในระหว่างนี้จะให้ร้านค้าจัดแต่งร้านก่อนรับสมัครอย่างเป็นทางการค่า !

ส่วนนี่กำลังเดินตามหาหนังสือตามคำสั่งซื้อ ก่อนจะคว้าหมับ แต่ก็ชะงักที่สัมผัสอุ่นๆที่หลังมือ

"...."

ถ้าเป็นปกติก็คงจะยอมปล่อยแล้ว แต่เล่มนี้ดันเป็นของคนที่ฝากซื้อน่ะสิ เลยมือยังคงค้างอยู่แบบนั้น--

มีเสียงอุ๊ยของนักท่องเที่ยวชาวไทยชื่อย่อBที่บังเอิญเดินผ่านมาดังมาเบาๆด้านหลัง(....)

มือแตะคางตัวเองนิดหน่อย ก่อนจะเงียบไปนานๆ

"งั้นซื้อเผื่อไว้ก็คงดีกว่าครับ...ถ้าเกิดปวดแล้วหาพวกของพวกนี้ไม่ทันคงจะปวดเอามากๆ"

ฟังที่เธอพูดแล้วก็พยักหน้า ตั้งใจรับฟัง

"โอ้...แบบนี้นี่ครับ... ผมก็นึกว่าศึกษามาพอควรแล้ว แต่ยังไมีหลายเรื่องที่ยังไม่รู้สินะ"

เกาแก้มตัวเองหน่อย "ขอบคุณมากนะครับ ช่วยได้มากเลย"

(ได้ฮับ--)

กำลังวิ่งตาเหลือกอยู่ในชุดของพนักงานร้านสะดวกซื้อ-- ในมือถือโทรศัพท์เอาไว้ เหมือนกำลังวิ่งตามหาอะไรอยู่

"โคโย!! ยูยะ!"

เสียงตะโกนถามหาเด็ก--

(คือประเด็นผมมีน้องแฝดพอดี---(....))

(คุณให้ผมก็รับ--- /เดินเข้าไป)

(ที่ไหนก็ได้ อยู่ได้ทุกที่ที่มีงานให้ทำ--(...) คาเฟ่รับพนักงานเพิ่มไหม--)

"ยังไงก็ต้องขอบคุณจริงๆครับ" *เขายิ้มออกมา*

"แล้วอย่างพวกยาแก้ปวด หรือว่าถุงน้ำร้อนต้องเตรียมไว้ไหมครับ? ได้ยินว่าบางคนก็ปวดหนักๆด้วย?"

"...งั้นหรอครับ?" พยักหน้าเบาๆ ดูตั้งใจเลือกมากๆ

"ขอบคุณครับ งั้นเอาไปทั้งสองแบบก่อนแล้วกัน ให้เจ้าตัวเลือกเองแล้วกันว่าชอบแบบไหน" หัวเราะหน่อยๆก่อนจะยิ้มผ้าอนามัยตรงตะกร้า

"ขอบคุณมากนะครับที่ช่วยเหลือ"