SONNAJA 🍁

Цікава, ці спадабаўся вам хто-небудзь з тых, пра каго я напісала?)

Ці хацелі б вы ўбачыць яго/яе ў сваім сне?
А, можа, у вас ёсць свае ўлюбёныя сонныя персанажкі/-ы?

Я б з задавальненнем пачытала 😊

Можа, вы яшчэ не бачылі, але ў мяне ёсць ланцужок, у якім я распавядаю пра цікавых персанажак/-аў, якіх сустракаю ў сваіх снах.
Яшчэ шмат пра каго не напісала, але пакуль хочацца, каб вы пазнаёміліся з тымі, хто ўжо ёсць ❤️

А можна зрабіць выгляд, што я не прачыналася і хуценька заснуць назад?

Ну, вы яшчэ і здзекуецеся!

Вы ж напісалі пра бабку ў 1:41, я ледзь заснула 🤣

Дарэчы, так, трэба будзе прыгатаваць, даўно не елі 🤤

А што за ён? 😄

Я зараз заплачу на ўвесь блюскаааай 🥺

Смачна ееесці! 😭

🥹💘

#сонныямемы

Калі б Альф апынуўся ў Беларусі:

#падслуханаЎсне

Стаю каля люстэрка, збіраю валасы ў хвост. У нейкі момант бачу ў адлюстраванні, як маці глядзіць на мяне і ўсміхаецца.

Пытаюся ў яе:
"Мам, ты чаго?)"
Мама:
"Лоб у цябе такі прыгожы...)"

Вось так. Мяне раскусілі. Калі ласка, прабачце... 😔💔

Мне страшна ў гэтым прызнавацца, але я зразумела, што больш не магу хлусіць ні сабе, ні вам...
Калі ласка, без негатыва...

У нядзелю адбылася размова з чалавекам, які здолеў разглядзець ува мне тое, што я так старана намагалася схаваць ад людзей...
У наступным допісе паспрабую перадаць ягоныя словы, але вы павінны ведаць: так, ён мае рацыю...

4/4 Закінутае мінулае. Яно быццам яшчэ дыхае і адначасова — не.

Такая асацыяцыя з'явілася неяк сама па сабе. Менавіта таму гэты пакой асабліва мяне ўразіў.

3/4 ...да глыбіні душы наяўнасць фіранак на акне, і трошкі дзіўныя шпалеры. Калі не памыляюся, гэта адзіны пакой, у якім гэтыя шпалеры ёсць у прынцыпе. Калісьці, магчыма, гэта выглядала ўтульна і жыва, а цяпер гэтае адчуванне змешваецца з адчуваннем штучнасці.

2/4 ...Атмасферу сну Тэдзі.
Калі ты бачыш жыццё там, дзе на самай рэчы жыцця ўжо няма, але ты не можаш з гэтым змірыцца. Прыняць гэта цяжка і балюча.
Неразуменне. Магчыма, нават адчай. Хочацца дакрануцца, але ёсць страх, што ўсё вакол цябе рассыпецца і ператварыцца ў пыл.
Мяне закранула...

1/4 Што агульнага паміж сцэнай з фільма "Shutter Island" (2010 г.) і пакоем у былой псіхлячэбніцы?
Зрабіла калажы, каб паспрабаваць патлумачыць тое, што я адчула, калі пераступіла парог.

Нягледзячы на такі моцны візуальны кантраст у колерах, малюнках і асвятленні, я нейкім чынам злавіла...
👇

У наступным допісе паспрабую патлумачыць тое, што складана патлумачыць, бо я сама не разумею, як так адбылося 🫠

2/2 Ну, і бонусам атрымала шпацыр па пустых калідорах 🥹❤️‍🔥

Калі гара не ідзе да Магамета...
Ну, а далей вы і самі ведаеце)

1/2 Прыйшла сказаць, што сёння ў мяне, нарэшце, атрымалася трапіць у псіхлячэбніцу ва ўсвядомленым сне!
Без перашкод не абышлося, але тое дробязі. Бо ў выніку я зноў пабывала ў адным з пакояў, які асабліва мне запомніўся ў час нашай экскурсіі (тыдзень таму).

Гэта банальна, але: там (у рэальных фотаздымках) ёсць душа. Чалавек яе рабіў і аб чымсьці думаў, разважаў...
Гэта быў пэўны час, мінута, секунда...

Мне здаецца, гэта каштоўна.

Дзякуй за меркаванне ❤️

#тэльцекалішто
Тэлефонная трубка з Жодзішак знайшла сваё месца:
побач з карцінай найлепшага сябра, проста над канапай

Бу! 👻

Стаю ў кабінеце, чакаю, ці выдадуць мне дазвол.
Раптам адзін з мужчын пытаецца:
— А што значыць "узяць шматпавярховік"? У вас у Менску так кажуць.

Дык вось, Менск, чакаю вашыя варыянты ў каментарыях 😁

Яшчэ трошкі з сённяшняга ЎС.

Захацелася мне ў Жодзішкі (ну, а не 😁), але ў сне бракавала намеру. Мозг у такіх выпадках пачынае ствараць перашкоды, і на гэты раз яны былі ў выглядзе 2 мужчын, якія займаліся пытаннямі наведвання "турыст-к-амі" пэўных месц.
👇

"Дык, а чаму толькі вядзьмаркам можна быць у чорным? Давай, нырай туды хуценька і пераапраніся."
І я скочу з моста...
А пакуль лячу, заўважаю, як мяне пачынаюць абвіваць шырокія ласкуты чорнай тканіны... 🧙‍♀️🖤

#сонныянататкі

Усвядомлены сон з хэлаўінскімі вайбамі 🎃🕯️👻:

Стаім з незнаёмкай на мосце. Імжа. Стракатае лісце. Атмасферна і хораша. 🍁🍂
У метрах 10 пад мостам гамоніць рака, у якой праглядваецца дзіўная і, відавочна, старажытная пабудова з чырвонай цэглы.
Раптам незнаёмка пачынае абурацца:

...мне падабаецца той факт, што ў гэтых фотаздымкаў ёсць свая гісторыя. Нават калі пра гэта ніхто не ведае.

На фота: сходы закінутай школы ў Мягунах (2022) + я (2014)

Што вы думаеце пра гэта?

У такім падыходзе ёсць, вядома, свае мінусы (напрыклад, якасць). Але і плюсы таксама ёсць)
У нейкім сэнсе гэта самарэфлексія. Спроба разгрузіцца, выцягнуўшы з галавы страшныя думкі і вобразы.
А яшчэ...

...гэта не мой шлях. Я спрабавала. І шмат чаго зразумела для сябе ў гэтым пытанні.
Таму выявы ў блогу (часцей за ўсё — змрочныя) — гэта выключна МАЕ фотаздымкі, зробленыя ў розныя перыяды майго жыцця.