Lexim Miler (พัก)

#HWWW_B2HW

พิธีคัดสรรบ้านเมื่อ 6 ปีก่อนยังคงเด่นชัดอยู่ในความทรงจำ
การคัดสรรบ้านให้เขาไม่ใช่เรื่องที่ซับซ้อนอะไร เพียงแต่คำพูดของหมวกคัดสรรนั้นชวนให้เก็บกลับมาคิดเสียจนใกล้จะเรียนจบ

‘อ่า.. ตระกูลนี้เงียบหายไปนานกว่าจะชุบตัวได้ ทว่าก็ได้เพียงเปลือกนอก ยินดีต้อนรับสู่ฮอกวอตส์คุณเอสเตลลาร์เซียริซ’

‘อืมไหนดูซิ บ้านที่เหมาะกับคุณ’ หมวกคัดสรรงึมงำๆอยู่นานจนเขาเผลอกลั้นหายใจ

+

#HWWW_Class01

ในขณะที่นักเรียนคนอื่น ๆ ได้ให้ความรักและสร้างความคุ้นชินกับเหล่านิฟเฟลอร์จนได้รับความไว้วางใจ และต่างพากันไปหาสมบัติใต้ดินกับนิฟเฟลอร์ของพวกเขา

...ตัดภาพกลับมาที่ชิฟและเบเกิล

"หลับไปแล้วน่ะ งั้น...ก็...ไม่ปลุกแล้วกัน"

ระดับการประเมินผล : (ด)

(ผปค. อาจจะเข้าใจผิดเกี่ยวกับขนาดตัวของนิฟเฟลอร์ (ไม่) เล็กน้อย น้องเลยออกมาอุ๊ตุ๊หน่อย)

" จู่ๆวันนั้นแม่ของฉันก็พูดออกมาว่า ‘อยากไปทะเล’ ฉันทิ้งทุกอย่างที่ทำอยู่แล้วรีบออกรถพาแม่ไปที่ยอร์คบีช ที่ประจำ ไม่รู้สิ เวลาที่ฉันได้ยินแม่ของฉันอยากไปไหนสักที่ มันกลับกลายเป็นว่าฉันตื่นเต้นกว่าแม่ฉันเองสะอีก “

และตามด้วยหัวเราะแก้เขิน

“ ที่นั้นสวยมากเลยเธอควรไปเห็นสักครั้งนะบราเชล ”

" ฉันไม่ได้ไปคนเดียวในทริปนั้น ฉันไปกับคุณแม่ 'มาร์ลิเนีย ไมเลอร์' เผื่อเธอลืมชื่อแม่ฉัน คนที่หน้าครึมๆตลอดเวลาไม่ค่อยพูดค่อยจา คนนั้นแหละ เธออาจจะเคยเห็นที่กระทรวง "

ชายหนุ่มอธิบายเกี่ยวกับคุณนายไมเลอร์แม่ของเขาคร่าวๆ เปลือกตานั้นพริ้มลงนึกเรียกหาความทรงจำนั้นให้กลับมา สองนิ้วจากมือหนาอีกฝ่าเข้าหาคลำข้อนิ้วก้อยนั้น

↓

" มีความสุขที่สุด? ฉันมีความสุขกับทุกๆที่ที่ฉันไปนั้นแหละน่าา แหมะ ถามอะไรตอบยากจังเลยน้า "

“ อื้ม- คงเป็นเวลาครอบครัวล่ะมั้ง “

ในสี่นิ้วที่ออกมาหนึ่งในนั้นคงเป็นคำตอบให้เพื่อนสาวได้ ไมเลอร์มองมัน เงียบๆ อยู่ครู่หนึ่ง สายตาไล่เรียงไปตามลายหยาบบนมือและหยุดลงที่นิ้วก้อย ในความเงียบนั้นรอยยิ้มนั้นกลับอ่อนโยนอย่างเห็นได้ชัด

" คงเป็นทะเลล่ะมั้ง " นิ้วทั้งสามถูกเก็บลงเหลือเพียง นิ้วก้อย

↓

" ใช่แล้ว ฉันเจอเรื่องตื่นเต้นมาเยอะมากกกกตั้งแต่เจอหมีตอนเข้าแคมป์ในป่ากับเพื่อนๆมักเกิ้ลแล้วเราก็ไล่มันโดยที่ไม่ใช้เวทมนตร์แล้วก็- "

พอรู้ตัวว่าพูดมากอีกครั้งก็เลือกที่จะเบรคก่อน

" ทำไมมมม นายไม่เล่าของนายก่อนล่ะ??? ของฉันเรื่องมันยาวน่ะ เล่าหลังจากนายได้จนถึงฮอกวอตส์เลยฮ่าๆXD "

" อยากฟังอะไรก่อนล่ะ? "

ก่อนจะกลับมาสบตากับเธออีกครั้ง

ทุกอย่างเงียบไปครู่หนึ่งจนกระทั้งเธอเริ่มถาม

" ปิดเทอมของฉันหรอ? " น้ำเสียงเริ่มกลับมาเป็นเขาคนเดิม ส่วนยิ้มเองก็เริ่มผลิเหมือนเคย

" ยอดเยี่ยม! ยังคงหาอะไรทำหลายอย่างเลย "

ไมเลอร์เอานิ้วของเขาออกมาและเริ่มนับไปเรื่อยๆ

" วันเกิดฉันไป Steward Square และก็ไปเยี่ยมครอบครัวฝั่งอเมริกา เดินเที่ยวลอนดอนแล้วก็ไปค้างบ้านเพื่อนที่นั้น ไปทางตะวันออกของยอร์คเดินที่ทะเล "

↓

ใบหน้าหญิงสาวเริ่มขมุกขมัวลงเพราะการหยอกล้อเองทำเอายิ้มที่แย้มอยู่นั้นแห้งกรังลงตาม ไม่ได้คิดหน้าคิดหลังว่าเธอจะจริงจังกับคำพูดของเขาขนานนี้

" ขอโทษบราเชล ฉันไม่ได้ตั้งใจทำให้เธอกังวล- " เสียงของเขาแผ่วลงมาในโทนเรียบมากขึ้น ต่างจากก่อนหน้าที่เปี่ยมไปด้วยพลัง

เขาจะระวังคำพูดมากกว่านี้

" อยู่บ้านสินะ อื้ม- "

ความผิดที่ยังกลืนไม่ลงแถมยังต้องคิดว่าควรทำยังไงให้บรรยากาศดีขึ้น

↓

" การ์เรตตต!? ไงไอหนุ่ม ร่าเริงเหมือนเดิมเลยนะ "

เขายื่นหมัดออกไปหวัง Brofist ตอบเป็นการทักทาย ส่วนยิ้มนั้นก็เป็นมิตร(สุดๆ)เช่นกัน

" ปิดเทอมหรอ?สุดยอดดดดไปเลยล่ะ!เริ่มจากตรงไหนก่อนดีล่ะ??เรื่องสุดเจ๋งที่เกิดขึ้น?เที่ยวโลกมักเกิ้ล?เที่ยวโลกผู้วิเศษ?หรืออะไรใหม่ๆที่ฉันไปทำมาล่ะ? "

รุ่นพี่เขาดูตื่นเต้นเป็นพิเศษพอได้ยินคำถาม แต่ละประโยคพ่นลามออกมาดั่งไฟป่า

" โทษที- ตื่นเต้นน่ะ "

" อย่าพึ่งไหล่ห่อสิ! ถ้านายรีบไปหาตอนนี้บางทีอาจจะช่วยเจ้าลูซี่จากฟองชัวร์ได้นะ "

" Now or Never รีบไปก่อนที่จะสายนะ "

" แล้วก็ฝากสวัสดีอีกสามคนด้วยล่ะ>:D "

" สมเป็นเอสเตอร์ดี หวังว่าจะไม่ต้องขี่ไม้กวาดไล่ตามรถไฟนะ " ก่อนจะตามด้วยหัวเราะ อาจจะพูดมาจากประสบการณ์ตรงก็ได้ใครจะไปรู้

พอจัดแจงแขนเสื้อเสร็จไมเลอร์เอนหลังลงพร้อมกอดอกตาม สายตามรกตนั้นยังคงสบคู่สนทนาราวกับว่ากำลังหาเรื่องคุยอัปเดทชีวิตของอีกฝ่ายคร่าวๆ

" ปิดเทอมเป็นยังไงบ้างล่ะ? ที่บ้านได้พาไปไหนรึเปล่า? "

[ #HWWW_Class01 ] #HWWW_MainEvent

คาบเรียนวิชาคาถาและวิชาดูแลสัตว์วิเศษ

รายละเอียดอีเวนต์ : docs.google.com/document/d/1...

P.S เข้าร่วมอีเวนต์ใส่แท็กเดียวพอนะคะ (ใส่แค่แท็ก #HWWW_Class01)

(เพราะเราลักเพื่อน เลยขายเพื่อน)

[ #HWWW_B2HW ]

หลังจากพิธีคัดสรรค์นักเรียนเข้าบ้าน มัลลิคก็พาเจ้าน้องชายของเขามาทำความรู้จักเพื่อนสนิท

"นี่คือธีโอดอร์เพื่อนตัวจิ๋วของฉันเอง ส่วนนี้ก็ธีโอดอร์น้องชายของฉัน พวกเธอชื่อเหมือนกันเลยอย่างเจ๋งงงง"

(ขออณุญาตแท็กมารับทราบพฤติกรรม ‪@hwww-toothfairy.bsky.social‬)

หลังจากนั้นก็มองไล่หลังอีกฝ่าย คาดหวังให้ใครบางคนอยู่ด้วย

" แล้ว... น้องชายเธอล่ะ? "

ไมเลอร์เลิกคิ้วเล็กน้อยพอเห็นสตรีผมแดงผู้เป็นเพื่อนร่วมบ้านและรู้จักผ่านตระกูล เขาคงได้แต่สงสัยว่าลมอะไรหอบเธอมาที่โบกี้นี้

" ไงบลาเชล? ตามสบายนะ "

ตามภาษาของคนเป็นมิตร เขาเอ่ยเชื้อเชิญอีกครั้ง ผายมือเล็กน้อยไปตามที่นั่งที่ว่างอยู่

" สัญญาเลยว่าจะไม่ทำอะไรแผลงๆให้ดู " คำพูดดักตนเองราวกับรู้ตัวดี แต่โชคดีไปที่ตอนนี้เขาแรงน้อยกว่าปกติจากการที่ตื่นเต้นกับการเปิดเทอมทั้งคืน

↓

" รู้สึกแย่แทนเลยที่นายต้องมาเจออะไรแบบนี้ คนยิ่งเยอะๆด้วย ลำบากแย่เลยนะ โนว่า "

" เข้าใจดีเลยล่ะ ตัวเล็กแค่นั้นอาจจะโดนสัตว์เลี้ยงสักคนโฉบไปแล้วก็ได้... ไม่ได้พูดให้เป็นลางนะอย่าเข้าใจผิดล่ะ- "

เขาเม้มปากขึ้นมาพอรู้ตัวว่าคำพูดจากปากไปไวกว่าหัวคิด

" อาจจะเป็นเออร์มินตัวอื่นอย่างที่นายว่าก็ได้... แต่พอพูดถึงแมวแล้วฉันนึกถึงแมวของเวสเปอร์เลย คู่นั้นชอบกัดกันประจำตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วนิ เวสเปอร์อาจจะช่วยนายได้นะ "

" ถ้าไม่ใช่ ก็แมวคนอื่นแล้วล่ะพ่อหนุ่ม "

↓

" ตอนแรกที่เห็นฉันก็ไม่ได้คิดอะไรมากหรอกที่เห็นเออร์มินของนายเดินเล่นเพราะฉันก็ชอบปล่อยให้ซิมบ้าเดินเล่นเหมือนกันแต่หมอนั้นก็กลับมาหาฉันเองได้ทุกครั้งและฉันก็นึกว่าเออร์มินของนายจะเป็นเหมือนกันแต่กลับกลายเป็นว่าไม่ "

อยู่ๆปากก็พ่นคำพูดออกไปอย่างไม่มีช่องไฟได้อย่างหน้าตาเฉย เขาพยายามอธิบาย แต่กลับกลายสิ่งที่เขาทำเหมือนพูดมากกว่าความจำเป็น

" ฉันช่วยหาได้นะ " เขายิ้มอย่างมั่นใจ

" งายยย โนว่า ไม่ได้เจอกันนานสักพักใหญ่เลยนะ "

ถึงแม้จะโดนปฏิเสธคำเชิญไปนั้นก็ไม่ใช่ปัญหา หลังจากจัดแจงแขนเสื้อเสร็จตัวก็โก่งลงพร้อมศอกทั้งสองเท้าไว้บนหน้าเข่า รับฟังปัญหาของเพื่อนชาย

" ตัวเล็กของนายหรอ? เหมือนเห็นแว๊บๆไปแถวๆท้ายขบวนนะ ไปเช็ครึยังล่ะหื้ม? "

↓

#HWWW_B2HW #HWWW_MainEvent

[ โรลเปิด | รถไฟสายด่วนฮอกวอตส์ ]
w/@hwww-abelharper.bsky.social
(แวะมาจอย+เนียนรู้จักได้เลยนะคะ✨️)

ช่วงเวลาโพล้เพล้ รถไฟกำลังมุ่งหน้าไปสถานีปลายทางอย่างมั่นคง

แจสเปอร์กับอาเบลเดินกลับตู้โดยสารประจำชมรม(ที่ยึดกันเอง)
เพื่อหยิบยูนิฟอร์มโรงเรียนไปเปลี่ยนก่อนจะถึงที่หมาย

(ปักคับ)

#HWWW_B2HW
#HWWW_MAINEVENT

[โรลเปิด| แยกรูท | บนขนวนรถไฟ ]

เซราฟีน โรซิเย่ร์พรีเฟ็คสาวที่ได้ทำการเดินตรวจตราบนรถไฟตามหน้าที่ได้รับมอบหมายก่อนจะหยุดอยู่โบกี้ที่ [คุณ] กำลังนั่งอยู่

" ขออนุญาตนะ ทุกอย่างเรียบร้อยดีใช่เอ่ย? "

เสียงของเซราฟีนเอ่ยออกมาพร้อมกับสีหน้าที่มีความเป็นห่วงใยกับเด็กนักเรียนที่กลับมาอย่าง[คุณ]ที่นั่งอยู่ในโบกี้นี้

(+)

[CMS by shi_rosashi]

#HWWW_B2HW #HWWW_MAINEVENT

[โรลเปิด| โกงเวลา | แยกรูท | บนขนวนรถไฟ ]

หมดสนุกสำหรับปิดเทอมแล้ว ได้เวลาหวนคืนสู่สถาบันของผู้วิเวศ

แต่ละโบกี้แน่นเอี๊ยดจน คุณ เดินมาเจอโบกี้ท้ายขบวนที่ยังว่าง ภายในมีเพียงร่างของชายหนุ่มสวมเพียงเสือกั๊ก เชิ้ตตัวใน กางเกงสแลคและรองเท้าผ้าใบแบบมักเกิ้ลนิยม

“ ถ้าเธอมองหาที่นั่ง ”

“ ตรงนี้ยังว่างนะครับ ”

เลียมเอ่ยถาม พร้อมยิ้วหวาน

#HWWW_B2HW
[โรลเปิด-แยกรูท | รถไฟสายด่วนฮอกวอตส์]

ในระหว่างที่รถไฟยังคงแล่นอยู่บนเส้นทางสู่ฮอกวอตส์ โดโนแวนยังคงเดินไปทั่วโบกี้ ทำใจกล้าเปิดประตูโบกี้แม้จะมีคนนั่งอยู่เพื่อตามหาเจ้าเออร์มินขาวของตัวเองที่กระโดดหายไปเมื่อก้าวขึ้นรถไฟ

“ขอโทษนะครับ ขอรบกวนสอบถามหน่อยได้มั้ย…”

เขาเปิดประตูโบกี้[คุณ]เข้ามาด้วยสีหน้าเป็นกังวล
Pic by @hwww-reverie.bsky.social

(เพื่อนผมเองคับ สูงหล่อผมขาวหน้าตาดีมีชาติตระกูล จีบได้นะครับเขาโสด)

(เปิดเทอม คีฟลุคอยู่)

ในบรรดาหลายๆตู้ที่อัดแน่น [คุณ] ได้พบกับชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่อยู่ในตู้โดยสารคนเดียวในนอกเครื่องแบบฮอกวอตส์ กำลังพับแขนเสื้อขึ้นพยายามทำให้ตัวเขาเองสะดวกสบายมากที่สุดระหว่างที่เดินทาง

พอเขาเห็น [คุณ] เขายิ้มออกมาทันทีอย่างเป็นมิตร

" ว่างอยู่นะ เข้ามาสิ^^ "

คงไม่ใช่ความคิดที่แย่หรอกใช่ไหมที่จะอยู่ร่วมตู้กับเขาในทริปนี้น่ะ?

#HWWW_B2HW

[ โรลเปิด - แยกรูท | รถไฟสายด่วนฮอกวอตส์ ]

ณ ชานชาลาที่เก้าเศษสามส่วนสี่อันแสนจะวุ่นวายต้อนรับวันเปิดเทอมที่กำลังมาถึง หลายตู้โดยสารต่างอัดแน่นไปด้วยเหล่านักเรียนมากหน้าหลายตาทั้งใหม่และเก่า

อย่างไรก็ตามทุกคนในขบวนสายนี้ต่างมีจุดหมายเดียวกัน

คือการเดินทางสู่ฮอกวอตส์

[คุณ] ที่ได้ขึ้นมายืนบนรถไฟสายด่วนสู่ฮอกวอตส์และกำลังเดินตามหาตู้โดยสารที่ว่างอยู่

↓