Hamidreza

اینجا @tehraners.bsky.social هم براش یه اکانت درست کردم ولی واقعا نمی‌دونم با توجه به غلبه‌ی عزیزان فرنگ‌نشین در بلواسکای، آپدیت کردنش منطقی باشه یا نه.

این ۱-۲ روز که گفتم می‌خوام تهرانر رو دوباره سر پا کنم، این‌قدر بهم توجه شد و لطف داشتن بهم که بحران میانسالی رو شست برد با خودش 🫠

حتما، اگه هم حوصله و وقت هم‌فکری داری که خیلی خیلی متشکر می‌شم ازت دریغ نکنی 🙏🏻

متمایز*

حتما، ولی متاسفانه هم دور افتادم از رویدادها هم اینکه دارم فکر می‌کنم تهرانر کجا باید وایسه که متنایز بشه از بقیه.

فکر می‌کنید چه‌طور این بحران رو پشت سر گذاشتم؟ وسط عربده‌های کودک متولد و تعارف‌های فامیلی و بحث‌های بالاخره چی می‌شه، این کفش رو سفارش دادم و زیبا شدم 😌

عقل ندارم دیگه ناصری جون :/

خیلی ممنونم، خوشحال می‌شم اگه دوست داشتی ایده‌هات رو بدونم 🙏🏻

نه، قبل از کرونا متوقف شد. به‌خاطر یاسی که دچارش شدم از روند نازل و رو به قهقهرای تولیدات هنری و فرهنگی مملکت.

نه واقعا، یک سایتی بود که از سال ۸۸ راه انداختم و اتفاق‌های هنری تهران رو توش پیشنهاد می‌دادم. تا ۹۶-۹۷ برقرار بود.

اوهوم، امیدوارم :***

مچکرم :x

امروز با شاداب و اشکان نشستم به مشورت و رویاپردازی درباره‌ی اینکه دوباره تهرانر رو راه بندازم یا نه. خیلی تشویق و وسوسه‌م کردن که دوباره شروع کنم. بدیش اینه چند ساله از فضای هنری شهر دور افتادم و ایده‌ی روشنی براش ندارم.

:))))

من تا وسط‌های اپیزود اول هی ناامید و ناامیدتر شدم تا اینکه آخرش ایده‌ی اصلی رو رو کرد و چشم‌هام برق زد. اپیزود دومش هم دوست داشتم.
بیشتر از ژانر به نظرم باید ببینی با دنیای سازنده‌ش چه‌قدر ارتباط می‌گیری؟ اگه کارای قبلیش رو دوست داشتی به این هم زمان بده.

به نظرتون برای پیچوندن مهمونی تولد برادرزاده‌ی این زن چه بهونه‌ای بیارم خطر رفع بشه؟ بگم تیر خوردم و خونریزیم شدیده باور می‌کنن؟

یه همکار جوان و تازه‌کار و‌ ۲۲-۲۳ ساله آوردیم، بعد از سه ماه کار هفته‌ی پیش مرخصی گرفت و رفت مراقبه وسط جنگل.
در چنین فضای مطلوب و جذابی شاغلم که سه ماهه یه آدم صفر کیلومتر رو دیوونه می‌کنه 😌

برای من بیشتر مترادف «فیک بودن» و «جنس اصل نبودن» ئه. اینکه یک چیزی رو که نداری یا نیستی با لطایف‌الحیل بچسبونی به خودت.

خسته و خموده و غمگین می‌رم یه در دیگه رو می‌زنم، مثل یک روتین روزمره :/

تنهایی، با اپ نایکی. اسمش NTC ئه.

برای مرگ دیک چنی زدن «انالله و انا الیه راجعون» 🙄

من بیشتر هییت و فانکشنال کار می‌کنم ولی اون روزایی که به‌عنوان ریکاوری یوگا می‌کنم بسیار لذت می‌برم. خیلی خوبه که.

چند روز پیش یکی رو تو خیابون دیدم گفتم ئه، آرش… 😔

هرچی گفته غلطه :/

:)))) راست می‌گی، چرا به این دقت نکرده بودم!

کاش بیای وطن آریایی و ببینی کافه ادایی‌های شهر چه خودشون رو با پامپکین خفه کردن 🙄

ای جان، مبارکه :**

دقیقا :))))

کیمیایی برای درگذشت ناصر تقوایی یه مطلب نوشته و گفته دوستانم برای من تنهایی خواستند.
آخه لامصب چه جوری می‌تونی حتی مرگ یه نفر دیگه رو هم مال خود کنی؟ دو دقیقه بشین بذار به مرحوم توجه بشه، قول می‌دم بعدش همه‌ی نگاه‌ها برمی‌گرده سمتت.

آره مرتیکه