Seline (slow)

"นายอยู่ฟันดาบใช่มั้ย...ไว้ฉันจะแวะเอาขนมไปให้ก็แล้วกัน"

เด็กสาวกล่าวทิ้งท้าย โบกมือลาให้กับเพื่อนสมัยเด็ก แล้วเดินกลับขึ้นหอไป

[ปิดโรล]

เมื่อเห็นแบบนั้นเซลีนจึงไม่ได้พูดอะไรอีกนอกจากมุ่งหน้ากลับไปยังหอพักนักเรียน และชวนบลิซคุยเรื่องสัพเพเหระต่างๆไปด้วยระหว่างทาง

ถึงแม้คนพูดจริงๆจะมีแค่เธอก็เถอะ... ถ้าไม่เห็นมีเปิดปากพูดบ้างคงนึกว่าบลิซเป็นใบ้ไปแล้ว

"ขอบคุณที่มาส่งนะ" เธอบอก รับสัมภาระของตนเองคืนจากอีกฝ่ายทางด้านหน้าหอนักเรียนหญิง

(+)

"จะได้รู้ว่าการทำขนมของฉันพัฒนาจากครั้งล่าสุดที่นายเคยชิมเยอะขนาดไหน"

เจ้าตัวพูดยิ้มๆแล้วเร่งฝีเท้าเล็กน้อยเมื่อเห็นร้านที่ต้องการซื้ออยู่ในคลองสายตา ใช้เวลาประมาณสิบกว่านาทีเซลีนก็เดินออกมาจากร้านค้าพร้อมกับช็อคโกแลตบาร์สามรสในมือ

"ของครบแล้วล่ะ นายอยากไปไหนอีกมั้ย?"เธอถาม ขณะหย่อนแท่งช็อกโกแลตทั้งสามลงในถุงผ้าชอปปิ้งที่บลิซถืออยู่

"งั้นหรอ...น่าเสียดาย" เธอพูด รู้สึกเสียดายจริงๆตามนั้น

อุตส่าห์ได้เจอคนที่เคยชิมขนมฝีมือเธอแล้วทั้งที ก็อยากจะได้คำยืนยันสักหน่อยว่าตอนนี้ทักษะการทำขนมของเธอนั้นพัฒนากว่าแต่ก่อนไปมากขนาดไหน

เพราะถึงแม้จะรู้ดีว่าฝีมือก้าวหน้าขึ้น แต่ให้พูดเองเออเองไปเลยก็ออกจะดูอวยตัวเองยังไงชอบกล...

"ไว้โอกาสหน้า นายช่วยมาลองชิมให้ฉันหน่อยแล้วกัน"

(+)

📣 Finale: Formal Dinner | #FormalDinner_SSA

An Invitation To The Formal Dinner

📌 bit.ly/FormalDinner_SSA

With the utmost courtesy and warmest regards,

We should be delighted by your presence.

- Somerlyn Sports Academy

"อ่า... ขอบคุณนะ"

พูดกันตรงๆเหตุการณ์เมื่อกี้เกิดขึ้นไวมาก กว่าสมองจะรู้ตัวของก็ไปอยู่ในมือบลิซแล้ว เจ้าตัวเลยแต่ได้ขอบคุณและตั้งเป้าหมายว่าจะรีบไปรีบกลับ จะได้ไม่เป็นการรบกวนอีกฝ่ายมากเกินไป

"งั้นเดี๋ยวฉันจะรีบซื้อก็แล้วกัน"

พูดจบสองขาก็เดินนำออกจากร้านไป พอเดินไปซักพักเจ้าตัวก็นึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองทำคัพเค้กไว้ที่หอ

"บลิซ ฉันทำคัพเค้กสตอเบอรี่ไว้ด้วย นายสนใจลองชิมมั้ย?"

"หือ..ของนี่หรอ?"

เธอถามพร้อมมองสภาพของตัวเองว่าของมันดูเยอะขนาดนั้นเลยงั้นหรอ

...ถึงจะหนักนิดหน่อยแต่ถ้าเทียบกับที่เคยซื้อตอนช่วงเทศกาลแล้ว ถือว่าถือได้สบาย

แถมเดี๋ยวจะต้องไปซื้อของต่อด้วย บลิซน่าจะไม่ค่อยชอบหรอกมั้ง

"ไม่เป็นไรของไม่หนักเท่าไหร่ เดี๋ยวนี่จะไปซื้อของต่อด้วย"

"เอ๋...ให้ฉันหรอ?"

เจ้าตัวถามอย่างงุงงง เธอมองกล่องขนมตรงหน้าอย่างเซอร์ไพรส์ เพราะไม่คิดว่าบลิซจะซื้อให้

จริงๆอีกเหตุผลที่เจ้าตัวพาบลิซมาร้านนี้ก็เพราะอยากป้ายยาร้านขนมอร่อยๆกับแสดงเจตนาดีให้รู้ว่าเธอยังเป็นเหมือนเดิม แม้ว่าจะรู้เรื่องข่าวลือแล้วก็ตาม

หลังจากยืนยันกับตัวเองว่ากล่องตรงหน้าเป็นของตน เธอจึงเอื้อมมือไปรับกล่องสีชมพูพาสเทลมา

"ขอบคุณนะ เดี๋ยวทานให้อร่อยเลย"

เซลีนคิด ก่อนจะรีบตรงไปหาคนขายแบบไม่คิดรอคำตอบจากคนข้างๆ

"ขอโทษนะคะ ขอทาร์ตสตอเบอรี่ 2 ชิ้นค่ะ"

"แยกกล่องนะคะ"

เธอสั่ง จากนั้นก็จัดการจ่ายเงิน และรับขนมมาเรียบร้อยอย่างไม่คิดถามสุขภาพคนที่เดินตามมาด้วยสักคำ

"อันนี้สำหรับนาย" เด็กสาวยื่นกล่องสตรอเบอร์รี่ทาร์ตอันนึงให้บลิซ

"ถือว่าเป็นของขวัญที่เราได้มาเจอกันอีกรอบ!"

เซลีนถามเสียงใส เจ้าตัวกระตือรือร้นสุดๆที่จะพรีเซ้นต์ขนมของร้านนี้

"ยังชอบสตอเบอรรี่อยู่มั้ย?"

"งั้นสตรอเบอร์รี่ทาร์ตเป็นไง??"

เธอพูดพร้อมกับชี้ไปที่ตู้กระจกใส ในนั้นมีทาร์ตดูน่ากินที่ตกแต่งด้วยผลไม้สดหลากชนิดเรียงรายอยู่ แต่ที่สำคัญคือทาร์ตสตอเบอรี่นั้นเหลืออยู่เพียงแค่ 2 ชิ้นเท่านั้น

ไม่ได้การ....

(+)

เมื่อเห็นดังนั้น เซลีนจึงทำหน้าที่เป็นไกด์จำเป็นให้กับเพื่อนเก่า มุ่งหน้าไปยังร้านขนมดังกล่าวด้วยความกระตือรือร้น

"ร้านตรงนั้นน่ะ" เธอบอก ยกนิ้วชี้ไปยังร้านขนมสีชมพูพาสเทลหวานแหววที่ตกแต่งด้วยช่อดอกไม้อย่างหรูหราอลังการทางด้านหน้า

เรียกได้ว่าตกแต่งสวยงามแบบมีรสนิยมอย่างหาได้ยากให้อังกฤษ

"นายอยากกินอะไรล่ะ??"

(+)

"งั้นรีบไปกันเถอะ เดี๋ยวขนมจะหมดซะก่อน"

เซลีนพูด น้ำเสียงดูตื่นเต้นสุดๆราวกับเด็กที่กำลังจะได้ไปเที่ยวเป็นครั้งแรก ทั้งๆที่ตัวเองก็พึ่งเดินออกจากร้านมาไม่นานนี้เอง

เมื่อเห็นคนตรงหน้าพยักหน้าตกลง เจ้าตัวก็รีบเก็บกล่องขนมในมือให้เรียบร้อย

แสดงว่าเธอเดาถูกแล้วสินะ..

เซลีนก้มมองแมวส้มที่กำลังสวบอาหารอย่างตละกละตละกลามและน่าเอ็นดู คาดว่านี่น่าจะเป็นถิ่นของมันอยู่แล้ว หากทิ้งเอาไว้คงไม่เป็นไร จึงหันหน้าไปพยักหน้าให้บลิซ ประมาณว่า พร้อมแล้ว

(+)

อาจจะเสียมารยาทไปหน่อย แต่พอเห็นคนตรงหน้าพยักหน้าให้ สัญชาตญาณกลับบอกว่าไม่น่าไว้ใจ

"บลิซ..พยักหน้านี่ไปถูกใช่มั้ย??"

ดูจากตอนที่บลิซไปเรียนเปียโนที่บ้านใหม่ๆแล้วเดินวนหาห้องน้ำไม่เจอ จนสุดท้ายแม่ต้องเอาป้ายบอกทางไปติดให้น่ะ

เซ้นส์ด้านเส้นทางกับการเลือกคบเพื่อนแย่เกินเยียวยาจริงๆ

"สนใจไปด้วยกันก่อนซักครั้งมั้ย รอบหน้ามาจะได้มาง่ายขึ้น"

"อร่อยนะ..."

"ในฐานะคนทำขนมแล้ว.. ถือว่าผ่านแหละ"

เธอบอก กัดมาการองอีกคำ ดูจะอารมณ์ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

พอเห็นอีกฝ่ายปฏิเสธ เจ้าตัวเลยเก็บมาการองกลับมา แล้วหยิบให้ตัวเองชิ้นนึงแทน

"ร้านสีชมพูพาสเทล ที่อยู่ถัดจากตรงนี้ไป 2 บล็อคน่ะ"

"ทางด้านขวา"

เซลีนพูดพร้อมชี้ยังทิศทางที่ร้านตั้งอยู่ ก่อนส่งมาการองเข้าปากไปคำหนึ่ง

ความหวานหอมของสตอเบอรรี่ตลบอวลเข้าประสาทรับรู้อย่างสมดุล นับได้ว่าอร่อยแบบไม่ผิดความคาดหวัง

(+)

"บลิซ สนใจมาการองสตอเบอรี่มั้ย?"

เธอถามขึ้น แกะกล่องสีชมพูพาสเทลที่ถือมาสักพัก เผยให้เห็นมาการองสีชมพูโทนเดียวกันกับกล่องเรียงเป็นแถว ดูน่ากินสุดๆ

"ซื้อมาจากร้านขนมฝรั่งเศสที่พึ่งเปิดใหม่น่ะ"

เจ้าตัวบอก ยื่นกล่องให้เป็นการออฟเฟอร์เผิ่ออีกฝ่ายจะสนใจหยิบสักชิ้น

พอเดินกลับมาถึงซอยเดิม ก้อนขนสีส้มที่กำลังนอนหงายพุงอ้อนอยู่ก็รีบลุกตรงมาหาเธอทันทีราวกับรู้ว่าอาหารมาถึงแล้ว...เป็นแมวที่ตะกละเหมือนกันนะเนี่ย

พอเปิดกระป๋องอาหารแล้ววางบนพื้นให้ ความสนใจทั้งหมดของแมวส้มก็ถูกเทให้กับอาหารเปียกตรงหน้าโดนทันที

เห็นมันกินอร่อยแล้วอยากกินขนมเลย...

(+)

หลังจากตบตีในหัวกับตัวเองอยู่นาน เซลีนก็ตัดสินใจจะซื้อไปทั้งรสไก่และปลาแซลม่อน เผื่อเจ้าแมวส้มไม่ชอบรสที่เปิดให้จะได้ให้ลองอีกรสไปเลยไม่ต้องเสียเวลาเดินมาใหม่

แถมถ้าเหลือก็เอาไปให้แมวแถวหอที่เห็นอยู่แวบๆเมื่อวันก่อนได้ด้วย ยังไงก็ไม่เสียของแน่ๆ

(+)

จากนั้นเจ้าตัวก็รีบวิ่งออกไปหาซื้ออาหารแมวให้เจ้าแมวส้มตามแบบอย่างทาสที่ดี

ว่าแต่จะซื้ออาหารกระป๋องรสไหนให้ดีล่ะ ไก่? ปลา? แมวจะชอบอะไรมากหน้ากันนะ

เซลีนหลุดยิ้มพอใจเมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้าของอีกฝ่ายดังขึ้น

หวังว่าเบอร์นี้จะติดต่อได้นานๆนะ

"ขอบคุณ.. "

"ถ้ามีอะไรต้องไปทำก่อนก็โทรมาบอกนะ"

เธอยื่นมือไปรับโทรศัพท์ตัวเองคืน แล้วชูมันขึ้นระดับสายตา คล้ายจะบอกว่ามีอะไรก็ใช้โทรศัพท์นายโทรมา

ถึงไม่ใช่เรื่องแมวก็โทรมาได้...

(+)

"บลิซ ขอช่องทางติดต่อนายไว้หน่อยสิ เผื่อน้องวิ่งไปแล้ว จะได้ไม่ซื้อเสียเที่ยว"

เธอหยิบโทรศัพท์ตัวเองออกมายื่นให้อีกฝ่าย

"...ขอที่ยังติดต่อได้นะ" เด็กสาวย้ำ

คนที่หายตัวไปเกือบสองปีน่ะ ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธหรอกนะ

พอได้ยินคำตอบของบลิซแล้วก็รู้สึกว่าตัวเองโง่ไปเลย...

เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้จริงๆ ที่ปกติเธอชอบไปร้านท้องถิ่นไม่ก็ตลาดมากกว่าพวกร้านสะดวกซื้อเชนใหญ่

"อ่า...จริงด้วย"

"งั้นเดี๋ยวฉันไปลองดูก่อนนะ คงมีอาหารแมวอยู่บ้างแหละ"

เซลีนเดินออกมาได้ไม่กี่ก้าวก่อนจะเดินกลับไปที่เดิม

(+)

เรื่องแมวเรื่องใหญ่ ของกินก็เรื่องใหญ่ เพราะงั้นพับเก็บแพลนซักประวัติบลิซไว้ก่อน แล้วมาหาขนมให้เจ้าก้อนขนนี่ดีกว่า

"มันน่าจะหิวมั้ยรึเปล่า แถวนี้มีอะไรที่พอจะซื้อให้มักินได้มั้ยนะ"

หลังจากคิดไปซักพักก็ยังนึกไม่ออกเพราะส่วนใหญ่เจ้าตัวก็รู็แต่พวกร้านขนม เลยตัดสินใจลองถามอีกคนดู

"นายมีร้านที่นึกออกมั้ยบลิซ?"

"อ่ออ..หมอนั่นก็ขยันเหมือนกันนะเนี่ย"

ถ้าอย่างนั้นวันนี้ก็น่าจะคุยกับบลิซได้อย่างสบายใจสินะ

แน่นอนว่าไม่เคยมีอะไรเป็นอย่างที่คิด...ก็อยู่ๆพฤติกรรมเจ้าแมวดันพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือมาอ้อนกันซะอย่างนั้น

สำหรับคนที่เรียกตัวเองว่าทาสแมวด้วยความภาคภูมิใจอย่างเซลีนแล้ว แอบใจละลายเหมือนกันนะ นี่สินะแมวส้มไบโพล่าอย่างที่เคยได้ยินมาเลย

(+)

พอแตงกวาถูกเก็บไป แมวตัวนั้นก็เหมือนจะหยุดขู่ แล้วก้มหน้าก้มตาดมหาพวงกุญแจที่มันทำตกไปในตอนแรก

"ว่าแต่วันนี้ไม่อยู่กับเพื่อนหรอ คนที่ชื่อวัล??"

จำชื่อถูกมั้ยนะ....... คนที่ผมแดงๆ หน้าตาไม่น่าอภิรมณ์

เมื่อเห็นพวงกุญแจถูกหยิบขึ้นมาอยู่ตรงหน้าคนที่ถูกแมวขู่อย่างเซลีนถึงกับอึ้ง ทำไมบลิซถึงได้หยิบขึ้นมาง่ายขนาดนั้น ถ้าเป็นเธอคงโดนข่วนไม่ก็กัดไปแล้วแน่ๆ...

ถึงตอนอยู่ฝรั่งเศสจะเห็นเนื้อหอมกับพวกหมาข้างถนนก็เถอะ ไม่คิดว่ากับแมวก็เป็นเหมือนกัน...

เด็กสาวหย่อนแท่งแตงกวากลับเข้าไปในกระเป๋า ก่อนจะแบมือเพื่อนรับพวงกุญแจคืนจากอีกฝ่ายมาเก็บให้เข้าที่เข้าทาง

"ขอบคุณนะ..."

(+)

อ่า...แมวไม่กินแตงกวาสินะ งั้นตอนนี้จะเข้าไปหยิบพวงกุญแจยังไงดีล่ะเนี่ย

เซลีนได้แต่มองพวงกุญแจที่ตกอยู่ใต้หัวแมวพอดี

ถ้ายื่นมือเข้าไปหยิบตอนนี้ต้องโดนกัดแน่เลย

ช่างมัน! มีแต่พระเจ้าเท่านั้นแหละที่รู้ว่าแมวกินแตงกวารึเปล่า ยังไงก็ดีกว่ากลืนพวงกุญแจเข้าไปแหละหน่า

คิดถึงตรงนี้ก็รีบแกะซีลพลาสติกหุ้มแตงกวาออกมาล่อ แต่เหมือนตัวต้นเรื่องจะสัมผัสได้ถึงอันตรายบางอย่างเลยหันมาขู่ฟ่อใส่เธอเสียอย่างนั้น

ข้อดีคือ แมวตกใจจนยอมปล่อยพวงกุญแจที่คาบเอาไว้ในปาก

ข้อเสียคือ ตอนนี้มันกำลังโก่งตัวขู่ขนพองราวกับแตงกวาเป็นศัตรูชาติชั่วที่แค้นกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน
+

เสียงร้องของแมวที่กำลังถูไถออดอ้อนคนตรงหน้าช่วยเรียกสติของเซลีนให้ออกมาจากภวังค์เพื่อจัดการสถานการณ์ตรงหน้าก่อนที่เจ้าก้อนขนสีส้มจะเผลอกลืนพวกกุญแจของเธอเข้าไปจริงๆ

หลังจากค้นถุงช้อปปิ้งของตนดูแล้ว สิ่งที่ดูจะ'ไม่เป็นอันตราย' กับแมวก็มีแค่แตงกวาออแกนิคที่เธอพึ่งซื้อมาเพื่อทำอาการเย็นเท่านั้น

ปกติแมวกินแตงกวามั้ยนะ....

หลังจากเถียงกับตัวเองอยู่ในใจพักนึงก็ได้ข้อสรุปว่า

(+)