Nima

گوسان؟

شکارِ معانی در صحرایِ بی‎معنی/ محمدرضا شفیعی کدکنی - مجله فرهنگی و هنری بخارا (آسیب‌شناسی فرهنگ ایرانی بعد از مغول)   قلمرو تداعی و بهانه‌جویی عارف برای کاربُردِ خلاق زبان بی‌نهایت است و در بالاترین حوزة شاعرانگی زبان؛ با تکرار این نکته که زبان، در این چشم‌انداز، مشمول هر نظام ...

کاملش اینجا هست (میشه به پیش و پس مطلب توجه نکرد):

bukharamag.com/1390.05.2138...

یاد حکایت چهار برادر (شکارنامه) سیدمحمد گیسودراز افتادم: بدان که ما چهار برادر بودیم، از نَُه دیهه. سه جامه نداشتند و یکی برهنه بود... به بازار رفتیم تا به جهت شکار تیر و کمان بخریم. قضا رسید، هر چهار کشته شدیم. ... آنگاه، چهار کمان دیدیم: سه ..شکسته و ناقص بودند، یکی «دوخانه» و «دو گوشه» نداشت.

قبل از اوناست. این در کتاب وغ‌وغ ساهاب اومده که سال ۱۳۱۳ اولین بار منتشر شده. آل‌احمد بچه بوده اون وقت. احتمالاً منظورش همون ادبای سبعه باشن.

توصیف دقیق اصلاح‌طلبان شاغل در «بخش فرهنگ»:

هدایت یه وقتا یه چیزایی نوشته آدم حیران می‌مونه. ترکیب exآخوند رو نود سال پیش ساخته.

واقعاً در فهم سازوکار فکر متخصصان بازاریابی و برندینگ و این قبیل امور ناتوانم. الان که این گزارش نحوه کشته‌شدن حاجی‌زاده رو خوندم یادم افتاد همون وقتا یکی توییت کرده‌بود:

اوت با حضور یک جفت جوراب برای مستر نیک، دریاچه هیوبرت کار فرانک جانستون، مرحوم کتاب ممنوع و مترجم مرحوم کتاب ممنوع.

زیرسازی.

مثل اینکه علاوه بر امامعلی حبیبی، رضا سوخته‌سرایی هم همین امروز از دنیا رفت. آفت افتاده انگار در کشتی.

بله. از اون بدتر این حالت اهانت‌آمیزشه.

نه. کسی نمی‌خونه و کتاب هدر می‌شه. بعد هم ناشر کپی‌رایتشو از نویسنده خریده. دیگه دست اوناست و درست نیست که دور بزنمشون.

کتاب هم کلاً رد شد.

متوجهم منتهی خود ویراستار و نصف نویسندگان اعضای هیئت علمی‌اند.

من بیشتر دوستان نزدیکمو هم «آقای فلانی» صدا می‌کنم. در دبستان مانده‌ام.

خیلی عجیبه. یه نفر بانی خیر شده ‌و از تعدادی متخصص در موضوعی مشخص مقاله گرفته، ویرایش کرده، مرتب کرده، برده داده به دانشگاه تهران. گفته‌ان «مجموعه است، چاپ نمی‌کنیم». دست‌کم در علوم انسانی می‌دونم که این شکل مجموعه مقاله متداولترین صورت کتاب دانشگاهیه.

:))) نه. اصلش اونقدری که می‌گن سخت نیست.

نظام دانشگاهی ایران لحظه به لحظه عجیبتر می‌شه برام. در آخرین تحول، متوجه شدم که انتشارات دانشگاه تهران «مجموعه مقاله» منتشر نمی‌کنه. چرا؟

:) بر وزن سردر.

دوستان مملل:

mamlal.com

۵. نیکلاس آبراهام در یادداشت‌هایی دربارهٔ شبح نوشته «چیزی که تسخیرمان می‌کند نه مردگان بلکه حفره‌هایی است که از رازهای دیگران درون‌ ما به جا می‌ماند» و خب آدم تصور می‌کنه یه سگ قاعدتاً رازی نداره که از آدمش مخفی کنه منتها هم تسخیرش باقی می‌مونه هم حفره‌اش بعد از ده سال.

۴. این سری تصمیم گرفتم کولهه رو که کوله عکاسی خیلی خوبیه بفروشم چون کسی بهم هدیه داده که دیگه باهاش ارتباطی ندارم و دوربین جدیدم هم یک دهم اون هیولای قدیمیه. هی گفتم مرده‌ریگ ریرا رو هم رد کنم بره، باز نشد. این دفعه رفت توی یه جعبه و عازم انبار خونه مادرم شد.

۳. در این مدت چهارده‌‌ سال نُه خونه عوض کرده‌ام و هر بار هم خرده‌ریزهایی از ته‌توی کمد درآورده‌ام و انداخته‌ام دور یا بخشیده‌ام منتها از ۲۰۱۴ به بعد هر سری دو سه تا عروسک، دو تا کاپشن، یه توپ نیم‌گاززده، کلاه‌خود مخصوص سگان نابینا و قدری خنزرپنزر دیگه متعلق به ریرا از توی یه کوله‌ای دراومده و منقلبم کرده.

۲. در نتیجه اون خونه رو که میشد اولین خونه واقعی خودم رها کردیم و مهاجرت سوم شد و اومدیم اینجا. اینجا هم خونه نقلی کوچولوی قشنگی ساختیم در این چهار سال که حالا با این مهاجرت چهارم اینو هم باید ول کنیم و بریم.

۱. بعد از مهاجرت اولم (۲۰۱۱)، سال‌ها پیش که از خونه جدا شدم، تقریباً همیشه آلاخون والاخون و بی‌درکجا و موقت زندگی کرده‌بودم. زندگی‌ای متناسب شغلم: کولی دانشگاهی. در این فاصله یه بار که برگشتم (مهاجرت دوم) تهران که بمونم و کار کنم و آپارتمان تهرانم رو روبه‌راه کردم که خب بهم خندیدن راهم ندادن برای تدریس.

آقای دکتر احمد صدری، مترجم خلاصه شاهنامه به انگلیسی، ترکیب زیبایی ساخته‌اند: «تلخیص کامل»

اینترنت، به‌خصوص بخش گوگل‌مپ، واقعاً چیز جالبیه. داریم نقطه‌های بعیدی رو روی نقشه سرچ می‌کنیم، من خیلی رندوم رسیدم به این بستنی‌فروشی تو ماداگاسکار. جالب نیست می‌تونم مغازهٔ محبوب یه بچه‌ماداگاسکاری رو از این فاصله ببینم؟

ترک سیگار و میانسالی. من بعد از ترک سیگارو ورود به چهل‌سالگی ناگهان پونزده کیلو وزن اضافه کردم.

ژوئیه

چهار سال پیش، در چنین روزی سیگار منو ترک کرد.