西村 さち [Saji]💙 (คาร์ชอบเนียนสนิท)

(ให้ดีดฟรีก็เอา)

#KMI_เปิดโรล | หลังเลิกเรียน | โกงเวลา | บริเวณโรงเรียน

ระหว่างที่กำลังเดินสำรวจรอบๆโรงเรียนใหม่อยู่ ก็ดันเกิดหลงทางขึ้นมาเสียอย่างนั้น

เธอกวาดสายตามองไปรอบตัว สายตางุนงงสับสนพลันเปลี่ยนเป็นประกายขึ้นมาเมื่อพบกับ[คุณ]

“เน่ๆ นาย/เธอน่าสนใจจัง ไอจังอยากแต่งหน้าให้น่ะ ได้ไหม?”

ปฏิทินประจำเดือนพฤศจิกายน

“ เธอชวนฉันกลับบ้าน บนทางที่ฝนพรำเบาพัดพากลีบซากุระไป ”
ฤดูใบไม้ผลิ-ฤดูร้อน

Doc : bit.ly/47YZFFj
Discord : discord.gg/eK2t2wkv
ระเบียนโรงเรียน : bit.ly/3Au3QwE

#KMI_เปิดโรล

หลังเลิกเรียน | แยกรูท

ในระหว่างที่ใครหลายคนกำลังมุ่งหน้าเดินทางกลับบ้าน ตัวยูเซย์ก็กำลังฝึกซ้อมขว้างลูกอย่างขันแข็งอยู่ในสนาม เมื่อเวลาผ่านไปแสงตะวันก็เริ่มจะคล้อยลาขอบฟ้า จังหวะที่เขากำลังพัก [คุณ] ก็เดินผ่านมาทางนี้พอดี

เขาที่ก้มหน้าถอนหายใจครั้งหนึ่งแล้วเงยหน้ามาเจอเข้าจึงเอ่ยปากทักทายออกไปอย่างอารมณ์ดี

“ไง~ ## คุง/จัง”

(เนียนรู้จักได้เลยคับ หมอนี่เฟรนลี่🥺)

(เค้าก้อไม่รุ้ตัวเองว่าไหงมาจุดนี้ 😭5555455 ขอบคุณสำหรับรูทท้าทายความเผ็ดนะคะ! ไม่ได้กะแกล้งเลยจริงๆ-)

ล้างข้าวหุงข้าวหั่นผักหั่นเนื้อ
ระหว่างที่เลาะหลังกุ้งเสร็จซะหลายตัวเป็นพิเศษแล้วเอาไปชุบแป้งเขาก็ยังชวนคุยคุยอยู่เรื่อยๆ

“ปกติองทำอาหารมั้ย? ที่เห็นเป็นน้องไส้กรอกโบกมือวันนี้ใครทำหรอ”

“งั้นทำอะไรที่เร็วๆ~ องจังน่าจะหิวแล้ว”

แต่นายซาจิก็ยังวนกลับไปที่เดิมแล้วหยิบผ้ากันเปื้อนอีกอันไปยื่นให้องด้วย

“เผื่ออยากดูใกล้ๆกันอาหารกระเด็นใส่ชุดนักเรียน หรือกันฉันทำกระทะบินนะ”

แล้วไปเริ่มหยิบของต่อ ทั้งแป้งทั้งเนื้อสองสามชนิดหมูกุ้งไส่กรอกหรือไข่ถูกหยิบออกมา นึกนิดหน่อยแล้วเลือกหยิบมันฝรั่งติดมาด้วย

เขาล้างมือล้างผักซ้ำให้แน่ใจแล้วเล่มทำทุกอย่างต่อกันเหมือนทำเรื่องพวกนี้จนชินมือ
+

“ดูท่าจะงั้น”

เขาขำ ดูแล้วรุ่นพี่เขาน่าจะไม่มีทางท้าทายความเผ็ดระดับนี้อีกแน่ๆ

ดื่มน้ำอีกแล้วใช้มือพัดทั้งตัวเองทั้งอีกฝ่ายช่วย หน้าร้อนนี้ช่างร้อนจริงๆ

“ยังไงคนในชมรมก็ต้องได้รู้จักสิ่งนี้กัน ห้ามเก็บเป็นของต้องห้ามนะครับ”
“เดี๋ยวผมไปแล้วดีกว่า อ้า!”

ว่าแล้วก็เด้งตัวโบกมือหยอยๆ

“ไว้เจอกันในชมรมนะครับรุ่นพี่“

(ซนม้าก)

กำลังเดินเข้าโรงเรียนเช่นกันแบบสโลว์ไลฟ์ เห็นคนรีบสับขาเดินกว่าจึงได้หันไปดูแล้วชะงักหลังพบใบหน้าติด..ข้าว...

“เอ่อ เดี๋ยวสิ!”

ยกมือเรียกไว้ก่อนเมื่อยังสบตากันอยู่ หน้าตาเขาดูช้อคเล็กน้อยว่าสาวที่ยังไม่เคยทักตรงหน้าเขานี่ไปทำอะไรมา

“คือว่า มีข้าว.... ติดอยู่บนหน้าน่ะ”

ตาเขามองไปทั่วหน้าอีกฝ่ายเลยแบบยังติดเหว่ออยู่

#KMI_Nyugakushiki
8โมงครึ่งเคย์จังรีบโกยข้าวเช้าเข้าปากยังไงก็สายอยู่ดีแถมหน้าตาดูไม่เป็นเดือดเป็นร้อนซักเท่าไหร่เลยนี่สิ

ถ้าไม่ทำตัวมีพิรุธก็คงไม่มีใครจับได้ใช่มั้ย(?) //สับขาเดินเข้ารร.

(ทักทายสั้นๆได้นะคะ🕊️)

#KMI_เปิดโรล
[18:30 น. | สวนสาธารณะ | แยกรูท]

หลังจากกลับโรงเรียน ด้วยความเด็กพลัดถิ่นไม่คุ้นที่ ช่วงแรกๆสุสุกะมักไปหลบพักใจอยู่ที่ริมแม่น้ำหรือไม่ก็ม้านั่งสวนสาธารณะประจำเพื่อผ่อนคลาย

อากาศที่ไม่คุ้นชิน บรรยากาศที่ไม่คุ้นชิน คนที่ไม่คุ้นชิน ม้านั่งนั่นเป็นที่เดียวที่ช่วยปลอบใจ

แต่ทำไมวันนี้เหมือนจะมีบุคคลปริศนานั่งอยู่ สิ่งลี้ลับหรอ? หรือว่าจะเป็น (คุณ)?

“เอ่อ…คือ” สุสุกะทักอย่างระมัดระวัง

(ข้อมูลเล็ก ๆ น้อย ๆ กับสกินชุดพิธีการ / ชุดสูท การแข่งขันประจำปี)

“เมื่อกี้พวกเราทั้งคู่ยังเสียใจกันอยู่เลยที่ลืมซื้อน้ำไว้”

ยิ้มตอบส่ายหน้า แปลว่าไม่มี
แต่ก็เริ่มขมวดคิ้ว ดูท่าความเผ็ดชามันเริ่มจะเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมในทีหลัง

“เหมือนกับแกล้มเลย”
“เริ่มเผ็ดละ เดี๋ยวผมรีบซื้อน้ำให้!“

ฟิ้ว-

>>>รีบวิ่งกลับไปซื้อน้ำเปล่าสองขวดในเวลาไม่ถึงนาทีแล้วแบ่งน้ำเปิดฝาให้รุ่นพี่เรียบร้อย

”อือหือ พวกเราเคยทำอะไรเผ็ดขนาดนี้กินกันมั้ยเนี่ย“

ดื่มของตังเองไปแล้วจึงได้แลบลิ้นน้อยๆพัก

“อ๋า นั่นสิ หรือไม่ก็ที่ชมรมเธอ ฉันก็เคยแวะไปบางทีเหมือนกัน”

เลิกคิ้วนึกภาพตามที่อีกคนว่า

“เอาสิ ชมรมคหกรรมบางทีก็ค่อนข้างต้องการคนมาช่วยร้องขับปัดเป่าอาถรรพ์ร้ายในอาหารเหมือนกัน”

ว่าแล้วขำตาม แต่พูดจริงว่าสักวันอาจเรียกใช้----

.
ถึงห้องคหกรรมที่เขาเข้ามาใช้บ่อย
นายซาจิเดินไปหยิบผ้ากันเปื้อนจากที่ประจำใส่ เตรียมจัดการมื้อเที่ยงให้เพื่อนใหม่

“องจังกินอะไรไม่ได้มั้ย“

ทำจุ้ๆๆๆปากไปส่ายหน้าไปขณะที่อีกคนพยายามคุ้ยเลือกชิ้นอยู่ ไม่ใจเลยเซมไป

เขาเองก็รู้สึกได้ถึงการร่วมชะตากรรมกันตรงนี้จึงชูขึ้นมาระดับหัวตรงหน้าพวกเขาทั่งคู่แล้วพูดออกไป

“ถั่วเม็ดนี่แด่รุ่นพี่เนเน่!”

แล้วก็เอาเข้าปาก ไม่รอยึกยัก
แต่รสชาติก็ไม่แปลกขนาดนั้นสำหรับซาจิ เลยอมค้างไว้ถึงค่อยเคี้ยว

สีหน้าสงสัย แต่ไม่ได้แย่

“ก็อร่อยดีนี่”

#KMI_Nyugakushiki
ช่วงเที่ยง | ทางเดินในอาคาร | แยกรูท

ระหว่างทางเดินในอาคารอยู่ๆ หน้าต่างแถวนั้นก็เปิดออกและปิดเองเสียงดังทั้งที่ไม่มีลมพัดผ่าน..

เมื่อคุณเดินเข้าอาคารมาเห็นเจ้าตัวที่กำลังหัวฟูชี้โด่ชี้เด่ด้วยความตกใจปนอายเสียจนตัวแดงอยู่ ชุนก็สบตาคุณด้วยความสงสัยที่ว่าเขาไม่ได้ๆยินคนเดียวใช่รึเปล่า — ?

#KMIสลับเพศ

(ส่งยูกะมาจอยแท๊กแบบเลทๆ ครับ! ปกติเตี้ยอยู่แล้ว นี่หดไปกว่าเดิม(...))

"เอ๊-- แบบนั้นถ้ารุ่นพี่ยอมแพ้หลังผมกินไปแล้วก็แย่สิ---“

ไม่รู้ว่าลากเสียงยาวเพราะตั้งใจเน้นให้อีกฝ่ายฟังหรือเพื่อถ่วงเวลาให้ตัวเอง

“กินพร้อมกันสิครับ รุ่นพี่ เน-เน่”

ดันซองคืนไปให้

ถ้าไม่รอดก็ไม่รอดคู่นี่แหล่ะ--

#KMI_เปิดโรล | แยกรูท
04.04.2015 [17:00PM ย่านอิเอะ]

ใบเมนูแนะนำของร้านวาโนะซาเอดะแปะเด่นอยู่ในร้านและตามช่องทางโซเชียล

หากมาตั้งแต่เช้าก็คงจะมีขนมวางเรียงรายให้เลือกสรรแต่กลับกันในยามเย็นเป็นเพียงเวลาเดียวที่ยูซุระจะสามารถอยู่ช่วยจัดแจงอะไรต่าง ๆ ได้

ร้านที่ใกล้ปิดเคียงกับจำนวนคนที่น้อยลง แต่ถึงแบบนั้นก็ยังพอมีของเหลือจำหน่ายอยู่ประมาณนึง

(+)

"..! ....อ--- ฮัดชิ่ว!!?"

ที่แรกกลั้นเอาไว้ แต่อาการคันจมูกบวกที่รุ่นพี่จามนำไปแล้ว นายซาจิจึงเก็บอาการต่อไม่ไหว จามตามไป

รีบจับจมูกตัวเองเช็คเลยยังดีอยู่มั้ย

"โห กลิ่นแปลกสุดๆ"

หมาล่าถือว่าใหม่สำหรับสมัยนี้ ดูท่าเด็กสองคนนี้อาจจะยังต้องเจอเรื่องให้เซอร์ไพรส์กว่านี้อีก

เขาหยิบทิชชู่ที่พกติดตัวในฐานะเด็กคหกรรมยื่นให้ทางนั้นแล้วหยิบเจ้าถั่วขึ้นมาชิ้นนึงพลิกๆดู

"เริ่มจะกลัวแล้วเนี่ย"

#KMI_coop

(ติ๊กกันสั้นๆ มิตรที่รู้จัก สาวที่ชอบยิ้มแปลกๆก็ได้ ส่วนเนื้อเรื่องที่อยากเพิ่มเติมสามารถทักแชทได้ค่ะ อาจจะตอบช้าเพราะติดงาน

ปี 2- 3 เนียนเป็นเพื่อนกันได้เลยนะคะ 🤲✨)

“เอาเลย!”

วางเงินส่วนขาดตามลงไป ของอีกฝ่ายครบไม่ครบไม่รู้ แต่พนักงานไม่ได้ขอเงินเพิ่มแปลว่าเขาแปะพอดี

พากันเดินออกไปยืนออกกันอยู่นอกร้านเพื่อทำภารกิจหาทำนี้เอง

ซาจิรับหน้าที่เปิดซองแล้วส่องเข้าไปด้านใน

“จะว่าไปหมา-ล่า? มันคือพริกจากบลาๆๆๆของจีน”

เขาพลิกซองกลับมาอ่านตามฉลากแบบพูดรู้เรื่องถึงคำว่าพริกและจีน

“เมื่อกี้เราควรซื้อน้ำออกมาด้วยรึเปล่านะ“

“ได้เลย~ องจัง“

เสนอมาก็ว่าดีเช่นกัน

“โอ๊ะ งั้นคงไม่เป็นไร”

เงาน่าสงสาร คนนึงไม่มีเซนส์คนนึงก็ช่างมันเรื่องน่ากลัว โอ๋...
ชี้ไปทางที่จะเดินไปแล้วช่วยเริ่มเดินนำให้

“องจังอยู่ชมรมอะไรหรอ เหมือนจะเคยเห็นนอกจากเดินผ่านกันตามทางเดินหรือห้องเรียนบ้างเลย“

คนหน้าประตูอมยิ้มเมื่อได้ยินเสียงดัง ตุ้บ ลอดออกมา

“อื้อ ฟังชัดเลยล่ะ”

เดาว่าไม่พ้นเป็นเสียงจากการตกเตียง จึงเผลอนึกภาพตามแล้วแอบขำไม่ได้

“วันแรกปี 2 เรา เขาก็คงไม่เคร่งกันแล้วล่ะน้า แต่ถ้าไม่วิ่งตอนนี้ อีกยี่สิบกว่านาทีพิธีเปิดก็เริ่มแล้วล่ะ!“

พูดน้ำเสียงสดใสมาก
แต่นี่แปลว่าไอคนแวะมาปลุกมันมาเวลากระชั้นชิดสุดๆเลย------

#KMI_commu #KMI_coop
(ใบโคมาแล้วคั้บบบบ มามะ มาเล่นกานนนนน)

“ปกติคำนั้นฉันมักเป็นคนทักคนอื่น”

ยักไหล่หัวเราะให้
พยักหน้าร้องช่าย~เรื่องชมรมที่ตนอยู่ ทางนั้นดูจะตื่นเต้นดีนะ

“ทำประจำเลยล่ะ สลับกันไปแทบทุกวัน”

“เคียวคามิจังปีเดียวกันสินะ ส่วนฉันเรียกซาจิเลยก็ได้
ปีนี้อยู่ห้อง A ไม่ไกลกัน~”

เหลียวมองไปด้านหลังเล็กน้อย

“จะว่าไปปกติเงาเธอแปลกๆ หรือมีอะไรตามมั้ยนะ“

พอของน่าสนใจถูงปิดผนึกลง(?) เลยเหมือนจะเอ๊ะนิดหน่อยบ้างเมื่อกี้จึงทักนิดนึง

Cr. ผปค.เดียน่า

#KMI_Nyugakushiki

7.30 น. | ต้นไม้หน้าอาคารปีสาม
โรลเปิด | แยกรูท

ช่วงเวลาก่อนเวลาเข้าปฐมนิเทศของนักเรียนใหม่ทั้งหลายของโรงเรียนคูเมอิ

[ คุณ ] ได้ยินเสียงแปลกๆ แล้วเหมือนมีหมวกพิธีการตกลงจากบนท้องฟ้า

“ ฮ่าๆๆๆๆ—!! ใกล้ถึงเวลาของท่านริริกะ รุริแล้วสินะ-!!”

“ต่อจากนี้โรงเรียนนี้จะเป็นลานจอดยูโฟ่แห่งใหม่ของเกียวโตให้ได้👽⁉️⁉️”

(มาแจมเด็กป่วนได้ค่ะ 😭😭😭)

#KMI_Commu

สถานที่พักผ่อนเยียวยาจิตใจสำหรับผู้ที่ชื่นชอบน้องเหมียว ขนมหวานและกาแฟ

"Marumaru ยินดีต้อนรับ"

ดอคร้าน: bit.ly/4hpjv11