sanem

puu sesini de seviyorum aslında, ama gece duymadım hiç. çocukken sabah erken saatlerde duyardım puhu kuşlarını, şimdi nadiren duyuyorum duyarsam.

her haliyle çok tatlı ama ya. (doğada kendimi korumayı bilmiyorum evet)

haha, deniz koyunu olarak görmüşüm ben bunu. çok şirin ya.

aa bunu daha önce görmüştüm galiba, deniz ineği gibi bir şey miydi?

gerçek hayatta da böyle görünüyorlar mı acaba yoksa filtre mi :P

animasyon karakteri gibiler ama ya, sağ görselde ortadaki tip hele <3

makarna iyi olunca makarnayı seviyormuşum ben meğer. mutlu makarna alıyorum üstelik, uyutmuyor beni. italyanları da deneyeceğim.

ya ben de iki kutup arasında gidip geliyorum. gerçek hayatta da bazen herkesle laflayasım, herkesle tanıdıkmışçasına hoşbeş edesim geliyor ama yanlış anlaşılma korkusuyla sinip çekindiğim de çok oluyor. telepati güncellemesini bekliyorum yıllardır.

iletişim zor ya insanlararası, hele bir de cinsiyetlerararası sorunlar da eklenince... bu yüzden çevirmen oldum ben diye düşünüyorum bazen, öğrenmek için :)

italiğin tarihi bağlamda önceliği el yazısına benzemesi yani. el yazısını dik öğrenmiş biri olarak çok anlaşılır buldum bunu.

ya bir de şey var yeni yeni fark ettiğim, bunu yapmam/söylemem/öğretmem "gerek", dediğimde tutmuyor; yemek yapar gibi bunu içtenlikle, isteyerek yapınca, kendiliğinden olunca iletişim başarılı oluyor, en azından benim için öyle.

reddedilerek ya da ona bunu ona seve seve öğretecek biri sayesinde öğrenecek. bir de mesela birine hoşuna gitmeyen bir şey sorduğum zaman cevap vermiyorsa alırım mesajı, veriyorsa bir sıkıntı olmadığını düşünürüm.

ah, ben de 2000'de üniversite için gitmiştim. selamlar :)

bunu benim de sorguladığım olmuştu, oluyor da. ama başkaları incinmesin diye rahatsızlığımı gizlediğimde ben inciniyorum (hemcinslerimle iletilşimlerimde de geçerli bu) ve karşı tarafın da bunu anlaması mümkün olmuyor.

onu bilmiyordum. ama bu örnekte eğikler işte pisa kulesi gibi :)

Coming-of-age stories aren’t really about growing up. They’re about the moment the world stops explaining itself and the character has to decide what they believe. #BookWormSat

Art: Lori Nelson

özlemişim ya, mutlu oldum görünce.

aa, doğru. alt kısımları göremedim. kanatlı avm otoparktı benim zamanımda, köfteci apo vardı :)

adalar değil ama galiba oralar, ev görüyorum kafelerden ziyade. ben adalarda yaşıyordum, kedimi de oralarda bulmuştum :)

adalar <3 öğrencilik için müthiş bir yer.

üzülmeyin, ona dayatılan italik kurallara rağmen dik durmayı başarmış, minik bir t o :)

bu paylaşımları yaptığınız için çok teşekkür ederim bu arada, çok şey öğreniyorum.

hyena>hain>çakal gibi bir yol izlediğini düşünüyorum sözcüğün ama emin değilim :D
ayrıca yerim ben o çöl tilkisini. sırtlanı uzun yüzlü ve kulaklı çizmişim nedense zihnime, yuvarlakmış meğer.

ah, hyena diye düşünüp çakal diye çevirmişim kafamdan! :O suratının sivriliği ve kulaklarını böyle başka bir yırtıcı hayvana benziyor sanki ama çıkaramadım.

kafası da lama ile çakal karışımı sanki. mitolojik yaratıklara benziyor, ilk defa görüyorum.

a aa, pijamalı eşek?

:) kitap ile defter arası bir kategoride saklıyorum ben de. ama bu sene 1 cümlelik özetlerle alışkanlık edinmek istiyorum. alıntılar çok güzel.

iletişim mümkün müdür diye düşünürken yeni metis ajanda ilaç gibi geldi bu sene. ajanda olarak da kullanmak istiyorum ama edinemedim öyle bir alışkanlık hala.

üzüldüm balığın düştüğü hale

sıcak tonlar <3 ben. son yıllarda sarılar turuncular çok çekiyor beni, güneşsizliğin de etkisi var gibi geliyor :D