Touya ( มา ๆ หาย ๆ 💦)

#KMI_ชมรมวารสาร

หลังจากผ่านพ้นคืนเดือนดับไป เหตุการณ์ทุกอย่างค่อยๆกลับสู่ปกติอีกครั้ง
ในขณะเดียวกันบอร์ดหน้าชมรมวารสารก็มีการอัพเดทขึ้น พร้อมกล่องรับความเห็นกล่องใหม่!?
"เช็คสถานะคนในรั้วคูเมอิ"

เข้ามาร่วมโหวตได้ที่นี่!
👉🏻 bit.ly/KMIpoll03

ก่อนส่งผลโหวตอย่าลืมเช็ครอบข้างให้ดีด้วยล่ะ! ✪ ω ✪

(ยังไม่ตายแฮะ)

#KMI_KaikiGesshoku

คืนสังสรรค์ของผู้มาเยือน

ตัวเต็ม : youtu.be/vC-nZBT3LME

#KMI_KaikiGesshoku

🌃เมืองเลือนลางในคืนเดือนดับ🌑

"แสงจันทร์เลือนลางลงทุกขณะจิต แม่น้ำมิซึกิที่เคยทอประกายกลับมืดมิดไม่ต่างกับก้นบึ้งของใจมนุษย์"
"ขบวนปัดเป่าของศาลเจ้าเคลื่อนผ่านไป ใต้ผ้าคลุมหน้านั้นคือเชือกชิเมะนาวะแปดเหลี่ยมที่จะส่งพวกมันกลับบ้าน"

รายละเอียด : docs.google.com/document/d/1...

แบบขยับ เดินไปเดินมาได้ (มันจะขยับให้มั้ยน้า..../ลุ้นing)

#KMI_ShugakuRyokou

🚌 อุโมงค์ยาสุยูกิ : เมืองลับแล 🚧
(slide subplot)

“ พนักงานขับรถต้องหาที่จอดรถเพื่อเช็กสภาพอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ กลางภูเขาระหว่างทางกลับไปยังโรงเรียน ”
“ เมืองที่อยู่ตรงหน้าคือเมืองปริศนาที่ไม่ปรากฏบนแผนที่ ”

รายละเอียด : docs.google.com/document/d/1...

#KMI_ShugakuRyokou
สวนมารุยามะ

ตั้งแต่เปิดภาคเรียนมา เธอก็ไม่ได้เจอเรื่องน่าตื่นเต้นจนถึงขั้นทำให้ใจสั่นตึกตักเลย… ชักจะน่าเบื่อซะแล้วสิ… อยากรู้สึกอะไรซักอย่างจัง บางทีหากเดินในสวนนี่อาจจะได้ยินเสียงต้นไม้กำลังพูดอยู่ก็ได้…ว่าไปนั่น

หล่อนคิดไปเรื่อยพลางขำเบากับความคิดแสนเด็กน้อยของตัวเอง

(+สั้นๆได้ค่า)

📢 ลงทะเบียนเข้าร่วมกิจกรรม

🐺 空明人狼 🌆
เกมมนุษย์หมาป่า

(กิจกรรมนี้เป็นส่วนหนึ่งของอีเว้นท์ : เมืองเลือนลางในคืนเดือนดับ)

สิ้นสุดการลงทะเบียนวันที่ : 18 ม.ค. (22:00)
ลงทะเบียน : forms.gle/iUo98DvM86sb...
รายละเอียด : docs.google.com/document/d/1...

#KMI_ShugakuRyokou

⛩️ ทริปเที่ยวทัศนศึกษา ! 🍁
(main event 3rd)

“ ใต้เงาไม้เก่าแก่และกำแพงไม้โบราณ ถนนที่มีคนพลุกพล่านดูเหมือนฉากไกล ๆ ใบไม้ร่วงหล่นตามแรงลม ”
“ ในขณะที่เธอหันมายิ้มบาง ๆ ให้ผม ปลายนิ้วของเราสัมผัสกันโดยไม่ได้ตั้งใจ ”

รายละเอียด : docs.google.com/document/d/1...

#KMI_Shigyoushiki

🍁 ยินดีต้อนรับสู่ภาคเรียนที่ 2 🍁
(mini event 7th)

“ ฤดูใบไม้ร่วงมาเยือนพร้อมกับสายลมเย็นที่พัดใบไม้สีส้มแดงปลิวว่อน
เกมไล่จับยักษ์ต้อนรับการกลับมาได้เริ่มขึ้นแล้ว ”

รายละเอียด : docs.google.com/document/d/1...

CW/TW : บรรยายสภาพศพอย่างละเอียด / มีภารพูดถึงหนู

[STORY]

หลังหายหน้าหายตาจากงานอดิเรกที่จริงจังเกินเรื่องของตัวเองไปซักพัก ในที่สุดก็ได้กลับมาวางเล่มใหม่ลงบนชั้นเสียที

ปกสีเหลืองทองตัดกับเทา ไม่พบคู่สีนี้ในงานชิ้นไหนๆก่อนหน้า
เหมือนกับเนื้อหาด้านในที่ไม่เหมือนเล่มไหนๆที่เขาเคยได้เขียน

_____

แวะมาแปะสตอรี่เสริมด้านที่เป็นนักเขียนของริวอิจิด้วยค่ะ! ในที่สุดก็มีภาพshowcaseงานของเขาซักที 🥺

(TW มีเล็กน้อย เช็คได้ที่altรูป)

ช่วยวาดแมวโดย ALTF4

#KMI_VolunteerCamp

คลินิกทันตกรรมฮาซามะปิดทำการวันนี้ ด้วยว่าหนึ่งในชาวเมืองผู้เข้าร่วมทริปอุมิคาเสะก็คือคุณหมอฟันนั่นเอง

ยูริใส่เสื้อยืดที่ไม่เคยใส่มาก่อน แต่เห็นทีเรื่องนั้นจะไม่โดดเด่นไปเท่าเรื่องที่ว่า เขากำลังนั่งบนเสื่อชายหาด พูดคุยเสียงสองกับแมวตัวหนึ่งบนไหล่

พอรู้สึกตัวว่าคุยเสียงดังไป ยูริเลยหันมาค้อมหัวลง—ขอโทษคุณด้วยรอยยิ้มอายๆ

(สามารถแวะมา+ทักทายสั้นๆได้ครับ🙂‍↕️)

#KMIสลับเพศ
(ไหนๆวาดแล้วก็ติดแท็กไว้ด้วยเลย)
(พี่สาวสดใส กับ ยัยมืดมน จะเลือกคนไหนดีนะ)

#KMI_Shigyoushiki

“ฉันน่ะ อยากเห็นเธอร้องไห้ใจจะขาดเลยล่ะ”

Oni Yuri。

( กลายเป็นหน่วนพยาบาลประจำให้คาซึกิซังไปเสียแล้ว ฮาาา ขอบคุณเช่นกันครับ 😊 )

" เห็นว่าเป็นของทางโรงเรียนแถมจัดทำออกมาได้ดีด้วยเลยอยากเก็บสะสมให้ครบน่ะ "

ก้มหน้าพลิกดูวารสารที่พึ่งซื้อมาอย่างตั้งอกตั้งใจจนเหมือนจะลืมตัวว่ากำลังพูดกับคนอื่นอยู่ไม่ใช่พูดอยู่คนเดียว...

" อืม...เป็นเล่มที่คงทำให้สาว ๆ หรือหนุ่ม ๆ บางคนใจเก---ฮิ๊ ! "

เขาวกกลับมาดูหน้าปกอีกครั้งก่อนจะรู้ตัวว่าตนไม่ได้พูดอยู่คนเดียวสักหน่อย !

ตัวสะดุ้งกระโดดทยอยหลังร้องเสียงสูงด้วยความตกใจ 😱

+" รออยู่ตรงนี้นะครับ ! "

กำชับเด็กดื้อ(?)จบเขาก็ยกฮู๊ดปิดหัวแล้วเดินหายตัวไปอย่างรวดเร็ว

ใช้เวลาไม่นานคนที่คาดว่าจะเป็นหน่วยพยายามก็เดินมาหาคาซึกิ แต่ตัวคนเรียกเหมือนจะไม่ได้กลับมาด้วยนะ

( หนีไปสงบสติอารมณ์ ไม่อยากทรุดซ้ำแล้ว---ตัดจบเลยก็ได้นะครับ )

" ตัวผมสบายดีครับ....ล แล้วยังไงให้ทางนั้นเช็ดให้อีกทีน่าจะดีนะครับ อ อานี่ นี่ด้วย แล้วก็นี่ คุณเก็บเผื่อไว้นะครับ ! "

คาซึกิจะพบว่าตนเองได้ถูกยัดของอะไรมากมายเช่น ผ้าเย็น ยาแก้ปวด แก้เมา ยาสามัญทั่วไป หรือแม้กระทั่งร่มที่เขากางมา มันเยอะจนน่าสงสัยว่าตัวโทวยะเก็บมันไว้ในกระเป๋าได้ยังไง แล้วปกติเขาพกกันเยอะขนาดนี้ด้วยเลย

กระเป๋าโดเร-ปิ๊บเหรอ ?!

+

" อ อือ ! "

เขาพยักหน้ายิ้มจนตาปิดมีความสุขที่ได้เจอคนที่ชอบในเสียงดนตรีคล้าย ๆ กันและไม่คาดคิดเลยว่าตัวเองจะคุยกับคนอื่นได้ยาวนานขนาดนี้

นับว่าเป็นเรื่องที่ดี...ล่ะมั้ง

หลังจากนัดแนะอะไรกันเสร็จ คงถึงเวลาที่พวกเขาต้องแยกย้าย ตอนนี้ก็เย็นมากพอสมควร

" ไว้พบกันใหม่นะครับ อิจิฮาระซัง "

( จะตัดจบเลยก็ได้นะครับ คิดว่าไม่น่าจะมีอะไรแล้ว ขอบคุณที่เปิดให้โรลด้วยนะครับ 😳)

" ม ม--ไม่เป็นไรครับ "

โทวยะพูดติดอ่างจนหวาดเสียวจะกัดปากเอา อาการเขินอายเรื่องเมื่อครู่ได้จางหาง กลับถูกแทนจากการถูกลูบหัว...

หูหางทิพท์ตั้งตรง ความไม่คุ้นชินจากการถูกปลอบทำเขาเลิกลั่ก แม้จะรู้สึกดีแต่ตอนนี้คงต้องรีบหาเรื่องหลบออกจากสถานการณ์นี้ ก่อนตัวเองจะเขินตาย

" คาซึกิซังไม่มีตรงไหนที่เจ็บปวดแล้วนะครับ ยังไงเดี๋ยวตัวผมไปเรียกหน่วยพยาบาลให้นะครับ ! "

ถ้ามีนะ...

' นั่นมันความฝันอย่างงั้นเหรอ ล แล้วแบบนี้ตอนเจอหน้ากันอีกครั้ง เราต้องแสดงออกแบบไหน สึสึจิ โทวยะ นายทำบ้าอะไรของนาย ! '

ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไรที่ตัวเขาได้หลุดจาก 'ความฝัน' นั่นแล้วกลับมายังพื้นที่ของตน

' แถมตอนท้ายนั่นมันอะไร..เฮ้อ '

หลังทบทวนกับสิ่งที่พึ่งพบเจอเสร็จ เขาก็จะถอนใจยาว

" ความจริงที่ไม่ใช่ความจริงมันก็แค่นั้น...ก็แค่นั้น...หึ "

( ขอบคุณที่ให้โรลด้วยเช่นกันครับ 🥺 )

' ...จะซื้อดีมั้ยนะ แต่เล่มที่แล้วก็เขียนออกมาดีมากเลย... '

ในเมื่อเล่มแรกมันมาแล้วเล่มต่อไปก็ต้องตามมา จะให้ขาดได้อย่างไร !

ยืนตบตีอยู่นาน เมื่อหาเหตุผลให้ตัวเองได้แล้ว เขาก็รีบเดินเข้าไปซื้อวารสารเล่มที่ 2 ทันที

โทวยะก้มมองปกเล่มสองชัด ๆ อีกที

' โอ้ว..... '

หลังจากที่ถูกช่วยเหลือ(?)ให้นั่งลงดี ๆ เขาก็ฟุบหน้าลงกับผ่ามือเพื่อปิดหน้าตัวเองรอบที่ไรแล้วก็ไม่อาจทราบ...

ในใจยังรู้สึกละอายใจในเรื่องก่อนหน้านี้อยู่ ซึ่งนั่นทำให้ระหว่างเดินมาโทวยะไม่ได้พูดอะไรเลย

ก็มันน่าอายที่สุดนิ !
แถมนี่มันอะไร ใครดูแลใครกัน !

" ตัวผมสบายดีครับ อ อา---ยาหลอดตาครับ "

มัวแต่ตีกับตัวเองจนลืมประเด็นหลักไปเลย เขารีบตั้งสติและหยิบยาให้คาซึกิ

ถ้ามีหูหางคงลู่ลงหมดแล้ว...

โทวยะพยักหน้าเบา ๆ ลุกขึ้นยืนและในระหว่างนั้นเขาก็พยายามช่วยให้อีกฝ่ายลุกขึ้นด้วย รอบนี้ไม่ถึงกับต้องรองรับแรงทั้งหมด ดั่งนั้นจะไม่พลาดแล้ว !

" ไปหาที่ร่ม ๆ กันเถอะครับ "

คนขี้อายรีบตัดบทพยุงพาคนป่วยไปหาที่พักดี ๆ

+สีหน้าเต็มไปด้วยความลำบากใจเขาดันแสดงด้านที่ไม่น่าอภัยให้ออกไปเสียแล้ว จะปฏิเสธยังไงให้อีกฝ่ายเชื่อว่า 'โทวยะ' ไม่ได้ดีใจกับสิ่งที่พบ

" ขอโทษที่มารบกวน ขอตัวนะครับ ! "

ในเมื่อถูกจับได้แล้วผู้มาเยือนจึงต้องรีบหาทางออก เขาก้มหัวขอโทษซ้ำก่อนออกวิ่งเข้าหาความมืดมิดที่เป็นเส้นทางที่ทามาโอะคนก่อนเป็นคนบอก

มันช่างดูไร้จุดหมาย คงได้แต่หวังว่าหนทางนั้นจะทำให้เขาตื่นจากความฝันนี้

อุ๊บ

ภาพชิ้นส่วนที่แหลกเละน่าสยดสยอง ทำเอาต้องกดผ่ามือให้แน่นกว่าเดิมเผื่อกันของเหลวที่จะสำรอกขึ้นมา

ถึงแม้การเป็นสึสึจิจะทำให้เห็นภาพพวกนี้มาหลายครั้งแล้ว แต่ยังไงร่างกายของโทวยะก็ไม่ก็ชินสักที...

" ค แค่ก ๆ อ อา คาโมจิซัง !!? "

ความคลื่นไส้ไม่ทันเบาบางจนทำให้เขาสำลัก นัตน์ตาสีนิลหันมองไปทางเจ้าของห้องตัวจริง

" เราไม่ได้คิดแบบนั้นเลยนะ เราแค่อยากรู้ อ อา-ขอโทษ ! "
+

(สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังชาว KMI ค่ะ! ไทม์โซนเมกาก็ยังทัน-- ม ไม่ทันนี่นา?!)

(หวังว่าปีนี้จะเป็นปีที่ดีของทุกคนเลยนะคะ! 🌸🌸🌸 อีก 2 เดือนที่เหลือขอฝากตัวด้วยค่ะ ! อยากจะคุย อยากจะเล่นกับทุกคนเท่าที่จะทำได้เลย 🥹ขอบคุณสำหรับข้อความดี ๆ ที่ผ่านมาด้วยนะคะ เราดีใจมากจริง ๆ ค่ะ 🙇‍♀️)

KMI_Eiji Story : An Ordinary Extinction

⚠️TW : เลือด / ความรุนแรง / สภาพจิตใจอันบอบบาง / ความสยองของร่างกาย / ความตาย ⚠️

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะครับ ส่วนใหญ่เนื้อหาจะค่อนไปทางความรุนแรงทางด้านร่างกายและจิตใจ มีภาพน่ากลัวอยู่บ้าง แต่จะเป็นการแสดงออกทางสีหน้าของตัวละครต่อเหตุการณ์นั้นๆครับ

docs.google.com/document/d/1...