Wren 🐦‍⬛

”ปัดอะไร จะนั่งละนะ“

เธอหัวเราะ รู้สึกภูมิใจที่แกล้งเขาได้ เวนดี้นั่งลงข้าง ๆ ใช้มือหักไอติมรูปผีเสื้อจากในถุง ก่อนจะแกะออกมาเผยให้เห็นว่ามันเบี้ยวขนาดไหน

“แหงะ...”

แต่ก็นะ เธอเป็นรุ่นพี่นี่ เพราะแบบนั้นเลยยกข้างที่มีมากกว่าให้อาร์ชิบาลด์

ตามที่เขาว่า จะช่วยป้อนให้ก็ได้

“อะ อ้าม ๆ ดิ...”

📣 Finale: Formal Dinner | #FormalDinner_SSA

An Invitation To The Formal Dinner

📌 bit.ly/FormalDinner_SSA

With the utmost courtesy and warmest regards,

We should be delighted by your presence.

- Somerlyn Sports Academy

เธอทำสีหน้าไม่พอใจเท่าไหร่ที่โดนคะยั้นคะยอให้กิน แต่ก็รับคุกกี้ชิ้นนั้นมาถือเอาไว้

ทว่าก็โกรธได้ไม่นาน เพราะคำถามของอาร์ชีกับความคิดเขามันตลกจนต้องขำ

“ก็หล่อแบบ... ลุงซานต้า” เวนดี้ไหวไหล่ คน ๆ นี้ตื้อเป็นบ้า

แล้วจู่ ๆ เธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้ “แบ่งกัน” นัยน์ตาสีเทามีแววนึกสนุก

หยิบขนมชิ้นนั้นมาคาบไว้แล้วสะกิดชี้ ๆ ให้อาร์ชิบาดล์เห็น

“อะ แอ่งอัน”

#10YrsIntoTheFuture_SSA

หลังจากเรียนจบไม่กี่เดือน ชาร์ล็อตทิ้งการเป็นนักกีฬาและเริ่มต้นเส้นทางใหม่ที่ไม่รู้จัก—ใช้เวลามากถึงสิบปีเพื่อลบคำสบประมาทด้านความสามารถทั้งหมดที่ได้รับมาตั้งแต่จำความได้

ท้ายที่สุด, ในวัย 28 ปี—วันที่ชีวิตในฐานะศิลปินกำลังรุ่งโรจน์ราวกับพลุ หล่อนได้กลับสู่มหานครลอสแองเจลิสอันเป็นที่รักอีกครั้ง

(cr: Candyfood Pk)

ถึงช่วงนั้นจะเป็นหมาโศกเพราะเรื่องบางอย่างเเต่เพราะรุ่นพี่ที่น่ารักทั้งสามขึ้นเเสดงทั้งที มีหรือที่รุ่นน้องอย่างอาร์ชีจะยอมพลาด

นัยน์ตามองรุ่นพี่สาวทั้งสามบนเวที ระหว่างฟังก็มีฮัมเพลงเบาๆตามไปด้วย ไม่ว่าจะเป็นจังหวะดนตรีหรือเสียงขับร้องอันไพเราะ---มันทำให้เขารู้สึกเพลินเพลงกับการเเสดงของสามสาวมากเลยทีเดียว

เมื่อการเเสดงจบลงก็ปรบมือให้จากหน้าเวที
(อาร์ชีเเวะมาให้กำลังใจพี่ๆครับ🥺)

(คงไม่ได้แอคทีฟแล้ว เพราะงั้นแว้บมาลงรูปเฉยๆครับ 🥹 ขอบคุณทุกท่านที่แว้บมาเล่นด้วยกัน สนุกม้าก ผปค.กำลังโดนงานทับ ไว้มีโอกาสอาจจะได้พบกันในอีกสักมูนะคร๊าบ💜)

(แต่ถ้ามีภาพจะเข้ามาลงเรื่อยๆ หึฮ่า)

#10YrsIntoTheFuture_SSA

(เพิ่มเติมมาคือ
- รับธุรกิจต่อจากพ่อ ทั้งธุรกิจค้าอาวุธกับอาหารสำเร็จรูปส่งออกหลายประเทศ ทำการค้าใต้ดินด้วย
- แต่งงานกับมิเกล หมั้นกันตอนเกรด13
- มีลูกอุ้มบุญ1คนสายเลือดโดยตรง กับลูกบุญธรรมอีก2คน กลายเป็นมีลูกสาม
- สักเกือบทั้งตัว หนักทางแขนซ้ายมากกว่า กับสักกลางหลังภาษารูนเป็นชื่อเมีย
-ไม่ย้อมผมอีกต่อไป แต่เป็นทรงMan Bunเสมอ)

📣 ประกาศช่วงส่งจดหมาย | #Penpal_SSA

เมื่อยามเช้ามาเยือน, ตู้ไปรษณีย์สีแดงก็ได้ตั้งตระหง่านที่มุมหนึ่งบริเวณชั้น G ของหอพัก

เป็นสัญญาณบ่งบอกให้ได้ทราบว่า กิจกรรมเพื่อนทางจดหมายได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

📬 ฟอร์มส่งจดหมาย
forms.gle/Y92oVKrVaXDa...

นร. ที่ร่วมกิจกรรม สามารถส่งจดหมายได้ตั้งแต่วันนี้ - 28 พฤษภาคม (21.00 น.)

ทุกคนอย่าลืมส่งจดหมายถึงเพื่อนคนสำคัญกันนะ ✨

#SSA_Commu

𝙸𝚟𝚢 𝙼𝚢𝚎𝚛𝚜
𝙔𝙚𝙖𝙧 𝟭𝟮 | 𝘽𝙖𝙙𝙢𝙞𝙣𝙩𝙤𝙣

“ไอวี่ ไมเออร์ส"

”ยินดีที่ได้รู้จัก“

Doc : docs.google.com/document/d/1...

| CO-OP | Ask | —> Feel free to DM💙

(ปักหมุดอันใหม่ เย่~)

เจ้าตัวถอนกลับไปนอกสนาม ยืดเส้นยืดสายตั้งท่าสบาย ๆ

"Alright?"

หล่อนหันหลังยุกยิก ก้อนไหมสีน้ำตาลถูกหยิบออกมา

กวาง...?

"Catch!"

ไม่ทันจะปล่อยให้อีกคนตั้งตัวว่าอะไรกำลังจะไปหา จีนก็โยนเจ้าตัวน้อยน่าสงสารออกไปแล้ว

( หวานในสายตาเวร็นก็พอ 🤗 )

( มาลงบอมแบบหวานๆกะชาวบ้านเขาบ้างค่ะ มีคนโดนวอแวอีกแล้ว ☺️

Cms HYUK_VV )

เจ้าตัวถอนหายใจเบาๆหนึ่งรอบก่อนที่จะจามออกมาดังพอตัวราวกับมีใครกำลังนินทาเขาอยู่ ชายหนุ่มรีบหยิบทิชชู่ของตนเองจากกระเป๋ามาเช็ดจมูก เขามองซ้ายมองขวาและโล่งใจที่ไม่มีใครเห็นเหตุการณ์น่าอายนี้

เขาไม่ได้คิดอะไรมากนักเช่นกัน ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะหงุดหงิดพอตัวแม้จะไม่แสดงออกมาซึ่งทำให้เขาพอใจและภูมิใจในตนเองพลางเดินกลับไปยังหอพักนักเรียน

( จบรูท )

เขาได้เพียงแค่มองอีกฝ่ายที่ส่งคำอวยพรที่ไร้ความรู้สึกมาและไม่ได้คิดจะพิมพ์ข้อความในแอพคืนให้อีกคน

สายตาคู่มองอีกฝ่ายเดินไปจนลับตาก่อนที่จะคิดกับตนเอง

‘ พวกเนิร์ดนี่มันจริงๆเลย ‘
‘ แต่ก็สนุกดี ‘

‘ กอดอกแล้วน่ารักดีนะเนี่ย ’

เขาได้แต่มองอีกฝ่ายด้วยความเอ็นดูพลางคู่สนทนากำลังอ่านข้อความบนจอของเขา แต่พอรู้ตัวว่าเขาจ้องอีกคนมากเกินไปเขาก็หันหน้าหนีราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เขาใช้นิ้วชี้ไปยังหน้าผากของตนเองเพื่อบอกเป็นนัยๆว่า

‘ หายป่วยแล้วมาจูบหน้าผากฉันด้วย ’

และเจ้าตัวก็ลดมือลงเช่นเคยและหยิบมือถือของตนเองมาพิมพ์ลงไปในแอพเดิม

‘ โถ่ก็ได้ ฉันจะหยุดคิดเรื่องนั้นตามคำขอก็ได้ ใจร้ายจัง 😞 ’

เจ้าตัวตั้งใจเลือกอีโมจิต่อท้ายเพื่อให้ตนเองดูน่าสงสารยิ่งขึ้น หรือว่ามันจะน่าสมเพชในสายตาอีกฝ่ายกันนะ แต่เขาก็ไม่สนใจซะแล้ว เขาหันหน้าจอให้อีกฝ่ายดูเหมือนเดิม

เวร็นได้แค่สบกับนัยน์ตาสีฟ้าของอีกฝ่ายและคิดพลางพยักหน้าช้าๆ บอกให้หยุดคิดเดี๋ยวนี้แต่เขาก็ไม่ได้บอกว่าเขาจะปฏิเสธไม่ทำสักหน่อย

‘ ไม่ปฏิเสธตรงๆคงแปลว่ายอมสินะ ‘

ใบหน้าของเขาแดงขึ้นในระดับเดียวกับใบหูเช่นกัน ดูเหมือนว่าโทนการพิมพ์ของเขาจะแตกต่างออกจากการด่าเมื่อไม่กี่นาทีนี้อย่างสิ้นเชิง เขาเลือกที่จะไม่ได้ยินน้ำเสียงของอีกฝ่ายที่กำลังเยาะเย้ยเขาอยู่

‘ เขาอยากจะจูบหน้าผากเป็นคำขอโทษรึไง ไอคนปากไม่ตรงกับใจนี่ ’
‘ แถมรอยยิ้มนั่นอีก เขาคงจะอยากน่าดู ’

เวร็นเข้าข้างตัวเองตามกฎ “ เวร็นเป็นใหญ่ ” ที่เขาตั้งไว้ก่อนที่จะส่งยิ้มที่ดูมีเลศนัยให้และเม้มปากให้กับอีกคน สายตาของเขาหันไปมองมือถือของตนเอง เจ้าตัวพิมพ์ในแอพโน้ตต่อไปว่า

‘ ไม่ใช่สักหน่อย ‘
’ แต่ว่าฉันป่วยอยู่ รอหายป่วยก่อนได้ไหม ’

ดูเหมือนว่าเวร็นจะอ่านอีกคนไม่ออก หรือว่าเขาไม่อยากจะอ่านกันนะ เพราะตอนนี้เวร็นหันไปยังทิศทางอื่นแก้เขินเสียแล้ว

‘ เขาคงจะพูดถึงวันเก่าๆที่เขาจูบหน้าผากสินะ ‘
‘ ใช่แน่ๆ เขินนะเนี่ย ‘

เจ้าตัวพยักหน้าลงเล็กน้อยพลางคิดอยู่คนเดียว

นิ้วชี้ของเขากดไปยังแอพโน้ตแทนและกดสร้างโน้ตใหม่และพิมพ์ลงไปว่า

‘ วันเก่าๆอะไรของนายเล่า ’

ดูเหมือนว่าเรื่องแบบนี้เขาไม่อยากที่จะให้คนใกล้เคียงได้ยินหรือรับรู้เท่าไหร่เช่นกัน เขาหันจอไปให้อีกคนดูข้อความบนโน้ตและรอคอยคำตอบ

‘ ไม่เต็มปากเต็มคำ ถ้าฉันมีเสียงฉันคงจะได้มาด่าอย่างเต็มปากเต็มคำสักที รอดูภายใน 2 วันฉันจะหายดีแน่ คอยดู ’

แต่พอเขาต้องการที่จะตอบกลับเกี่ยวกับวันเก่าๆใบหูของเขากลับแดงขึ้น คงจะเป็นเพราะเขาเพิ่งจะรู้สึกตัวว่าอีกฝ่ายโน้มตัวเขามาหาเขาเล็กน้อยด้วยจึงอดเขินไม่ได้

เขาได้แต่กลอกตาเมื่ออีกฝ่ายสิ้นประโยคและกลับมายิ้มให้อีกฝ่าย มันไม่ใช้ยิ้มที่จริงใจแต่กลับเป็นยิ้มที่เหมือนกับกล่าวว่า

‘ พอฉันสู้ไม่ได้ก็เต็มที่เลยสินะ ‘

เขาผงกหน้าเบาๆตามไปก่อนที่จะพิมพ์สิ่งที่เขาต้องการจะสื่อลงบนมือถือ เสียงแป้นพิมพ์ของเขายังคงดังและทำให้บรรยากาศไม่น่าอึดอัดเกินไป

มือหนาหยิบมือถือออกมาและเปิดกูเกิ้ลทรานเสลทขึ้นมาก่อนที่จะพิมพ์ลงไปเป็นภาษาอังกฤษว่า

‘ ไอโง่อลาสแตร์ ฉันอยากจะเถียงแกใจจะขาดอยู่แล้ว อย่ามาเล่นกับความอดทนฉันได้ไหมไอบ้านี่ คนมันป่วยอยู่แต่ถ้าฉันหายเมื่อไหร่แกโดนดีแน่ แล้วก็อย่าคิดล่ะว่าจะรอด หายป่วยเมื่อไหร่แกนี่แหละคนแรกที่ฉันจะไปหา ‘

และกดเปิดเสียงก่อนที่จะเล่นให้อีกคนฟังด้วยสีหน้าปกติตั้งตารอฟังคำตอบจากอีกฝ่าย

คิ้วข้างหนึ่งของเขายกขึ้นส่วนอีกข้างยังคงเป็นปกติอยู่ และเขาก็ลดมือลงและกลับมายังสีหน้าที่ดูหงุดหงิดเช่นเดิม

‘ ฉันอยากเถียงจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว ’

เวร็นหันไปซ้ายขวาพลางคิดอะไรสักพัก มือของเขาวางไว้บนคอของตนเอง

’ ทำไงดีฉันไม่อยากยอมแพ้ซะด้วย ‘
’ ฉันไม่ปล่อยให้ไอนี่เหยียดหยามฉันหรอก ‘

แต่เหมือนอยู่ๆเขาก็นึกอะไรขึ้นได้ เขาชูนิ้วชี้เป็นสัญญาณให้อลาสแตร์ว่ารอก่อน

เวร็นกัดฟันและเม้มปาก ทั้งๆที่รู้ว่าเขาป่วยแท้ๆยังคงจะมาซ้ำแผลเดิมอีก

‘ แกก็เห็นอยู่ว่าฉันป่วย กวนประสาทเหรอไอนี่ ’
’ แถมสายตาเหยียดหยามนั่น แกโดนดีแน่หลังฉันหายป่วย ‘
‘ ฉันจะทดบัญชีไว้ ’

เขายกนิ้วชี้ของมือขวาขึ้นมาเช่นเดิมและนำนิ้วมาวนๆที่ข้างหูตนเองราวกับกล่าวออกไปว่า

‘ สมองแกพังรึไงวะ ไอนี่ ‘

ความคิดหนึ่งยังคงอยู่ในหัวเขาตลอดเวลาที่อยู่กับคนตรงหน้า

‘ แล้วเมื่อไหร่จะขอโทษเรื่องตบฉันวันนั้น ’
‘ เคยบอกเองแท้ๆว่าทำร้ายคนอื่นมันป่าเถื่อนแต่แกทำเอง ย้อนแย้งสุดๆไอนี่ ’

เมื่อโดนย้ำเตือนให้ไปเช็คสมองอีกเขาอยากจะพูดใส่อีกคนไปว่า

‘ ไอด้อนท์กิ้ฟอะฟ้าก แกนั่นแหละโง่ ’
‘ แถมแกล้งคนป่วยอีก เลวจริงๆ ว่างนักรึไง ’

แต่เขาก็ได้แต่ส่งคำพูดนั้นผ่านสายตาไปแทนและยังนำนิ้วชี้ไปที่ใบหน้าอีกฝ่ายก่อนที่จะดันแว่นเขาและลดมือลงมา

เวร็นที่ได้ยินอีกฝ่ายร่ายยาวแบบนี้ก็รู้สึกตะหงิดใจ แต่เขาได้เพียงขยับปากเป็นคำว่า

‘ ฟ้ากยู บีช ’

แบบสั้นๆได้ใจความ อีกคนคงจะเข้าใจและรับรู้อย่างแน่นอนและเขายังไม่อยากที่จะด่าคืนเป็นประโยคเพราะเขาคิดว่าหากทนอีกนิดแล้วค่อยไปใส่อารมณ์กับอีกคนตอนหายก็คงจะเป็นแผนที่ดีกว่า

หลังจากได้ยินคำว่า ‘ ทำบ้าอะไรของคุณ ’ เขาก็ยักไหล่ให้อีกฝ่ายด้วยความพอใจ มีเสียง ’ หึ ’ ที่ฟังดูน่าอวดดีออกมาจากลมหายใจของชายหนุ่ม

‘ ทำสิ่งที่อยากทำไง ’
‘ แกต้องมารับกรรมแบบฉัน ‘

เขาได้แต่เพียงคิดในใจและยิ้มให้อีกคนต่อด้วยความสะใจ