💪🐃 💪วันนี้ไคทำอะไร [開] | 2B

เขากินต่อ เคี้ยวหงุบหงับพลางมองอีกฝ่ายไปพลาง

ลูกควายที่เชื่องมือง่าย บัดนี้ใจลอยไปกับรสชาติของทาโกะ ครั้นเคี้ยวจนหมดก็ถามขึ้นมา

"ปกติเธอมางานเทศกาลแบบนี้คนเดียวเหรอ"

สายตามองรอบๆ ไม่ค่อยเห็นอีกฝ่ายพากลุ่มเพื่อนมาเท่าไร หรือเรื่องเดินมาส่งเองก็เช่นกัน

#SSR_ซ้อมอพยพ
(กลับมาอีกครั้งพร้อมกับ...!!!)
//พุ่งออก

#SSR_Event #SSR_obon 🏮

(แวะมาดูดอกไม้ไฟค่ะ💖)

(ป๋มรอรื้อบ้านคุณชุดใหญ่💪😤💪)

"น่าสนใจมาก..."

ไคมองอีกฝ่ายแล้วอ้าปากงับทาโกะไปทั้งลูกอย่างเชื่องมือ

"อึก อ้า เออ อะ อิ๋ว อัด แอ้ แอ..." (นึกว่าเธอจะหิวจัดแท้ๆ...)

แล้วเคี้ยวงับๆก่อนจะพูดต่อ

"แต่ป้อนฉันแทนซะได้"
"ฉันเชื่องนะ"

เจ้าลูกกระบือเบียดตัวเข้าหาหน้าไม่อาย..

"ขออีกคำครับ.. อาา....."

(อยากบอกว่าคุณนางฟ้าน่ารักมาก😭🤲)

"ได้อยู่.."

ไคตอบรับ สายตาชำเลืองมองอีกฝ่ายสลับกับซุ้มร้านที่ตั้งอยู่เรียงราย

"หอมจังแฮะ"

พอยิ่งเดินเข้าใกล้ร้านทาโกะ เขาก็พึมพำขึ้นมา

"ลูกใหญ่ชะมัด.. กลมเหมือนแก้มเธอเลยนะ" และเอ่ยแซวหน้าตาย

(ใส่ไปเดินคู่กับเธอแล้วกันนะ เพราะไม่รู้จะถือกลับบ้านยังไง /เตรียมตัว)

(ใหญ่เกินไป!)

ไคยืนมองนิ่ง สายตามองภาพอีกฝ่ายราวผ้าขาวท่ามกลางแสงสีเจิดจ้าภายในงาน เขายกนิ้วขึ้นเกาแก้มตนเล็กน้อย ก่อนจะตอบ

"ไม่นานหรอก หิวหรือเปล่า"

ถามขณะที่ยืนมองอีกฝ่ายอยู่เช่นนั้น

#SSR_Event #SSR_obon 🏮

[โรลปิด | w/ @k-ssr.bsky.social ]

ค่ำคืนสุดท้ายของโอบ้ง… เสียงผู้คนและกลิ่นอาหารจากแผงร้านคละเคล้ากับแสงโคมที่เคลื่อนไหว ชิรายูกิเดินผ่านผู้คนมากมายอยู่ใต้แสงสีอุ่นท่ามกลางความวุ่นวาย เธอกำลังจะเดินไปพบกับคนรู้จักที่นัดไว้

" ขอโทษที รอนานไหม...? พอดีดูขนมเพลินไปหน่อย "

ชิรายูกิยิ้มบางๆพร้อมโบกมือทักทายอีกฝ่าย

เดินผ่านเห็นโซนซุ้มน่าสนใจ เขาวางท่าทำทีคล้ายมาคุกคาม แต่แท้จริงนั้นแค่มาซื้อกุจิ

"เฮ้อหนุ่ม.. ฉันขอ 2 ได้ไหม?"

"ฉันอยากได้เลข 15 กับ 26"

และชู 2 นิ้ว

(หมายเลข 15)
(หมายเลข 26)

#SSR_Event #SSR_Obon
霊灯くじ – “โคมวิญญาณลุ้นโชค”
มาลองเสี่ยงดวงกับโคมวิญญาณสุดลึกลับกัน

✦ กติกาการเล่น ✦
ต่อแถวเรียงคิวตามลำดับการจอง
1 ท่านสามารถซื้อกุจิ (ฉลาก) ได้ สูงสุด 2 หมายเลข

ราคากุจิ 1 ใบ = 300 เยน
(ถ้าเกิดเลขซ้ำพนักงานจะแจ้งให้เปลี่ยนหมายเลขใหม่)

จับกุจิแล้ว สามารถนำหมายเลขไปแลกรางวัลได้ที่พนักงานประจำจุดของรางวัลได้เลย
shorturl.at/VbqJ2

(ยอมให้เลย)

(แข่งยิงปืnกัน)

(โดดได้สิ 😏/แหวกขา)

#SSR_Event #SSR_Obon 🎆 🏮

“แสงโคมระยิบไหว นำทางผู้ที่จากไปให้หวนคืน”
เทศกาลโอบ้งมาถึงแล้ว สนุกกับสีสันของหน้าร้อน ระลึกถึงคนผู้เป็นที่รัก

ระยะเวลา เช้าวันที่ 13 - 16 สิงหาคม (สามารถเล่นย้อนหลังได้)
รายละเอียดอีเวนท์ docs.google.com/document/d/1...

#ssr_obon

( แวะมาแปะสกินยูกาตะในเทศกาลโอบ้งของชิรายูกิค่ะ🤍💜🦢 )

#SSR_Event #SSR_Obon
(โดดโผล่มาพร้อมสกิน- //ผปค.ติดธุระยาวเลยคับ เพิ่งกลับมู😭)

(/อึ้ง /เปลี่ยนใจจากคุณแม่ไก่เป็นนางฟ้า)

/อ่านชื่อซ้ำหลายรอบ
/อ่านชื่อ
/เงย
/อ่านอีกครั้ง

พอได้ยินเสียงที่คาดว่าอาจเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุด ขนหร็อมแหร็มตามหางถึงกับชี้ตั้งขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียง

"...อะ"

"อรุณสวัสดิ์ครับ"

เห็นใช่ไหม.. เห็น.. เห็นใช่ไหม?????

"คือ.." เขากระแอม

"ครับ ไม่เป็นไรครับ รุ่นพี่ไม่พร้อมต้อนรับ ร้านปิดแล้วครับ ให้น้องปี1 ติดเข็มกลัดเองได้เลย"

กล่าวหน้าตายแล้วทำมือปัดไปปัดมาคล้ายแสดงป่าหี่ให้เห็นว่าตนกำลังปิดประตูร้านตามตลาดเสียอย่างนั้น

(ผมรู้เท่าไม่ถึงการร์ครับ-)

"โคจัง?" พอได้ยินการแนะนำตัวก็ตั้งชื่อเรียกเองเสร็จสรรพ

"ไค.. ไม่สิ นายรู้อยู่แล้ว"

คงมีแต่ตัวเขาเองที่จำใครไม่ได้เท่าไร

"ยินดีที่ได้รู้จักนะ หลังจากนี้พวกเราคงต้องอยู่ด้วยกันอีกยาว ฝากตัวด้วยแล้วกัน"

และยกมือขึ้นให้จับคล้ายเป็นการเชื่อมสัมพันธ์

(สวย/มาเน้น)

หน้าแดงแจ๋เลย.. โกรธที่โดนบอกว่าไก่หรือเปล่านะ..

คนไม่รู้เริ่มยกมือขึ้นลูบท้ายทอยตน ชักจะเก้อขึ้นมาจริงๆที่ทักผิดแบบนั้น

"โทษที..."

แต่คงไม่ทันฟังแน่ๆ... อีกฝ่ายเดินฉับๆนำไปก่อนเสียแล้ว คนตัวสูงจึงรีบซอยเท้าตาม

แต่มองจากด้านหลังยูกิจังก็สวยจริงๆนั่นแหละนะ...

"....."

มองคนตัวเล็กด้วยสายตาสุดสับสน ทว่าในหัวจินตนาการถึงท่วงท่าต่างๆมากมายเกี่ยวกับการอุ้มว่าแบบไหนกันที่จะไม่ใช่การบดขยี้ร่างอีกฝ่าย..

น.. น่ากลัว..
คิดสั้นทำร้ายตัวเองชัดๆ!

"...."

ไคยกมือขึ้นปิดปาก ทำทีเหมือนจะร้องด้วยความตื้นตัน

"ยินดีด้วยนะครับที่แข็งแรงดี..."

(แค่ควายกระโดดข้ามขื่ออะไรจะขนาดนั้น!)

"อ๊ะ..." (⊙_◎)

พอเป็นเรื่องนับเลขแล้วยิ่งสับสนหนักแต่ก็.. "ช่าง.. ช่างเถอะ"

เขาฟังอีกคน ระหว่างนั้นจึงพาเดินนำไปตามทาง ก้าวเท้าอย่างช้าๆตามจังหวะของคนที่ตัวเล็กกว่า

"หืม... ก็เข้าใจอยู่หรอก"

..แต่กลัวอุบัติเหตุระหว่างทางนี่สิ

"ห้ามปฏิเสธทั้งสองอย่าง"

"เข้าใจถูกแล้วล่ะ"

และเงียบไปครู่หนึ่ง

"เดินไม่ไหวให้บอกนะริริ"

ร่างทั้งร่างพุ่งไปเป็นเส้นตรง ศีรษะปะทะกับลำไม้ แต่กระนั้นไม่ได้สร้างความเจ็บปวดร้ายแรงให้พวกหัวแข็งอย่างไค

เจ้าตัวงัดเขาตนออกมาจากรูหลังพุ่งทะลุ สายตากวาดหาร่างที่หลบไปอย่างไวว่อง แถมยังหาอาวุธมาป้องกันตัวได้อีก

"หนึ่ง..."

นับหนึ่งให้แล้วนี่ไงล่ะ..

"ท้ามาแล้วต้องยืดอกรับคำท้าเยี่ยงทรชน"

ฟุดฟิด—

"เตรียมรับการปะทะนี้ซะ เจ้าลูกไล่!"