بهار

چرا این رنگای مات و کدر از مد نمیفتن. این چاله‌ای بود که این کانیه‌ی ملعون مارو انداخت توشا. دیگه هم در نیومدیم انگار. من فقط لباسای سوپر راحت اتلیژر می‌تونم بپوشم اونا هم همه رنگا چرک.

مار

یکی دیگه از دوستام لی‌آف شد. همسرش رو تو بازارچه اتفاقی دیدم خبرش رو بهم داد. بعد ۱۱ سال مار در fda. تو این وضعیت امید نداشتن به این که کار دیگه‌ای پیدا بشه خیلی داستان رو ترسناک کرده و غمگینم براش.

منم.

همینه. دانش مالی نداریم. این طرف لیترالی طلای المپیاد جهانی ریاضی داره و این جوره. من خودم هم اصلا بلد نبودم و رو اولین کردیت کارتم قرض بالا آوردم، خدارو شکر لیمیتم کم بودم تونستم زود پس بدم و دیگه از هیستوریم پاک شد. ولی دیگه از اون به بعد یادگرفتم. این همکارم خیلی عجیبه یاد نمی‌گیره.

من واقعا برای خانواده‌ش نگران می‌شم، احساس می‌کنم چون آدم موفقیه کسی فکر نمی‌کنه چنین مشکلی داشته باشه و طبیعتا همسرش در جریان ریز جریانات سر کارش نیس، نمی‌دونند چه ریسکی می‌کنه.

نه تنها دووم آورده که در بهترین جاها و کارها بوده. عین چی شانس آورده، هر بار یهو شانسی از یه جایی در لحظه آخر پولی پدیدار شد. خودش سر این استرسا رسما مریض میشه و همچنان این جوریه.

چه خنده‌ی قشنگی 😍

تازه من امسال صد بار بهش تذکر دادم که حواسش باشه بعد یهو می‌بینم با صد هزار دلار خرید اضافه بر سازمان در بک روز اومده و تازه می‌خواد صد تا دیگه هم خرید کنه. اینه که ساعت یک و نیم صبح بیدارم و دارم همه کائنات رو شکر می‌کنم که شانسی فهمیدم چه گندی داره می‌زنه.

و از این پولا نداریم. آدم به این زیرکی و توانمندی چنین مسئله‌ی جدی‌ا‌ی رو درس نمی‌گیره و نقطه‌ی کور داره و باز دوباره داشت می‌نداختمون تو همون چاله. حرصم می‌گیره از این بی‌مسئولیتی، چند نفر از جمله خودش حقوقشون به این گرنتا بنده اون وقت تو این وضعیت بازار کار چنین خبطی می‌کنه، دفعه پیش کل کریرش رو هوا بود.

حالا امروز دیدم دوباره با یه لیست بلند بالای خرید و صد جور هدف خارج برنامه اومده. خوشبختانه من همون دو سال پیش یاد گرفتم و دیگه فقط در صورتی باهاش گرنت می‌گیرم که فرد اصلی باشم و فقط من بتونم پول بکشم. امروز نشستم کلی کارای حسابداری انجام دادم تا بهش نشون بدم از پیشبینی‌هاش طبق معمول بیشتر خرج کرده

یه وقتی یکی رو می‌بینی با کلی استعداد و توانایی یهو در یه چیز ساده و مهم مونده. اون همکارم که با هم چند تا گرنت مشترک داریم به طرز عجیبی در مورد مدیریت بودجه بده. دو سال پیش من نمی‌دونستم اینو و سر همین قضیه یکی از گرنتامون دو سال زودتر از موعد تموم شد! دهنش سرویس شد کلی استرس کشیدیم تا حل شد.

عزیزم تسلیت می‌گم 🫂…

😔🫂امان از دست جلسه

:)) فکر کنم اکثر ایرانیای طبقه متوسطی پایین متوسطی همین بودیم، کارمندی یه زمانی کار خوش خوشان و باثباتی بود، اینی که به ما رسید یه هیولای بی‌شاخ دم دیگه شد.

منم نمی‌تونم، اصلا نمی‌تونم، یعنی به هر دری می‌زنم که فقط به اونجا نرسم.

من قبلا هم گفتم ولی بلد نیستم کوت کنم اینجا، جفتشون کرینج و تو نقشند و به هم میان.

غر نیست، تلنگره. 🤗

من هیچ وقت اینجا چرا نرفته بودم. چه قدر قشنگ. این عکسا مال یه تاریخند؟

:))) بنده خدا، شاید خیلی به یاد ماندنی نبود

چرا دیگه عکس نمی‌ذاری؟ فکر کردم دیگه کار نمی‌کنی بعد هدیه برای برادرت. 🥺من خیلی دوست دارم. مخصوصا اگه از وسطای کارم بذاری که عالیه. دلم خیلی می‌خواد یه روزی وقت بشه کارگاه نجاری برم.

حالا من همش به آکادمیا و مدرسه و دانشگاه دارم می‌پرم بس که تروماتایزدم و گنده فضاش. ولی واقعا دم شما دوستانی که در این فضا دوام آوردید گرم. آخرش آدم می‌بینه که یک انسان با رویکرد درست (حتی درست برای یک برحه‌ی کوتاه) چه تاثیر به سزایی می‌تونه داشته باشه بر یه فرد در جوانی و کودکی.

دقیق.

ممدانی درون حزبی پرایمری حزب دموکرات رو برد. منظورم گرایش سیاسیشون نیست. منم ایندیپندتم و تو کالیفرنیا پرایمری رو ایندیپندت‌ها هم می‌تونن شرکت کنند. من الآن رویکردم پراگماتیک‌تره و اگه کسی مثل ممدانی حتی در پرایمری ریپابلیکن هم باشه می‌رم رای میدم. بیشتر به کولیشن دور فرد نگاه میکنم تا حزب.

من افرادی مثل زهران ممدانی برای درون حزبی امیدوارم کردند. ایالت ما معمولا لازم نیست عضو حزب باشی تا درون حزبی رای بدی و کاندیدای پرو فلسطین هم در چتر دموکارتا هستند اینجا. محلی‌های کوچیک هم که کلا عضو حزب اینا نیستند اینجا. جالبه برام بعدا در مورد گرین پارتی بیشتر بنویسی اگر مراوداتی داشتی.

درون حزبی هم رای نمی‌دی؟ من اولین باره می‌تونم رأی بدم و منتظرم برای درون حزبی و محلی.

درصد موفیقیت خیلی پایینه واسه دارو، حدود ۱۰ درصد ، ولی بازم خیلی بستگی به بیماری و خواص شیمیایی فیزیکی دارو داره. دستگاه‌های مدیکال و ساپلیمنت خیلی سریع تر می‌تونن وارد بازار شن. مثلا دو سه سال. حالا چه طور این سوال برات پیش اومد.

دارو، ساپلیمنت، یا دستگاه؟ دارو معمولا حداقل ۱۰-۱۵ سال از کشف تا این که وارد بازار بشه طول می‌کشه ولی بستگی به بیماری هم داره، بعضی بیماری‌ها تست‌های بیشتری می‌خوان. همچنین اگر دولت اون بیماری رو خطر جدی بدونه این پروسه سریع‌تر می‌شه و تست‌های کمتری لازمه، مثلا عفونت‌ها و بیماری‌هایی که دارویی براشون نیست./

چه تصویر قشنگی. کاش عکس هم بذارین.

جواب‌ها رو خیلی به صورت متر آو فکت گفت، همه اطلاعاتی که خواستم رو ردیف کرد:))، ولی حس می‌کنم خوشحال شد این سوال رو پرسیدم. چیزایی که گفت هم جدید بودن برام و جالب شد. بازم می‌پرسم حالا.