𝐄𝐥𝐥𝐢𝐞_𝐄𝐩𝐡𝐞𝐥𝐢𝐚𝐧 ( ติดงานมอ )

( หนูเห็นอะไร )

( น้องสาวคนสวย😭💓 )

( กลับมาหาคุณลูกแล้วค่ะ 😍 )

( 😭😭😭 ฟิร )

( กินกาแฟเยอะไปหรือเปล่าค้ะ😔 )

( ว้าย รักเหมือนกัน😍 )

#MusicExam_ESRA

－สวน Celestial Blossom | การแสดงเดี่ยว

"เฮ้ๆ...อย่าทำหน้าเหมือนฉันเล่นดนตรีสากลไม่ได้ซี้"

"เสียชื่ออัจฉริยะหมด"

(ปกติดีจะตีกลอง ไม่ก็เล่นเบสซะส่วนใหญ่ )
www.youtube.com/watch?v=lB4P...

( ลงรูปแต่ละอีเว้นท์ ❌️
ลงรูปเรื่อยเปื่อย ✔️

เมื่อไหร่บุตรชายดยุกดูบลัวส์จะเลิกแลบลิ้นกัน! )

( คัมแบคมานิดหน่อยค่ะ😭 เอลลี่คิดถึงทุกคนนะคะ 🫶🏻 มาแปะกะเทยทิพย์หน้าสด )

ขณะที่เอฟิเลียนกำลังคุยกับหนุ่มน่าตาหล่อเหลาในงาน ร่างสูงก็แทบจะสะดุ้งโหย่ง

“ ว้าย ! ”

เสียงกรี๊ดเจ๊แต๋วหังขึ้น มือเล็บเจลป้องอากาศอัตโนมัติ

เขาทำเสียงวีนกำอากาศพลางค้ำสะเอว

‘ตกใจหมด !’ เขากระซิบ

“ แหม่ แล้วองค์หญิงยังไม่คนเต้นด้วยเหรอเพคะ ”

เขายิ้มตอบราวกับรับรู้อารมณ์ของอีกคนพร้อมกับเริ่มเดินควงกันไปเดินทางอื่นในงาน

แต่ก่อนเราเคยใช้บริบทที่ชิดเชื้อกันมากกว่านี้ แต่เมื่อทุกอย่างมันเปลี่ยนไ มันทำให้เขาไม่ชิน

“ปีกว่า” แม้เวลาจะผ่านมาเท่านี้แล้วก็ตาม

“นั่นสินะ” จากคนที่พูดมากก็แปลเปลี่ยนเป็นพูดน้อยในทันที

“ช่วงนี้ก็ เรื่อยๆน่ะ เธอก็รู้นี่เพิ่งจะเปิดเทอมเองน่ะเนอะ”

ระหว่างนั้นดนตรีภายในงานก็เริ่มบรรเลงเพลงขึ้น มือยกขึ้นเป็นเชิงเชื้อเชิญหลังบทสนทนานั้นลากยาวมานาน

หากปฎิเสธคงจะเสียมารยาทไม่น้อยเลยนะ

awww

คิ้วเอลลี่ตก เล็บเจลทาบที่อกเป็นเชิงเอ็นดูและเห็นใจคนตรงหน้าในเวลาเดียวกัน

“ ทำไมจะไม่ล่ะ ? ภัทรของฉันน่ารักขนาดนี้ ! ”

รอยยิ้มบางยกขึ้นอย่างช้าๆพลางเอียงศรีษะเล็กน้อย พลันเอามือไปเกลี่ยผมอีดคนเบาๆอย่างเอ็นดูก่อนจะเลื่อนมาแตะข้างไหล่

“ ได้สิจ้ะ อยากทำอะไรบ้างล่ะ ? ”

“ แหม่ ขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่ง เราขอรับคำชมนี้ไว้ ”

เอฟิเลียนแกล้งสวมบทเป็นองค์ชายผู้เพีนบพร้อมก่อนจะตัดบทด้วย “ ถ้าได้เป็นองค์หญิงด้วยก็ดี ”

หยอกกกกเอินนนน

“ ฮะๆ นี่นายเกร็งขนาดนั้นเชียวเหรอ ? ต้องขยับร่างกายเยอะแน่แน่เลยแบบนี้ ”

คนพูดกอดอกเอ่ยแซว แหม่ ต้องฮอตขนาดไหนถึงทำเพื่อนของเขานั้นเหนื่อยหอบถึงเพียงนี้

“ อืมก็… ” ไหวไหล่

“ ไม่ค่อยน่ะ ฉันมาดูเด็กใหม่มากกว่า ”

( โอย้ยะยะย ไปบูสพลังมาค่ะ😭😭 อยากคุยกับคนหล่อ )

“รุ่นพี่ ?”

เอามือป้องอกแล้วหัวเราะในลำคอ

“นี่เห็นว่าฉันดูแก่ขนาดนั้นเลยเหรอเคย์ดี้”

เขาหันไปคุยกับเพื่อนชายของตนเองที่มักจะเจอกันช่วงออกกำลังกายกันบ่อยๆ เขาสะบัดผมแล้วทันหูแสดงความของคุณกับคำชมที่อีกคนส่งมาให้

“ขอบใจจ๊ะ วันนี้นายก็ยังหล่อเหลาเหมือนเคยเลยนะ”

“แต่งตัวหล่อขนาดนี้สามตรึมเลยล่ะสิ”

(ชุดอื่นๆนอกเวลาเรียน)

เอลลี่เลิกคิ้ว

เขาใจดีงั้นเหรอ ? คงจะเป็นเช่นนั้นล่ะมั้ง

“งั้นเหรอ ?”

เสียงหึ ในลำคอดังออกมา ฮ่าาา ภูมิใจนักที่มีคนเอ่ยชื่นชมในตัวเขา แต่ในวินาทีเดียวกันก็อยากจะให้ชืานชมตัวเองบ้าง

“ขอบคุณสำหรับคำชื่นชมนะคะองค์ชาย~”

“พูดแล้วน้า ปีนี้ก็ขอฝากตัวด้วยนะคะสุดหล่อ”

“เห้อ เธอชมฉันเยอะเกินไปแล้วนะภัทรจ๋า”

“พูดจาหวานลื่นหูตลอดเลยนะคะรุ่นพี่จิน”

มือป้องริมฝีปากของตนเองแสดงให้เห็นตรงดวงตาของเอฟิเลียนว่าเขาถูกใจคำพูดของอีกคนเป็นอย่างมาก

ส่วนทางด้านโปโกะ เมื่อเจอเพื่อแล้วนั้นเจ้าตัวก็ไม่แคล้วบินเต้นหายไปที่ไหนไม่รู้

อร้ายยพยพยพยย ผู้ชายชวนเต้น

“เป็นเกียรติอย่างล้นเหลือเลยล่ะค่ะ”

จับชายกระโปรงด้านหลังย่อตัวไม่วายที่จะรับมือที่ยื่นมาให้

“อืมมมห์ ดีเอโก” ยิ้มสวยยกสูง พลางเลิกคิ้วกว้างทวนชื่อซ้ำตามจริตของหล่อน

“ยินดีที่ได้พบ… ฉันองค์ชายลำดับหนึ่งจากอาณาจักรลิลิอาธาเลีย” มือเรียวแนบอกเป็นการแนะนำประเทศตนเอง

“ฮะๆ แต่ช่างมันเถอะไม่ต้องพิธีตรีตรองอะไรมาก”

เล็บเจลปัดๆ เพราะเดาๆแล้วอีกคนก็คงไม่ถือเรื่องพวกนี้มากนักหรอก

“คนที่สามเองงั้นเหรอ …หว่า แย่จัง”

“…มีอะไรติดหน้าสวยๆของดิฉันกันเหรอคะ ?”

(ได้หรอคะ /ฟื้ดดดดดดดดดดดดด )

( ฟิร )

+

“ถ้าแค่นี้ยังเต้นไม่ได้ละก็”

“ทักมาแล้วฉันจะไม่หันมาหาเลยล่ะ”

เขาแค่อยากเห็น พูดขู่ไปอย่างนั้นล่ะ

“เป็นเด็กลอตเตอรี่แท้ๆ แต่ไม่มีความพยายามทำเรื่องง่ายๆแค่นี้เลยนะ”

เสียงหึ พ่นออกมาจากลำคอของเขา เหมือนเชิงผิดหวังในตัวเด็ดคนนี้

“ยัง” เขามองไปที่ฟลอเหมือนจับจังหวะเพลง “ยืนแค่นี้ฉันไม่หิวน้ำหรอก”

เพลงใหม่เริ่มต้นขึ้น เอฟิเลียนขยับปลายเท้าตามจังหวะแล้วหันไปทางเดบบี้

“เต้นให้ฉันดูหน่อยสิ” เขาขยับเท้าในพื้นที่โล่งให้เด็กชายดูเป็นตัวอย่าง

สลับเท้าตามทำนอง เป็นท่าพื้นฐานที่เรียนมา

( อ้ากกกกก อ้ากกกกก ทุกคนมาดู 😭😭😭 ทำไมถึงทำกับฉันได้💕💕💥💥💥💔💔 )

การกระทำตรงหน้านั้นช่างถูกใจหล่อนยิ่งนัก

“เช่นกันเพคะองค์ชายจิวซิน”

มือเรียวกวาดลง เมื่ออีกฝ่ายขอมือเพื่อนที่จะมาจุมพิศ ร่างอรชรอ้อนแอ้นที่สูงกว่าเอียงกายเล็กน้อยให้ได้ศรีระที่สง่างามกับท่าจุมพิศ

“นั่นก็พูดเกินไปท่านชาย”

เอฟิเลียนดูจะชอบใจคำพูดของอีกคนไม่น้อยเลยทีเดียว

“รูปงามไม่แพ้กว่าเราหรอก”

อื้ม มั่นให้สุดดดดด

#ESRA_Starlit

[ 3 Feb. | หอเต้นรำ ]

แม้การเข้าสังคมจะไม่ใช่สิ่งที่เขาสนใจนักแต่ชายคนนั้นเดินเข้างานอย่างสง่าผ่าเผย เขาต่างทักทายผู้คนด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร

เขาค่อยๆกวาดตามองผู้คนมากหน้าอย่างสนใจราวกับกำลังมองบางสิ่ง

(มาช้าแต่มาอยู่😭)

“แล้ว” เสียงสูงเอ่ยขึ้นต้น “ที่บ้านไม่มีดอกลิลลี่ให้ดูหรือไง”

ปากไวเสียจริงนะฉันนี่ เอลลี่กรีดร้องกับตัวเองในใจ

ลิลลี่มีหน้าตาที่ดูทั่วไปแต่สายพันธุ์มีมากเหลือล้น เธอเอ็นดูท่าทีจับใบหูอีกคนในใจ อยากให้ลองจับอยู่หรอกนะ ! อ้าก!อ้าก!

“ก็.. เต้นไปแล้วคนสองคน นายพลาดไปแล้ว” เขายกยิ้มที่มุมปาก

“มัวแต่สนใจดูคนอื่นเต้น แล้วเมื่อไหร่ตัวเองจะเต้นกันล่ะฮึ”

อ้าว ตายละคนหน้าคุณนี่นา หล่อนหันกลับมา

“ว่าไงจ๊ะเหมยลี่~”

ประเดิมด้วยการทักทายพัฟบอลคนที่สวนทางมาก่อน “แหม่ ตายจริงวันนี้แต่งตัวน่ารักจริงเชียว”

“องค์ชายจิวซิน”

หล่อนเสียงสูงขึ้นเป็นการเอ่ยชื่อทักทายพลางโค้งตัวเล็กน้อย

“วันนี้ดูดีนะคะ”

เปรี๊ยะ

เสียงเอฟเฟคเศษแก้วกระจายดังขึ้นที่หน้าของเอฟิเลียน ประดับด้วยรอยยิ้มของเขาที่ยังคงค้างมันไว้

“อื้มห์” ยิ้มสูดดดด หายใจ “ฮึ”

“ขอบใจจ๊ะ มิน่าล่ะถึงหาไม่เคยจะเห็น”

ก้มต่ำ

“เหมือนมดเลยเนอะ” ทำมือระริ้กๆ “น่ารักๆเข้ากับเธอดีจัง”

“ถ้างั้นล่ะก็ขอทาง” ก่อนจะเปลี่ยนน่ำเสียงอดต่ำแสดงถึงกิริยาบทที่ไม่ชอบโดยชัดเจน

ดวงตากลอกขึ้นขณะที่กำลังส่ายสะโพกเดินสวนทางกับคุณ

หืมมม ?

“ฉันบอกตอนไหนว่าแปลก”

เอฟิเลียนยกยิ้มขึ้นมา “โถ่ๆๆ อย่าทำหน้าน้อยใจแบบนั้นสิจ๊ะ เดี๋ยวไม่หล่อเอานะ”

“ไม่เหมือนคนอื่นแล้วยังไง ชุดบ้านเกิดเมืองนอนเลยนะ !”

“ก็ต้องมั่นใจแล้วก็ภาคภูมิเข้าไว้”

มือเรียวยาวยกขึ้นมาทำท่าทางตามจังหวะน้ำเสียงของตนเองที่กำลังพูดเสริมให้กำลังใจอีกคน

“แบบนี้แหละ คนจับตามองจะตายไป”

( ไหวคร้าาาา😌 )