Ampere

"เดี๋ยว!...เดี๋ยวสินาย!!"

เธอพยายามตะโกนเรียกชายที่วิ่งห่างออกไป ทำไมคนเพิ่งสร่างเมาต้องมาทำอะไรแบบนี้กันด้วยนะ

"มัน...ทำไมนายถึงวิ่งได้เร็วขนาดนี้!! พวกคนขายาว!?!?"

เริ่มหอบแฮ่กๆ

SSA | เฉลยคู่จดหมาย

📣 เฉลยคู่เพื่อนทางจดหมาย | #Penpal_SSA

เมื่อช่วงเวลาส่งจดหมายได้สิ้นสุดลง จดหมายฉบับใหม่ก็ได้ถูกส่งมาถึง

แต่แทนที่จะเป็นเนื้อหาจดหมายเหมือนทุกๆ ครั้ง ดันกลับกลายเป็นชื่อของใครบางคนส่งมาเปล่าๆ แทนนี่สิ!?

📌 bit.ly/SSA_Penpal

เพื่อนทางจดหมายคนนั้น ใช่คนที่ทุกคนเดากันไว้รึเปล่านะ มาเช็คกันเถอะ ✨

"เอ๊ะ งั้นเหรอ"

วิ่งเบาๆ??? สำหรับชายคนนี้วิ่งเบาๆจะเป็นยังไงกัน

แต่ก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ

"ลอง...ลองวิ่งดูก็ได้ แต่ถ้าฉันสลบยังไงก็...ฝากเรียกรถพยาบาลด้วยแล้วกันนะ"

พูดจบก็เริ่มวิ่งตามอีกฝ่ายไป

จะบอกให้เขาทำตัวเป็นญาติด้วยจะเกินไปไหมนะ? แต่ไม่อยากให้เรียกใครมาเลย...

"นายนี่มัน...สมกับเป็นนักกีฬากรีฑาจริงๆเลย"

แอมแปร์เดินตาม ขนาดเป็นนักกีฬาเหมือนกันแต่ก็ดูจะเริ่มเหนื่อยหอบ

"เดี๋ยวสิ 50นาที??? มันจะไม่ทันเวลาแล้วน่ะสิ ม่ายยยย"

เธอหยุดเดินมากุมหัวเครียดกลางถนนแทน

"ทำยังไงดี โถ่"

"ช่วงสาย!? ปกตินายเดินนานแค่ไหนกันแน่เนี่ย???"

พยายามเดินตามสุดชีวิตแล้ว ถึงแม้สาวน้อยคนนี้จะเดินห้างบ่อยๆ ไม่ได้เดินไกลไม่เก่ง แต่ก็ตามชายคนนี้ไม่ทันเลย!?

"อย่างน้อยขอประมาณเวลาได้ไหม นายจะเดิน...นาน...แค่ไหน?"

📣 Finale: Formal Dinner | #FormalDinner_SSA

An Invitation To The Formal Dinner

📌 bit.ly/FormalDinner_SSA

With the utmost courtesy and warmest regards,

We should be delighted by your presence.

- Somerlyn Sports Academy

แอมแปร์ก้าวเท้าตามอีกฝ่ายที่ห่างออกไปเรื่อยๆ หึ่ย ขายาวมันดีอย่างงี้เองสินะ ทำไมแถวนี้มีแต่พวกสูงยาวเข่าดีเต็มไปหมดเลย

"อ้อ เป็นนักกีฬาวิ่งด้วยนี่เอง ฉันบอกแล้วไงถ้าฉันวิ่งหนีนายก็ตามทันอยู่แล้ว!?"

ทำไมถึงต้องไปเร็วขนาดนี้กันนะ

"จะว่าไป โรงเรียนอยู่ไกลแค่ไหนนะ-"

"โอเคเลย งั้นฝากนายนำทางด้วยนะ!"

พูดจบก็เดินตามวัลแต่โดยดี ระหว่างทางก็พูดไปเรื่อยเปื่อยตามเคย

"ยินดีที่ได้เจอนายวันนี้นะ เป็นรุ่นน้องในโรงเรียนนี่เองงั้นเหรอ โชคดีจังเลย"

"อืม กรีฑาสินะ งั้น...นายเน้นเล่นอะไรในกรีฑาเหรอ? ฉันเองไม่ค่อยจะได้สนใจกรีฑาเท่าไหร่เพราะดูเป็นกีฬาที่มีอะไรก็ไม่รู้ เข้าใจยากไปหน่อย-"

"เดินได้งั้นเหรอ? แสดงว่านี่ก็ไม่ได้ไกลจากโรงเรียนมากใช่ไหมนะ? จะว่าไปนายก็เรียนอยู่ที่ซอมเมอร์ลินงั้นเหรอ? ยินดีที่ได้รู้จักนะ เรียนอยู่โปรแกรมอะไรงั้นเหรอ? ฉันชื่อแอมแปร์นะ อยู่ปี13 figure skatingล่ะ"
จู่ๆก็เริ่มพูดมากซะงั้น

"อ่า จริงสิ เรื่องจับขโมย...ถึงจะเจ็บใจแต่ก็ช่างมันเถอะ คงจะตามตัวยาก และก็ดูยุ่งยากน่ารำคาญไปหน่อย ยังไงคงต้อง...หาทางซื้อโทรศัพท์ใหม่ก่อนแหละ"

เห้ออ

#10YrsIntoTheFuture_SSA

หลังจากเรียนจบไม่กี่เดือน ชาร์ล็อตทิ้งการเป็นนักกีฬาและเริ่มต้นเส้นทางใหม่ที่ไม่รู้จัก—ใช้เวลามากถึงสิบปีเพื่อลบคำสบประมาทด้านความสามารถทั้งหมดที่ได้รับมาตั้งแต่จำความได้

ท้ายที่สุด, ในวัย 28 ปี—วันที่ชีวิตในฐานะศิลปินกำลังรุ่งโรจน์ราวกับพลุ หล่อนได้กลับสู่มหานครลอสแองเจลิสอันเป็นที่รักอีกครั้ง

(cr: Candyfood Pk)

"อ่า...งั้นเหรอ"

เธอถอนหายใจยืนคอตก หรือว่าการขอเงินซื้อโทรศัพท์จะเยอะไปจริงๆ

"อ่า แต่ยังไงก็ จะว่าไปดีล่ะ"
เธอมองไปรอบๆ ดูสถานที่ที่ไม่ค่อยคุ้นหน้าคุ้นตาสักเท่าไหร่

"ฉันไม่รู้ทางกลับโรงเรียนด้วยสิเนี่ย....ถ้ารบกวน เรียกรถ หรืออะไร ได้ไหมนะ"

แอมแปร์กุมหัวตัวเอง ได้แต่สบถกับตัวเองพลางคิดว่าคงต้องเลิกดื่มจริงๆแล้วแหละ ครั้งนี้จะเลิกจริงๆจริงๆนะ🌝

"แต่เรื่องใช้โทรศัพท์นาย...ไม่ได้หรอก! รูป...รูปพวกนี้มันต้องเก็บเอง แล้วจะกู้คืนสตอรี่ให้เป็นสาธารณะก็...."

เธอกลืนน้ำลายเอื้อก คิดถึงสายตาคนอื่น คิดไปไกลว่าจะโดนนินทายังไงถ้าจู่ๆก็กู้รูปคู่กับแฟนเก่ามาหน้าไทม์ไลน์อีกครั้ง

"ขอร้องล่ะนะะะ ฉันรู้ว่ามันเป็นคำขอที่ยาก แต่เดี๋ยวฉันจะคืนเงินให้แน่ๆ หรือถ้านายมีอะไรอยากได้อีกก็ลองขอมาได้เลยนะ ตอนนี้ฉันกำลังลำบากจริงๆ"

"ถ้าโทรหาเพื่อน..."

เธอหลบสายตาอีกฝ่าย คิดภาพถ้าโทรขอให้คนอื่นมาช่วย

"จะโดนดุเอาน่ะสิ ไม่ค่อยอยากให้คนรู้จักรู้เรื่องนี้เลย..."

"เชื่อฉันได้น่า เดี๋ยวเดินไปด้วยกันจนกลับหอฉันที่โรงเรียนซอมเมอร์ลินเลยก็ได้! ยังไงฉันวิ่งเร็วสู้ความยาวขานายไม่ได้หรอก ใช่ไหมล่ะ!"

+

สุดท้ายหญิงสาวก็หันหน้าไปมองหนุ่มแปลกหน้าตรงหน้าอย่างคาดหวังก่อนจะยกมือมาพนมไหว้วาน

"ขอร้องล่ะ ไปซื้อโทรศัพท์ใหม่กันก่อนแปปนึงได้ไหม เอ่อ ขอยืมเงินด้วย เดี๋ยวจะคืนให้แน่นอนนะ!!! จะคิดดอกเบี้ยยังได้เลย!!!!! ฉันมีเงินให้- แต่แค่...ตอนนี้ทั้งโทรศัพท์ทั้งกระเป๋า......."

หญิงสาวแผดเสียงร้องลั่นอยู่กลางถนน เสียงดังจนแทบจะสงสัยว่าเธอมีปอดแค่2ข้างจริงไหม หรือว่าเธออาจมีพื้นที่ว่างเพิ่มเติมในหัวไว้สำรองอากาศ?

"อ่า อ่า- ทำไงดี รูปที่เก็บไว้ในนั้น.....จริงสิ! ยังมีพวกรูปในสตอรี่ไอจี!"

เธอตาเป็นประกายเหมือนจะหาทางออกได้ ก่อนจะนั่งนับนิ้ว

"ไม่สิ ฉันกดลบสตอรี่ไป ตอนนี้...เห้ยยยยยย จะหมดเวลากู้คืนสตอรี่ได้แล้วนี่นา!!!!"

+

"??????????"

แอมแปร์แสดงสีหน้าสับสนตกใจอย่างชัดเจน

"เห้ย เห้ยยยยยย กรี้ดดดดดด!?!!? ล้อกันเล่นใช่ไหมเนี่ย"
แต่เมื่อพยายามโทรเข้าเครื่องอีกยังไงก็ได้แต่เสียงแจ้งให้ฝากข้อความ

"ไม่ ไม่จริงน่า ม่ายยยยยยยยยยยยย ฉันเกลียดคนอังกฤษที่สุดเลย!!??!??? ขนาดนี้ไม่ใช่ลอนดอนยังโดนขโมยของอีกงั้นเหรอ!!!"

+

"จริงด้วย ความคิดดีเลย ขอบคุณนะ"

พอโทรศัพท์ถูกยื่นมาตรงหน้าถึงจะรู้สึกตัวสักที เธอรับโทรศัพท์อีกฝ่ายมาแล้วกดโทรเข้าโทรศัพท์ตนเอง

*ตู้ด ตู้ด ตู้ด*

"เฮลโหล-"

'เจ้าของโทรศัพท์งั้นเหรอ?'
มีเสียงของชายปริศนาตอบกลับมา

'... เอาเป็นว่า โทรศัพท์ของเธอน่ะ🌟'

*กุกกักๆๆๆ ฟังดูคล้ายว่าเจ้าของเสียงอีกฝั่งกำลังเต้นรำเก๊กท่าอะไรสักอย่าง*

'เสร็จโจร💕'

*แกร๊ก*

วางหูไปแล้วล่ะ

+

(โรลปิด w @eniles-ssa.bsky.social | สักซอกตึกนึงในเมือง | โกงเวลา วันพุธแรกหลังงานวัฒนธรรม 18.30)

เพราะวัลต้องไปออกกำลังกายช่วงเย็น ไม่ว่างมาตามติดเขาเป็นเจ้ากรรมนายเวร(?) อย่างหาได้ยาก

บลิซจึงได้โอกาสเข้าไปหาซอกหลืบสักที่ในตัวเมืองเพื่อเติมมลพิษเข้าปอด

บุหรี่มวนเล็กถูกหยิบออกมาจากซอง ตามด้วยไฟแช็ค

+

"ยังไงก็ยังกลับไปนอนห้องไม่ได้หรอก! ก็- ก็โทรศัพท์มัน มันไม่ได้...ไม่ได้backupรูปไว้นี่นา"

พอจบคำ จบความคิดรำลึกถึงอดีต น้ำตาก็เริ่มคลอเบ้าตาสีอำพัน

"ฮือออออออออออ"

จู่ๆก็ร้องไห้ซะงั้น

พอถูกปล่อยมือแอมแปร์ก็เอามือปัดๆฝุ่นจากตัวเอง ดูท่าทางจะเริ่มขยาดกับพื้นถนนที่เคยเป็นที่นอนเมื่อครู่

"แย่ที่สุดเลย..."

เธอกวาดสายตาไปรอบๆพื้นที่ ก่อนจะมองไปตามทางเดินต่างๆ ไม่มีรองรอยข้าวของอะไรอยู่เลยสินะ

"จริงๆก็หายไปทั้งกระเป๋าเลย แต่แค่กระเป๋าใบนึงช่างมันเถอะ"
เธอบ่นงึมงำกับตนเองต่อ

+

พอถูกวางลงกับพื้นก็หันขึ้นมองปากจู๋ใส่คนตรงหน้าเซ็งๆ

"เอ้ะ จริงสิ!"

"โทรศัพท์ฉันอยู่ไหนน หายไปไหนแล้ว"
เธอตบๆกระเป๋ากางเกง ไม่มี หล่นหายไปไหนแล้ว หรือโดยขโมยไปแล้ว

พอถูกอีกฝ่ายหยิบ(?)มาห้อยไว้ห่างๆตัวก็ดิ้นเหมือนแมวโดนอุ้ม

"เห้ย เห้ยยยย เดี๋ยวก่อนเซ่!! ปล่อยยยยยย"
แต่ถึงจะดิ้นยังไงแข้งขาก็ยาวสู้ไม่ได้

"ใจร้ายชะมัดเลย..."

พอการดิ้นไม่ได้ผลสุดท้ายก็ถูกห้อยคอตกอยู่

"นายนี่ โหดร้ายจริงๆเลยนะ รู้ไหม ฉันมันก็แค่สาวน้อยกำลังลำบากทางจิตใจคนนึงกำลังนอนอยู่ข้างทางอย่างเจ็บปวดรวดร้าวใ..."
เธอบ่นเป็นชุดด้วยเสียงเบาๆของคนหมดแรงสู้

+

[ โรลปิด w/ @risten-ssa.bsky.social ]

อีกไม่กี่ชั่วโมง ตัวเขาจะต้องอยู่ที่อิตาลีแล้วแท้ ๆ

แต่ดอกกุหลาบที่ตั้งใจปลูกไว้เพื่อเธอ… กลับมาส่งถึงมือในวันนี้เสียได้

ไม่สิ ช่อดอกกุหลาบจำนวนมากวางเรียงรายบนเคาน์เตอร์อย่างสวยงาม ทว่ามีเพียงหนึ่งช่อเท่านั้นที่เขาเลือกไว้… ช่อเดียวที่ตั้งใจจะมอบให้กับมือ

เขายืนรอเธอหน้าหอ ใจเต้นแรงราวจะระเบิด

+

(cr color : Moxenblue)

"เห้ยยย!!! ที่นี่ที่ไหน"

เธอลุกพรวดขึ้นมาก่อนจะเซไปเกาะชายตรงหน้า กลิ่นค๊อกเทลผลไม้ยังติดอยู่บนเสื้อผ้าฝ้ายแบรนด์เนมที่สวมใส่

"อ๊ะ- สวัสดีจ้าา"

พยายามยกยิ้มทักทาย แต่ความรู้สึกปวดหัวแปล้บก็แล่นเข้ามาเล่นงานจนต้องยกมือมากุมขมับ

"อึก ไม่น่าดื่มไปเยอะเลย..."
เธอบ่นพึมพำกับตัวเอง มือยังจับอีกฝ่ายอยู่

'สิ่งนั้น'ยังนอนกองแน่นิ่งอยู่กับพื้น ขยับเพียงศีรษะเพื่อแหงนมามองอีกฝ่ายที่ดันโชคร้ายผ่านมาพอดี

เธอหรี่ตาลงมองย้อนแสงแดดที่จ้าขึ้นเรื่อยๆ ท่าทางตามประสาคนเพิ่งตื่นจากการบรรทมนิทรายาวเนิ่นนานอย่างน่าอนาถาข้างทาง

"อ๋าาาาาาาา ปวดหัวชะมัดเลย"

หญิงสาวปริศนาฟุบหน้าลงไปกับทางเท้าต่อ พระอาทิตย์ขึ้นแล้วแสงแดดส่อง กำลังอุ่นๆนอนสบายเลยล่ะ(?) ขออีกสัก5นาที~

ไม่สิ

+

📣 ประกาศรายละเอียด และลงทะเบียนกิจกรรมเพื่อนทางจดหมาย | #Penpal_SSA

จดหมายที่กลั่นจากใจ 📬

ถึงคุณ, เพื่อนทางจดหมายของฉัน

รายละเอียดกิจกรรม
📌 bit.ly/Penpal_SSA

ลงทะเบียนเพื่อนทางจดหมาย | 18 พฤษภาคม - 21 พฤษภาคม (23.59 น.)
📌 forms.gle/2yjRvs83P2ftPeQu8

(cms. หะหะ หะหะ)

( มาลงบอมแบบหวานๆกะชาวบ้านเขาบ้างค่ะ มีคนโดนวอแวอีกแล้ว ☺️

Cms HYUK_VV )

(ไม่ให้ร่วมค่ะ🫶)

(มาเลยค้าบ🙌🙌)

#SportDay_SSA @archibald-ssa.bsky.social

14 May | หลังแข่งฟุตบอลจบ

เวนดี้ขโมยไอติมจากถังซัพพอร์ตกองเชียร์ แล้วก็เดินมานั่งเล่นกับอาร์ชิบาลด์ จำได้ว่าเขาให้มาเชียร์ตอนแข่ง แต่บังเอิญเธอเองก็ลงแข่งฟุตบอลเหมือนกัน เลยได้แค่เฮจากสนามข้าง ๆ

“แฮ่!!!” เธอโผล่มาทักทายเขาที่ด้านหลัง แกล้งใช้ถุงเย็น ๆ ของไอติมผีเสื้อแนบแก้มให้สะดุ้งเล่น