りん ┈ • 🗞️

[ ประกาศอีเวนท์ที่ 3 ฝั่งคิโบวซากุระ : นิพพานมาระทอภิสังขาระโลหิต ]

docs.google.com/document/d/1...

[ Story Unlocked ]

ใต้ผืนฟ้าคราม ภารกิจชำระล้างเรียวกังคิไซ

[ วันที่ 1 ]

#KzK_Story
Side-effect from event ???

ริวโนะสุเกะรับมือกับความจริงที่ตัวเองคลุกคลีอยู่กับสถานที่ไม่พึงประสงค์ร่วมเดือนด้วยแนวคิด‘ช่างหัวมัน’

ของสกปรกที่กินก็ย่อยไปแล้ว ตราบใดที่ยังไม่ตายก็ช่างหัวมัน รสชาติก็ใช่ว่าจะจำได้

ภาพทุเรศลูกตาที่เห็นก็แก้ไขอะไรไม่ได้ เขาไม่รู้ตัวซักหน่อยว่ากำลังทำอะไรในตอนที่อยู่ที่นี่ เพราะงั้นก็ช่างหัวมันด้วยเหมือนกัน

อาเจียนออกมาให้ตายยังไงก็ไม่มีอะไรดีขึ้น

#KzK_BigCleaning
#KzK_Story

หลังจากกลับมาจากเมืองโบราณเซรินะสภาพร่างกายก็โทรมลงมาก โชคยังดีที่เธอได้ลุกขึ้นมาทำความสะอาด เปลี่ยนบรรยากาศจากการอุดอู้อยู่แต่ในโรงยิม

ครั้งนี้ก็ไม่ต่างจากครั้งไหนๆที่มีเพื่อนสนิทอยู่ไม่ห่าง ตื่นมาก็ยังได้เจอกับเพื่อนข้างกายไม่ไปไหน นับว่าเป็นโชคดีที่สุดแล้วหลังจากเหตุการณ์สะเทือนขวัญนั้นจบลง

#KzK_BigCleaning
#KzK_Story

สิ่งที่ไม่อยากให้เกิดขึ้นที่สุดก็เกิดขึ้น เธอที่พยามอย่างมากที่จะไม่ให้เนื้อตัวเปียกน้ำ บัดนี้ก็กลับทำไม่ได้เสียแล้ว โชคยังดีที่อาจารย์บรรณารักษ์นั้นอยู่ไม่ไกลจากเธอมากเท่าไหร่นัก

ผ้าพันแผลที่เปียกชุ่มจึงได้ถูกเปลี่ยนเป็นผืนใหม่ที่พันอย่างพิถีพิถัน

EVENT ??????
Ending B - No Escape

CW ⚠️ suicidal ideation (ความคิดจบชีวิตตัวเอง), slightly blood (ภาพขาวดำ)

Cr. Buudchi

#KzK_LastMeal
#KzK_Roleplay

[ โรลเปิด | แยกรูท (+ได้ค่ะ!) ]

—01.09.2016 @18.00PM —

เมื่อสิ้นเสียงคำประกาศของผู้นำกลุ่มได้ไม่นาน ตัวก็เด็กสาวคนหนึ่งก็เดินถอนหายใจออกมาหาทรัพยากรในค่ำคืนสุดท้าย

“สุดท้ายวันนี้ก็มาถึงสิน้า..”

บ่นงุบงิบกับตน หลายคืนที่ผ่านมาเธอก็ได้ผจญกับภัยคุกคามหลายอย่างจนแขนข้างขวาของเธอหักจนต้องใช้สูทนักเรียนของตนพันไว้

+

#KzK_BigCleaning

หาววววว

นับเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ของวันแล้วที่จิโตเสะหาวออกมาวอดใหญ่เช่นนี้

ตลอดวันความเหนื่อยล้าที่สั่งสมมาร่วมสัปดาห์คอยแผลงฤทธิ์ขัดขวางการทำความสะอาดของเธออยู่เรื่อย ๆ

แม้สภาพจะดูดันทุรังไปบ้าง แต่อย่างน้อยก็ยังดีกว่าการนั่งอยู่เฉย ๆ อยู่มากโขล่ะนะ

นึกได้ดังนั้นจิโตเสะจึงตัดสินใจหันกลับไปทำงานต่อ

+

ขอบคุณไม้ถูพื้นในมือ ฉันกอดมันไว้ด้วยแรงที่พอจะเหลือเพื่อพยุงร่างตัวเองไว้

ฉันเดินกลับไปที่ประตู หากแต่กลับเซไปโหม่งแทนที่จะเปิดดังปั่ก

"อะ ขอโทษนะคะ อา...ฉัน ฉันจะรีบจัดการตัวเองนะคะ ขอโทษค่ะ"

หากแต่คำพูดเล่านั้นมันทำยากเหลือเกิน...ฉันมองอะไรแทบไม่เห็นเลย มีแค่แสงวับแวบที่สว่างขึ้นมาแบบไม่รู้ทิศที่ดูมีรูปร่างที่สุด

ฉันหวังว่าใครสักคนตรงนั้นจะไม่ต้องลำบากเพราะฉัน...

ฉันฟังเสียงนั้นพลางสับสนว่านั่นเป็นเสียงจากประสาทการรับเสียงที่เพี้ยนเป็นปกติหรือว่าเป็นเสียงคนจริง ๆ กันแน่

อาจจะเป็นคนจริง ๆ ก็ได้...

ฉันพยายามหันดูรอบตัวทั้งที่ยังพะอืดพะอม

ในลานสายตาแสนแคบ ฉันสังเกตเห็นใครบางคนเข้าในที่สุด

"อะ... ขอโทษนะคะ ฉันไม่เห็นว่ามีคนอยู่"

ฉันรีบก้มหัวลง แต่แค่ก้มหัวก็เหมือนสูญเสียจะทรงตัวเลย

"ขอโทษนะคะ...ฉันจะไปแล้วค่ะ"

+

#Kzk_Story
บทสรุปเมืองโบราญ Ending B - No Escape

ภัยพิบัติ ความอดอยาก และพลัดพราก มันคงจบแล้ว ณ ที่แห่งนี้ ที่ ๆ ปลอดภัย ไร้อันตราย ไร้อิเฮิน มีกำแพงสูงใหญ่ ปกป้องเราจากทุกสิ่ง

(โปโกะจัง...เราอยากนอน...😭)

#KzK_Commu
『 夜美夏 紗代 | Yamika Sayo 』

"คร้าบบๆ"

"มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่าครับองค์หญิง?"

"ถ้าวันนี้ฝนไม่ตกก็คงจะดีนะ"
----------------------------------------------------
◆ ผู้เหลือรอดจากเงามืด นักเรียนชั้นปีที่หนึ่งโรงเรียนคิไซ

◆ Co | role | talk | เวิ่น DM 24/7

Doc Profile : shorturl.asia/2lBsL

#KzK_Story

ตั้งแต่วันนั้น ฉันก็นอนไม่เคยหลับ
.
.
แต่หนังตาในคืนนี้กลับหนักกว่าวันก่อนๆ

“เร็น.. ตื่นสิ..”
นี่มัน .. เสียงของพ่อ ..?

“ตื่นได้แล้วค่ะ คุณเร็น“
แม่เลี้ยง..?

” พี่ชายคะ “
.
.
ร—-

#KzK_BigCleaning #KzK_Roleplay
เรียวกัง | โรลเปิดแยกรูท

ขณะที่ทุกคนกำลังทำความสะอาดกัน ตัวฉันที่ถูพื้นไม่กี่นาทีกลับรู้สึกหมดเรี่ยวแรงเสียจนคล้ายว่าจะหน้ามืด

ทั้งหมดคงเป็นเพราะคุณภาพการพักผ่อนที่เข้าขั้นวิกฤตนั่นแหละ

ฉันฝืนสังขารเอาตัวเองมาทิ้งไว้ที่ห้องเก็บของ อย่างน้อยถ้าเป็นลมจะได้ไม่มีใครต้องมารับผิดชอบแบกฉัน

ทุกคนก็กำลังลำบากกัน...ฉันจะต้อง...

ไม่เป็นภาระใคร...อีก...

[ ประกาศอีเวนท์ที่ 1 ฝั่งผู้เหลือรอดจากเงามืด : มื้อส่งท้าย สู่ความตาย ]

docs.google.com/document/d/1...

#KzK_BigCleaning

ーOther side

*แก้ไขเป็นเดือนที่สี่

[ ประกาศกิจกรรมเดือน 4 : ใต้ผืนฟ้าคราม ภารกิจชำระล้างเรียวกังคิไซ ]

docs.google.com/document/d/1...

📌 #KzK_Commu

” หน้าเครียดชะมัด …
ไม่เอาน่า มาสนิทกันไว้เถอะ ! “

一年生
龍城 龍之介
Tatsuki Ryūnosuke

Doc in bio
dm, co, rp are open 24/7 !

เช็คแอคทีฟเดือนที่ 3

docs.google.com/spreadsheets...

[ บทสรุปเนื้อเรื่องเดือนที่ 3 และการเดินทางสู่ห้วงฝัน ]

docs.google.com/document/d/1...

ตลอดมา...สมองของฉันไม่เคยให้ฉันได้เห็นที่ตัวเองอยากจะมองเลยสักครั้ง

[ รินคุง ]

ฉันมองภาพของเขาที่ค่อย ๆ บิดเบี้ยวไปทีละเล็กทีน้อย
รอยยิ้มดูเหมือนกลายเป็นปากที่เบะลง
ขอบตาล่างน้อยไหลลงมาราวกับคนร้องไห้

เขาไม่ใช่อิเฮน

[ นี่... รินคุง ]

ถ้อยคำนั้นออกเสียงอย่างชัดเจนขึ้น หากแต่แผ่วเบาลงไป

[ ...ไปก่อนนะ ]

และปากของฉัน...ก็ไม่เคยพูดสิ่งที่ตัวเองอยากจะบอกเลยสักครั้ง

[ ประกาศกิจกรรมกีฬาสี ]

docs.google.com/document/d/1...

CMS : Solei4

#Kzk_Roleplay
#Kzk_Story (( โรลเปิด )) (( หลังการแสดงสิ้นสุดลงสักพักใหญ่ ))
ท่ามกลางความเงียบสงบของย่านบ้านซามูไร สายลมแผ่วเบาพัดโชย นำพากลิ่นอายของไม้เก่าและดินชื้นมาแตะจมูก

ณ ศาลาริมทางที่ปลีกวิเวก ร่างหนึ่งในอาภรณ์โบราณยืนสงบนิ่งอยู่เพียงลำพัง
บุคคลปริศนาไล้สายตาอ่านทุกถ้อยคำที่ถูกจารึกไว้...ราวกับกำลังซึมซับความปรารถนา ความลับ หรือคำสาปของใครบางคน

#KzK_commu

คาซาฮาระ ริน
ปี 2 • ชมรมจิตอาสา

⊹₊ ˚‧︵‿₊୨୧₊‿︵‧ ˚ ₊⊹

[อย่าไปไหนเลยนะ] แต่ว่า
ฉันก็ไม่ได้ดีพอที่จะทำให้ใครอยากอยู่ด้วยเลย
คนแบบนั้น...ขอให้ทุกคนอยู่ด้วยไม่ได้หรอก

co role dm flirt ฯลฯ = All OK!!

ใบเช็คลิสต์ประจำเดือนสาม (ประจำวันที่ 21/09 - 18/10)

สามารถดูเกณฑ์การแอคทีฟได้ที่ : docs.google.com/document/d/1...

ลิ้งค์ภาพใบเช็คลิสต์ : drive.google.com/drive/folder...

ตอนนั้นเขากำลังพูดว่าอะไรกันนะ...
ฉันพยายามนึกสุดชีวิต
ขุดคุ้ยลงไปใต้ภาพสิ่งประหลาดทั้งหลาย

ริมฝีปากเขาขยับเป็นคำสั้น ๆ ที่ฉันแสนคุ้นเคยจนเข้าใจในทันที

[ รินคุง ]

ในชั่ววินาทีนั้น ฉันราวกับเห็นเขายืนอยู่ตรงหน้า หากแต่เพราะเป็นตัวของฉันถึงได้รู้ดีว่าคงไม่มีทางเป็นเรื่องจริง

ถึงอย่างนั้น
ฉันก็รู้ดีเลยว่าในวันนั้น...ตัวฉันที่มีส่วนสูงน้อยกว่าเด็กประถมชั้นเดียวกันคงกำลังวิ่งไปกอดเขาอยู่แน่นอน

ฉันได้ยินเสียงอู้อี้ของผู้ชายคนหนึ่งในความทรงจำ...เสียงนั้นฟังดูอายุมากกว่าฉันหลายปี

ทั้งที่ฟังไม่ค่อยจะออกแต่กลับรู้สึกได้เลยว่าเขาคงเป็นคนร่าเริงยิ่งกว่าผู้ใหญ่คนไหน ๆ ที่ฉันรู้จัก

ภาพของเขาเลือนลางในความทรงจำ ผมสีดำที่ตัดสั้นอย่างกับเป็นเด็กมัธยมชมรมเบสบอล รอยยิ้มใจดีและจังหวะการพูดที่คอยเว้นเป็นช่วง ๆ เพื่อรอคำตอบจากคู่สนทนา

อา...เขาคงเป็นคนที่ใจดีมากแน่นอนเลย