#BunkasaiRKM
🎊 ประกาศแพลนกิจกรรมงานวัฒนธรรมวันที่ 10 พฤษภาคม ผ่านอาจารย์ประจำชั้นและบอร์ดประกาศทุกโรงเรียน
⌛ Story Timeline
10 พ.ค. ประกาศแพลนงานวัฒนธรรม
8 มิ.ย -10 มิ.ย. วันงานวัฒนธรรม
⌛Active
8 พ.ย. - 14 ธ.ค.
รายละเอียดอีเวนต์
@enmei-rkm.bsky.social
account for #RKM_commu — ˚ ༘ ೀ⋆。˚ 海老子川 • 延命/ เอบิสึกาวะ เอ็นเม / tomoyasu; y2-B student / ประธานชมรมวรรณกรรม ૮ ․ ․ ྀིა — co, role, talk 24/7 >dm! profile、status: https://bit.ly/profilestatus_enmei (pfp:Kaohom_1999)
#BunkasaiRKM
🎊 ประกาศแพลนกิจกรรมงานวัฒนธรรมวันที่ 10 พฤษภาคม ผ่านอาจารย์ประจำชั้นและบอร์ดประกาศทุกโรงเรียน
⌛ Story Timeline
10 พ.ค. ประกาศแพลนงานวัฒนธรรม
8 มิ.ย -10 มิ.ย. วันงานวัฒนธรรม
⌛Active
8 พ.ย. - 14 ธ.ค.
รายละเอียดอีเวนต์
“จริงๆนะคะ ถ้าอยากน่ะนะ…!“
“อ๋าา— ชมกันเกินไปแล้วค่ะ…///“
ยืนตัวบิดอยู่ตรงนั้น แล้วก็หยิบมือถือขึ้นมาด้วย
“ได้อยู่แล้วค่ะ! อันนี้… คิวอาร์ไลน์ฉันนะคะ”
ยื่นให้ดู
“ฮิฮิ— ไหนฉันขอดู…“
หยิบกระจกขึ้นมาส่องหน้าตัวเอง แล้วก็ค่อยๆลืมตาดูภาพตรงหน้า
สิ่งที่สะท้อนกลับมาก็คือ คือ คือ……!!
“…ว ว้าวว …!?!!”
”เอ้ะ อือออ? ไม่แย่เลยนี่นา…?“
”ย้ทจังมีพรสวรรค์นะ?”
แต่เหมือนจะมีเครื่องหมายคำถามตามหลังในทุกประโยค ถึงอย่างนั้น ตัวเธอก็ดูจะเอนจอยกับอะไรแบบนี้มากเอาซะจนยิ้มแก้มปริไปหมด
“ไม่ต้องมาขอโทษเลย.. ขี้ขลาดอะไรกัน… อย่าพูดแบบนั้นสิ.. ฟื้ด,,,“
แล้วก็น้ำตาไหลตาม พอเห็นอีกคนร้องไห้ก็อดไม่ได้ที่จะเศร้าตามไปด้วย กลายเป็นก้อนสองหน่อที่ยืนกอดกันร้องโฮ
”เธอน่ะ ไม่ควรจะต้องมาเจออะไรแบบนี้เลย… ฮือออ…“
“ไม่แฟร์เลยเอาซะเลย,,!“
“..ฉันก็กลัวอยู่หรอก แต่ว่า—“
แล้วก็ยืนกอดอีกคนอยู่แบบนั้นพร้อมกับลูบหลังไปด้วย เธอไม่ได้ใส่ใจที่ไหล่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำตาหรือแม้แต่เสียงสะอื้นจากอีกคน ขอแค่ได้พูดมันออกมาก็ดีแล้ว
“ฮึก… ฉันกลัวเธอเป็นอะไรไปมากกว่าอีกนี่นา… โยทสึบะน่ะ เป็นเพื่อนของฉันนะ…!!”
+
กดสติกเกอร์หมาสีอ่อนยืนโค้งให้ในกลุ่มไลน์
“งั้นก็.. แยกย้ายไปฟรีไทม์กันดีกว่าไหมคะ..?“
หันซ้ายหันขวา จริงๆเจ้าตัวก็อยากหนีไปซื้อพวกเครื่องรางมากด้วย
”ขอบคุณทุกคนนะคะ ฉันสนุกมากเลย…!“
”งั้นก็ ..ขอตัวก่อนนะคะ (^^)“
โค้งตัวขอบคุณแล้วก็เดินออกไป
@rkmtomoyo.bsky.social
”ได้ค่ะ! งั้นเดี๋ยวเรามาแอดเพื่อนกันไหมคะ,,“
”ฉันจะได้สร้างกลุ่มแล้วก็ส่งรูปให้ทุกคนเลย ^^“
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแอดคิวอาร์ของยูเซย์ แล้วก็เปิดของตัวเอง
”แอดฉันมาแล้วเดี๋ยวฉันสร้างกลุ่มส่งรูปให้นะคะ..!“
@rkmtomoyo.bsky.social
👻 Special Halloween Event
What if #SilentHill_RKM
สภาพบ้านเมืองและสัตว์ประหลาดซึ่งเดินเต็มทั่วเมืองรูปร่างของพวกมันขึ้นอยู่กับ “บาป” ในใจของแต่ละคน
เพราะงั้นแล้ว...จะชำระบาปนี้อย่างไรดีนะ
Trigger Warning : horror, graphic violence, gore, abuse, self-harm
docs.google.com/document/d/1...
@.Tokai Jidapa
‘อะ เหมือนจะขาดอะไรไปนะ ..‘
‘เสร็จแล้ว~ เจ้าตุ๊กตาหมาตัวนี้เหมือนเมเปี๊ยบเลย !‘
ตุ๊กตาหมา(?) ที่คีบมาได้หน้าตาคล้ายเพื่อนสาว เลยดีไอวายเติมไฝ ติดโบว์ ก็กลายเป็นลิ้ตเติลเมเมแล้ว ✨
——
@enmei-rkm.bsky.social
( แวะเก็บโมเม้นน่ารักๆกับเพื่อนสาวค่ะ ><!!✨💚☀️ )
“..ย้ทจังน่ะ อย่ามาฝืนยิ้มเลย“
แล้วก็จิ้มไปที่จมูกของอีกคน
“เธอไม่ใช่ตุ๊กตาที่ต้องแสดงสีหน้ายิ้มแย้มตลอดเวลาสักหน่อย… เก็บไว้ยิ้มให้ฉันดูในวันที่อารมณ์ดีจริงๆเถอะนะ“
แล้วก็กอดอีกคนอีกรอบ แน่นขึ้น และก็คงจะไม่ปล่อยเร็วๆนี้แน่ๆ
“ปัญหาบ้าอะไรกัน…”
“ไม่ใช่ปัญหาของเธอสักหน่อย ไม่ใช่เลยสักนิด..“
”…อย่าเก็บไว้คนเดียวสิ บอกคนอื่นสิ”
มองนิ้วที่จิ้มๆวนอยู่ที่ฝ่ามือของอีกคน พึมพำๆด้วยความรู้สึกผิดที่ไม่เคยรับรู้เลย ความรู้สึกผิดที่คนนอกอย่างเธอก็คงจะช่วยไม่ได้เต็มที่ ได้เพียงแต่จับมือและพาวิ่งหนีก็เท่านั้น
แต่ถึงอย่างนั้น ก็จะพาวิ่งไปให้สุดขอบโลกเลย ถ้าเป็นไปได้
+
“อื้ม อื้ม—! ฉันรู้สึกว่ามันจะออกมาดูดีนะ…!“
แล้วก็หยิบที่ปัดขนตาให้ พร้อมกับชี้ไปทางลิปสติกหลายแท่งที่วางเรียงกันให้เลือกสีอยู่
”เหลือแค่ปัดขนตากับทาลิปแล้ว ฝากย้ทจังด้วยนะ *^^*”
ตัวบิด ตื่นเต้นจังเลย >< ไม่ได้ให้ใครแต่งหน้ามาสักพักแล้วด้วย!
ทันทีที่ตัวปัญหาเดินออกไป เธอก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
หันไปกอดอีกคนทันที ก่อนที่จะผละออกมาดูข้อมือที่ถูกจับ
“ย้ทจังเป็นอะไรไหม…?”
ลูบมืออีกคนเบาๆ
”ดีที่เขาไปก่อน ฉันก็ไม่ได้เรียกตำรวจหรอก ฮะฮะ… ดีนะที่เคยเรียนคลาสแอคติ้งตอนเด็ก! นึกว่าจะต้องอ้างชื่อครอบครัวแล้ว…”
ตัวเธอเริ่มสั่น ทั้งที่เมื่อกี้กลับไม่แสดงท่าทีอะไรเลย
”ขอโทษนะ ขอโทษ.. ฉันน่าจะมาให้เร็วกว่านี้“
จากแรงสัมผัสเมื่อกี้ดูเหมือนจะไม่เลวเลย! แต่อยากเซอไพรส์ตัวเองเลยยังไม่เอากระจกขึ้นมาส่อง แอบอมยิ้มเล็กน้อย ตื่นเต้น ><
”อื้อ! ต่อไปก็ลงพาเล็ตตาที่เธอเลือก แล้วก็…“
”เขียนคิ้ว…!“
ล้วงมือคุ้ยๆของในกระเป๋าแล้วยื่นที่วางให้บนโต๊ะข้างๆ เตรียมไว้ก่อนจะได้รวดเร็ว
”ตื่นเต้นจัง… ฉันรู้สึกว่าต้องออกมาดูดีแน่เลย…!“
”เป็นบุพการีแท้ๆแต่กลับปฏิบัติตัวกับลูกสาวอย่างนี้..“
“ฉันอยากรู้จริงๆว่าคนรอบข้างคุณจะคิดยังไง”
“มันคงไม่สำคัญสำหรับคุณหรอก—? แต่ถ้าเหล่านักข่าว.. สื่อมวลชน… หรือแม้แต่กระแสสังคมได้รับรู้ พวกเขาก็คงไม่ปรานีคุณ”
“ลองคิดดูสิคะ —จะหนีไปซะตอนนี้หรือจะหมดโอกาสในการใช้ชีวิตตลอดไป”
แหงนมองคนตรงหน้าตาเขม็ง
เธอสัมผัสได้ถึงแรงสั่นของอีกคนบนไหล่ อยากจะหันไปปลอบเพื่อนสาวให้รู้แล้วรู้รอดแต่คงต้องเอาตัวต้นเหตุออกไปก่อน
“..ถ้าไม่เชื่อก็รอดูเลยค่ะ“
”—ทำร้ายร่างกายกลางวันแสกๆแบบนี้ คุณมียางอายบ้างหรือเปล่าคะ?“
เธอก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวแล้วกำมือแน่น โต้กลับไปโดยไม่มีท่าทีเกรงกลัว
+
”เฮือก— ใช่แล้วล่ะ…!“
โป้ะๆๆ สัมผัสได้ถึงความหนาของชั้นแป้งบนหน้า ไม่รู้เลยว่าต้องพูดอะไรต่อ
”อื้อ.. พาเล็ตตากับอื่นๆอยู่แถวนั้น ก่อนอื่นก็ลองลงอายไลน์เนอร์ก่อน“
”อ้ะ แต่ว่าไม่ต้องรีบนะ!“
“แล้วก็พาเล็ตตาเธอเลือกได้เลย…!”
กำมือแน่นแล้วมองอีกคนด้วยสายตามุ่งมั่น ชูสองนิ้วว่าสู้ๆนะ!
”ฉันเรียกตำรวจตั้งแต่เห็นเหตุการณ์แล้ว —ถ้ายังไม่อยากโดนข้อหาทำร้ายร่างกายก็รบกวนช่วยออกห่างจากโยทสึบะด้วยค่ะ“
พูดยืดหยัดเสียงแข็ง ยังคงยกมือกันไม่ให้เข้ามาใกล้กว่านี้อยู่ พร้อมกับเขยิบไปใกล้ๆอีกคนด้วย
เสียงหายใจหอบเพราะรีบวิ่งเข้ามาขวางทันทีที่เมื่อเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยเปรอะเปื้อนไปด้วยสีหน้าที่แม้แต่เธอก็ไม่เคยเห็นมาก่อน
”นี่คุณ… กล้าลงไม้ลงมือกับลูกสาวตัวเองได้ยังไงคะ?“
เธอเขม่นหน้าใส่คนตรงหน้าผู้คาดว่าเป็นบิดาจากที่ได้ยินบทสนทนาเมื่อกี้ด้วยน้ำเสียงเข้มแข็ง ต่างกับรูปลักษณะภายนอกของสาวน้อยที่ดูไร้พิษภัย
+
ยังคงไม่ได้เอะใจอะไร ก็เลยลุกขึ้นเก็บของ เตรียมตัวจะกลับไปเรียนคาบบ่ายต่อ
”เลือกทั้งคู่ไม่ได้เลยหรือไง… ^///^”
“ต้องรอเล่มต่อไปสิน้า…“
พึมพำไประหว่างนั้นด้วย ยังไม่สร่างความฟิน
”แล้วทำไมไม่ให้ทั้งคู่มาลงเอยด้วยกันล่ะ…“
”เอ้ะ… เอ๊.. เอ๋.. เข้าท่านี่นา…!!“
??
“ฮะฮะ… ค่ะ.. ก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้นหรอกนะคะ… ///“
ม้วนผมแก้เขินไป
“เอโอระซั— เกรสซัง.. ก็สนใจด้านนี้หรอคะ!“
“ฉันช่วยแนะนำให้ได้นะคะ! อย่างเกรสซังนี่.. จะเป็นนางแบบหรือสไตล์ลิสต์ก็ไม่น่ายากเลย“
ทำตาวิ้งๆใส่อีกคน ดูเหมือนจะสนใจมากที่มีคนสนใจด้านนี้นอกจากตัวเอง
“…อะ คิดว่า… ม ไม่”
สัมผัสได้ว่าครีมเหลวๆเต็มหน้าไปหมด แต่ก็พูดถนอมน้ำใจ ยังไงก็เป็นโหมดเรียนรู้สินะ ..
“แล้วก็โปะแป้งต่อ.. เบาๆนะ ..;;”
ชี้ไปทางตลับแป้งสีเงินตรงนั้น
“แล้วก็เตรียมแต่งตา อื้อ ไม่ยากหรอก…!”
@Buudchi
( TW : เกือบมีการทำร้ายร่างกาย , คำพูดรุนแรง )
[ Cup Noodles Musume | 22 Apr @12.00AM ]
w/ @enmei-rkm.bsky.social
—
หมั่บ—!
’ นี่แกพูดกับพ่อบังเกิดเกล้าอย่างนี้เหรอ วาตานาเบะ โยทสึบะ..!! ‘
เสียงตะคอกดังขึ้นในมุมอับของซอกซอยร้านอาหารแถวมิวเซียม
ถ้ามองเข้าไปจะเห็นผู้ชายร่างใหญ่คว้าข้อมือเด็กสาวที่กำลังหวาดผวากับการกระทำของคนตรงหน้า
+
แชะ เสียงถ่ายรูปดังขึ้น
รีบเดินไปดูว่าถ่ายได้อะไรบ้าง แต่ดูจากท่าทางที่มองจากด้านหลังตะกี้แล้วก็คง… ไม่น่าคาดหวัง…
”อุ๊บ— คิกคิก อะไรกันนี่…”
กลั้นขำจนไหล่สั่นไปหมด แล้วก็โชว์ให้คนอื่นมุงดูด้วย
@rkmtomoyo.bsky.social
#KengakuRKM
(มาลงสกินทัศนศึกษาของโทจิค่ะ!)
#KengakuRKM 🌟✨
(แวะมาแปะชุดทสึรุทริปโอซาก้าค่ะ--!!)
(ขอบคุณสำหรับรูทค่ะ!! น่ารักแบบแปลกๆมากTTTT ขอบคุณที่มาเล่นด้วยกันนะคะ)
23.10.2025 16:30 — 👍 1 🔁 0 💬 0 📌 0เดินนำมาแถวศาลหัวสิงโต
“หึหึ ฮาฮ่า… พวกเรามาสะสางเรื่องนี้ให้จบโดยเร็วเถอะ…!”
แอบเดินไปตั้งกล้องที่จับเวลานับถอยหลัง30วิ ถ่ายให้เห็นทุกคนอยู่ในเฟรม พร้อมกับแบคกราวหัวสิงโตด้านหลัง
”เวลาเริ่มนับถอยหลังแล้ว… ขอให้การต่อสู้แห่งจอมเวทย์เริ่มต้นบัดเดี๋ยวนี้!”
แม่มดผู้ถูกสาปไปยืนอยู่ตรงกลาง กางมือออก ภายใน30วิจะได้รูปแบบไหนกันนะ!?
@rkmtomoyo.bsky.social
แน่นอนว่าคนหลังกล้องนั้นเขาฟังมันอย่างตั้งใจ..
ทั้งที่เป็นเพียงแก่นเรื่องของหนังสือเล่มหนึ่ง
ทั้งที่คิดไว้ว่าจะเย้าหยอกคนอ่านอย่างคุณดวงดาว
ทว่าคำตอบที่ได้รับมากลับเกินจะจิตนาการ
"..."
ราวกับว่าเวลาหยุดค้าง
มีดวงดาวนับล้านดวงตกลงที่กลางใจ
นุ่มนวลและมากพอที่จะทำให้แสงดาวที่ริบหรี่ถูกจุดติดอีกครั้ง
"ง- งั้นหรอ.. แบบนั้นนี่เอง"
เขาเปลี่ยนมือมาจับท้ายทอยแทน
"ส- สุดยอดไปเลยน้า"
(ความสดใส… ของโลกนี้…😭♥️♥️)
23.10.2025 10:30 — 👍 0 🔁 0 💬 1 📌 0