Shermin

تازه وضع در مهد دموکراسی (طوفان خنده‌ها)، با داشتن شواهد و رعایت همه پروتکل‌ها و مثلاً بی‌طرفی قانون اینه. اون وقت ملت می‌گن دادگاه هنوز گناه این مردک پ ج رو ثابت نکرده. دادگاه! قانون‌مدار! جمهوری اسلامی! که همه می‌دونیم شأن زن براشون چقدره. جل‌الخالق!

یکی دیگه که قبلاً همین بلا سر خودش اومده بوده، وکیلش رو معرفی می‌کنه. موضوع رسانه‌ای می‌شه، متجاوز این وسط از آمریکا در می‌ره، و بالاخره بعد از فشار رسانه یارو رو مسترد می‌کنن آمریکا و این هفته بعد از ۱۲ سال، طرف به زندان محکوم می‌شه.

هفت سال از این ماجرا می‌گذره و مردک متجاوز به این تکست می‌ده که ببخشید من به‌ت تجاوز کردم و عوضش برات دعا می‌کنم. این ورمی‌داره این پیغامای جدید رو می‌بره پیش پلیس و باز هم هیچی. دیگه از سر استیصال می‌آد تو ساب‌ردیت سوالای حقوقی می‌پرسه من چه کنم. ملت راهکار می‌دن.

بعد که مطمئن می‌شه دوستش رفته، می‌ره در می‌زنه و همین‌که دختره در رو باز می‌کنه، می‌ره تو و به‌ش تجاوز می‌کنه. این بدبخت می‌ره پیش پلیس همون‌شب، تمام پروتکل‌های بعد تجاوز رو انجام می‌ده. تمام پیام‌ها به دوست‌هاش رو نشونشون می‌ده. باز پلیس می‌گه چون ما مطمئن نیستیم که تو مستی اجازه نداده بودی، کاری نمی‌تونیم بکنیم.

خلاصه ماجرا: دختره دوازده سال پیش، سال اول دانشگاه، داشته شب از مهمونی برمی‌گشته. همه موارد ایمنی رو هم رعایت کرده. یک دوست مذکرش این رو رسونده خوابگاه. منتظر شده تا بره تو و بعد برگشته. یک بابایی که دختره از قبل نمی‌شناخته، این رو از مهمونی دنبال کرده بوده.

From the BestofRedditorUpdates community on Reddit: My rapist sent me an instagram DM confessing to raping me 7 years later. The prosecutor still refuses to press charges. What can I do? Explore this post and more from the BestofRedditorUpdates community

وسط حرص خوردن از کانادا اومدن هر چی دزد و متجاوزه، همین امشب یکی روی ردیت یک آپدیتی روی پست پنج سال قبلش نوشته بود در مورد شکایتش از یک مردک متجاوز در آمریکا:
www.reddit.com/r/BestofRedd...

من هم همین‌طور. من هر غذایی ازش درست کردم همیشه در مهمانی‌ها خیلی پرطرفدار بوده.

من به خودم قول داده بودم کتاب آشپزی نخرم. کتاب آخر این آقای تمیمی (Boustany که مثل باقی کتاباش خیلی خوبه) باعث شد بزنم زیر قولم. مخصوصا که در ماجرای غزه هم از روز اول کوتاه نیومده با وجود تمام نفرت و خباثتی که به سمتش روانه است.

در جستجوی بیشتر دیدم نویسنده متنی برای نیویورکر نوشته‌ با عنوان The deaths and lives of two sons. نوشته درخشانه و عجیبه و سرشار از غم (گر چه خودش معتقده grief برای بیان احساسش الکته)، ولی مغروره و مویه و ناله نمی‌کنه. چه پنهون، هم به نویسندگی‌ش و هم به مادری‌ش حسودیم شد.

چیزی که در هر دو داستان جذبم کرد قدرت نویسنده در مشاهده و بیان احساسات بود. کاری که تراپیست به من می‌گفت با احساسات خودم بکنم و برای من خیلی سخت بود. داستان‌ها برای من انگار که تراپی. بعد رفتم یک کم راجع به نویسنده خوندم و دیدم دو تا پسر داشته که هر دو رو با خودکشی از دست داده.

به پیشنهاد دوستی دوتا داستان کوتاه خوندم از یک نویسنده چینی‌تبار به اسم Yiyun Li. هیچ‌چیزی از نویسنده نمی‌دونستم و داستان‌ها رو خیلی دوست داشتم: A sheltered woman و All will be well.
#short_story
#what_i_am_reading

در راستای همین پیشنهاد small things like this، من هر چی از Claire Keegan خوندم، خیلی خوب بوده. یک قسمت پادکست نیویورکر، یک داستان کوتاه با صدای خودش هست به اسم So late in the day. اون هم عالیه و تصویر خوبی از این که چه‌طور نویسنده‌ای هست می‌ده.

خیلی خوب صحبت کردین در زمان کم ❤️

شماره آخر پادکست کانادالند صحبت با ایرانی‌ـکانادایی‌های مقیم کانادا راجع به جنگ بود. شاید در تمرین و منسجم کردن چیزی که می‌خواین بگین کمک کنه؟ البته صرفا پیشنهاد در راستای کمکه دیگه.

❤️❤️

من با واتساپ حرف زدم یک ساعت پیش

لیست اموال رو دیگه تو فرودگاه نمی‌گیرند. باید تو مالیات سال اول یا دوم اعلام کنند.
اگر پول بیشتر از ده‌هزار دلار دارن با خودشون اعلام کنن. گیر نمی‌دن، فقط یه فرم اضافه داره.

چشمتون روشن. Service Canada از پدر و مادر من شماره تلفن و آدرس ایمیل گرفتن برای پیگیری خدمات settlement.
اولین قدم گرفتن SIN هست. با اون یکی دو تا از بانک‌ها خدمات Newcomer دارن.
بیمه انتاریو نمی‌دونم چطوری‌ه. تو بی‌سی سه ماه باید صبر می‌کردن.

New Westminster

بگید که مطمئنم ساده نبوده که جلوی اون حجم سیاه نفرت و خباثتی که به سمتش حواله بوده، همیشه از اون چیزی که به نظرش حق بوده دفاع کرده. به ‌خاطر همه این‌ها ندیده برای من بسیار عزیز و محترمه و امیدوارم بهترین‌ها جلوی روش باشه.

پس من هم دومین کامنت بلواسکایم رو اینجا بذارم. از طرف من بهش بگین که تو خفقان و اینترنت دایل‌آپ سال‌های آخر دهه هفتاد و اوائل هشتاد، وبلاگش پنجره به هوای تازه و اون بیرونی که همه چیز خفه نیست بود. شجاعتش در همه این سال‌ها از من و مطمئنم خیلی‌ها مثل من زن‌های قوی‌تری ساخته.

من هم دایسون و هم میله دارم. دایسون بی‌سیم و میله سیم‌دار. به لحاظ راحتی استفاده دایسون بهتره (البته یه نکته طراحی خیلی احمقانه داره که باید انگشتت رو روی دکمه نگه داری تا کار کنه). به لحاظ کیفیت ساخت و قدرت و کارکرد میله صد مرتبه از دایسون بهتره.

I can't read anything too serious these days. I have drowned myself in the world of Jeeves and Wooster.