延命 —𐙚⋆.˚ 🍎 (busy)

#BunkasaiRKM

🎊 ประกาศแพลนกิจกรรมงานวัฒนธรรมวันที่ 10 พฤษภาคม ผ่านอาจารย์ประจำชั้นและบอร์ดประกาศทุกโรงเรียน

⌛ Story Timeline
10 พ.ค. ประกาศแพลนงานวัฒนธรรม
8 มิ.ย -10 มิ.ย. วันงานวัฒนธรรม

⌛Active
8 พ.ย. - 14 ธ.ค.

รายละเอียดอีเวนต์

“จริงๆนะคะ ถ้าอยากน่ะนะ…!“

“อ๋าา— ชมกันเกินไปแล้วค่ะ…///“

ยืนตัวบิดอยู่ตรงนั้น แล้วก็หยิบมือถือขึ้นมาด้วย

“ได้อยู่แล้วค่ะ! อันนี้… คิวอาร์ไลน์ฉันนะคะ”
ยื่นให้ดู

“ฮิฮิ— ไหนฉันขอดู…“

หยิบกระจกขึ้นมาส่องหน้าตัวเอง แล้วก็ค่อยๆลืมตาดูภาพตรงหน้า

สิ่งที่สะท้อนกลับมาก็คือ คือ คือ……!!

“…ว ว้าวว …!?!!”

”เอ้ะ อือออ? ไม่แย่เลยนี่นา…?“
”ย้ทจังมีพรสวรรค์นะ?”

แต่เหมือนจะมีเครื่องหมายคำถามตามหลังในทุกประโยค ถึงอย่างนั้น ตัวเธอก็ดูจะเอนจอยกับอะไรแบบนี้มากเอาซะจนยิ้มแก้มปริไปหมด

“ไม่ต้องมาขอโทษเลย.. ขี้ขลาดอะไรกัน… อย่าพูดแบบนั้นสิ.. ฟื้ด,,,“

แล้วก็น้ำตาไหลตาม พอเห็นอีกคนร้องไห้ก็อดไม่ได้ที่จะเศร้าตามไปด้วย กลายเป็นก้อนสองหน่อที่ยืนกอดกันร้องโฮ

”เธอน่ะ ไม่ควรจะต้องมาเจออะไรแบบนี้เลย… ฮือออ…“

“ไม่แฟร์เลยเอาซะเลย,,!“

“..ฉันก็กลัวอยู่หรอก แต่ว่า—“

แล้วก็ยืนกอดอีกคนอยู่แบบนั้นพร้อมกับลูบหลังไปด้วย เธอไม่ได้ใส่ใจที่ไหล่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำตาหรือแม้แต่เสียงสะอื้นจากอีกคน ขอแค่ได้พูดมันออกมาก็ดีแล้ว

“ฮึก… ฉันกลัวเธอเป็นอะไรไปมากกว่าอีกนี่นา… โยทสึบะน่ะ เป็นเพื่อนของฉันนะ…!!”

+

กดสติกเกอร์หมาสีอ่อนยืนโค้งให้ในกลุ่มไลน์

“งั้นก็.. แยกย้ายไปฟรีไทม์กันดีกว่าไหมคะ..?“

หันซ้ายหันขวา จริงๆเจ้าตัวก็อยากหนีไปซื้อพวกเครื่องรางมากด้วย

”ขอบคุณทุกคนนะคะ ฉันสนุกมากเลย…!“

”งั้นก็ ..ขอตัวก่อนนะคะ (^^)“

โค้งตัวขอบคุณแล้วก็เดินออกไป

@rkmtomoyo.bsky.social

”ได้ค่ะ! งั้นเดี๋ยวเรามาแอดเพื่อนกันไหมคะ,,“

”ฉันจะได้สร้างกลุ่มแล้วก็ส่งรูปให้ทุกคนเลย ^^“

หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแอดคิวอาร์ของยูเซย์ แล้วก็เปิดของตัวเอง

”แอดฉันมาแล้วเดี๋ยวฉันสร้างกลุ่มส่งรูปให้นะคะ..!“

@rkmtomoyo.bsky.social

👻 Special Halloween Event

What if #SilentHill_RKM

สภาพบ้านเมืองและสัตว์ประหลาดซึ่งเดินเต็มทั่วเมืองรูปร่างของพวกมันขึ้นอยู่กับ “บาป” ในใจของแต่ละคน

เพราะงั้นแล้ว...จะชำระบาปนี้อย่างไรดีนะ

Trigger Warning : horror, graphic violence, gore, abuse, self-harm

docs.google.com/document/d/1...

@.Tokai Jidapa

‘อะ เหมือนจะขาดอะไรไปนะ ..‘
‘เสร็จแล้ว~ เจ้าตุ๊กตาหมาตัวนี้เหมือนเมเปี๊ยบเลย !‘

ตุ๊กตาหมา(?) ที่คีบมาได้หน้าตาคล้ายเพื่อนสาว เลยดีไอวายเติมไฝ ติดโบว์ ก็กลายเป็นลิ้ตเติลเมเมแล้ว ✨

——
@enmei-rkm.bsky.social
( แวะเก็บโมเม้นน่ารักๆกับเพื่อนสาวค่ะ ><!!✨💚☀️ )

“..ย้ทจังน่ะ อย่ามาฝืนยิ้มเลย“

แล้วก็จิ้มไปที่จมูกของอีกคน

“เธอไม่ใช่ตุ๊กตาที่ต้องแสดงสีหน้ายิ้มแย้มตลอดเวลาสักหน่อย… เก็บไว้ยิ้มให้ฉันดูในวันที่อารมณ์ดีจริงๆเถอะนะ“

แล้วก็กอดอีกคนอีกรอบ แน่นขึ้น และก็คงจะไม่ปล่อยเร็วๆนี้แน่ๆ

“ปัญหาบ้าอะไรกัน…”

“ไม่ใช่ปัญหาของเธอสักหน่อย ไม่ใช่เลยสักนิด..“
”…อย่าเก็บไว้คนเดียวสิ บอกคนอื่นสิ”

มองนิ้วที่จิ้มๆวนอยู่ที่ฝ่ามือของอีกคน พึมพำๆด้วยความรู้สึกผิดที่ไม่เคยรับรู้เลย ความรู้สึกผิดที่คนนอกอย่างเธอก็คงจะช่วยไม่ได้เต็มที่ ได้เพียงแต่จับมือและพาวิ่งหนีก็เท่านั้น

แต่ถึงอย่างนั้น ก็จะพาวิ่งไปให้สุดขอบโลกเลย ถ้าเป็นไปได้

+

“อื้ม อื้ม—! ฉันรู้สึกว่ามันจะออกมาดูดีนะ…!“

แล้วก็หยิบที่ปัดขนตาให้ พร้อมกับชี้ไปทางลิปสติกหลายแท่งที่วางเรียงกันให้เลือกสีอยู่

”เหลือแค่ปัดขนตากับทาลิปแล้ว ฝากย้ทจังด้วยนะ *^^*”

ตัวบิด ตื่นเต้นจังเลย >< ไม่ได้ให้ใครแต่งหน้ามาสักพักแล้วด้วย!

ทันทีที่ตัวปัญหาเดินออกไป เธอก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

หันไปกอดอีกคนทันที ก่อนที่จะผละออกมาดูข้อมือที่ถูกจับ

“ย้ทจังเป็นอะไรไหม…?”

ลูบมืออีกคนเบาๆ

”ดีที่เขาไปก่อน ฉันก็ไม่ได้เรียกตำรวจหรอก ฮะฮะ… ดีนะที่เคยเรียนคลาสแอคติ้งตอนเด็ก! นึกว่าจะต้องอ้างชื่อครอบครัวแล้ว…”

ตัวเธอเริ่มสั่น ทั้งที่เมื่อกี้กลับไม่แสดงท่าทีอะไรเลย

”ขอโทษนะ ขอโทษ.. ฉันน่าจะมาให้เร็วกว่านี้“

จากแรงสัมผัสเมื่อกี้ดูเหมือนจะไม่เลวเลย! แต่อยากเซอไพรส์ตัวเองเลยยังไม่เอากระจกขึ้นมาส่อง แอบอมยิ้มเล็กน้อย ตื่นเต้น ><

”อื้อ! ต่อไปก็ลงพาเล็ตตาที่เธอเลือก แล้วก็…“

”เขียนคิ้ว…!“

ล้วงมือคุ้ยๆของในกระเป๋าแล้วยื่นที่วางให้บนโต๊ะข้างๆ เตรียมไว้ก่อนจะได้รวดเร็ว

”ตื่นเต้นจัง… ฉันรู้สึกว่าต้องออกมาดูดีแน่เลย…!“

”เป็นบุพการีแท้ๆแต่กลับปฏิบัติตัวกับลูกสาวอย่างนี้..“

“ฉันอยากรู้จริงๆว่าคนรอบข้างคุณจะคิดยังไง”

“มันคงไม่สำคัญสำหรับคุณหรอก—? แต่ถ้าเหล่านักข่าว.. สื่อมวลชน… หรือแม้แต่กระแสสังคมได้รับรู้ พวกเขาก็คงไม่ปรานีคุณ”

“ลองคิดดูสิคะ —จะหนีไปซะตอนนี้หรือจะหมดโอกาสในการใช้ชีวิตตลอดไป”

แหงนมองคนตรงหน้าตาเขม็ง

เธอสัมผัสได้ถึงแรงสั่นของอีกคนบนไหล่ อยากจะหันไปปลอบเพื่อนสาวให้รู้แล้วรู้รอดแต่คงต้องเอาตัวต้นเหตุออกไปก่อน

“..ถ้าไม่เชื่อก็รอดูเลยค่ะ“

”—ทำร้ายร่างกายกลางวันแสกๆแบบนี้ คุณมียางอายบ้างหรือเปล่าคะ?“

เธอก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวแล้วกำมือแน่น โต้กลับไปโดยไม่มีท่าทีเกรงกลัว

+

”เฮือก— ใช่แล้วล่ะ…!“

โป้ะๆๆ สัมผัสได้ถึงความหนาของชั้นแป้งบนหน้า ไม่รู้เลยว่าต้องพูดอะไรต่อ

”อื้อ.. พาเล็ตตากับอื่นๆอยู่แถวนั้น ก่อนอื่นก็ลองลงอายไลน์เนอร์ก่อน“

”อ้ะ แต่ว่าไม่ต้องรีบนะ!“

“แล้วก็พาเล็ตตาเธอเลือกได้เลย…!”

กำมือแน่นแล้วมองอีกคนด้วยสายตามุ่งมั่น ชูสองนิ้วว่าสู้ๆนะ!

”ฉันเรียกตำรวจตั้งแต่เห็นเหตุการณ์แล้ว —ถ้ายังไม่อยากโดนข้อหาทำร้ายร่างกายก็รบกวนช่วยออกห่างจากโยทสึบะด้วยค่ะ“

พูดยืดหยัดเสียงแข็ง ยังคงยกมือกันไม่ให้เข้ามาใกล้กว่านี้อยู่ พร้อมกับเขยิบไปใกล้ๆอีกคนด้วย

เสียงหายใจหอบเพราะรีบวิ่งเข้ามาขวางทันทีที่เมื่อเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยเปรอะเปื้อนไปด้วยสีหน้าที่แม้แต่เธอก็ไม่เคยเห็นมาก่อน

”นี่คุณ… กล้าลงไม้ลงมือกับลูกสาวตัวเองได้ยังไงคะ?“

เธอเขม่นหน้าใส่คนตรงหน้าผู้คาดว่าเป็นบิดาจากที่ได้ยินบทสนทนาเมื่อกี้ด้วยน้ำเสียงเข้มแข็ง ต่างกับรูปลักษณะภายนอกของสาวน้อยที่ดูไร้พิษภัย

+

ยังคงไม่ได้เอะใจอะไร ก็เลยลุกขึ้นเก็บของ เตรียมตัวจะกลับไปเรียนคาบบ่ายต่อ

”เลือกทั้งคู่ไม่ได้เลยหรือไง… ^///^”

“ต้องรอเล่มต่อไปสิน้า…“

พึมพำไประหว่างนั้นด้วย ยังไม่สร่างความฟิน

”แล้วทำไมไม่ให้ทั้งคู่มาลงเอยด้วยกันล่ะ…“

”เอ้ะ… เอ๊.. เอ๋.. เข้าท่านี่นา…!!“

??

“ฮะฮะ… ค่ะ.. ก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้นหรอกนะคะ… ///“

ม้วนผมแก้เขินไป

“เอโอระซั— เกรสซัง.. ก็สนใจด้านนี้หรอคะ!“

“ฉันช่วยแนะนำให้ได้นะคะ! อย่างเกรสซังนี่.. จะเป็นนางแบบหรือสไตล์ลิสต์ก็ไม่น่ายากเลย“

ทำตาวิ้งๆใส่อีกคน ดูเหมือนจะสนใจมากที่มีคนสนใจด้านนี้นอกจากตัวเอง

“…อะ คิดว่า… ม ไม่”

สัมผัสได้ว่าครีมเหลวๆเต็มหน้าไปหมด แต่ก็พูดถนอมน้ำใจ ยังไงก็เป็นโหมดเรียนรู้สินะ ..

“แล้วก็โปะแป้งต่อ.. เบาๆนะ ..;;”

ชี้ไปทางตลับแป้งสีเงินตรงนั้น

“แล้วก็เตรียมแต่งตา อื้อ ไม่ยากหรอก…!”

@Buudchi

( TW : เกือบมีการทำร้ายร่างกาย , คำพูดรุนแรง )

[ Cup Noodles Musume | 22 Apr @12.00AM ]

w/ @enmei-rkm.bsky.social

—

หมั่บ—!

’ นี่แกพูดกับพ่อบังเกิดเกล้าอย่างนี้เหรอ วาตานาเบะ โยทสึบะ..!! ‘

เสียงตะคอกดังขึ้นในมุมอับของซอกซอยร้านอาหารแถวมิวเซียม

ถ้ามองเข้าไปจะเห็นผู้ชายร่างใหญ่คว้าข้อมือเด็กสาวที่กำลังหวาดผวากับการกระทำของคนตรงหน้า

+

แชะ เสียงถ่ายรูปดังขึ้น

รีบเดินไปดูว่าถ่ายได้อะไรบ้าง แต่ดูจากท่าทางที่มองจากด้านหลังตะกี้แล้วก็คง… ไม่น่าคาดหวัง…

”อุ๊บ— คิกคิก อะไรกันนี่…”

กลั้นขำจนไหล่สั่นไปหมด แล้วก็โชว์ให้คนอื่นมุงดูด้วย

@rkmtomoyo.bsky.social

#KengakuRKM
(มาลงสกินทัศนศึกษาของโทจิค่ะ!)

#KengakuRKM 🌟✨

(แวะมาแปะชุดทสึรุทริปโอซาก้าค่ะ--!!)

(ขอบคุณสำหรับรูทค่ะ!! น่ารักแบบแปลกๆมากTTTT ขอบคุณที่มาเล่นด้วยกันนะคะ)

เดินนำมาแถวศาลหัวสิงโต

“หึหึ ฮาฮ่า… พวกเรามาสะสางเรื่องนี้ให้จบโดยเร็วเถอะ…!”

แอบเดินไปตั้งกล้องที่จับเวลานับถอยหลัง30วิ ถ่ายให้เห็นทุกคนอยู่ในเฟรม พร้อมกับแบคกราวหัวสิงโตด้านหลัง

”เวลาเริ่มนับถอยหลังแล้ว… ขอให้การต่อสู้แห่งจอมเวทย์เริ่มต้นบัดเดี๋ยวนี้!”

แม่มดผู้ถูกสาปไปยืนอยู่ตรงกลาง กางมือออก ภายใน30วิจะได้รูปแบบไหนกันนะ!?

@rkmtomoyo.bsky.social

แน่นอนว่าคนหลังกล้องนั้นเขาฟังมันอย่างตั้งใจ..

ทั้งที่เป็นเพียงแก่นเรื่องของหนังสือเล่มหนึ่ง
ทั้งที่คิดไว้ว่าจะเย้าหยอกคนอ่านอย่างคุณดวงดาว

ทว่าคำตอบที่ได้รับมากลับเกินจะจิตนาการ

"..."

ราวกับว่าเวลาหยุดค้าง
มีดวงดาวนับล้านดวงตกลงที่กลางใจ

นุ่มนวลและมากพอที่จะทำให้แสงดาวที่ริบหรี่ถูกจุดติดอีกครั้ง

"ง- งั้นหรอ.. แบบนั้นนี่เอง"

เขาเปลี่ยนมือมาจับท้ายทอยแทน

"ส- สุดยอดไปเลยน้า"

(ความสดใส… ของโลกนี้…😭♥️♥️)