The Lunatic Pumpkin

اگه قرار باشه به یکی از مهمترین آرزوهای پرچمیم برسم وقتش همین الانه، امیدم به کامن سنس نسل زده.

عصبانی شدن هم برام سخت شده دیگه. قدیم داده رو می‌زدم بعدش انگار نه انگار. اینجا باید براش مرخصی ساعتی بگیرم.

You’re going counter evolution, not us:D

از دو ماه قبل ماراتون الکل رو صفر کردم، بعدش هم ادامه دادم تا دیشب که دیگه شام ماهی بود گفتم یه شرابیم بزنیم دیگه آی دیزرو ایت. جرعهٔ اول انگار اسفناج بود من ملوان زبل؛ بعدش نه تنها درد زانوم برطرف شد بلکه در انتهای شب پله‌های‌‌ مترو رو سه تا یکی پریدم بالا. سگ بشوم اگر دروغ بگم.

چه حالیه دوستان، چه احساسیه این؟ نه خودم اسمش رو بلدم. امیدوارم امیدواری این بارو دیگه در ما نماله که اندازه کافی عمر در این راه طی نمودیم.

ولی نمی‌پرسین.

اگه از من بپرسین زندگی در اروپا برات چی داشت می‌گم دیگه می‌تونم ساعت‌ها در مورد الکل‌های مختلف حرف بزنم و موقع سفارش کوکتل هم کلهٔ ویتر رو با درخواست‌های عجیب غریب کیری کنم.

ماچ و موچ

خودت چطوری عزیزم😍

دیروز وسوسه شدم یه دو ثانیه توییتر رو باز کنم ولی مطمئن نبودم شوخی‌ها با کتلت نورسیده ارزش به جان خریدن الباقی سموم رو داشت یا نه (از شما می‌پرسم) ولی می‌تونید بهترین‌هاش رو برام پی‌دی‌اف کنید.

خیلی فاز این هیت‌من ترکه که‌ تو المپیک مدال آورده رو گرفتم. زنده باد:))

این تاپه رو شش سال پیش از اون پاساژ روبرو ساختمون زیرساخت خریدم، بعدش چون خیلی خوشگل بود با خودم آوردم خارج و با اینکه دیروز برای دومین بار پوشیدمش، هنوز به نظرم خیلی خوشگله🤍💙

مهمونی‌های شرکت نه تنها از این جنبه بدن که باید شب رو با همونا که در طول روز با بدبختی تحملشون کردی بگذرونی، بلکه ممکنه فاجعه هم بشه. مثلا یه زن چهل و‌ اندی ساله، کاراموز هفده ساله یه گوشه بگیره به لمس و لاس و دیگه تو به جای تمرکز روی درینکت مجبور شی به غرغر همکار و مدیر و سگ و سوتک گوش بدی

🙌🏾🏃🏾‍♀️

امروز صبح قطار من و قطار بعدی‌اش از مبدا حرکت نکردن و به کل لغو شدن؛ شخصی روی ریل راه آهن خوابیده بود. فکر کردم خب طفلک دست از زندگی شسته، ولی بعد از پرس و جو فهمیدم اتفاقا خیلی هم میل حیات داشت. صرفا هوس کرده بود روی فولاد چرت بزنه🤣 اونجا بود که مغزم مجوز نفرین رو صادر کرد.

به نظرم ایلان ماسک خیلی خوب کرد دیگه لایک‌های انسان‌ها رو می‌گذاره برای خودشون بمونن؛ کاش همهٔ شبکه‌های اجتماعی به این سمت برن.
اگه اینجا توییتر بود ممکن بود همین بلوسک آخر شما رو هم لایک کنم.

باد خنکی میاد و هی داره بهم می‌گه امروز همون روز ۱۶ کا دویدنه (این اکانت تا تاریخ نیمه ماراتون وقف دو شده ضمنا)

دیشب ده و نیم هم تست کردم، همچنان برای دوییدن گرم بود.

اره فهمیدم، کلا میگم اون یکی کار رو هم میکنن دیگه که من هیچوقت دلشو نداشتم تست کنم

راستش منم هرگز نفهمیدم چطور این جماعت پروس و ساکسون و جرمن کون لخت میپرن تو برکه‌های ساکن و پر از جلبک و مریض نمیشن

قرارداد یکی از خارجی‌‌های آفیس رو لغو کردن و اینجور شده که من بیشتر از اون مضطربم (لابد حس می‌کنم سرم میاد؟) و این فکت که یارو سه ماه ول کرد رفت مملکتش و اچ‌ار کار دیگه جز این نمیتونست بکنه به مغزم وارد می‌شه‌ها، ولی انگار درست پروسس نمی‌شه خروجی درستی نمی‌ده =))

اگه تقصیر تابستونه که به عشق روزهای بلند می‌بخشم اینم چند ماهی خواب کمتر

کولر می‌زنم شبا آخه:))

گفتم چهار، اتفاقا هفته پیش و هفتهٔ پیشش یک روز برای انجام امور متفرقه مرخصی گرفتم الان دیگه به نظرم پنج روز کاری زیاده باید چهارش کنیم به بقیه زندگی برسیم.

دختر، میانگین ساعت خوابم اومده روی چهار هیچ کاریم ازم برنمیاد دیگه. السلام علیک یا پیری.

نات ایون ئه لیتل بت

هیچ آدم ورزش سنگین صبحگاهی نیستم، حالم بد و تمرکز بدتر

تیپیکال افکارم وسط جلسهٔ طولانی که از یه جایی به بعد معلوم نیست چرا ادامه پیدا می‌کنه: این شلوار ورزشیایی که قاچ کون توشون تعبیه شده عملکرد ویژه هم دارن یا صرفا برا زیباییه؟ 🤔
(من و تامس سول رو هرجا می‌بردید جلسه ملسه نبرید)

حالا تا بودم یه نگاهی به پست‌های قبلی‌ام انداختم؛ دیدم زیادی در پروسهٔ ترک الکل براتون غر زدم پس یه آپدیت بدم: شنبه شبه و دارم نوشابهٔ زیرو میل می‌کنم:)

دوری از میادین اینترنت فارسی فحش دادن رو برام دشوار کرده ولی افسوس ما برندمون رو اینجور به خلایق شناسوندیم.