Arman

" เอ้า "

กลายเป็นยังไม่รู้ตัวซะงั้น

" ช่วยไม่ได้สินะ "

ส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะตัดสินใจสร้างจุดพีคให้กับละครด้วยตัวเองด้วยการ

ดันหลังฮีโร่ชมพูออกจากพุ่งไม้ไปอีกคน..

" ได้เวลาโชว์พลังมิตรภาพให้เขาเห็นแล้ว พยายามเข้าหล่ะทั้งสองคน "

@twddrole.bsky.social

และนี่คือสีหน้าตกใจมากเท่าที่เขาสามารถจะแสดงออกได้ ราวกับพบรางวัลชิ้นโต ต่อให้มองจากยอดหอคอยก็รู้ได้ว่ายังไงก็ตัวร้ายชัดๆ

ไม่รอช้า

" นั่น ดูนั่น "

" ทรงอย่างนี้ถ้าเป็นคนดี ฉันก็เป็นนักบุญแล้ว "

ก่อนจะหันหน้าไปที่คณะฮีโร่ที่สวยที่สุดในเมืองอีกรอบ

" รอก่อนค่อยตามไป หรือบุกเลย "
*ซาวด์ขึ้น*

@twddrole.bsky.social

ยืนมองตามหมาวิเศษเพื่อนรักเดินด๊อกแด๊กแบบไม่คลาดสายตา พลางยืนนึกบทต่อไปวนๆเพราะกลัวลืม

" ดูนั่น " *น้ำเสียงตกใจมาก*

" มีอะไรบางอย่างยุกยิกอยู่ตรงนั้น " *น้ำเสียงตกใจสุดๆ*

ชี้ไปที่ริมเวที

@twddrole.bsky.social

" ... "

" อ้อ ฉันหรอ "

" อ่า ใช่ ฉันกำลังแตะวัตถุ มีคนท่าทางแปลกๆเคยผ่านมาทางนี้ "

ทำท่าทำทางคลำๆอะไรซักอย่างให้ผู้ชม(ทิพย์)ดู

" คนนั้นมีปีกใหญ่ ๆ "

แสร้งว่าครุ่นคิดอีกรอบ

@twddrole.bsky.social

" ไม่ต้องมาคิกคักเลย "

มุ่ยหน้าเบาๆให้อีกคนไปทีนึง

" ถนนเพเรกอนเองก็เป็นทางผ่านของสถานสงเคราะห์เดอลีส์เหมือนกัน "

" ถ้าถามคนแถวนั้น อาจจะมีคนจำเหตุการณ์ได้คิดมา..คิดว่านะ "

การพยายามตามหาอะไรซักอย่างที่ผ่านมาหลายปีนี่มันเหมือนกับงมเข็มในมหาสมุทรชัดๆ

อืม ตอนนี้เราอยู่กันที่สถานที่จำหน่ายเครื่องสำอางค์ปลอม ที่ฉากด้านหลังดันเป็นฉากเดียวกับห้องประชุมเป๊ะๆ แต่อย่าไปคิดมาก ถ้าใจเราว่าใช่ มันก็คือคนละที่

และนั่น ดูสิ ผู้คนกำลังรุมซื้อเครื่องสำอางค์เจเรมี่มี่กันอย่างบ้าคลั่ง คนพวกนี้ไม่ดูข่าวกันเรอะ

" ไม่เห็นจะมีคนที่ดูเหมือนเจ้าของแบรนด์เครื่องสำอางค์ปลอมเลย "

" ไปอยู่ไหนกัน "

@twddrole.bsky.social

" ที่นี่ไม่ใช่รอยัลซอร์ดซักหน่อย "

" นางฟ้าแม่ทูลหัวเขาเลือกงานนะจะบอกให้ "

แน่นอนว่าไม่เกี่ยวกับปาร์ปี้(...) แต่ก็คือๆกัน ลองนึกภาพตัวจริงของรูปปั้นทั้ง7ที่ทางเดินมีนางฟ้ามาเสกชุดให้สิ นึกไม่ออกใช่ไหมหล่ะ

" บอกที่ตั้งห้องน้ำมาซะดีๆ ยัยพุดดิ้ง "

" เมื่อก่อนฉันแค่ชอบสร้างปัญหาน่ะ "

ยักไหล่เบาๆ

" ผมยาวๆ เด็กผู้หญิง...? อาจจะนะ "

พูดตามตรงเขาก็จำหน้าคนที่ไปช่วยไว้ไม่ออกหรอก นานมากแล้วนี่นา

" แล้วคุณหล่ะ อัลมอนด์อะไรนั่น ได้เจอกันอีกหรือเปล่า "

ณ เมืองไลท์อีก๋อย มีเครื่องสำอางค์เจ้าดังแบรนด์เจเรมี่ ถูกนำมาทำเครื่องสำอางค์ปลอมในชื่อเจเรมี่มี่ ซึ่งสร้างความสับสนและผลกระทบเป็นวงกว้าง

เหตุการณ์นี้ทำให้ที่ประชุมของคณะซุปเปอร์ฮีโร่ที่สวยที่สุดในเมืองเคร่งเครียดเป็นอย่างมาก

" แล้วเรา *กระแอม* จะทำยังไงกันต่อ "

@twddrole.bsky.social

Happy Birthday
[อาร์มัน คลาเอส]
@twdarman.bsky.social

" พรุ่งนี้จมูกหล่อนคงจะทำให้น้ำในหอรั่ว เพราะมันจะยาวจนทะลุแบบพินอคคิโอ "

ตอบกลับด้วยเสียงโมโนโทน แน่นอนว่านี่ไม่ใช่การประชดประชัน(แบบใด)

ก่อนจะถือวิสาสะวางของที่ตัวเองขนมาบนเตียงอีกฝ่าย

" ฉันจะเปลี่ยนชุดได้ที่ไหน เรอเน่ "

" โอ๊ะ "

ทางผ่านของเขาก็เป็นตรงนี้เหมือนกัน และดูเหมือนว่าเคยเกิดเหตุคล้ายๆกันมาก่อน

" ...ฉันเคยเดินผ่านเพเรกอน และมีเรื่องกับใครบางคนแถวนี้ "

" ไม่น่าเชื่อว่าครั้งหนึ่งฉันเคยทำตัวนิสัยดีโดยการปกป้องใครซักคน น่ะนะ "

การแสดงเรื่องนี้ได้พาโรดี้มาจากการ์ตูนเรื่อง ซูเปอร์ฮีโร่สวยช่วยได้ ตอน เครื่องสำอางมหาภัย ( จริงๆแล้วสนุกทุกตอนนะคะ สามารถดูย้อนหลังทุกตอนได้ในคุณหลอดเลยค่ะ>< )

โรลปิด | กิจกรรมชมรมน้ำตานกอิก๋อย
@twddrole.bsky.social
@twdarman.bsky.social
@twderos.bsky.social

หลังจากเปิดเทอมมาสักพักก็ได้ฤกษ์จัดกิจกรรมชมรมกันซะที

“ เรียนเชิญแขกผู้เกียรติทุกท่าน ยินดีต้อนรับสู้ชมรมการแสดงพาโรดี้นะคะ! ”

เธอพูดด้วยความตื่นเต้น ‘ว้าวๆๆผู้ชมล่ะ‘

“ การแสดงเรื่องแรกของพวกเราในเทอมนี้ คือเรื่อง ซูเปอร์ฮีโร่สวยลัยดักจับเจเรมี่มี่ค่ะ!! ”

ยืนมองผู้ชม(ทิพย์)ด้วยสีหน้าเรียบเฉย

" อ่า " *เคาะไมค์*

" ถ้าดูจบแล้วเขียนข้อคิดสอนใจใส่กระดาษแล้วมายื่นให้ที่ห้องชมรมจะแถมดีวีดีให้นะ "

แน่นอนว่าพูดเล่น แบบไม่ถามความคิดเห็นคนในชมรมคนอื่นล่วงหน้า

" ฉันอาร์มั- หมายถึง ฮีโร่ฟ้า "

@twddrole.bsky.social

(อัลม่อร😭😭😭😭)

" ฮือฮา "

พยักหน้ารับเบาๆ

" ถ้าเป็นฉันที่ชื่ออัลมอนด์ ฉันคงจะสาปส่งคนตั้งชื่อไปชั่วชีวิต "

เขาพูดเล่นน่ะนะ ถึงอย่างน้อยก็ดีกว่าถูกตั้งชื่อตามถั่วชนิดอื่น

" โดโรเล..พอจำได้รึเปล่าว่าตอนเกิดเรื่องคุณอยู่ที่ไหน "

" ทุกคริสต์มาส อย่าบอกนะว่าหมายถึงเรื่อง.. "

ทำหน้าครุ่นคิด แต่เดาไม่ผิดชัวร์

" ชุดธรรมดาแบบเป็นกันเอง ใครๆเขาก็ใส่กัน "
ตอบสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะเดินตามเข้ากระจกไป

" บางที เวลาเอาของจากข้างนอกเข้ามา ก็เหมือนกำลังลักลอบขนของเถื่อนอะไรแบบนั้น.. ว่าไปนั่น"

" ฮึ ได้แน่นอน ถึงตอนนั้นก็อย่าลืมฉันซะหล่ะ "

แบบว่า ถ้าถึงตอนนั้น ก็อย่าลืมนึกถึงกันว่ามีเพื่อนอยู่หุบเขาแห่งหนามน่ะนะ

[ EVENT 05]
Happy new year
#TWD_Happynewyear

30 DEC 2024

Coming Soon . . .

ออกมาก่อนเวลานิดหน่อยเลยมา ยืนรออยู่หน้าโถงกระจก

" สวัสดี เรอเน่ "

" แล้วจะไปกันเลยไหม "

" อือฮึ มีเผ่าอายุยืนอยู่เต็มไปหมด สำหรับฉันที่เป็นมนุษย์แล้วเหมือนหลุดมาอีกโลกเลย "

" ที่สำคัญคือไม่มีช่องทีวีให้ดู "
พูดพลางถอนหายใจ

" แต่ตอนนี้ปรับตัวได้แล้ว ฉันคิดว่าตัวเองเป็นไกด์ที่เก่งมาก ถ้าคุณมาแล้วจะโชว์ให้ดู "
อันนี้ยืดอกน่าดูเลยหล่ะ

[👁] ชวนดูหนังหรอ?

[👁] อีกสิบห้านาทีจะไปอยู่ที่หน้าโถงกระจก มารับด้วยหล่ะ

หลังพิมพ์ตอบข้อความเรียบร้อยก็จัดการเตรียมตัวไปโดยหยิบของติดไม้ติดมือไปนิดหน่อย แล้วจึงค่อยไปที่โถงกระจกหลังจากนั้น

เขาโคลงหัวเบาๆ

" ..ก็ได้ "

เออออไปก่อน ในเมื่ออีกคนว่าแบบนั้น ก็ว่าไงว่าตามกัน

" เงียบหรอ "
ว่าแล้วเลยลองเงี่ยหูฟังดูบ้าง หากเขาไม่พูด นอกจากเสียงใบไม้เสียดสีกันก็ไม่มีะไรเลยจริงๆ

" งั้นมาหาอะไรคุยกันไปพลางๆแล้วกัน "
" ว่าไปแล้ว คุณเคยอยากลองไปที่หุบเขาแห่งหนามดูไหม "

กลับมาพร้อมลาซานญ่า แต่เงินทอนเก็บใส่กระเป๋าตัวเองไปแล้ว

" ฉันอิ่มแล้ว เลยซื้อมาแค่ของคุณ "

" มีรูปดีๆบ้างไหม "
เหลือบไปเห็นอีกคนกำลังลบรูปพอดีน่ะ

" ? "
" เอ? "

นี่ยิ่งกระตุ้นความสงสัยของเขานิดหน่อย แต่มันอาจเกี่ยวกับแผนของทีมอีกฝ่าย หรือไม่ก็สวัสดิภาพของเขาเองที่จะไม่โดนสอยร่วงเพราะเข้าไปกลางวงยักษ์

เขาเดินต่อไปเรื่อยๆโดนไม่ได้พูดอะไร พอรู้สึกเหมือนอีกคนทำท่าเหมือนคิดอะไรอยู่ก็เลยถามขึ้นมา

" มีอะไรรึเปล่า "

"นั่นสินะ ใครจะรู้ "
" ทำพูดไป เลยฮาโลวีนมาแล้ว ฉันไม่หลอกหรอกน่า "

เขาไหวไหล่เบาๆอีกรอบ

" กลางป่า? "
" ดูไม่ใช่ที่รับฝากคนขาเจ็บเลย "
" แต่.. เอาตามที่คุณว่านั่นแหละ "

ถึงจะรู้สึกงงกับจุดหมายปลายทาง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เก็บมาคิดอะไร แล้วจึงค่อยๆพาอีกคนเดิน ...แบบตัวไม่แตะกัน

" แอบอู้.. ก็ต้นไม้เมื่อกี้นี้ไงหล่ะ "

แน่นอนว่าแซว แต่พูดตรงๆแล้วเขาก็อยากอยู่เฉยๆจนเกมจบเหมือนกันนะ

" ถ้ายังทรงตัวไม่ค่อยไหวจะจับนี่ไว้ก็ได้ "

ยื่นปลายปืนถั่วไซส์Mให้อีกคน

" ฉันไม่ยิงหรอก "

" ฉันพาคุณไปส่งที่โซนยักษ์ดีไหมนะ " แล้วรีบหลบออกมา

หรี่ตามอง

พระเจ้าช่วย ไอนี่มันจะเอาไปใช้งานได้ในกรณีไหนเนี่ย

" นายดู "

" อ่า "

" ดี "

ตบมือแปะๆให้เป็นกำลังใจ นายเป็นกล้าหาญที่สุดในชีวิตที่เคยเจอมาเลย

" ทีนี้เราก็เอามันไปส่งกันสักที ..หรือฉันจะรอให้นายกลับสภาพเดิมก่อนดีเนี่ย "

ค่อยคิดแล้วกัน

(จบบ พ้มขอบคุณนายมากที่มาผ่านมันไปด้วยกัน😭😭😭)

" โอ๊ะ "
ตกใจนิดหน่อย ถามปั๊ปให้ปุ๊ปเลยนี่นา

เขาทานลาซานญ่าคำสุดท้าย ก่อนจะลุกขึ้นอีกรอบ

" เงินทอนขอเป็นค่าเหนื่อยแล้วกัน "
พูดเล่นแต่คิดจริง

" คุณต้องได้เห็นแน่ ระวังต้องตอบคำถามจนหยุดพูดไม่ได้หล่ะ "
เขาพูดติดตลก ซึ่งมันก็..อาจจะเป็นแบบนั้นจริงๆ

เขาพยักหน้าให้ เราข้ามประเด็นพี่ชายของเขาไปกันดีกว่า

" ก็จนกว่าไม่ทีมฉันก็คุณ จะหายไปหมด หรือไม่ก็มีใครซักคนเหลือเยอะกว่าหล่ะนะ "

" ฉันเองก็เหนื่อย.. ว่าไปนั่น จริงๆแล้วจนถึงป่านนี้ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนี่นา "

ก่อนจะลุกขึ้นมายืดเส้นยืดสาย

" คุณยืนไหวไหม "

" อือฮึ ไปด้วยกัน "

" ถ้าคุณเอาเรื่องโรงละครไปเล่าให้เจ้าพวกนั้นฟัง มีหวังตื่นเต้นจนนั่งไม่ติดเก้าอี้แน่ "

ถึงเขาจะไม่แน่ใจว่าจะเหลือคนรู้จักอยู่กี่คนกันแน่ในตอนนี้ก็ตาม

" เขาอยู่หอเดียวกับฉันนี่แหละ แต่ไม่ค่อยอยากพูดชื่อน่ะ ซักวันคุณก็คงได้เจอเขาเอง "
ซึ่งจริงๆแล้วไม่ได้มีอะไรมากมายที่จะไม่พูดชื่อหรอกนะ แค่นึกขึ้นมาแล้วอารมณ์บูดเฉยๆ

" เดือดกันตั้งเริ่มเกมเลยนี่ ฟังดูเหนื่อยน่าดู "