[NPC] 白川 四弦 👓 (แอคทีฟดึก)

(พี่มิคาเงะ🥺🥺🥺/เต้น)

(ห หายไปนานกว่าที่คิด แต่กลับมาแล้วค่า/คลานเข้ามา)

(หล่อจ้าหลานลุง)

(สวัสดีครับ แวะมานิดหน่อย)

(ผปค.ชิเก็นและชิโระไม่สะดวกเข้าบลูสกายช่วงนี้นะครับ จะกลับมาตอนต้นเดือนพฤษภาคม เดี๋ยวโรลที่ยังไม่ตอบจะค่อยกลับมาตอบนะครับ💦)

@thk-shiro.bsky.social

"...."

ยิ่งคิ้วกระตุกกว่าเดิม มันยิ่งเช็ดยิ่งเปื้อนนี่หว่า

" จะมีขายได้ไง นี่ร้านของเก่านะครับ!!! "

" พอๆๆๆ ไม่ต้องเช็ดแล้ว จะใช้ของผมก่อนก็ได้ แต่ผมคิด500ต่อ1ครั้ง "

" ห้องน้ำไปทางนู่น "

ปัดๆมือ แล้วชี้ไปทางห้องน้ำอย่างหัวเสีย และแน่นอนว่าเขาจะยืนเฝ้าหน้าห้องน้ำด้วยเผื่อนายทำอะไรแปลกๆ

#THK_โรลเปิด
00:00 | ในตรอกซอยแห่งหนึ่งของย่านการค้า

แว่วเสียงขลุ่ยยุคเก่าลอยล่องมาจากซอยเปลี่ยวแห่งหนึ่งชวนน่าสงสัย

แต่ยามได้เห็นต้นทางของเสียงคงเบาใจขึ้นมาเพราะเป็นเพียงพระรูปหนึ่งเท่านั้น

แต่ทำไมเขาถึงมาโผล่ตอนกลางคืน?

แล้ว คุณ มาทำอะไรกลางดึกหรือ?

(แวะมาทักทาย(?)ได้นะคะ 🌟)

" อะ- "

เขานิ่งไปทันทีเมื่อเห็นว่าใบหน้าอีกคนมีรอยเปื้อนสีแดง แถมยังยิ้มหน้าระรื่นย์อยู่ได้ ถึงกับแสดงสีหน้าตกใจอย่างมาก

" ล ล ล ล-เลือด? "

แต่พออยู่ใกล้ๆก็รู้สึกกลิ่นไม่ใช่ เลยลองดมๆอีก2-3ทีก็ถึงกับบางอ้อทันที อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจโล่งอก

" คือ...หน้าคุณเปื้อนหมึกน่ะ "

ึ" ถ้าอยากได้แบบที่คงทนแข็งแรงแต่ไม่ได้มีลายโดดเด่น เหมาะกับใช้ในชีวิตประจำวันผมแนะนำอาริตะครับ

เน้นลวดลาย เป็นของสะสมเอาไว้ในบ้านผมแนะนำอิมาริกับคุทานิ แต่คุทานิมีความทนทานต่ำสุดจาก3อันนี้แล้ว จะเก็บไว้ต้องระวังหน่อย "

เขายืนอธิบายให้กับอีกฝ่ายพร้อมชี้ๆไปแต่ละแบบกันไป

เขาเดินตามชายหนุ่มที่พึ่งเข้าร้าน เฝ้าๆ มองๆ จนพอหยิบชามโบราณขึ้นมาแล้วดูมีท่าทีสนใจก็ได้เดินไปหา

" อ้า สนใจพวกนั้นสินะครับ อายุค่อนข้างมากแล้วด้วย "

" อันนี้อิมาริครับ จะเน้นสีแดงหรือสีฟ้า เป็นลายดอกไม้ซะส่วนใหญ่ "

" ส่วนชิ้นนั้นคุทานิ มีลักษณะลายที่ซับซ้อนแต่ก็วิจิตรสวยงาม จะใช้สีแดงและสีทอง "

" ส่วนนั่นอาริตะ มีความแข็งแรงกว่าสองชิ้นแรก เหมาะสำหรับใช้ในชีวิตประจำวัน "

+

(โดนต่อยแน่ไอหนุ่ม👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹)

" บ้าน่า ร้านผมไม่หลอกขายหรอกครับ ผมถือเรื่องการค้าแบบสุจริตมาก รับรองได้เลยจากเกียรติพ่อค้าอย่างผม✋ "

เขาประกบมือเข้าหากันและพูดอย่างจริงใจให้แก่อีกฝ่าย ดูหน้าก็รู้ว่าน่าเชื่อถือแค่ไหน🤓☝️

" อะแน่นอนครับ ร้านเรามีบริการซ่อมให้ด้วย แต่จะได้ช้าหรือเร็วก็ขึ้นอยู่กับความเสียหาย "

ยังคงอธิบายให้แก่อีกคน

" ว่าไงครับ สนใจไหม? "

(มาค้าบบบบ ยินดีมาก🗣️🔥🔥🔥/ยืนกุมสุภาพ)

" อ้าว สวัสดีตอนเย็นครับ "

เขายิ้มทักทายให้แก่คนที่เข้ามาทักเขาอย่างเป็นมิตร

" ก็นิดหน่อยค้าบ รู้สึกได้ว่าหลังจากนี้ลูกค้าต้องเข้าเยอะแน่ๆ "

คงหมายถึงเด็กๆที่เปิดเทอมแน่ๆ

" อื้ม ได้สิครับ เชิญเข้ามาก่อนสิ มาก่อนร้านปิดตั้ง30นาทีแน่ะ "

เขาวางไม้กวาดพิงกับม้านั่งแล้วผายมือเชิญเข้าไปในร้าน

" อื้ม.... "

เขายืนคิดอยู่สักครู่นึง พยายามพิจารณา

" ต้องถามก่อนครับว่าคนที่จะเอาไปให้มีนิสัยยังไงผมจะได้เลือกให้ถูก ชอบอะไร ไม่ชอบอะไร "

" แต่ตอนที่ผมพอแนะนำได้ก็คงเป็นนาฬิกา เครื่องเล่นแผ่นเสียง กับวิทยุครับ หรือจะเป็นพวกหนังสือ,กระดาษเก่าๆ ร้านเราก็ขายนะครับ✨ "

ยืนอธิบายให้แก่หญิงสาวด้วยท่าทางเป็นมิตร ก็สมกับเป็นพ่อค้าดี

ออกมาตัวเปล่าไม่เท่าไหร่หรอก แต่พอได้ยินแบบนั้นก็รู้สึดเส้นเลือดปูดบนหน้าขึ้น

" ฟังนะ กว่าฉันจะไปหาของมาเติมที่ร้านได้มันลำบากขนาดไหน!! "

กำไม้กวาด

" ต้องขึ้นเรือข้ามสมุทรไปถึงบนเมืองใหญ่นั่น บางชิ้นก็ใช่ว่าจะมีขายทั่วไป

" แถมตอนนี้น้องฉันก็ย้ายไปอยู่หอเลยต้องเฝ้าร้านคนเดียวเนี่ย!!! "

บ่นยกใหญ่ใส่เรโอะ

"?"

เขายืนนิ่งให้เธอลูบหัวเขาโดยไม่ว่าอะไร แม้จะรู้สึกประหลาดแต่ไม่ได้อันตรายแต่อย่างใด

" ครับ เป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากมากเลยล่ะครับที่ต้องมารับผิดชอบชีวิตตอนไม่พร้อมเนี่ย "

" ยังไงก็ขอบคุณมากๆนะครับ "

เขาถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้แล้วโค้งตัวให้กับเธอ

พอพูดถึงเรื่องนี้ก็ทำเขาเหนื่อยใจเหมือนกัน

" อ้อ ผมชิราคาวะ ชิเก็นนะครับ "

เขากล่าวแนะนำตัวกับเธอ

เขาเดินเข้ามาในโซนเซรามิกโดยไม่ได้สังเกตุว่าอีกคนหายไปแล้ว

" นี่ครับ เลือกได้เล--- "

พอหันกลับมาอีกทีก็พบว่าชายคนนั้นหายไปซะแล้ว ทำเอาเขางงไปขณะนึง

" อ้าว??? คุณลูกค้า??? "

เดินไปดูหน้าร้าน รถจักรยานก็ยังอยู่ เลยกลับมาดูในร้านอีกที จนกระทั่งไปเจออยู่ที่หลังร้าน

🧍

" นี่คุณ ถ้าจะเข้าห้องน้ำก็บอกผมก่อนสิครับ💢 "

เข้าไปจับไหล่ ท่าทางเขาดูไม่พอใจหน่อยๆ ก็นี่พื้นที่ส่วนตัวนี่นา

"..." เสียงขลุกขลักในที่แคบๆที่หนึ่งภายในรั้วโรงเรียน พอสังเกตดีๆจะเผยให้เห็นร่างของชายหนุ่มผมสีดำขลับกำลังค้นหาอะไรบางอย่างอยู่ นัยน์ตาของเขาโหวงประหลาดเต็มไปด้วยความเย็นชาและเรียบนิ่งเหมือนท้องทะเลอันกว้างใหญ่ที่ไม่มีใครรู้อันตรายภายในก้นเบื้องลึกของมัน เส้นผมของเขาจากเดิมทีที่มันไม่เป็นระเบียบอยู่แล้วมันไม่เป็นระเบียบมากกว่าเก่า แต่จู่ๆเขาคาบแผ่นพลาสติกขนาดพกพาได้บางอย่างขึ้นมาอย่างกับว่ามันปรากฏขึ้นมาตรงหน้าเขา 'มันคือบัตรประจำตัวนักเรียนของเขาเอง'บัตรเคลือบเงาประทับด้วยชื่อของเขา มันถูกรักษามาอย่างดีและไม่มีรอยเปื้อนโคลนเลยแม้แต่น้อยถึงแม้มันจะมาอยู่ในที่ที่โสมมก็ตาม "มันถือว่าเราโกงมั้ยครับที่หามันเจอด้วยวิธีแบบนี้... แต่ยังไงก็ขอบคุณ 'คุณยาย' มากๆนะครับที่หาที่ซ่อนบัตรตรงนี้ให้ผม คุณยายคงหามันนานแน่เลย" เขาคาบมันไว้แบบนั้นก่อนจะเงยหน้ามองท้องฟ้าราวกับว่าเขากำลังพูดคุยกับมัน แต่แท้จริงแล้วเขากำลังเอ่ยปากกล่าวกับ 'อะไรบางอย่าง' ที่กำลังก้มมองเขาอยู่ต่างหากล่ะ "ผมไม่อยากคิดเลยว่าถ้าบัตรของผมไปอยู่ในมือพวกมันเราคงไม่เจอเร็วขนาดนี้แน่ ยังไงเราไปช่วยคนอื่นหาบัตรกันต่อดีไหมครับ?"

#THK_EVENT01 #THK_ปฐมนิเทศ

"มันถือว่าเราโกงมั้ยครับที่หามันเจอด้วยวิธีแบบนี้... แต่ยังไงก็ขอบคุณ 'คุณยาย' มากๆนะครับที่หาที่ซ่อนบัตรตรงนี้ให้ผม คุณยายคงหามันนานแน่เลย"

"ผมไม่อยากคิดเลยว่าถ้าบัตรของผมไปอยู่ในมือพวกมันเราคงไม่เจอเร็วขนาดนี้แน่ ยังไงเราไปช่วยคนอื่นหาบัตรกันต่อดีไหมครับ?"

(ดู +ALT ตรงมุมล่างขวาของภาพเพื่อดูบรรยายเต็มค่ะ แนะนำให้กดอ่านใน PC นะคะะ!💚)

" อ่อออออ ยาดากาอิ อื้ม ไกลจริงๆด้วย "

พยักหน้าหงึกๆ

" อ้อ ท่านคงจะหมายถึงร้านผมแน่ๆครับ! มันมีไม่กี่แห่งในย่านไคยะที่เปิดร้านของเก่าหรอก✨ "

ไม่รู้ว่าใช่ไหม แต่เขาคิดว่าเป็นร้านเขาไปก่อนด้วยความมั่นใจสุดๆ

" แต่ทำทั้งชุดแตกนี่น่าเสียดายอยู่นะครับ.... "

" ตามมาครับ เดี๋ยวผมจะไปช่วยหาให้ "

กล่าวก่อนจะเดินเข้าร้าน และนำไปยังโซนเซรามิก

" ฮ่าๆๆ ผมตามหาจากก้นบึ้งสมุทรอินเดียเลยนะกว่าจะเจอได้ "

" ก็ว่าไปครับ~ "

หัวเราะกับควาอารมณ์ขันของเด็กหนุ่มก่อนจะตอบกลับ

" เจ้านี่น่ะไม่ค่อยมีขายตามตลาดแล้วต่างหากล่ะ เห็นสภาพเป็นงี้แต่ยังใช้งานได้อยู่แน่นอน "

เขาหยิบๆมาให้อีกฝ่ายดูแล้วชี้ๆ นี่นะๆ

" แต่ถึงใช้ไม่ได้ก็ยังเอาไปประดับโต๊ะสวยๆได้นะครับ ในบ้านของคุณก็จะดูดีขึ้นมาไม่น้อยเลยล่ะ✨ "

กล่าวอย่างคล่องแคล่ว

#THK_COMMU

｢ “หืม? เธอได้ ยิน งั้นเหรอ? เขาพูดว่าอะไรล่ะ~”

“ สีเเดง ไม่ว่าอยู่บนอะไรก็สวยงามเสมอ ”

“ เเล้วเธอล่ะ ”

“ อยากมาเป็นของ สวยงาม ของฉันตลอดไปไหม ”

" เดียวฉันจะ ย้ อ ม มันให้เอง " ｣
_____________

[ 智哉 昧子 | โทโมยะ ไมโกะ ]

🩸 2-M | ชมรมศิลปะ

🩸 shorturl.asia/9rOGV

- Co●Role●Talk●Dm 24/7 -

#thk_โรลเปิด
แยกรูท [ โกงเวลา ]

[10.30น.]

หลง
.
.
.
หลงซะแล้ว

พยายามหาทางไปห้องเรียนของตัวเองแต่ด้วยว่าพึ่งเข้าเรียนวันแรกจึงเดินไม่รู้ความ พอรู้สึกตัวอีกทีดั๊นยืนหัวโด่อยู่ที่ไหนก็ไม่อาจทราบซะงั้น

｀อุตส่าห์ตั้งใจฟังพี่สาวบอกทางแล้วแท้ๆ ไหงยังหลงอีกล่ะริคุ—｀

[ อ๊ะ คนทางนั้นน่ะ - กวักมือ- พอจะมีเวลาว่างมาช่วยคนหลงรึเปล่าตีเนียนรู้จักก็ได้นะ! ]

(อ้าาาาาาร แม่จ๋าาาาาาา แม่มมมมมมมมมม แม่จ๋าาาาาาาาาา😭😭😭😭😭😭😭💖💖💖💖🫵🫵🫵🫵🫵🫵🫵🫵)

" ครับผม ไว้โอกาสหน้าเชิญมาใหม่นะค้าบ "

เขากล่าวอย่างสุภาพแล้วโค้งตัวให้ มองเด็กสาวที่กำลังเดินออกไป

ก่อนจะหยิบไม้กวาดมากวาดพื้นต่อ เดี๋ยวอีกสักแปบค่อยปิดร้านละกัน

(ขอบคุณที่มาแจมนะค้าบ🥺💖✨✨)

" อ้าว ริคุคุง "

เขาหันไปทักทายเด็กหนุ่มที่พึ่งทักเขาอย่างอารมณ์ดี

" แหม่ วันนี้ปฐมนิเทศด้วยสินะ เป็นไง สนุกรึเปล่า? "

เขาถามด้วยรอยยิ้มให้กับอีกฝ่าย แต่ในหัวก็กำลังคิดว่าอีกคนได้เจอเรื่องแปลๆรึเปล่านะ🧍

" ฮะๆ คงต้องทำงั้นแล้วล่ะครับ เด็กๆจะได้เข้าเยอะๆ "

เขาหัวเราะเบาๆก่อนจะวางไม้กวาดพิงกับม้านั่งหน้าร้าน ถ้าทำแล้วลูกค้าเพิ่มขึ้นก็ดีสิ

" นึกว่าจะมาคุยเฉยๆนี่ครับ55 มาครับ คราวนี้อยากได้จานแบบไหนล่ะครับ? เข้าไปเลือกในร้านก่อนสิ "

เขากล่าวก่อนจะเดินนำยูระซังเข้าร้านไป จานเขาก็มีหลายแบบ จำไม่ได้แล้วอีกคนซื้อแบบไหนไป..

เขายืนรอให้อีกคนบอกของที่จะซื้อ พอได้ยินว่าจะมาซื้ออะไรเจ้าตัวก็อ๋อ

" แน่นอนสิครับว่ามี! เข้ามาเลือกดูในร้านก่อนสิครับ มีหลายแบบให้เลือกเลย "

ผายมือเชิญเข้ามาด้านใน

" คงมาไกลสินะ มาจากที่ไหนหรอ? "

เขาถามด้วยท่าทีเป็นมิตรแก่อีกฝ่าย เพราะถ้าเป็นคนในระแวกคงไม่รีบเร่งขนาดนี้

พอได้ยินเสียงของคนที่ทักเขาก็ถึงกับชะงัก รีบหันขวับไปทันที

อื้อหื๊อ ชัดเจน เด็กที่ชอบมาขโมยของนี่หว่า👹

จากวันดีๆก็รู้สึกเครียดขึ้นมาอย่างนั้น

" มายืนดักแกไม่ให้เข้าร้านนี่แหละ "

" และไม่ต้องเรียกฉันลุง ฉันพึ่ง24 "

เอาด้ามไม้กวาดเคาะหัวดังโป๊ก

เจ้าตัวขมวดคิ้วก่อนจะดึงไม้กลับมา

" จะซื้ออะไรก็ว่ามา หรือจะไปดูก็แล้วแต่ "

" แต่บอกก่อนเลย ถ้าแกทำของในร้านพังหรือขโมยอยู่ในรายชื่อนั่นแน่ "

เอาด้ามไม้ชี้ไปทางกระดานบุคคลห้ามเข้าร้านที่วางอยู่หน้าร้าน

(อ่าว/ถูมือ)

เขาสังเกตว่ามีลูกค้าเข้าร้านเลยเดินตามเข้าไป และก็มีจริงๆด้วย

เอ...เหมือนเด็กคนนั้นกำลังยืนดูนาฬิกาตั้งโต๊ะอยู่ เขาเลยเดินเข้าไปทักด้วยรอยยิ้ม

" สวัสดียามเย็นครับคุณลูกค้า กำลังสนใจของชิ้นนี้อยู่หรอครับ? "

" เจ้านี่น่ะหายากมากเลย กว่าจะหามาขายในร้านได้ "

กล่าวบอกเด็กหนุ่ม ใช่ครับ ผมกำลังขายตรง...

#THK_Co-Story
(สวัสดีค่าา เค้าเพิ่งว่างมาลงใบโคริโนะเอะจัง สำหรับท่าใดที่ผ่านไปผ่านมาสามารถหยุดเพื่อดูพรีเซ้นเทรชั่นประกอบการตัดสินใจก่อนได้นะคะ🥺🤲🏻)

(สำหรับท่านใดที่นึกไม่ออกสามารถเปิดส่งใบโคที่อยู่ในเมนชั่นได้เลยค่ะ)

( ❤️ = สนใจโค/เดี๋ยวเค้าทักไปนะคะ
🔄 = ช่วยริโนะเอะจังหาเพื่อน/เนียนรู้จัก)