[NPC]石山•遼狂(สโลวแอคทีฟ)

#THK_NEWS รายงานข่าวประจำวันที่ 8 กรกฎาคม (เวลาในโลกคอมมู)

TW : ฆาตกรรม, การแขวนคอ, ศพ, การพูดถึงสภาพศพ

[พบศพหญิงสาววัย 18 ปีถูกฆาตกรรมแขวนคอกลางภูเขา]

(1/3)

#THK_MiniEvent [ คุณเคยได้ยินคำว่าฝันไหลตายรึเปล่า? ] #THK_Yume01 #THK_MiniEvent [ พล็อตแบบย่อๆ ] ไม่ว่าพวกคุณกำลังทำอะไรอยู่ ณ ยามค่ำคืน พวกคุณกลับรู้สึกเหมือนรอบข้างพร่าเบลอ ทุกสิ่งทุกอย่างหมุนวน ถัดจ...

(สวัสดีครับ ผมหายไปแอบทำมินิอีเว้นท์มา เป็นมินิอีเว้นท์ที่เล่นบมดิสคอสซึ่งได้รับการอนุญาตจากทางสต๊าฟแล้ว สำหรับใครที่สนใจอยากสร้างทรอม่าให้ลูกๆของตน รายละเอียดอีเว้นท์อยู่ในนี้นะครับ : #THK_Yume01
#THK_MiniEvent

docs.google.com/document/d/1...)

#THK_COMMU #THK_STORY

01 : วันผู้ปกครอง

รายละเอียด : bit.ly/4izkUkX

หมายเหตุ เป็นเพียงการปล่อยเนื้อเรื่องคอมมูบางส่วนและไม่มีกิจกรรมใด ๆ ให้เล่นเป็นพิเศษ

"เคียวยะเล่าว่ามีคนล้มอยู่กลางบ้าน นอนจมกองเลือดและในมือของตัวเองก็ถือมีดเปื้อนเลือดเอาไว้"

เอ่ยอธิบายสถานการณ์ ก่อนที่จะขอรบกวนคุณเจ้าของร้านในการยืมผ้าขนหนูและชุดสำหรับเปลี่ยน

"ตอนนี้ยังไม่มีเบาะแสอะไรมากเท่าไร"

เรียวคาคุเอ่ยพลางถือวิสาสะถอดเสื้อตัวนอกของตนเองจนเหลือเพียงแต่เสื้อเชิ้ตสีขาวเปียกน้ำที่แนบผิวเนื้อ ปลดเนคไทลงผ่อนคลายเล็กน้อย

"แต่...ที่เกิดเหตุ ดูเหมือนจะเป็นภายในบ้านของเจ้าตัว"

+

โชคยังดีที่ชายคนนั้นถูกช่วยเอาไว้ได้ทัน โดยคุณตำรวจคนนึงที่โทรแจ้งรถพยาบาลฉุกเฉินและเจ้าตัวก็กระโดดลงไปช่วยเหลือญาติของตนเองเอาไว้

ในตอนที่ทุกอย่างสงบลง

คุณตำรวจแอบปลีกตัวออกมาหาชายคนนึงที่พวกเขาแอบนัดพบเจอกันแบบลับๆ

"เคียวยะเป็นคนกระโดดลงไป"

เขาเอ่ยกับอิเอย์ริอย่างหัวเสียพลางเสยผมที่ลู่ลงมาปรกใบหน้าของตน

#THK_โรลปิด w @thkieiri.bsky.social
สักคืนนึงที่ฝนตกกระหน่ำ บริเวณท่าเรือ
=========
ตู้ม!!

เสียงของบางสิ่งบางอย่างกระแทกกับผิวน้ำอย่างแรง ฝ่ามือของใครบางคนโผล่พ้นออกมาจากใต้น้ำ ตะเกียงตะกายคว้าหาที่ยึดเกาะ แต่มือนั้นก็ผลุบหายไปในใต้น้ำอันเย็นเฉียบราวกับมีบางสิ่งบางอย่างฉุนลากให้จมลงไป

+

"ถึงฉันพูดไป พวกเจ้าหน้าที่ตำรวจคนอื่นๆก็มองออกอยู่ดี หากถูกจับส่งไปที่โรงพยาบาลก็ถูกตรวจเช็คอาการอย่างละเอียด"

"เพราะงั้น ที่ฉันทำได้คงเป็นช่วยเป็นกำลังใจให้"

เสียงทุ้มต่ำเอ่ยอย่างเรียบๆ เขาคาดเข็มขัดนิรภัย สตาร์ทรถและสวมแว่นตากรองแสง

"นอกเหนือเสียว่า..."

"นายจะเป็นคนพูดทุกอย่างออกมาให้ฉันได้รับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันนายจนมาอยู่ในสภาพนี้"

เรียวคิ้วของคุณตำรวจขมวดเข้าหากัน สายตาเคลื่อนตามการเคลื่อนไหวของคู่สนทนา ปล่อยให้อีกฝ่ายเดินวนรอบตัวโดยไม่ได้ดุด่าหรือต่อว่าการกระทำนี้

หรืออาจจะแค่...พยายามอดกลั้นอารมณ์ก็ได้

"เธอจะคิดยังไงก็ตามแต่ใจเธอเลย ส่วนเรื่องตรวจตรา..."

เขาเว้นจังหวะพูดก็เหลือบมองคุณ

"พบเจอคนน่าสงสัยหนึ่งคน เธอสนใจอยากไปกับฉันที่สถาณีตำรวจไหม?"

เรียวคาคุพ่นลมหายใจออกมาโดยไม่คิดปกปิด เขาพาคุณไปที่รถและประคอง(กึ่งโยน)ให้ไปนั่งเบาะหลัง

"งั้นเดี๋ยวฉันจะส่งนายไปที่ป้อมตำรวจละกัน"

"หากเป็นที่นั้น พวกเขาคงสามารถตาใหาคลีนิคของนายเจอแน่นอน"

เอ่ยพลางปิดประตูรถ เคลื่อนกายไปฝั่งคนขับและเปิดประตูเข้าไปนั่ง ดูจากท่าทีกระฉับกระเฉงแล้ว คุณตำรวจคนนี้ดูเหมือนจะพูดจริง

#THK_EVENT02 #thk_โรลเปิด
[ แยกรูท | พักกลางวัน]

ช่วงวันสุดท้ายของการโปรโมทชมรม ชูยะที่ยังคงไม่ได้ตัดสินใจว่าจะเข้าชมรมไหนดีได้แต่นั่งเหม่อลอยที่ม้านั่งใต้ร่มไม้หนึ่งเพื่อใช้ความคิด

แม้ว่าเขาจะถูกกำชับให้ลองเข้าชมรมเพื่อสร้างความทรงจำชีวิตวัยเรียนสุดท้ายก่อนจบการศึกษาแต่ก็ยังคงตัดสินใจยากอยู่ดี

เพราะตัวเขานั้นไม่ได้มีความสนใจหรือความชอบไหนเป็นพิเศษเลยนี่สิ เอายังไงดีนะ..?

"...คนไข้แบบไหนกันละนั่น?"

เรียวคาคุเลิกคิ้วอย่างสงสัยก่อนที่จะทำท่าจะหุบร่มลง...แต่เขาก็ลังเลอยู่เล็กน้อย สุดท้ายเขาก็หุบร่มเก็บเอาไว้ด้านหลังที่มีเข็มขัดที่ถูกออกแบบมาให้สามารถเก็บร่มเอาไว้ได้

"ช่วยบอกทางด้วยละ ฉันยังไม่คุ้นชินทางบริเวณนี้มากเท่าไร"

เอ่ยพลางเคลื่อนกายแนบชิดคนเจ็บก่อนจะค่อยๆพยุงอีกฝ่ายให้พอลุกเดินได้โดยใช้ตัวเขาเป็นที่ยึด

"เกิดอะไรขึ้น"

เขาเอ่ยถามพลางกวาดสายตาสำรวจร่างกายอีกฝ่ายว่ามีส่วนไหนบาดเจ็บร้ายแรงรึเปล่า

"ใช่ และก็มาเจอคนบาดเจ็บข้างถนน ทำเอาคิดว่าจะเรียกรถพยาบาลหรือรถตำรวจมาดีละนะ"

เหมือนจะนึกอะไรสักอย่างได้ เขาจึงหยิบสมุดพกและปากกาขึ้นมาขีดเขียน

"นี่ชื่อฉันและเบอร์ติดต่อ หากมีเรื่องราวแปลกประหลาด...หรือเจ้าเงานั้นไปทำร้ายใครละก็ ติดต่อฉัน"

สิ่งที่คนเรือนผมสีส้มยามเย็นยื่นให้คือแผ่นกระดาษที่เขาขีดเขียนเมื่อครู่ ในนั่นเขียนเอาไว้ว่า'อิชิยามะ เรียวคาคุ เบอร์ติดต่อ×××..'

( หากไม่รู้จะต่ออะไรแล้ว สามารถจบรูทได้เลยนะคะ🙌)

"หื้ม..."

เรียวคาคุส่งเสียงในลำคออย่างสนอกสนใจ แม้จะรู้สึกแปลกใหม่ที่ได้สัมผัสกับ'บางสิ่ง' แต่เจ้าตัวก็ดูไม่ตกใจหรือหวาดกลัวมากเท่าไร เพราะทั่วทั้งเกาะแห่งนี้มีเรื่องราวประหลาดมากมายจนรู้สึกเป็นเรื่องปกติละนะ

"ดูเหมือนเธอจะรู้รายละเอียดเยอะเหมือนกันนะ"

เขาเอ่ยโดยที่สายตายังคงจับจ้องเงาที่เคลื่อนหนีไปเมื่อครู่

"ตอนนี้ก็เริ่มมืดค่ำแล้ว ฉันแนะนำว่าเธอควรกลับบ้านได้แล้วละ...จริงสิ"

+

กริ่ง..

เสียงกระดิ่งลมฟูรินดังขึ้น ปลายเท้าของชายคนนึงหันมาทางร่างที่นอนแน่นิ่ง เจ้าของร่มสีแดงหยุดยืนมองร่างตรงหน้า

'....ถ้าจำไม่ผิด'

"เมซากิซัง?"

เรียวคาคุย่องตัวลงก่อนจะเอื้อมมือมาแปะบ่าพลางเขย่าตัวเบาๆ

"เมซากิซัง ได้ยินเสียงของฉันไหม?"

เสียงทุ้มต่ำและราบเรียบ ดูไม่มีความห่วงใยเจือปนในน้ำเสียงนั้น

"เจ้าหน้าที่ตำรวจ..อิชิยามะ เรียวคาคุ"

เขาเว้นช่วงพูดไปราวกับเกือบหลุดพูดตำแหน่งเดิมของตนเอง เมื่ออีกฝ่ายรับรู้ถึงตัวตนที่เขาเป็นอยู่ เขาก็กลับบัตรประจำตัวเจ้าหน้าที่กลับ

"ฉันหวังว่าเธอจะตามหาสถานที่ในรูปถ่ายเจอนะ"

( หากไม่รู้จะต่ออะไร สามารถจบรูทได้เลยนะคะ🙌 )

เรียวคาคุรับนามบัตรอีกฝ่ายมา ดวงตาสีฟ้าสว่างอ่านชื่อในนามบัตรอย่างละเอียด

"จักษุแพทย์รึ?"

เลิกคิ้วอย่างแปลกใจ บ่งบอกได้ว่าเจ้าตัวก็ไม่ได้คาดคิดว่าคุณเป็นจักษุแพทย์

เขาร่วงกระเป๋าตนเองและหยิบบัตรประจำตัวเจ้าหน้าที่ขึ้นมา

+

"..."
"....นั้นสินะ ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองสัมผัสพวกนี้ได้มากแต่ไหน"

ดวงตาสีฟ้าสว่างจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของคุณ

"เพราะงั้น...ขอทดสอบตัวเองหน่อยก็แล้วกัน"

พูดจบ เรียวคาคุก็ก้าวเดินไปหาเงาที่ทอดยาว เหยียบย่ำเงาไร้เจ้าของและเฝ้ารอดูสิ่งที่จะเกิดขึ้น

เรียวนิ้วเกี่ยวขาแว่นตากรองแสงออกจาดใบหน้าก่อนจะเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อ ยามที่รอบข้างเริ่มมืดลง

กริ่ง...

เสียงกระดิ่งฟูรินดังขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ทำเอาเรียวคิ้วชายเรือนผมสียามเย็นขมวดเข้าหากัน
เหลือบมองเงาสีดำที่ทอดยาวผิดธรรมชาติด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ทว่า ฝ่ามือกลับกระชับร่มแน่นยามได้ยินเสียงกระซิบแผ่วเบา

+

"เข้าใจแล้ว"

เขาเอ่ยออกมาแม้จะไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายพูดถึงเรื่องใด นอกจากตัวตนปริศนาอย่าง'คุณลุง'แล้ว ยังมี'มรดกจากคุณลุง'อีก..

แต่จากการที่เคยสอบปากคำกับชายคนนี่ หากถามอะไรไปคงได้ข้อมูลไม่มาก หากพูดกดดันก็อาจจะโดนคุณลุงที่ว่าโจมตีอีก

ทว่า..ใช่ว่าเขาจะยอมรามือได้ง่ายๆที่ไหน แค่วันนี้พอแค่นี้ก่อนละกัน

"ไม่ใกล้ไม่ไกล มีรถของผมอยู่ ผมสามารถไปส่งคุณได้นะ"

📢 ประชาสัมพันธ์ปรับตารางอีเวนต์ 📢

จะนำการแจ้งเตือนอีเวนต์ล่วงหน้า 1 วันกลับมาใช้ และมีการปรับตารางอีเวนต์ตามนี้ค่ะ

- วันผู้ปกครอง ไม่มีอีเวนต์ให้เล่น แต่จะมีสตอรี่คอมมูลงให้อ่านเพียงอย่างเดียว
- ทานาบาตะ เลื่อนไปจัดวันที่ 27 - 29 เมษายน
- ดอกไม้ไฟ เลื่อนไปจัดวันที่ 8 - 10 พฤษภาคม
- โอบ้ง เลื่อนไปจัดในช่วงปิดเทอม วันที่ 22 - 24 พฤษภาคม

(มีต่อ)

#THK_Co-story

(ขอฝากใบโคคุณหมอยาก่อนนะครับ เพิ่มเติมว่ามาขอฝึกงานที่ร้านของอาคาเนะได้ คาร์เข้าถึงง่ายเป็นมิตรกับทุกคนครับ)

(มาเล่นด้วยกันเถอะครับหมอจะทำตัวน่ารักขอสัญญา🥺 ไม่มีในใจแค่เฟบและคุยกันคุณหมอยาพร้อมเข้าหา)

Doc:
shorturl.asia/JqkT7

❤️/เดม/เมนชั่น = เดี๋ยวทักไปนะครับ
🔄 = เนียนรู้จัก/ช่วยหมอยาหาเพื่อน

ชายเรือนผมสีเดียวกันกับพระอาทิตย์ในเวลานี้ได้เหลือบมองทุกการกระทำของคุณ เขาหลับตาลงและถอนแว่นกรองแสงออก เผยให้เห็นดวงตาสีฟ้าสว่างราวกับท้องฟ้าแจ่มใสไร้เมฆขาว

ทว่า มันกลับไร้แระกายตาที่มีชีวิตชีวา

"ฉันก็แค่มาเดินตรวจตราตามหน้าที่ตำรวจ...แต่ตอนนี้เลิกงานอยู่ ที่ฉันทำก็แค่มาเดินเล่นทั่วไปพลางคิดไปเรื่อยเปื่อย"

"มันก็เท่านั้นแหละ"

"ฉันก็แค่มาเดินตรวจตราตามหน้าที่ตำรวจ..."

"เป็นวิธีที่แปลกใหม่ดี จากนี้จะพาสุนัขนั้นไปรักษางั้นเหรอ?"

เขาเอ่ยถามพลางกระชับร่มในมือ ถือไปนานๆก็เมื่อยอยู่เหมือนกันละนะ
แต่เขารู้สึกว่าจะยังไม่สามารถวางร่มในตอนนี้ได้

"ภาษาไอนุ....เป็นอะไรที่หาได้ยากที่เกาะไทเฮนะเนี่ย"

"ถ้าจำไม่ผิด...ชาวไอนุจะอยู่บริเวณฮกไกโดไม่ใช่รึ?"

"หรือเธอมีเครือญาติเป็นชาวไอนุ?"

"...."
"...นั้นหมายความว่ายังไ-"

ในตอนที่อีกฝ่ายเอ่ยถามเรื่องกระดิ่งลม เขาก็ชะงักคำถามของตนลงทันทียามที่ได้ยินเสียงกระดิ่งลมดังขึ้น

พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าแล้ว หลงเหลือเพียงแสงสีส้มที่ค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงิน

"ต้องการอะไรละ?"

"หรือว่า..เธอได้ทำอะไรบางอย่างลงไปงั้นรึ?"

[จะเกิดอะไรขึ้นถ้าสองพี่น้องซาคาอิอยู่คนละห้อง]

( สามารถเนียนรู้จักพี่น้องสองคนนี้ได้เลยค่ะ555 เพราะพวกเขาจะไปมาหากันบ่อยๆแน่นอน! พวกบราค่อนทั้งคู่ 😔💦)

( ห้อง 2-C เนียนรู้จักซากิได้เลยนะคะ🫵 เพราะผมจะไปหาน้องบ่อยๆแน่นอน)

( ห้อง 2-J ก็เนียนรู้จังมุเซย์ได้เลยนะคะ!!! )

"แน่นอนว่ามี แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่นักหนาเท่าไรหรอก"

คนอายุมากกว่าเอ่ยก่อนที่จะเคลื่อนแว่นตากรองแสงลงเล็กน้อยให้เห็นรูปภาพในมือของอีกฝ่ายชัดๆ

"ตามหาสถานที่ที่อยู่ในภาพถ่ายงั้นรึ?"

"ฉันเองก็พึ่งมาถึงเมืองนี้ได้ไม่นาน...เรื่องสถานที่ต่างๆในเมืองนี่ฉันก็ไม่ได้รู้รายละเอียดมากขนาดนั้น"

เขาจับคางครุ่นคิดเล็กน้อย

"เธออยากตามหาสถานที่แห่งนั้นและถ่ายมันอีกครั้งเหรอ?"

บุคคลที่ยืนฟังคุณส่งสายตาว่างเปล่าและไร้อารมณ์ออกมา ราวกับซ้อนทับภาพของคุณกับใครอีกคนที่มีนิสัยคล้ายกันจนเผลอคิดว่าเป็นร่างแยก

"ดูเหมือนจะไม่ค่อยชอบงานที่ตนเองทำเท่าไรเลยนะ"

เขาเอ่ยออกมาก่อนจะเลิกคิ้วกับประโยคหลัง

"ฉันก็เหมือนกับเธอ...มาเดินตรวจตราความเรียบร้อย..ที่เป็นหน้าที่ของตำรวจคนนึงก็เท่านั้น"

#THK_EVENT02 #THK_โปรโมทชมรม #THK_นักสืบเยาวชน

เคยไหมกับการที่สมุดการบ้านหายไปทั้งๆที่มันพึ่งวางอยู่ตรงนั้น!

เคยไหมที่ต้องการหารุ่นพี่ปริศนาที่ส่งจดหมายลกลับเอาไว้ในล็อกเกอร์ของคุณ!

วันนี้ ปัญหาทุกอย่างจะหมดไป เพราะชมรมนักสืบไทเฮ เปิดแล้ว ที่นี่ วันนี้ พร้อมไขคดีต่างๆทั่วไทเฮทั้งนอกและในโรงเรียน!

ใครที่สนใจอยากจะเป็นนักสืบ! /ขรึม ติด่อมาสิ

DOC : bit.ly/3G6pARM